Details

Gepubliceerd: 27 maart 2010

Vrijdag 22 januari 2010 – Samara naar Manuel Antonio

Vanmorgen ging om 06:30 uur de wekker, want we besoten gisteravond om vandaag nog een keer te gaan surfen. Maar.... we hebben allebei zo een ongelofelijke spierpijn van gisteren, met beurse knieeen en zere armen, dat we besluiten toch maar niet te gaan. We draaien ons nog een keertje om en gaan om 08:30 uur ontbijten. Wel een beetje spijt natuurlijk, maar we moeten vandaag een flink eind rijden en dan is het toch wel lekker als je uitgerust op pad gaat.

Na het ontbijt halen we bij de mini supermarkt om de hoek nog even wat te drinken en een pak koekjes voor onderweg. De bakker aan de overkant laten we dit keer maar voor wat hij is. We komen onderweg vast nog wel iets tegen. Om 9:50 uur vertrekken we bij Hotel Giada. De rit verloopt voorspoedig en rond een uur of 12 lunchen we ergens onderweg. Lekkere koffie, hamburger en een stokbroodje en we kunnen weer verder.

We hebben al gehoord dat er onderweg een hele lange brug komt waar over het algemeen altijd krokodillen onder liggen te zonnen. We besluiten dan ook de auto te parkeren bij de lokale verkopers en de meneer met "I will watch your car" geloven we graag maar we watchen onze eigen car wel. En dat blijkt ook wel goed want de o zo vriendelijke tico hangt 5 minuten later zijn hesje in de bomen en loopt gewoon weg, nadat hij van een paar Amerikanen een handje dollars heeft gekregen. Zijn buit voor vandaag was waarschijnlijk binnen. De krokodillen liggen inderdaad op ons te wachten en Sonja gaat eerst even foto's maken zodat Martin op de auto let en daarna wisselen we dat om.

Na de fotoshoot van welwillende krokodillen rijden we na de brug in een politiecontrole. Ze controleren hier eigenlijk altijd op snelheid met laserguns hadden we al gehoord van andere Nederlanders (Bedankt Remco!) en we rijden dan ook niet te hard, maar toch mogen we naar de kant. Waarschijnlijk omdat we geen kentekenplaten op de auto hebben zitten. De vriendelijke politieman vraagt naar de autopapieren en we hebben geen idee wat hij bedoelt want het is een huurauto en dat is dan niet direct duidelijk. Sonja duikelt een A4-tje met een beschrijving op die in de auto ligt en dat blijkt precies te zijn wat de agent nodig heeft. Hij kijkt wat bedenkelijk en zijn collega komt er ook bij dus we denken dat het mis is, maar na wat vragen over wanneer we in Costa Rica zijn aangekomen en wanneer we weer de auto inleveren blijkt toch dat alles in orde is. De autopapieren betreffen een tijdelijke kentekenregistratie, die maximaal 45 dagen geldig is en is afgegeven op 18 december 2009. Dat gaan we dus redden als we op 29 januari weer het land verlaten en de auto hebben ingeleverd. Maar we hadden geen idee dat dit het geval was, dus voor andere Nederlanders met een huurauto misschien goed om bij ophalen van de auto toch even extra op te letten! Ook wel handig om dat bij de reisinformatie te horen te krijgen, overigens.... Enfin, we mogen verder rijden en zijn rond 16:00 uur in Quepos waar we op zoek gaan naar een bank om geld te pinnen. Bij 1 bank lukt het niet om geld te pinnen met de bankpas, maar bij de 2e lukt het om alleen colonnes te pinnen. Dollars blijkt uiteindelijk pas bij de 3e bank te lukken. Enfin, we weten nu wel welke bank we moeten hebben voor dollars en colonnes. Tegenover de bank zit een supermarkt dus Sonja gaat nog even boodschappen doen, zodat we wat water en cola hebben in het hotel. Het drukke dorpje Quepos is een ware verkeersopstopping van eenrichtingswegen die elkaar dwars zitten, dus we zijn blij dat we er weer uitmogen.

Een kwartiertje later komen we aan bij het hotel. We hadden al gelezen dat we erg goed moesten opletten voor het straatje waar het hotel in ligt, maar we rijden in 1 keer goed en kunnen de auto op het oprijpad parkeren. Met wegrijden zal dat wel lastig worden, want het is maar een smal paadje achter het hek en als alle gasten hun auto daar op kwijt willen gaat dat niet lukken. We zullen ook wel even iets moeten regelen voor als we weg willen, want de andere gasten parkeren achter ons en staan dan dus in de weg. Maar dat zien we morgenochtend wel. We gaan vanavond wandelend naar een restaurant om de hoek.

We ontmoeten ook onze Duitse vakantiegangers uit Rincon de la Vieja weer hier, die we ook in Samara al weer waren tegengekomen. We rijden ongeveer dezelfde route en blijken nu ook nog weer eens in hetzelfde hotel te overnachten. Toch wel leuk.

Ook ontmoeten we Rob en Roos die ook bij Riksja een weblog bijhouden en waarvan we de belevenissen dus ook een beetje volgen. Je leest zo van elkaar ook wel eens tips van lokaties of hotels die je dan weer kunt gebruiken, dus het is erg leuk dat we elkaar hier tegenkomen. We lopen tegelijkertijd op weg naar een restaurant en na wat omzwervingen komen we toch gezamenlijk bij de pizzeria rechtsaf om de hoek uit. Het duurt wat lang voordat de pizza's arriveren, maar ze zijn wel erg lekker. Een aanrader dus.

Om 21:30 uur zijn we weer terug bij het hotel, werken we het reisverslag alvast op de laptop bij, maar hier is helaas geen WiFi-internet (voor het eerst sinds we in Costa Rica zijn..!!) dus dit verslag lezen jullie later wel.

Voor nu lekker slapen en morgen naar Manuel Antonio. Vroeg uit de veren want het is hier bloedheet (34 graden vandaag) en je zweet als een otter. Hoe eerder je dus in het park bent hoe koeler het nog is, dus we willen na het ontbijt (07:00 uur) zo vroeg mogelijk weg. Hopelijk lukt dat een beetje met de auto's, maar dat zien we dan morgenochtend wel. We toeteren gewoon iedereen wakker :)

Details

Gepubliceerd: 27 maart 2010

Donderdag 21 januari 2010 – Samara

Vanmorgen ging om 06:30 uur de wekker want we hebben besloten om te gaan board surfen vandaag. Omdat het hoogtij rond 07:30 uur is moeten we er dus wel vroeg uit, want zonder golven van het tij kun je niet surfen. Dus snel ontbijten en dan insmeren met factor 50, want de zon brand hier volop.

Eerst krijgen we van instructeur Eric uitleg over de balans op de plank. Met welke voet je voorop staat op de plank bepaalt al veel en ook hoe je op moet staan vanuit buikligstand is best ingewikkeld, want het moet in een vloeiende beweging en ook nog redelijk snel, want anders lig je straks naast de plank in het water.

We krijgen een mooi strak O'Neill shirtje van de surfschool want er zit wax op de plank (anders glij je er zo vanaf) en die wax op je lijf gaat plakken en met zand lekker schuren. Dus zo een shirtje is wel handig. We moeten eerst op het strand een aantal keer op onze board droog oefenen en gaan daarna het water in. We worden door Eric afgeduwd terwijl we 'sprongklaar' liggen en achtervolgd worden door een golf. Als de golf je oppakt moet je gaan staan en dat lukt Martin na een paar keer er al snel afgevallen te zijn toch wel een paar keer. Sonja komt er uiteindelijk ook en rijdt een hele golf helemaal af naar het strand. Martin mag na een paar keer tot stand te zijn gekomen ook 'los' paddelen zodat je zelf snelheid maakt voor de golf uit, waarbij het een paar keer lukt om te gaan staan.

Na een uurtje instructie stoppen we want het tij draait en de golven zijn weg. We douchen af in een holle boom op het strand, waarin een tuinslang met douchekop is gemonteerd. We zijn vanmiddag weer welkom bij hoog tij en dat gaan we natuurlijk doen, maar we gaan eerst terug naar het hotel en halen bij de bakker een lekker broodje. Dat hebben we wel verdiend!

Na een uurtje bijkomen besluiten we een eind te gaan rijden langs de kust zodat we ook nog andere stranden zien. In het boek van National Geographic staat dat er een erg luxe hotel Punta Islita op een rotspunt staat en we besluiten dat als reisdoel voor een bakkie koffie te kiezen. Om daar te komen gaan we 4x4 rijden en moeten we met de auto zelfs door een rivier heen. Wel gaaf hoor en dan heb je eindelijk echt iets aan het feit dat je een 4WD auto hebt gehuurd! De cappucino bij het hotel is heerlijk en de ananassap wordt gemaakt van een verse ananas die waarschijnlijk nog geplukt moest worden want het duurde wel even. Maar het is dan ook een superdeluxe hotel met een zwembad met een waanzinnig uitzicht over de rand van het bad.

Na de koffie rijden we dezelfde weg weer terug en maken we natuurlijk even een filmpje van de auto door de rivier. Een paar keer heen en weer dus, want anders kreeg Sonja natte voeten. En Martin vond het helemaal niet vervelend om een paar keer te klotsen over de grindbak met water. Errug leuk!

In het hotel kleden we ons om en gaan we terug naar het strand voor de middagsessie surfen. We zijn natuurlijk te vroeg want het is nog geen vloed dus we dutten wat onder een palmboom. Dan beginnen de golven te komen en we trekken het shirt weer aan en pakken de plank van vanmorgen. Het zijn flinke golven en het is moeilijker zonder instructeur om het juiste moment van de golf te kiezen en op tijd te gaan staan. Maar toch lukt het een paar keer en na een paar uur (...!) zijn we wel afgepeigerd en vertrekken we weer naar het hotel. Morgenochtend mogen we ook nog gebruik maken van de plank en shirt, dus we gaan morgenochtend gewoon weer natuurlijk!

We douchen de wax zo goed mogelijk van onze benen en dineren weer heerlijk bij ons hotel Giada aan het begin van de hoofdstraat van Samara.

Details

Gepubliceerd: 27 maart 2010

Woensdag 20 januari – Rincon naar Samara

Vanmorgen zijn we weer vroeg gewekt door de papagaai, maar het is eigenlijk wel leuk. Je bent toch al wakker, want de zon is op en alles begint hier dan zo'n beetje. Een papagaai die dan keihard om zijn vader roept 'Papa!' met de stem van de zoon des huizes is natuurlijk best leuk. We vallen evengoed weer in slaap en aangezien we niets hoeven vandaag is dat ook best lekker. We staan rond 07:15 uur op en na lekker douchen gaan we ontbijten. Onze Franse medebewoners gaan vandaag nog horsebackriden. Een echte tico cowboy haalt ze met 2 paarden op bij de lodge en ze worden door ons en de Duitse vakantiegangers uitgezwaaid. De Duitse vakantiegangers gaan ook naar Samara dus die komen we vast wel weer tegen.

We hebben helaas te weinig contant geld om de rekening te kunnen betalen en helaas kan het hier niet met een creditcard. Bordenwassen hoeft echter niet, want de eigenaresse zet de Amerikaanse vakantiegangster in Liberia op de bus naar San Jose (en die had ook te weinig contant...) en dan rijden we daar achter aan en halen geld bij de bank. De bank levert gelukkig geld, dus dat is ook geregeld. We vertrekken vervolgens naar Samara.

Onderweg rijden we ergens langs een Soda (een klein koffietentje langs de weg) en zien daar terwijl we langsrijden de Duitse reizigers aan de koffie zitten. We besluiten een paar kilometer verder ook een stop te maken en drinken een lekker bakkie koffie en een ananassap. Beetje moeilijk bestellen dat laatste, maar we komen er uit.

Vervolgens komen we vlakbij Samara een setje brulapen tegen. Sonja ziet iets in de boom boven de weg en we draaien dan natuurlijk even om om te kijken wat het is en dat blijken brulapen te zijn. Mooi herrie maken die beesten als Martin ze toch best aardig imiteert. De lodge-beheerder in Rincon zei tenminste dat Martin zo de boom in zou kunnen en niet zou misstaan, dus Martin probeert hier ook de apen weer aan het brullen te krijgen en het lukt aardig.

We komen om een uur of 13:00 uur aan bij het hotel en rijden eerst even een rondje door het dorpje om te kijken waar we nu weer beland zijn. Het is echt een beetje een hippie surfersdorpje aan het strand met backpackers volk en zo. Wel een apart sfeertje en wel leuk om een dagje rond te hangen.

We checken in en de hoteleigenaar vraagt ons om meteen de auto leeg te halen, in verband met kans op diefstal van spullen uit auto's. Nou, dat voelt toch niet meteen gezellig, dus we halen de auto maar meteen helemaal leeg en gaan afkoelen op de kamer. Het is hier buiten bijna 34 graden dus de airco gaat echt even aan.

We lopen toch eerst maar even een stukje door het dorp want we moeten nog Colonnes pinnen, want die zijn ook bijna op. Niet elke bank accepteert onze pinpas maar gelukkig vinden we ook hier een bank die dat wel doet. Het waarom daarvan kunnen we niet ontdekken want ze hebben wel het Maestro logo staan maar dan lukt het toch niet, raar maar waar. Daarna koelen we echt even een uurtje af op de kamer.

Rond 15:30 gaan we lekker even naar het strand. Het is nog steeds warm, maar niet zo bloedheet meer.

We duiken de oceaan in en die blijkt bijna net zo warm als de buitenlucht. Heerlijke golven want het begint vloed te worden. Veel boardsurfers hier en misschien gaan we morgen ook wel een lesje volgen.

Prijzig, maar je moet het toch een keer gedaan hebben?

We halen de fotocamera nog even op uit het hotel en maken nog een paar mooie zonsondergang foto's, lopen terug met een ijsje en gaan na het omkleden nog even een lekkere pizza eten beneden in het restaurant voor het hotel