Details

Gepubliceerd: 17 september 2012

Vrijdag 14 september 2012

Sonja wordt om kwart over zes wakker en besluit om te kijken of het een mooie zonsopkomt is. Snel in de kleren geschoten en het fototoestel gepakt. Even lopen naar het strand en de zon komt net boven de horizon. Er komen veel hardlopers en fietsers voorbij dus nog even geprobeerd een silhouet te schieten. Dan weer snel terug naar de kamer om nog een uurtje te slapen.

Martin is gelukkig opgeknapt dus vandaag kunnen we wel naar het Jozani N.P. Maar eerst een lekker ontbijtje. Om elf uur vertrekken we met een privechauffeur naar het National Park. Daar aangekomen moeten we natuurlijk eerst de cache vragen aan bij de receptie. Thuis hadden we nl. gezien dat er hier een hele mooie schat (van het spel geocaching.com) verstopt was. Het is eigenlijk niet verstopt want je vraagt het gewoon aan de receptie en dan krijg je een mooie houten kist. In de kist bevonden zich veel spulletjes en we hebben iets meegenomen wat weer terug naar Duitsland wil, nou ja dan is Nederland behoorlijk in de buurt als je nu op Zanzibar bent. Onze chauffeur keek zijn ogen uit en vond het erg bijzonder dat wij Hollanders wel van het bestaan van de kist wisten en hij die hier regelmatig komt helemaal niet.

We werden met een gids meegenomen het bos in. Het was een klein stukje lopen en daar zaten de eerste aapjes al. Het zijn de "Red Colobus Monkeys". Deze soort komt alleen hier voor want zijn voedsel is ook alleen maar hier te vinden. Het voedsel bestaat uit de blaadjes van een erg vreemde boom. De bomen/takken zijn erg kronkelig en helemaal kaal. Elk blaadje wat er fris ontlookt wordt direct opgegeten door de monkeys. Maar toch houden ze het hier uit want er staan genoeg van die bomen. Het National Park beslaat zo'n 50 km2 dus niet echt groot.

   

De Red Colobus hebben een erg grappig koppie met wijduitstaande witte en rode haren ze hbben maar vier vingers en geen duim. Ze zijn niet echt groot gemiddeld een lijft van 60 lang maar de armen en poten en staart zijn naar verhouding een stuk langer. We lopen hier een tijdje rond en de monkeys zitten hier overal om ons heen. Ook een aantal met een jonkie wat weer erg grappig is. Daarna wandelen we verder naar een stuk mangrove. Hier zien we de typische mangrove bomen met hun boven de grond staande wortelen. Ook zitten hier grappige krabben die felrode scharen hebben. Na een uurtje hebben we alles wel gezien en gaan we weer terug naar het hotel.

Even lekker gedoucht en de dag verder doorgebracht op een bedje aan het strand. Nog even ondergedompelt in de zee en 's avonds weer heerlijk gegeten.

 

Zaterdag 15 september 2012

Vandaag is de dag van vertrek dus de wekker gaat al vroeg. We moeten nl. voor 10 uur van de kamer af. Alles bij elkaar gezocht en in de tassen gestopt. De kleding voor vanavond apart gehouden zodat dat geen zoekactie hoeft te geven. We installeren ons lekker op een bedje onder de parasol op het strand en met een puzzeltje, boekie en een spelletje houden we ons bezig. Op het strand hebben ze een paadje gemaakt met bogen en daartussen bloemblaadjes aan het eind staat er een soort prieeltje van palmbladeren. En ja, er is een bruiloft. Om een uur of twee zien we het bruidje met bloemen het lange pad naar het prieel alleen afleggen. In het prieel staat haar aanstaande en een tweetal mensen van het hotel (getuigen) of die nou een leuke manier van trouwen is vragen we ons af. Maar ze zijn wel direct op een wereldse bestemming voor de huwelijksreis want dat is het hier echt.

's Middags een soort pizza besteld want we vertrekken een beetje om een rare tijd. Om half vijf gaan douchen en wachten tot we worden opgepikt voor de transfer. We vragen nog even om een WiFi code dus we kunnen nog even internetten en een laatste vertrekmail versturen. Om half zes gaan we naar het vliegveld. Het is een prachtige zonsondergang en al gauw is het pikdonker. In Stonetown lijkt iedereen wel op straat te lopen, het verkeer zit hierdoor muurvast en over de laatste zeven kilometer doen we een uur. Wij ons nog bang maken of we het vliegtuig wel zouden halen.

Nou geen probleem hoor. We komen vijf kwartier voor vertrek aan. Het inchecken gaat vlotjes en dan naar de vertrekhal die bestaat uit een ruimte van 20 vierkante meter en stoeltjes. Er is niet veel te halen. We halen een bus chips want we moeten toch iets eten. Om tien over acht zouden we moeten instappen maar er is nog weinig actie dus maar eens vragen. Wat blijkt het vliegtuig waarmee we vertrekken moet eerst nog arriveren nou lekker dan. En we moeten onze aansluiting op Dar Es Salam ook nog halen. Nou ja, geduldig wachten maar iets anders kunnen we niet doen. Dan komt er een vliegtuig blijkt het niet het onze te zijn maar vijf minuten later komt ons vliegtuig. Bij het instappen wordt ons verzocht om zoveel mogelijk voorin plaats te nemen dit ter compensatie van de bagage die achterin het vliegtuig ligt waarschijnlijk. Het is weer een twee propeller vliegtuig en al snel zitten we in de lucht om twintig minuten de daling alweer in te zetten boven het vaste land van Tanzania.

Op het vliegveld van Dar Es Salam zien we nog geen blauwe vogel (de KLM) staan. Maar die zal dan we ergens anders staan denken we nog. Maar nee hoor. Na het ophalen van de bagage en het lopen naar de vertrekhal (door een klein smal gangetje in de catacomben van het vliegveld) krijgen we te horen dat het vliegtuig twee uur vertraging heeft. En wij ons nog druk maken of we het wel zouden halen. Het inchecken gaat weer vlotjes en de zorgen vooraf over de vele (vooral zware) handbagage was weer volledig onterecht. Geen probleem dus. We gaan door de douane en weer maken ze vingerafdrukken. Ondertussen is de bagage en wij al voor de derde keer door een scan gedaan dus de riem, tasjes en spullen kunnen weer opgeruimd worden. Dan komen we in de wachtruimte. Het hele vliegveld is afgesloten en er is maar een kleine ruimte beschikbaar voor alle mensen.

We halen wat te drinken en een reep chocola. Het eten ziet er niet echt lekker uit, alleen maar vette patat en dat is geen goede bodem voor een vlucht van acht en half uur. We vermaken ons met het kijken van de film Madagaskar II op de tablet. Leuke en erg toepasselijke film na onze safarie. Dan mogen we naar een andere vertrekhal en niet veel later landt ons toestel. Het duurt nog even voordat we kunnen instappen maar om exact tien voor een gaan we de lucht in.

Het toestel zit helemaal vol en dat betekent 425 passagiers we zitten nl. in een megagroot vliegtuig een boeing 777-300. Martin heeft nog redelijk geslapen maar Sonja helemaal niet, niet echt fijn maar ook hieraan komt weer een eind en om kwart over acht zondag morgen landen we op Schiphol. Co en Lia staan ons al op te wachten en onze bagage komt als eerste over de band aanrollen. Op naar huis waar we kunnen beginnen aan het uitzoeken van alle foto's.

{jcomments on}

Details

Gepubliceerd: 13 september 2012

 Woensdag 12 september 2012

Vannacht heerlijk geslapen en uitgerust opgestaan. Het zonnetje schijnt al behoorlijk dus het wordt een prachtige dag. Dat kan ook eigenlijk niet anders hier. We nemen een douche en kleden ons aan. Hup naar het ontbijt. Dat hup kan je wel vergeten het is hier behoorlijk warm en in tegenstelling tot gisteren is de wind gaan liggen dus voelt het nog warmer aan. Dit wordt echt een versnelling terugschakelen maar daarvoor zijn we hier ook. Het buffet is overdadig en we genieten er lekker van. Een geroosterd broodje, een wafel, bakje yoghurt met fruit, wij komen de dag wel door.

We lopen terug naar de kamer want om tien uur hebben we een gesprekje met iemand van het management. Hij kopieert onze etickets zodat hij deze voor ons kan herbevestigen en kan kijken hoe laat we naar het vliegveld gebracht gaan worden. Ook vertelt hij wat we hier op het eiland allemaal zouden kunnen gaan doen alleen we willen niet zoveel. Het enige is een bezoek aan het Jozani N.P. Dit plannen we voor morgenochtend en verder doen we niets. Daarna maar weer even terug naar de kamer want de warmte is nog behoorlijk wennen. Ach, hebben we mooi de tijd om de teksten voor de website te tikken.

Aan de loop van de middag de badkleding aangetrokken en ons goed ingesmeerd met zonnebrandcreme. We zoeken een tweetal ligbedden uit onder een rieten parasolhuisje. Er zijn er hier genoeg dus geen probleem. We nemen een duik in de zee, nou ja duik, even tot de schouders erin en daarna afspoelen onder de douche en ons lekker laten opdrogen in de schaduw.

We hangen de coconut op en dat betekent dat er iemand van de bediening komt. Hoe zo RELAX. We bestellen een cola en lezen en slapen rustig verder. Om zes uur weer terug naar de kamer. Lekker douchen en omkleden.

Het diner bestaat uit een soepje, een salade buffet, een hoofdgerecht buffet en een ijsje en koffie/thee toe. Het smaakt allemaal voortreffelijk.

 

Donderdag 13 september 2012

Of het aan de 13e ligt of aan het eten of aan de warmte het staat er niet bij maar Martin is ziek. Een rommel maag met de bijbehorende …. (je snapt het wel). Om half zeven loopt Sonja naar de receptie om aan te geven dat de excursie voor ons niet door kan gaan. Gelukkig kunnen we hem cancelen. De dag bestaat verder uit helemaal niets. Sonja typt de verslagen helemaal bij en zoekt de bijbehorende foto's uit. 's Avonds gaat het gelukkig iets beter met Martin dus we kunnen samen eten. Vandaag is het galadiner met weer voortreffelijk eten. We starten met een gefrituurde gamba, daarna een starter die we niet kunnen thuisbrengen, een sorbet (heel fris limoen sorbetijs). Het hoofdmenu bestaat voor Martin uit vis (kreeft en een vis) en voor Sonja uit kip. Met een ijsje en een pepermunt thee kunnen we er weer helemaal tegen. In de lobby tikt Sonja nog de laatste teksten voor de website zodat we helemaal bij zijn.

{jcomments on}

Details

Gepubliceerd: 13 september 2012

 Dinsdag 11 september 2012

Vanochtend ging de wekker alweer vroeg om vijf uur want ons vliegtuig vertrekt om tien over acht. Niet zo lekker geslapen want het was erg warm op de kamer. We nemen een verfrissende douche en stoppen alle weer in de tassen. Naar de receptie waar we uitchecken en een snel ontbijt. Er is hier keus in overvloed dus we genieten er even van. Het is een erg luxe hotel maar voor een nachtje valt er weinig van te genieten behalve het lekkere bed en een goed ontbijt. Van het Nairobi N.P. waar je hier op uitkijkt zien we niets want het is nog pikdonker.

Op de afgesproken tijd staat de vertegenwoordiger van Hemingway ons op te wachten en worden we met het busje naar het internationale vliegveld gebracht. Hij zoekt even precies voor ons uit bij welke terminal we moeten zijn en zorgt dat we veilig bij de juiste ingang komen. We krijgen nog een kaartje van hem voor als we nog een probleem zouden ondervinden. Wat een goede service. Bij de ingang van het gebouw worden direct de tickets en paspoorten gekontroleerd en gaat de bagage door de scanner. Wijs geworden van de vorige vlucht besluiten we de camera's maar om ons nek te hangen tijdens het inchecken voor het geval ook de handbagage gewogen gaat worden. Dat scheelt toch gauw weer anderhalve kilo per tas handbagage. Bij het inchecken wordt er niet eens naar gekeken nou ja beter voor niets dan dat we een giga bedrag moeten bijbetalen. Het inchecken gaat ook hier helemaal geautomatiseerd met alleen ons paspoort weten ze ook hier met welke vlucht we mee gaan.

We kunnen naar gate 8 nog even een toiletbezoek en dan gaan we naar de gate. Daar krijgen we weer een band zodat de bagage nogmaals door de scanner gaat. Gelukkig ook hier geen problemen. We zitten in een wachtruimte samen met een andere vlucht maar d.m.v. afgegeven kaarten weten ze dat wij in de volgende zitten. We hebben immers een rode kaart en geen blauwe. Raar systeem maar het zal wel werken. Als het eerdere vliegtuig is mogen we instappen. We gaan de wachtruimte uit en via een trap staan we op het vliegveld. Achter een mevrouw aan maken we een wandeling over het vliegveld en komen we aan bij ons vliegtuig van Precision Air. Dit is een propellor vliegtuig waar 72 passagiers in mee kunnen. Martin zijn fototas past niet in de bak boven je hoofd dus dan maar tussen de benen. Helaas. De vlucht duurt anderhalf uur en we krijgen onderweg nog een broodje en een yoghurtje. Gelukkig nog even geslapen zodat we om kwart voor tien landen op een bewolkt Zanzibar. We lopen naar het kantoor waar we nog een visaformulier moeten invullen en 50 dollar per persoon betalen voor een visum. Dat is dan ook weer geregeld. Scheelt toch een hoop geld met het thuis in NL van te voren regelen. Nu is het $50 en in NL 85 EURO bij het visumburo.

In de aankomsthal liggen al onze tassen op een stilstaande bagageband met daarachter allemaal mannetjes. Als we onze tas aanwijzen krijgen we hem overhandigd en direct gaat de hand omhoog voor een tip. De tassen liggen niet bij elkaar dus we maken twee mannetjes blij. Ach ja, het hoort er hier bij en gelukkig zijn we van tevoren gewaarschuwd en hebben we allemaal losse 1 dollarbiljetten meegenomen. Buiten staat er weer iemand van Breezes Beach Club met een keurig briefje met onze naam erop. We kunnen direct door naar de auto. In volle spoed rent er weer een mannetje op ons af die onze tassen wil dragen maar die vijf meter kunnen we zelf wel lopen. We stappen in een super de luxe auto met mooie bekleding. De chauffeur Moody brengt ons naar het hotel. Het is nog een behoorlijk eind rijden zo'n anderhalf uur. Hij is erg gezellig en verteld het een en ander over het eiland en zijn woonplaats Stonetown.

Dan komen we aan bij het hotel, Breezes Beach Club and Spa. Via een grote poort en nog een slagboom staan we voor de receptie. Jeutje dit is luxe overal heerlijke stoelen en hemelbedden. Het is alsof we in een sprookje van 1.000 en 1 nacht terrecht komen. Hebben wij even mazzel we zijn hier vier hele nachten dat wordt relaxt. We worden welkom geheten en er wordt uitgelegd waar we alles kunnen vinden. Het blijkt dat we een upgrade hebben gehad naar een suite. Waarom, geen idee maar het is prachtig. De kamer is nog niet klaar maar we zitten toch nog even. Na een kwartiertje komt er iemand ons halen. Onze kamer blijkt wel al klaar te zijn dus we kunnen erheen. De spullen op een karretje en gaan.

Komen we toch in een mooie kamer. Een giga groot hemelbed (met klamboe), een zitbank met vele kussens, een buro, lekkere zitstoel. Een aparte kamer voor de tassen en planken voor de kleding. Een luxe badkamer met apart toilet en stortdouche en kaptafel. Ook hebben we een groot dakterras met twee ligstoelen en onder een afdak weer een tafel en twee lekkere stoelen. Nou we hadden wel een stel mensen mee kunnen nemen maar ja dat kan niet meer dus we hebben alle luxe voor ons tweeën. We installeren ons en eindelijk kunnen we de tassen uitpakken en kijken wat we nu allemaal mee hebben genomen. Alles een plaatsje gegeven en even lekker relaxt gehangen op onze eigen zitbed.

Om een uur of drie en rondje gelopen over het terrein. Het is erg warm dus het wordt echt rustig aan doen. We bestellen een broodje en met uitzicht op een aqua kleurige zee met daarvoor palmbomen eten we het lekker op. We gaan even naar de receptie om te vragen voor de WiFi code want de website kan ook een heel eind worden ge-update. Helaas is het niet gratis in tegenstelling met wat we op internet hierover gevonden hadden. We kopen een toegang voor een halve dag. Op een lekker ligbed in de lobby zetten we de eerste verhalen en foto's van de safari op de website en genieten we van het windje en een fris drankje.

Om half acht kunnen we eten dus eerst lekker douchen en omkleden. De Deet niet vergeten op te smeren, daar werden we hier bij het inchecken voor gewaarschuwd, en de malarone tabletten mee. Eerst is er een informatie bijeenkomst onder het genot van een drankje en lekkere hapjes. Het gaat er een beetje rommelig aan toe. We spreken een jongen die de duikschool hier heeft en een meisje die gaat over spa/massages die je hier kan laten doen. We gaan nog even zitten aan de bar voordat we aan tafel gaan.

We krijgen een uitgebreidt menu met vooraf een cakeje van krab en als tweede starter iets met groente en pesto. Als hoofdgerecht hadden we de keuze tussen vlees en vis en beide kiezen we voor de roasted beef. Het is heerlijk! Als toetje krijgen we een fruitsoep met een bolletje ijs. Daarna nog een kopje koffie en thee en we kunnen er weer helemaal tegen. Dit is nog eens luxe. Terug op de kamer blijkt deze te zijn geprepareerd voor de nacht, ze spuiten een of ander spulletje waardoor de aanwezige muggen (nog niet veel gezien overigens) het loodje leggen en de klamboe is naar beneden gehaald. Op de kamer nog even geinternet en nog een volgende dag geschreven voor de website. Helaas kunnen we het niet uploaden omdat de WiFi in de kamer een te zwak signaal afgeeft. Wel krijgen we al de eerste reactie's binnen op de website en ook onze kaarten die we naar huis hebben gestuurd met eigen foto's zijn al aangekomen. Ook leuk om terug te lezen op de website. Om half twaalf strijken we neer op ons bed en gaan lekker slapen.

{jcomments on}