2019 IJsland winter

Details

Gepubliceerd: 21 maart 2019

8 maart 2019

Terug naar Keflavik

Vannacht goed geslapen dat is maar goed ook want we hebben veel kilometers te rijden vandaag. Om half tien zit alles weer in de auto en vertrekken we. Het is helder weer dus dat rijdt prima. Soms is de weg helemaal schoon maar dat wisselt af met hele stukken waar de sneeuw behoorlijk is platgereden tot ijsplaten. Door het heldere weer kunnen we weer lekker ver kijken. En we stoppen nog even bij een parkeerplaats omdat er van die mooie dunne wolken tussen de bergen hangen die zorgen voor een mooi laagjes effect met het laagstaande zonnetje.

 

Ook stoppen we nog even bij een mooi stukje rivier. Hier waren we op de heenweg ook gestopt maar met de sneeuw erbij is het toch wel een prachtig plaatje. De rivier heeft hier een aantal kleine vervalletjes (watervalletjes) waardoor je mooie foto's kunt maken met lange sluitertijden.

 

 

 

Het is nog lastig want het waait echt wel hard dus het statief maar niet te hoog zetten en goed stabiel houden. Het is wel even uitzoeken hoe het ook al weer ging met het 10 stops filter. Maar eerst scherpstellen dan op manueel focus zetten en de 10 stops erop schroeven en klikken maar tot je de juiste belichting weer hebt. Leuke effecten krijg je daarmee. Het water wordt een melkachtige waas en als het te wit wordt kan je je ISO weer wat hoger zetten zodat de sluitertijd weer wat korter kan. Zo hebben we een half uurtje gespeeld tot het begon te sneeuwen.

 

De auto weer in want we moeten nog een eind. Na 10 minuten rijden we door een hele witte wereld. Hier is ook weer heel veel sneeuw gevallen zo te zien. De weg is soms helemaal wit en doordat de sneeuw door de wind weer over de weg stuift is het soms lastig om te zien waar de weg is. We rijden van paaltje naar paaltje. De gele paaltjes staan langs de weg om de 25 meter uit elkaar en soms zie je niet eens het volgende paaltje. Als het dan weer opdoemt weten we dat we nog op de weg zitten.

 

Dan komen we in Vik waar we bij een benzine station even stoppen. Zo even relaxen en de ogen wat anders laten zien dan de witte wereld waar we de afgelopen twee uur doorreden. Maar we moeten ook weer verder want we hebben nog wat kilometers af te leggen vandaag. Het blijft nog een witte wereld tot Selfoss, dit is een wat grotere plaats en het is inmiddels al vijf uur. We besluiten dan ook een restaurant te zoeken voor wat eten. Even zoeken op internet en zo komen we in klein restaurantje wat ook onder de IJslanders heel populair is. In de recensies vinden we dat je hier beter kan reserveren omdat er 's avonds een rij voor de deur staat te wachten. Maar om 5 uur hebben ze nog wel een tafeltje voor ons. We bestellen warme tortilla met kaas en guacamole uit de oven en daarna allebei een heerlijke hamburger. Zo wij kunnen er weer tegen voor het laatste stuk.

We besluiten niet op de ringweg 1 te blijven maar om langs de kust te rijden. Hebben we nog wat te zien onderweg. Hier heeft het helemaal niet gesneeuwd. Er is niks wits te zien. Dat rijdt toch een stuk prettiger.

We nemen nog een kijkje bij Seltún een geothermisch gebied. Het kookt en bubbelt hier overal. De grond is hier heel mooi het geel, oranje, rood en het lavazwart zorgen voor een prachtig kleurenpallet. Het blijft toch indrukwekkend hoe dichtbij je zo blijkt te zijn bij het binnenste van de aarde.

 

Vlakbij ons laatste hutje gooien we de tank nog even vol dan hoeven we dat morgenochtend vroeg niet meer te doen. Om even over zevenen rijden we bij de Sandgerdi Cottages het terrein op. We zien een aantal hutjes maar verder nergens iets waar we ons zouden kunnen melden. Dus maar even de eigenaar gebeld. Hoi hallo, ja huisje nummer 1B is voor jullie. De deur is los, ga maar naar binnen ik ben er in 10 minuten. Nou dat is toch ook bijzonder.

Een mooi huisje met op het terras een opgestookte hottub. Eens kijken of we daar nog van gaan genieten vanavond. We halen de auto leeg en leggen alles in de kamer. Zo dat mag straks allemaal weer in de twee koffers. De eigenaar komt ook en verteld hoe het een en ander werkt. Oh morgenochtend gewoon de deur dichtdoen en goede reis. Zo makkelijk gaat het blijkbaar hier.

Martin rust even lekker uit op de bank en Sonja maakt het bed alvast op. Alles lag al mooi klaar dus dat is ook zo gedaan. Dan de spullen even uitzoeken. Wat doen we morgen aan en wat moet er in de koffer. De statieven ook maar in de koffer. Mocht het nog helder worden vannacht en er is Noorderlicht te zien dan halen we ze er wel weer uit. Als alles een beetje is uitgezocht gaan we de hottub in. Nou ja we? Martin ziet er vanaf het is toch wel heel erg heet dat water. Sonja waagt de stap en met de koude wind om de oren is het toch wel erg lekker. Wel een beetje aan de oppervlakte blijven want onderin is het echt looiheet. Nou een beetje drijven op je buik of rug afwisselend is bet lekker met je hoofd in de kou. Na een kwartiertje lekker door gewarmd even douchen en de pyjama aan. Zo dat wordt lekker slapen. De wekker gezet want morgenvroeg...



9 maart 2019

gaat om half vijf de wekker. Het vliegtuig vertrekt namelijk al om half acht en we moeten de auto nog inleveren. We hadden het vannacht al gezien het heeft behoorlijk gesneeuwd vannacht en er ligt een behoorlijk pak (10 cm). Het sneeuwt ook nog dus door een witte donkere wereld rijden we naar de autoverhuur. Daar staan al een aantal mensen dus nog even wachten. Maar het inleveren gaat toch weer snel. Dan nog even wachten op de shuttle bus die ons naar het vliegveld brengt.

Op het vliegveld gaat het wel heel bijzonder hier. We moeten zelf inchecken. Uh dat hebben we al digitaal gedaan. Nee bij die kiosken moet je zelf je bagagelabels printen en aan je koffer bevestigen. Dan moet je naar de balie waar je je koffer kan inleveren. Alles mag je zelf doen met als nadeel dat de weegschaal zegt dat Martin zijn koffer 1,5 kilo te zwaar is. Dat Sonja nog 4 kilo ruimte over heeft  maakt niet uit. Dat is dan het nadeel van geautomatiseerd je koffers inleveren. We moeten echt de koffers anders inpakken. Oké het kleine statiefje en een toilettas naar de andere koffer en dan is het goed en zijn de koffers ingeleverd.

We kunnen nu langs de controle en dan op zoek naar een broodje voor ontbijt. Sonja heeft inmiddels al twee SMS-jes gehad met een gewijzigde zitplaats. Raar maar we zullen wel zien wat er aan de hand is. Dan wordt er omgeroepen dat ze voor onze vlucht 15 vrijwilligers zoeken die via Oslo willen vliegen. He wat is daar nou aan de hand. Blijkt dat het toestel waarmee we zouden vliegen stuk is en dat we met een ander iets kleiner toestel gaan. Dat is ook de reden dat Sonja op een andere plek zit. We zitten nu weer achter elkaar maar wel allebei bij het raampje. Al met al vertrekken we anderhalf uur later dan gepland maar na een voorspoedige vlucht die ietwat hobbelig eindigde zijn we om half twee toch weer op Schiphol. Het waait behoorlijk in NL wat inhield dat de laatste 10 minuten niet zo fijn waren.

Als we de koffers hebben kunnen we naar de auto en terug naar huis. We kunnen terug kijken op een prachtig winters IJsland met vele hoogtepunten zoals het Noorderlicht de eerste nacht en de wandeling over en in de gletsjer. Nu rest ons nog het uitzoeken van duizenden foto's.....




{flike}

Details

Gepubliceerd: 15 maart 2019

7 maart 2019

Diamond Beach in de sneeuw

Het heeft vannacht behoorlijk doorgesneeuwd en het is dan ook een prachtige winterse witte wereld buiten. Het grote voordeel van een hele nacht door sneeuwen is dat we niet 's nachts naar buiten hoeven om te kijken of er Noorderlicht is want dat zie je toch niet met al die wolken. 's Ochtends heeft Sonja nog geprobeerd een time lapse te maken van de opkomende zon. Maar dan moet je wel de belichting aanpassen natuurlijk. De laatste foto's waren allemaal behoorlijk overbelicht, laten we maar zeggen dat alle begin moeilijk is. Het sneeuwt overigens nog steeds dus we gaan eerst maar ontbijten.

Ondanks dat het sneeuwt besluiten we toch naar Diamond Beach te rijden bij Jökulsárlón. De weg is op sommige plaatsten één grote ijsplaat maar onze auto met spikebanden rijdt er prima over. De sneeuw waait over de weg.



Dik ingepakt stappen we uit de auto. Gelukkig is de wind wat gaan liggen dus dat scheelt weer een paar graden.

 

 

 

 

Het is fantastisch op het strand, het zwarte lava-zand steekt af tegen de witte sneeuw, groter contrast is niet mogelijk. Doordat het zwaar bewolkt is valt de donker blauwe kleur van het ijs veel meer op. Het ijs (in sommige stukken) lijkt ook veel blauwer dan gisteren. En een ander bijkomend voordeel is dat er niet zoveel mensen rondlopen nu. De wind begint nu wel aan te wakkeren dus de gevoelstemperatuur ligt behoorlijk onder vriespunt nu.

 

Wat is dit prachtig zeg. Doordat het eb is liggen er nu op het strand ook hele grote ijsklompen. Soms wel drie meter hoog echt fantastisch.

 

   

 

We blijven maar foto's maken. Ondertussen sneeuwt het behoorlijk en worden we zelf ook helemaal wit. Sommige ijsblokken hebben gaten erin wat dan weer zorgt voor mooie doorkijkjes naar andere ijsblokken. Ook kan je elkaar dan leuk fotograferen. Een natuurlijk passe-partout zeg maar.

 

   

 

Na twee uur vinden we het wel genoeg en besluiten maar even te gaan opwarmen in het hotel. Inmiddels beginnen ook de toeristenbussen te komen vanuit Reykjavik dus het is alweer behoorlijk druk aan het worden op het strand.

 

Vlakbij het hotel is een waterval, de Norafoss, en we zien dat deze nu heel veel ijspegels om zich heen heeft. Hij ligt ook een beetje in een kleine kloof dus zon komt er niet echt bij (als die al schijnt). We rijden de auto het kleine pad op. Wat Martin wel leuk vind want er ligt hier zo'n 30 cm sneeuw. We lopen verder maar omdat er zoveel sneeuw ligt weten we niet waar het pad loopt en is het onverantwoord om dichterbij de waterval te komen.

 

In het hotel warmen we weer een beetje door en gaan daarna verder naar Hofskirkja. Dit is een prachtig klein kerkje in het mini plaatsje Hof. Het kerkje is gebouwd in 1884 en het dak is bedekt met turf waar dan weer gras op groeit. De kerk wordt overigens nog steeds gebruikt door de Lutherse parochie. Om de kerk liggen allemaal kleine heuveltjes. Dit zijn de graven. De mensen wordt niet onder de grond maar op de grond begraven (dit omdat de grond hier meestal bestaat uit rots of bevroren is). De overledene worden op de grond gelegd waarna er een laag aarde overheen wordt gelegd. Sonja vind nog een geocache om de hoek dus ook dat kunnen we van ons lijstje afstrepen.

 

Eigenlijk waren we van plan om het NP Skaftafall in te gaan en naar de Svartifoss te lopen maar het is al laat dus dat skippen we. Wel kunnen we nog naar een uitloper van een gletsjer. Het is even zoeken naar de juiste afslag maar deze vinden we uiteindelijk ook. Het is een gravelweg welke direct begint achter een parkeerplaats. We hobbelen een kilometer lang over de gravelweg naar de gletsjer. Als we parkeren zien we het meer en de Svínafellsjökull Glacier al. Zo die is mooi. We klimmen en klauteren verder langs de kant. Het is nog oppassen want door de aangevroren sneeuw is het op sommige plaatsen behoorlijk glad geworden. En je wil niet 20 meter naar beneden vallen in het ijskoude gletsjer meer.

 

 

Het lijkt of het zonnetje door de wolken wil komen maar helaas de wolken blijven het winnen. Wel komen de toppen van de hoge bergpieken verder op het Vatnajökull ijsplateau steeds meer boven de wolken uit en daarop verschijnt een prachtige gouden gloed.

 

 

 

Sonja probeert nog een time lapse te maken in de hoop dat de bergen helemaal in de zon komen te liggen maar helaas de wolken blijven ervoor hangen. En de zon komt steeds lager te staan waardoor op het eind het licht op de gletsjer helemaal weg is.

 

 

Als blijkt dat de zon er niet doorheen komt haken we af en en lopen en glibberen we langzaam weer terug naar de auto. Terug naar het hotel worden we nog even verrast door een mooie zonsondergang. Althans op de bergrug die de zon nog net beschijnt.

 

Dineren doen we weer in het hotel want wat goed is moet je niet wijzigen. Bij het bestellen blijkt dat we de drankjes van het huis krijgen omdat we al voor de vierde avond te gast zijn.

Na het eten ruimen we de kamer even op en zien we buiten dat het toch weer helder wordt. En ja hoor, er is weer Noorderlicht. We maken wat foto's door het raam. Er is weinig beweging te zien in het Noorderlicht meer één groen vlak dus we gaan er niet op uit. Morgen hebben we een lange rit voor de boeg en met al die sneeuw op de weg moeten we goed uitgerust zijn.

 

 

{flike}

Details

Gepubliceerd: 13 maart 2019

6 maart 2019

Vestrahorn, Stokksnes

Heerlijk rustig wakker geworden vanochtend, het was gisteren ook een lange vermoeiende en indrukwekkende dag dus daar waren we wel aan toe. De zonsopkomst is prachtig dus dat beloofd veel goeds voor vandaag.

 

Na het ontbijt gaan we op pad. De weersvoorspelling zegt dat het vanmiddag gaat sneeuwen dus we rijden eerst naar het Oosten naar Stokksnes. Dit is best nog wel een eindje rijden (zeg maar gewoon een tering eind). Maar de omgeving is prachtig. Zeker omdat het zonnetje nog lekker schijnt. We zien de vele verschillende gletsjes/uitlopers van de Vatnajoküll.

Net voorbij Höfn en nog vlak voor de tunnel nemen we de afslag naar het schiereiland Stokksnes. Het is een gravelroad maar prima te doen, we hebben niet voor niets een 4WD wagen maar de 4WD hebben we hier niet echt voor nodig. Langs de kant van de weg staat een groepje IJslanders, dit zijn IJslandse paardjes. Dit zijn kleine gedrongen paardjes met een stokhoogte van gemiddeld 1,30-1,50 m hoog. Op IJsland zie je deze paardjes best wel veel. Ze staan lekker tegen elkaar aan te eten van het gedroogde gras wat net is gebracht.

 

 

 

Bij het Viking Café kopen we een entree kaartje voor het laatste stukje naar het bekende strand van Stokksnes. Dit is overigens de enige keer op IJsland dat we ergens entree geld voor moesten betalen. Alle natuurverschijnselen zijn hier nog vrij toegankelijk. Dat is op andere plaatsen in de wereld heel anders dus best wel bijzonder. Het toerisme is behoorlijk toegenomen op IJsland de laatste vijf jaar dus wij hadden dit anders verwacht maar tot nu toe is dat dus nog niet zo.

We rijden de weg af tot de duintjes van lavazand. Het binnenmeer (een groot gedeelte waar altijd een heel klein laagje water staat en zorgt voor de prachtige spiegelingen van de bergrug Vestrahorn) is helaas bevroren dus geen 'mirror-lake' vandaag. Het uitzicht is onverminderd prachtig met het zwarte lavastrand en de bergrug Vestrahorn tot aan de zee. Deze bergen zijn zo'n 454 hoog en lopen door tot aan de branding.

Helaas wordt het vloed dus op het strand is het spelen met de branding om toch een spiegeleffect te krijgen. Zodra de golf terugtrekt richting zee om een foto te maken en dan snel weer terug het strand op als de volgende golf komt.

 

We maken nog een saamfie en bedenken dan ja waarom doen we dat eigenlijk niet met de gewone camera. Die staat toch op statief en met de zelfontspanner gaat dat ook prima. Dus onderstaand een 'good-old-saampies-erop' foto, dik ingepakt tegen de koude wind.

 

 

De lage duintjes bestaan hier ook uit het zwarte lava zand en met de besneeuwde bergtoppen en ruisende branding op de achtergrond geeft dat weer een pracht plaat.

 

 

Na een uurtje hebben we het gehad en rijden weer terug richting ons hotel. De lucht begint nu wel dicht te trekken en de eerste tekenen van de komende sneeuwval zijn zichtbaar. Vlak voor Jökulsárlón zien we weer een aantal rendieren lopen. Verderop keren we om ze te kunnen fotograferen. Helaas staat er ook iemand met een drone en als die boven de rendieren gaat vliegen schrikken de beestjes. Dat is best wel zielig. Drones zijn hier gelukkig op veel plekken verboden maar ondanks een duidelijk verbodsbord zijn er nog heel veel eigenwijze mensen die die dingen de lucht in laten gaan. Het zorgt natuurlijk wel voor een uniek perspectief voor je foto's en/of films. Maar dieren moet je er zeker niet mee lastig vallen.

 

    

We kijken nog even bij het Jökulsárlón-meer maar doordat het opkomende vloed is worden de ijsschotsen weer tegen gehouden. Er ontstaat dus een soort cirkel werking van het water wat weg wil stromen en de opkomende vloed. Sonja heeft nog geprobeerd een snelle time lapse te maken om de bewegingen van het ijs te kunnen zien. Inmiddels is het ook helemaal bewolkt en begint het zelfs licht te sneeuwen.

Even verderop stoppen we nog bij een ander gletsjermeer, Fjallsárlón. Dit ligt aan het einde van de gletsjertong Fjallsjökull ook een onderdeel van IJslands grootste gletsjer, de Vatnajoküll. Dit is veel minder bekend dan Jökulsárlón maar stiekum vinden wij het veel mooier. Het is iets kleiner waardoor de gletsjer beter zichtbaar is.

 

 

 

Inmiddels is het al behoorlijk aan het sneeuwen dus we blijven niet te lang. Het is ook al behoorlijk koud geworden. We maken nog even een boevenselfie met onze balaclavas (bivakmuts met een mooi woord maar oh zo prettig met een snijdende koude wind ;-)).

 

 

Terug in het Fosshotel Glacier Lagoon heerlijk gedoucht en lekker gegeten. 's Avonds nog wat foto's op de laptop gezet en geprobeerd om wat te typen voor onze website. Maar dan beginnen de ogen toch echt wel dicht te vallen. Het sneeuwt overigens nog steeds en voor het hotel ligt al een opgewaaid sneeuwduin van drie meter hoog. Kijken of we morgen nog naar buiten kunnen.

{flike}