Details

Gepubliceerd: 18 augustus 2019

Voorjaar en zomer 2019

 

Na de fantastische ervaring met het project Cinema in augustus 2017 hebben we ons eind 2018 weer opgegeven voor de theaterproductie 'Die Zauberflöte' van het Steengroevetheater in Winterswijk. Dan is het altijd nog afwachten of je wel mee mag doen. Het kan zomaar dat er wel tien aanmeldingen zijn voor de twee trompetpartijen die nodig zijn in het orkest dan mag je alleen maar hopen op deelname. Maar eind februari kregen we het verlossende antwoord. Ja we mogen meedoen met deze productie.

 

Het was 30 jaar geleden dat in de - toen nog andere steengroeve - in Winterswijk die Zauberflöte was opgevoerd en dit wilden ze nu weer doen. Maar dan met het inmiddels bekende 'Steengroeve-sausje'. De opera van W.A. Mozart is origineel in het Duits maar deze moest in het Nederlands opgevoerd worden zodat iedereen het zou kunnen volgen. Het creatieve team, regisseur Jasper Korving en dirigent Gerben Kruisselbrink, ging op zoek naar iemand die dat zou kunnen doen. En zo kwamen ze al snel uit bij Jan Rot omdat zijn vertalingen wel passen in het Steengroeve idee. Wat bleek: Jan had al een hertaling op de plank liggen. Met het idee dat het misschien ooit opgevoerd zou kunnen worden. De eerste gesprekken verliepen zo positief, dat al snel een samenwerking werd aangegaan. Een hertaling is wat anders dan een vertaling. Met een hertalen wordt ook rekening gehouden met de klanken van de woorden zodat tijdens de opvoering niet heel duidelijk zou zijn dat het in het Nederlands was.

 

  

 

En zo reden we op zaterdagochtend 13 april voor het eerst naar Winterswijk. Dat betekent voor ons dan om kwart over zes opstaan zodat we om half acht in de auto kunnen zitten. Dan is het als het verkeer meezit twee uur en een kwartier tuffen. We kwamen ruim op tijd aan en het was leuk om weer vele bekende gezichten te zien van twee jaar terug maar ook van de concertreizen naar China. Daarnaast veel nieuwe gezichten. Helaas was de strijkerssectie niet compleet en vanaf het begin was duidelijk dat deze nog met professionals aangevuld zou worden op het laatst. Dit maakt het repeteren toch wat lastiger. Maar de blazerssectie van het orkest was wel compleet dus dat repeteerde wel lekker. Helaas hebben de trompettisten niet zo heel veel te doen maar daarentegen heeft Martin op zijn fagot wel prachtige partijen. Vaak samen met de fluit.

 

Naast een volledige symfonie bezetting is het Eerste Achterhoekse Metropool Orkest aangevuld met een volledige band en een saxofoonsectie. Daarnaast is er een 'fanfare-sextet'. Naast zo'n 40% originele orkest bezetting zijn er van de verschillende aria's arrangementen gemaakt. Zo heeft elk karakter in de opera zijn eigen muziekstijl. Zo zal de Koningin van de Nacht meestal begeleid worden met een Rock-sausje (voornamelijk band) en Papageno, de vogelvanger, is gekoppeld aan het fanfare-sextet. 

 

Moe maar voldaan keerden we met veel indrukken weer huiswaarts. De partijen druppelen langzamerhand binnen en er wordt thuis hard gestudeerd en vooral geluisterd naar de opera. Want voor Sonja wordt het vooral een uitdaging om op tijd in te zetten. Partijen waarbij je eerst 300 maten rust hebt en dan een paar duidelijk hoorbare signalen. Ja dan moet je wel weten wat ervoor gebeurt, want om nou alles te gaan zitten uittellen.....

 

En zo rijden we 11 mei voor het eerste repetitie weekend weer naar Winterswijk. We hebben een overnachting geboekt in B&B De Steengroeve zodat we na de zaterdag repetitie een kijkje kunnen nemen bij de Steengroeve. In de oude steengroeve nestelt al jaren een oehoe en ook dit jaar schijnen er jongen te zijn geboren. Als we aankomen bij het hek is het er best wel druk. Er schijnt een aantal geologen net boven te zijn gekomen en zij hebben een aantal fossielen gevonden. Vol trots laten ze het zien en vertellen er het een en ander over. Als wij zo'n steenlaag zouden zien zouden we niet eens herkennen dat het een fossiel is van miljoenen jaren oud.

 

We vragen of er iemand is die weet waar de oehoe zit, Twee jaar terug hadden we nl. ook al eens de oude wand afgespeurd maar als je niet weet waar je moet kijken dan ga je ze echt niet vinden. Er is een mevrouw die hier dagelijks komt en zij wil het ons wel vertellen. Zo lopen we naar de vogel kijkwand. Het is nog lastig uit te leggen. Daar bij die drie berken op de rand van de kalkwand naar beneden tot een struikje dan naar rechts kijken tot je een soort kerstboom tegen komt wat geen kerstboom is dan iets hoger en daar is een richel waar moeder oehoe zit met drie witte donzige uilskuikens.

 

En ja, hoor we zien ze zitten die koddige pluizige beestjes. Moeder ligt op haar zij op de richel. Soms steekt ze fier haar oorpluimen omhoog waardoor je zeker weet dat je naar het juiste zit te kijken. De afstand ten opzichte van ons is toch al gauw zo'n 80 meter. Maar met onze goede verrekijker die we uiteraard hebben meegenomen, zijn ze te zien. Moeders ligt half op haar zij en neemt bijna de hele richel in beslag (rechtop zittend is het een vogel van zo'n 70 cm hoog). De jongen zie je niet echt duidelijk maar als ze hun donkere ogen wijd opensperren zie je ze goed zitten. De witte donzige vacht is een goede schutkleur tegen de witte kalkwand. We maken er nog een foto van door de telescoop van iemand anders. Toch leuk dat we nu de oehoe ook in het echt hebben gezien.

 

 

 

Twee weken later het tweede repetitie weekend. De auto helemaal volgeladen en dan 'bleep' alle deuren op slot. Gelukkig stond Sonja net de voordeur af te sluiten dus het huis konden we nog in. Alleen allebei de autosleutels liggen in de auto. Oeps, wat nu. Het is half acht de garage is nog gesloten. Dan maar de ANWB bellen die komt met drie kwartier. Zo dat duurt dus nog wel even. Maar een appje naar Winterswijk dat we 10 uur vandaag niet gaan redden. Na ruim een uur is de ANWB er en na zorgvuldig te hebben ingebroken door het portier iets naar buiten te drukken de hendel kunnen overhalen en we kunnen instappen. Wel even ons lidmaatschap uitgebreid naar woonplaats hulp maar dat is het wel waard. We kunnen weer op pad. Lang leve de vele electronica in de auto's. We zijn een uur te laat bij De Klephoorn maar sluiten snel aan. 's Avonds nog even gekeken bij de oehoe. Moeders was weg maar de jongen liepen al rond wat verder over de richel we hebben er twee kunnen vinden met onze verrekijkers maar ze schijnen er alle drie nog te zijn. We zijn net op tijd want er werd ons verteld dat ze met een paar dagen de nestomgeving verlaten en dan echt niet meer terug te vinden zijn. Ze zijn nu een heel stuk groter en krijgen al een beetje bruine veren. Bijzonder om dit te mogen zien. Dit keer sliepen we in B&B De Berkenboom in een buitengebied van Winterswijk.

 

Het derde repetitie weekend begin juli slapen we in de B&B Erve Bekerink in Kotten waar we tijdens de voorstellingen ook zullen verblijven. Daar aangekomen komen we er al gauw achter dat het nog mooier is dan de foto's ons hadden laten zien. We slapen in een prachtig omgebouwde gasterij behorende bij een monumentale Saskische boerderij uit 1688. De gasterij is gemaakt in de voormalige stal die helemaal prachtig verbouwd is. Het gastenverblijf is geheel in traditie van de vroegere boerderijen gebouwd als één grote ruimte. Met prachtige aankleding, een paar heerlijke banken, een grote eettafel en een volledig uitgeruste keuken. Je kan hier gewoon wonen. Het enige wat ontbreekt zijn een wasmachine en een vriesvak. Alles is gewoon aanwezig. Zo dat is goed om te weten als we hier straks tijdens de concertperiode 10 dagen mogen verblijven.

 

 

 

Op zondag hebben we de eerste doorloop in de fojer van het theater in Winterswijk, waarbij alle disciplines samen komen. Het orkest, zang-solisten, koor, dansers en theatergroep voor het eerst allemaal samen. En dan heb je het al gauw over zo'n 200 m/v die samen bezig zijn met een productie. Daarnaast zijn er nog zo'n 250 vrijwilligers die de hele Steengroeve productie maken tot wat het is. Dat gaat dan om de decorbouwers, de tekenaars, de mensen die alles regelen, maar ook de dames die de lunch verzorgen tijdens de repetitie's en degene die bij de parkeerplaatsen staan ten tijden van de uitvoeringen in de Steengroeve. Maar ook de dames van de kleding. Er zijn zo'n 450 verschillende kostuums gemaakt die allemaal zelf ontworpen zijn door degene die twee jaar terug zei 'dat wil ik wel op mij nemen'. Vanaf april is zij met een kleine groep dames bezig geweest om prachtige kostuums te ontwerpen en ook in elkaar te zetten. Vandaag zien we daar de eerste resultaten van en er zitten echt juweeltjes tussen.

 

 

 

En dan is het alweer 3 augustus. Morgen gaan we voor het eerst de Steengroeve in maar eerst nog repetitie in het theater van Winterswijk. Wij repeteren 's ochtends samen met het koor en de solisten en 's middags hebben we weer een doorloop. Na afloop halen we boodschappen en rijden naar ons verblijf Erve Bekerink voor de komende 9 nachten. Er is gelukkig niets veranderd, dus we kunnen ons zo installeren. We gaan 's avonds uit eten bij een watermolen aan de beek de Slinge. Dan lekker terug naar ons verblijf waar we wat tv kijken en dan toch maar gaan slapen. Zondag kunnen we rustig ontbijten. Martin rijdt naar het Duitse plaatsje Oeding waar een goede bakker zit en komt terug met lekkere verse broodjes. En dan kunnen we ons alweer klaar maken voor de eerste repetitie in de Steengroeve. Het is prachtig weer dus de korte broeken aan want het is warm. We parkeren op het weiland waar ook nu al vrijwilligers staan om ons de weg te wijzen. Alle spullen uitladen en dan beginnen we aan de afdaling van 40 meter diep de Steengroeve in. Het is warm en het zonnetje staat flink te branden. Bezweet zoeken we onze plek in het orkest. Niet zo moeilijk want op alle stoelen zit een sticker. We blijken recht achter elkaar te zitten en Martin heeft dus de hele week mijn trompetgeluid in zijn oren. Gelukkig dat het dit jaar een ander programma is dan 2 jaar terug ;-) We installeren ons en wachten tot we moeten plaatsnemen. We beginnen nl. met de soundcheck. Iedereen is individueel versterkt en dat moet wel ingeregeld worden. We beginnen dan ook voornamelijk met wachten. Daardoor kunnen we het speelveld goed in ons opnemen. Voor de orkesttent ligt een groot driekhoek-vormig podium met daarin een ronde vijver. Daarom heen nog een breed pad en dan de tribunes voor de 3000 bezoekers die wij vier avonden lang mogen vermaken. Alle avonden zijn stijf uitverkocht en voor alle avonden staan er al mensen op de wachtlijst. Wat kun je je meer wensen?

 

We zitten in een prachtige transparante booghal (tent) van 15 bij 15 meter voor het koor en orkest samen maar het nadeel is vandaag dat het bloedheet wordt. Het is een prachtige doorschijnende tent met wanden rondom. We zitten dus eigenlijk in een soort broeikas. En we hebben de zonnehoeden vergeten. De zonnebrillen hebben we gelukkig wel mee alleen is dat dan weer lastig lezen op je tablet.

 

 

 

Om half drie beginnen we met de eerste doorloop waarbij we voor het eerst gaan zien hoe alles zal gaan. De voorstelling begint met het sextet wat al spelend naar beneden komt gelopen van het steile pad samen met Papageno (vertolkt door Peter Lusse, ja degene van 'Vrienden voor het leven', hij blijkt prima te passen bij de cabareteske figuur Papageno). Ik heb te doen met de bugel spelers want uit ervaring weet ik dat als je loopt met je instrument voor je neus, dat je dan weinig ziet van het pad waar je loopt. En ze lopen op een heel steil grindpad met gaten en kuilen. Op het eind moeten ze ook nog onder een hek door. Eén voor één hoor je de tonen wegvallen... Wat? Dat kan toch niet. Dat wordt dan ook direct in de regie aangepast, leuk bedacht maar dit kan niet.

 

   

 

Tijdens de repetitie krijgen we nog te maken met een ander probleem. Eén voor één vallen de tablets uit omdat het te heet wordt. Sonja had hem zelf al uitgezet omdat er witte vlekken in het beeld ontstonden aan de rechterkant. Gelukkig hebben we alle partijen nog uitgeprint voordat we weggingen voor het geval er onverhoopt een tablet zou stuk gaan, niet wetende dat dat tijdens de eerste repetitie al zou zijn. Met een losbladig systeem lukt het gelukkig toch gewoon de partijen te spelen. Martin had het wel al in een map zitten dus dat lukt ook. Martin zit inmiddels met een handdoek op zijn hoofd tegen de felle zon en zijn buurvrouw heeft een sjaaltje over haar hoofd liggen. De warmte geeft leuke uitdossingen maar er zijn wel een paar extra pauzes nodig om allemaal weer even af te koelen en vooral veel te drinken. Om zeven uur hebben we een grote pauze en is er voor iedereen (toch zo'n 250 mensen bij elkaar) friet en een snack. Daarna kunnen we er weer tegenaan.

 

Om negen uur is het klaar en stoppen we ermee. We kunnen de bladmuziek en standaarden laten staan dus die hoeven we gelukkig niet elke keer mee naar boven te zeulen. 

 

Maandag 5 augustus 2019 - Generale repetitie

 

Vannacht goed geslapen na de warme intensieve dag van gisteren. Na het ontbijt rijden we naar de fietsenwinkel waar we twee e-bikes hebben gehuurd. Even heen en weer rijden en ze staan bij de B&B. Oeps ik was al gewaarschuwd: als je eenmaal op een elektrische fiets hebt gereden wil je niet anders meer. Ik denk dat mijn collega gelijk gaat krijgen. Ondertussen ook boodschappen gedaan zodat de koelkast goed gevuld is. We gaan een rondje wandelen bij het Korenburgerveen. Vijf kilometer, dat is goed te doen. Het is lekker zonnig, eerst lopen we nog op een fietspad maar al snel slaan we af het veengebied in. Je voelt dat je op veen loopt, de grond  veert een beetje mee. We komen bij een vennetje en ja hoor hier groeit zonnedauw. Minuscule kleine vleesetende plantjes. Sonja plat op de grond proberen het vast te leggen. Een klein vliegje vecht voor zijn leven maar helaas hij zal het niet redden. De kleefstof van de zonnedauw zal hem weldra verlammen waarna het blaadje zal sluiten en de plant het vliegje zal verteren. De blaadjes van de zonnedauw zijn maar 4 mm groot. Zo klein is het plantje.

 

  

 

Terug naar onze B&B waar we snel een warme maaltijd in elkaar flansen. En dan weer op de fiets naar de Steengroeve voor de generale repetitie. Er moet nog best wat gebeuren maar ten opzichte van zondag zijn er mega stappen gemaakt in de regie en techniek. Het loopt een stuk sneller door allemaal. Tijdens de repetitie begint het nog een klein beetje te regenen (zien we in de lampen) dus dat hebben we ook weer meegemaakt. Wij hebben er geen last van in de grote tent. Ook koelt het niet zo erg af zodat we de hele avond in t-shirt en korte broek zitten te blazen. Heerlijk. Het publiek bestaat vanavond uit de vele vrijwilligers 'achter de schermen'. Er zitten toch al snel 250 hard werkende mannen en vrouwen op de tribune. Halverwege de repetitie een onheilspellend bericht. De tribune dreigt in te storten, het hele terrein moet geëvacueerd worden. Dus alles laten staan en het podium af naar het pad omhoog. Gelukkig een oefening, er was niets mis met de tribune maar het moet wel geoefend worden. Toen iedereen weer zat gingen we weer verder waar we gebleven waren. Het orkest zet in, maar waar blijft de mooie zang van Tamino. Nou, dat kwam al snel 'Ik ben er nog niet, net helemaal het pad op naar boven gelopen en nu achterlangs weer terug naar het podium en dat allemaal op die hakken'. Dan moet je weten dat Tamino een (mannelijke) prins is en de halve voorstelling loopt op naaldhakken. Haha.

 

Om half twaalf zijn we dan klaar en als we alles verzameld hebben kunnen we de klim de groeve uit weer starten. 'Thuis' gekomen nog wat drinken en lekker douchen, slapen kunnen we toch niet direct.

 

Dinsdag 6 augustus 2019 - Wereldpremière Die Zauberflöte

Heerlijk uitgeslapen tot half tien waarna Sonja op de fiets naar de bakker rijdt voor lekkere broodjes. Uitgebreid ontbeten en daarna naar Winterswijk. Het weer is een stuk beter dan voorspeld dus Sonja moet even een tweede korte broek scoren. We hebben niet echt de mogelijkheid om een was te draaien en het is te warm voor een lange broek. Helaas begeeft de batterij vam Martin's fiets begeeft het, dus maar even langs de fietsenwinkel. Na even wachten kunnen we de fiets omruilen en is het inmiddels te laat om nog door te fietsen naar het Zwillbrockerveen. Maar goed ook want bij de VVV horen we dat dat helemaal droog staat en de flamingo's allang zijn vertrokken. In het voorjaar bivakkeerden hier namelijk allemaal flamingo's wat natuurlijk best bijzonder is in Nederland. De mevrouw van het VVV vertelt dat je bij het Wooldsche Veen ook leuk kan fietsen. Dit is in de richting van de B&B dus daar gaan we heen. We fietsen over mooie paden en dan weer door weilanden afgewisseld met kleine bospercelen. Dit zijn de typische eigenschappen van het coulissenlandschap waar deze omgeving om bekend staat. We stoppen en volgen met de verrekijker een mooie boomvalk. Het veen zelf kunnen we niet op, in ieder geval niet vanaf de Duitse kant waar we nu rijden. Jammer maar wel lekker buiten geweest. 

 

We fietsen weer terug naar de B&B, wat nog even zoeken is. In deze buitengebieden heb je nl. niet overal 3G verbinding met je telefoon dus is het op goed richtingsgevoel weer terugrijden naar Kotten. In de B&B stappen we onder de douche en maken we een lekker diner.

 

Vanavond de wereldpremière van de Nederlandse hertaling van Die Zauberflöte. We hebben er zin in. Tijdens de repetitie nemen we nog een aantal stukken door en zijn we voornamelijk bezig met het vervolmaken van de toegift. Gisteren waren er hier en daar al maten bij gemaakt en uitgehaald en vandaag is overdag een aangepast arrangement gemaakt wat nog even wordt uitgedeeld. Zo nu klopt het allemaal iedereen weet wat hij wanneer moet doen en dan komt het goed. Gelukkig zit mijn hoge Cis nog in mijn partij zodat we aan het eind van de voorstelling toch nog even een trompet door de steengroeve kunnen laten gillen. Om zeven uur is het dan weer stoppen want de groeve gaat open voor het publiek. Tijdens de afdaling wordt het publiek al vermaakt. Bovenin is er een soort poppenkast waarbij de mensen in drie minuten het verhaal van Die Zauberflöte in het kort wordt verteld. Dit zorgt er tevens voor dat het publiek in kleinere groepen steeds afdaalt omdat het anders veel te druk wordt op het steile pad. Verderop staan er levensgrote vogelkooien met daarin vogels (theatermensen) die om hulp vragen omdat de Koningin van de Nacht hun voer heeft gepikt om zelf zo mooi te kunnen zingen. Om acht uur wordt er omgeroepen dat de voorstelling iets later gaat beginnen omdat er op de Steengroeveweg nog een lange file staat tot aan het parkeerterrein. 

 

   

 

Dit jaar hebben we elke avond publiek uit Noord Holland, wat via ons is gekomen, in de Steengroeve. Vandaag de fluitiste (met haar man) uit het kwintet waarin Martin jaren heeft gespeeld uit Schagen. Leuk hoor. Helaas hebben we ze niet gesproken maar het whatsappje wat we later van hun kregen was alleen maar lovend. Het is ook een fantastisch spektakel geworden met prachtige zang en spel. Al zou je de muziek niet horen dan is er nog genoeg visueel vermaak dat je ogen te kort komt om alles te zien. Sonja kan, door de vele maten rust, nog wel het één en ander volgen maar vanuit het orkest kun je lang niet alles zien. De voorstelling verloopt voorspoedig maar het is toch half twaalf als de laatste slotnoot klinkt. Zo dat zit erop. En we mogen nog drie keer. Voldaan klimmen we weer naar boven.

 

   

 

 

Woensdag 7 augustus - Lovende recensies

 

Bij het ontbijt lezen we de eerste lovende recensies in de verschillende kranten. Het spektakel wordt prima ontvangen door het publiek. Toch knap hoe het toch weer is gelukt door het productieteam om van zo'n overbekende klassieke opera een eigentijdse 'Steengroeve-productie' te maken. 

 

 

 

We stappen op de fiets richting het Korenburgerveen om te kijken of we nog wat beestjes kunnen vastleggen. Het blijft bij de rode Pyjamaschildwants en zonnedauw maar we zijn even lekker in de natuur geweest. Op de weg terug even langs de winkel voor twee bakken salade. Hebben we wat te eten.

 

   

 

  

 

 

 

 

Verder hetzelfde ritueel als gisteren zodat we om half zes weer in de Steengroeve zijn. Vandaag spelen we met de 'tweede' cast, voor de zwaardere rollen van de Drie Dames en Pamina de dochter van de Koningin van de Nacht. De repetitie verloopt goed zodat om zeven uur het podium weer leeg is en de poort boven open kan. Er stonden al heel veel mensen te wachten boven aan het pad. De tribunes stromen dan ook snel vol. Het is erg warm dus we zijn van de backstage naar de plek gegaan waar het publiek 'binnen' komt. Daar is het wat meer open en zien we de mensen allemaal binnenkomen. Ook vanavond hebben we drie bekenden op de tribune. Een trombonist die 30 jaar terug heeft meegedaan met de allereerste uitvoering hier in de Steengroeve (ook Die Zauberflöte). En een andere trompettiste waarmee we al een aantal jaar iedere Kerstnacht samenspelen in het orkest in Oosterland. Zij had het als verjaardagscadeau gegeven aan haar partner. Leuk cadeau natuurlijk.

 

Dan komt het nare bericht dat we niet meer naar de toiletten kunnen. De afvoerbak/tank is vol dus er kan niet meer geloosd worden. Dat is erg vervelend want er lopen zo'n 3300 mensen rond hier beneden in de Groeve en ja dan moet er ook getoiletteerd worden. De beheerder van de festivaltoiletten is al gebeld en die komt er aan om de boel te legen. Tot dan..... even ophouden. Er wordt ook medegedeeld dat de voorstelling pas begint nadat iedereen naar het toilet is geweest dus dat is wel geruststellend. En om kwart over acht wordt het sein 'gaan!' gegeven dus dat is ook op tijd geregeld.

 

De voorstelling verloopt weer prima. En om kwart over elf is het af. Zoals Papageno (Peter Lusse) zegt 'de opera is klaar', 'ze hebben mekaar'. En Papageno die kan de pest krijgen dat is toch maar een bijrol ;-) Ja hij heeft een panfluit gekregen van de Xenos meer kan er niet vanaf. Elke avond al die splinters uit zijn mond halen. En een speeldoos van de Intertoys ja vind je het gek dat die failliet is. He er staan letters op vast 'Made in Taiwan'. Nee, er staat 'Kom laat je eigen klokje klingen, dan zal je meisje je bespringen'. Waarop het sextet het vrolijke deuntje weer inzet en Papageno uiteindelijk zijn eigen Papagena vindt en samen zingen zij hun liefdesduet 'pa, pa, pa'. 

 

   

 

Daarna volgt de applaus finale en kunnen we als koor en orkest nog even los op 'Rock me Amadeus'.

 

 

Donderdag 8 augustus - Rustdag

 

Vandaag hebben we een rustdag en zo brengen we hem ook door. Lekker uitgeslapen en daarna eigenlijk helemaal niets. Het is heerlijk weer dus lekker buiten op het terras waar je dan toch boven je boekje in slaap valt. Nou dan maar even op de bank liggen dat is beter voor je nek. Vandaag stond er een recensie in het NRC. Niemand wist dat er een recensent van de landelijke pers aanwezig was maar de recensie is erg lovend. Het geheel wordt wel vergeleken met de professionele voorstelling in de Stopera waar we zelf afgelopen augustus zijn geweest. Dat is niet helemaal eerlijk natuurlijk want die is opgevoerd door 100% professionals en daar was de entreeprijs ook naar. Maar zinnen als 'oogverblindende kostuums', spectaculaire lichteffecten, groots, soms duister en dreigend spektakel daar kan je alleen maar trots op zijn met z'n allen.

 

's Avonds gaan we in het centrum van Winterswijk eten bij de Revolutie waar we meerdere muzikanten en koorleden zien zitten. Als toetje natuurlijk een lekker ijsje van Talamini.

 

Vrijdag 9 augustus - Klompenpad 't Woold

 

Voor vandaag is er minder weer voorspeld. De weerapp geeft aan dat het tot een uur of één droog blijft waarna het gaat regenen met onweersbuien. We staan dan ook vroeg op want we willen een eind wandelen. We gaan het klompenpad lopen bij 't Woold, een dorpje hier even verderop. We gaan er met onze e-bikes heen dus de eerste activiteit hebben we al te pakken. De route staat keurig aangegeven met rode klompjes die ons de weg wijzen. We hadden gehoopt nog wat mooie foto's te kunnen maken maar de camera is in de tas blijven zitten. Wel volgen we nog even een buizerd die bij een grasland - wat net wordt gemaaid - zit te wachten op een weg rennende muis. Het doet twee pogingen maar hij vangt niets. Die heeft honger vanmiddag. Het pad liep afwisselend langs weilanden en door bospercelen. We komen ook langs een veldoven. Hier werd leem gewonnen waar stenen van werden gebakken. Dit deden ze door de geboetseerde stenen op te stapelen als een huis en daar werd binnenin een vuur gestookt. Net zoals we in Madagascar hebben gezien. Dat is toch grappig. Om twaalf uur zijn we weer bij de fietsen en dat is maar goed ook. De lucht is steeds donkerder geworden en we hebben al een paar spatjes gehad. We zitten nog geen 5 minuten op de fiets of het begint te hozen. Snel even schuilen onder een boom. Dat redden we net zodat we niet al te nat worden. De bui duurt heel kort dus daarna in sneltreinvaart richting huis. En dat gaat snel met een e-bike met 28 km per uur racen we over de wegen door het open land. We zijn net thuis als het helemaal losbarst. Zo,net op tijd. 

 

De weerapp zegt dat er vanavond flinke onweersbuien over Nederland trekken en ook over de Achterhoek. Hmm, wordt het dan toch zondag een voorstelling geven? Nee, om vier uur krijgen we een bericht. De voorstelling gaat vanavond gewoon door. Alle weerstations zijn geraadpleegd en er wordt gezegd dat de onweersbuien de Steengroeve mijden. En zo stappen we om vijf uur in de auto want het regent nog een beetje. Tijdens de wandeling de Steengroeve in is het gelukkig droog en dat blijft het ook. Of zoals Papageno in zijn openingswoordje zegt 'het blijft vanavond droog alleen kan het plaatselijk nat zijn door tranen van het lachen of van emotie'. 

 

Vanavond hebben we maar liefst vijf bekenden in het publiek zitten. Vrienden van ons uit Heerhugowaard, een collega van Martin en een stel wat ook mee was op de concerttournee naar China. Toch leuk dat mensen op onze enthousiaste verhalen ingaan en helemaal de reis naar Winterswijk daarvoor ondernemen.

 

   

 

Iedereen heeft er weer zin in na de rustdag. De repetitie verloopt dan ook soepel en het zonnetje komt er weer bij kijken. Er is nog even een gevecht met een grote spin. In de introductie (1e deel na de ouverture) valt Tamino flauw omdat hij wordt aangevallen door een slang welke door de Drie Dames onschadelijk wordt gemaakt. Het was een mooie grote slang alleen bleek dat de kop nogal wankel bevestigd was. Jasper, de regisseur heeft dus een vervangend 'eng beest' ingevlogen. Een grote opblaas spin van wel 3 meter hoog. Er wordt nog even gekeken of de theatergroep met het beest bij het podium kan komen. Nou dat moet net lukken. De vraag is nog gaan we het vanavond al doen of.... Nou en wat zagen we tijdens de uitvoering: de spin. Tamino zingt 'Wie redt me, wie redt me, zo ben ik verloren. tot prooi van de spin (was slang) , ben ik daarvoor geboren'. De tekst natuurlijk ook even aangepast want nu wordt Tamino door een spin aangevallen en komt Papageno even vertellen dat hij hem met een karatetrap gedood heeft. Maar dat is alleen maar grootspraak, wat door de Drie Dames wordt afgestraft door een een slotje op zijn mond. Jasper, regisseur bewijst hiermee (de last minute beslissing om voor de spin te gaan) dat één van de hilarische zinnen uit de hertaling echt waar is. 'Ik kan het, dus, dus ik dóe het'.

 

De zon is elke avond net achter de rand van de Steengroeve verdwenen als we beginnen met de ouverture dat is mooi meegenomen. Want de zon staat recht achter de dirigent dus met geknepen ogen houden we Gerben in de gaten. Het wordt overigens een prachtige zonsondergang. Sonja probeert nog een paar mooie foto's te maken maar helaas alleen een mobiel op het podium dus niet alles fotografisch er uit kunnen halen wat er in had gezeten.

 

Het publiek lijkt wel elke avond enthousiaster te worden. Na elke mooie solo een daverend applaus dat moet toch heerlijk zijn als solist. Pamino de prins die Tamina moet bevrijden wordt gespeeld door een Duitser die overigens heel mooi Nederlands spreekt. Ook loopt hij de hele voorstelling op hoge hakken. Ik geef het je te doen. Als man rennen/lopen over het podium prachtig zingen en dan die hakken. Hij speelt ook nog prachtig dwarsfluit. Waar de solo's voor de pauze nog gespeeld worden door de fluitiste in het orkest. Speelt hij na de pauze zelf de overbekende fluitstukjes. Vanuit het publiek kregen we daarover vragen omdat ze dachten dat hij alles playbackte. Nee dus.

 

Na afloop nog een gezellig nagepraat bij het kampvuur. Waar overigens eerst nog een mooie dans met lichtstaven wordt opgevoerd door de dansers/theatergroep.

 

 

Zaterdag 10 augustus - Laatste voorstelling

 

Het stormt flink boven Nederland. Vooral bij ons thuis heeft het flink huis gehouden. Het dak van het voetbalstadion van AZ (7 km) van ons huis is naar beneden gestort door de hevige wind. Gelukkig was er niemand in het stadion op het moment van instorten. In de Achterhoek waait het ook wel maar niet zo heftig als het bij ons in Noord Holland kan waaien. Maandag zal blijken dat ons mooie bolboompje in de voortuin de heftige wind ook niet heeft overleeft en de helft van zijn kruin heeft verloren in deze zomer storm.

 

's Ochtends komen de ouders van Sonja even op de koffie bij onze B&B. Ze zijn gisterenmiddag aangekomen in Winterswijk en komen vanavond ook luisteren. We zitten heerlijk buiten op het terras. Wat is dit toch een mooi plekje. 

 

Het weer blijft onstuimig maar om half vier komt er bericht van de organisatie: op basis van de actuele weersvoorspelling gaat de voorstelling vanavond gewoon door.  Het is de laatste voorstelling vanavond wat is het dan allemaal snel voorbij gegaan. Je leeft er een half jaar naartoe en dan een week knallen en dan is het zo weer over. Maar we mogen nog een keer. Om even over vijf stappen we in de auto. Geen fiets dit keer, want alle spullen die we in de loop van de week verzameld hebben in de Steengroeve moeten vanavond weer mee terug. Dat gaat niet lukken op de fiets. Dan vraag je je af wat dat dan allemaal is. Geen fossielen of zo (helaas) maar wel instrument, standaard, instrumentstandaard, bladmuziek, tablet, warme kleding, drinkflesje, zitkussentje en dat allemaal dubbel. Maar dat is voor na afloop. 

 

Om zes uur weer even een korte repetitie, waarna we weer even onze rust pakken en bij de ingang gaan zitten. Vanavond weer een viertal fans uit Noord Holland, de ouders van Sonja en twee vriendinnen. De ouders van Sonja worden overigens met een busje naar beneden gereden de Steengroeve in. Dit geef je wel van te voren aan maar het is allemaal prima geregeld. De vriendinnen van Sonja maakten zich wel een beetje zorgen. Is het niet te klassiek wat we gaan horen? Nu hadden we wel gezegd dat het wel mee zou vallen en dat het een prima voorstelling is om eens een keer kennis te maken met klassieke muziek. Maar achteraf hadden ze beiden volop genoten en waren blij dat ze er bij waren geweest en nu snapten ze ook waarom wij hier nou zo enthousiast over zijn. Het blijft bijzonder dat je met je hobby muziek maken aan zulke prachtige projecten kan en mag deelnemen.

 

Om acht uur verzamelen we even met het orkest en koor backstage. Het is het laatste jaar dat de dirigent Gerben Kruisselbrink en regisseur Jasper Korving de Steengroeve uitvoeringen doen. Daar moeten we even bij stil staan met z'n allen. Het blijft bijzonder wat dit koppel samen voor elkaar krijgt. Beide mannen inspireren een heleboel mensen om vooral samen met z'n allen iets heel moois neer te zetten.

 

De voorstelling begint en na de openingswoorden van de voorzitter van de Stichting Steengroevetheater komt Papageno met z'n gevolg (het fanfare sextet) de groeve in gelopen. Het blijft leuk om de reacties in het publiek te zien. Ze komen nl. op vanaf het pad waarmee je afdaalt de groeve in. Dit is achter de muziektent en je ziet dan ook steeds meer mensen daarheen wijzen omdat ze Papageno en de muzikanten hebben gezien. De zon schijnt nu nog dus er staat niet echt een spotlicht op. Later op de avond komen er meer spelers op vanaf dit pad maar dan prachtig uitgelicht vanaf de vier lichttorens die om het grote podium en de tribunes staan.

 

 

 

Wat is het toch genieten om van dit grote spektakel deel te mogen uitmaken. Veel te snel is het alweer pauze. Even kijken of we onze fans kunnen vinden. Ja. Ze vinden het prachtig. Alleen het verhaal is nog een beetje onduidelijk maar alles bij elkaar is het volop genieten. Dan speelt het sextet zijn liedje alweer op de rand van het podium ten teken dat de pauze is afgelopen. Iedereen weer terug op zijn plaats en wij weer op onze plek.

 

Het is wel te merken dat het na de pauze snel afkoelt. De jasjes of trui gaan weer aan maar de instrumenten koelen daardoor ook snel af. Dit heeft best wel invloed op de stemming. Niet in de stemming van Peter Lusse, Papageno. In Die Zauberflöte komt er een aantal keer blokken van akkoorden terug. Zo ook een drie kwartier na de pauze. Een juist moment om even bij te stemmen maar hoe doe je dat, een opera onderbreken? Nou niet zo moeilijk hoor. Peter zegt gewoon, ja speel maar weer door mijn tekst heen Gerben. Ja hoor alweer. En nogmaals maar je moet wel een beetje bij stemmen want het is een beetje vals. Waarbij Peter aan het publiek uitlegt dat door de kou de instrumenten van stemming veranderen. De alt violen krimpen wat en de violen worden wat groter dus dat is niet goed. Mooi moment voor een extra stemrondje. En dan mensen later uit het publiek zich horen afvragen of dat nou echt zo is, want dat kan toch niet de ene wordt groter en de ander kleiner;-)

 

Zo had Peter Lusse ook nog een mooie, waarom het koor nooit hoeft te stemmen. De meeste vrouwen hebben een spiraaltje en die doen even 'pong' en dan weten ze welke noot ze moeten hebben, stemt altijd! Nou, houd dan je gezicht maar eens strak!

 

En dan is het alweer het laatste slotapplaus wat er in de Steengroeve klinkt en is het klaar. Het orkest en koor barsten los in een staande ovatie voor Gerben, de dirigent, die dat maar met moeite in ontvangst kan nemen, maar oh zo verdient.

 

 

 

Vervolgens alle spullen van het toneel en weer terug in de tassen. Dat mag straks allemaal mee naar boven. 

 

 

 

Nog tot in de kleine uurtjes ons heerlijk vermaakt bij het kampvuur. Afscheid genomen van de mede-muzikanten waarmee we samen toch maar weer een prachtige voorstelling hebben neergezet. 

 

 

 

Zondag 11 augustus - opruimen

 

Niet te lang uitslapen want vandaag begint de grote klus. De Steengroeve moet weer leeg en er is aan iedereen gevraagd om te komen helpen. Nu bleven we toch nog een nachtje slapen in Winterswijk vanwege een eventuele inhaalavond bij slecht weer op een voorstellingsavond. Dus we zijn nog in Winterswijk dus we kunnen ons steentje ook nog wel even bijdragen. Boven aan de groeve moeten we ons inschrijven en krijgen we handschoenen, veiligheidsbril en hesje. Eens kijken wat we kunnen doen. Alle stoelen van het orkest moeten worden ontdaan van het stof dus gaan allemaal door een sopje. Al het rondslingerend vuil op en onder tribunes moet opgeruimd. Grote netten aan de zijkanten van de tribunes en afzetlinten verwijderen. We lopen met zo'n 60 m/v rond dat is toch een stuk prettiger dan vorig jaar toen alleen de 'gouden handjes' aanwezig waren. We stapelen nog een hele rits grote (3x2 m) afzethekken op. Verder worden de toiletunits al opgehaald en alle apparatuur van het licht en geluid. Voor de lunch is weer gezorgd dus een bammetje tussendoor. Nog een paar hekken opstapelen en dan vinden we het om 3 uur wel welletjes. De facebook berichten later in de week, vertellen dat woensdag de hele Steengroeve weer leeg was, alsof er niets gebeurd was. De laatste klim naar boven uit de Steengroeve. Tot volgend jaar!

 

In ons hutje lekker gedoucht en buiten op het terras een boekje gelezen. De laatste avond dachten we lekker gezellig uit eten te gaan bij de pizzeria op het plein. Dat was alleen niet zo'n beste keus. Na een half uur hadden ze nog niet gevraagd of we iets wilden drinken en de kaart liet nog langer op zich wachten. Nou ja, de pizza was goed. 

 

 

 

 

 

{flike}