4 september 2022

De auto volgeladen rijden we naar Lauwersoog. Na weken van zonneschijn en prachtig weer is nu voor ons het weekje op de Klipper Nova Cura op de Waddenzee aangebroken. Helaas zijn de voorspellingen voor de komende week niet zo best. Er is veel regen voorspeld en bewolking dat zou jammer zijn. Maar het voordeel is dat het de Waddenzee is en daar zijn toch altijd de meeste zonnenuren en als het regent waait het ook zo weer weg. Dan gaan we daar maar vanuit.

 

Na de afsluitdijk proberen we de Waddenkust te volgen maar elke weg richting de Zeedijk loopt dood. Pas vlak voor Holwerd kunnen we de buitendijkse weg op. Helaas geen roofvogels te vinden wel veel schapen en ganzen. Om een uur of drie zijn we bij het Lauwersmeer en we rijden naar de plek waar we in november ook hebben gestaan. We zien dat ook het water hier heel erg laag staat door de droogte van de afgelopen maanden. Waar in november nog allemaal water was is het nu kruk droog met grootte krimpscheuren in de modder. Ook vandaag laat de zeearend zich niet zien.

 

 

 

We hebben voor het diner gereserveerd bij de Noordman in de haven. Op internet op het menu al gezien dat ze daar 'grote' schol op hebben staan dus daar gaan we voor. We hebben mazzel de schol is er nog en het is niets overdreven maar deze was overheerlijk. Na de Juttersplak met allerlei heerlijkheden uit de zee krijgen we het hoofdgerecht een echt dikke volwassen schol die over je bord heen hangt. Heerlijk. We sluiten af met een dubbele cappuccino en een verse muntthee met kaneel. En deze combinatie moet ik onthouden echt lekker.

 

Om half acht rijden we naar de boot waar we hartelijk worden ontvangen door Paul en Judith. De hut is niet erg ruim maar het is te doen. We halen de tassen leeg en proppen alles in het wastafelkastje en leggen het op de plankjes die aan de muur hangen. De tassen maar weer terug in de auto. Die hebben we toch niet meer nodig en het scheelt weer ruimte in het kamertje.

 

Vanavond blijven we in de haven liggen en maken we kennis met de rest die meegaat deze week op de Klipper Nova Cura. Martin mag deze week op stap met allemaal dames. Gelukkig is de schipper er ook nog dus niet de enige man.

 

Na een lekkere douche duiken we ons bed in. Het is erg warm in de hut dus we laten het dakraam openstaan om nog een beetje frisse lucht binnen te krijgen.

 

 

5 september 2022 Lauwersmeer en buitengaats

 

Sonja had vanochtend haar wekker gezet want je weet nooit of er een mooie zonsopkomst is dus altijd even kijken. Dus zo vertrekt Sonja om 6 uur naar buiten om het ochtendgloren te aanschouwen. De zonsopkomst is wel mooi maar doordat we in de haven liggen niet echt een mooie foto kunnen maken. Gelukkig een fleecedekentje meegenomen en daarna op het dek nog even een uurtje gedut.

 

   

 

Om negen uur ontbijten we in de gezellige 'huiskamer' in de kajuit. We worden in een soort van groepjes verdeeld met verschillende taken. Zo mag Martin zich gaan bezighouden met het hijsen van het grootzeil en behoort Sonja tot het team wat de bakstagen moet bedienen en hijst de fok. Om 11 uur varen we het Lauwersmeer op. Waar we het een aantal keren gaan oefenen. De meeste mensen hebben nog nooit gezeild maar de instructies zijn duidelijk dus het loopt al snel gesmeerd.

 

  

 

Het is nog een hele hijs zo'n fok omhoog hijzen dat is echt wat anders dan een zeil of fok op een Valkje. Maar de krachttraining van de afgelopen twee jaren werpt nu zijn vruchten af het gaat prima.

 

  

 

Voor de lunch leggen we aan bij een eilandje waar we even kunnen zwemmen. Het water is best wel fris maar als je door bent wel lekker. Even afkoelen want vandaag hebben we nog een heerlijk zomerse dag.

 

Na de lunch varen we richting de Robbengatsluis. Er is een hoogte verschil van 1,5 meter en al snel zijn we op hoogte en open de sluisdeuren.

 

  

 

En dan zijn we op de Waddenzee. Met een kleine windkracht 4 varen we het wad op. De fok omhoog en het grootzeil en zo varen we vol in de zeilen het wad op. We moeten een beetje de vaargeulen volgen want ondanks dat het schip maar 90 cm steekt moeten we oppassen voor de zandbanken. We hebben ook speciaal tot dit moment gewacht op het hoogtij. We steken over naar de Oostpunt van Ameland. Halverwege moeten we nog even snel handelen want we dreigen vast te lopen. Gelukkig gaat het goed en we kunnen weer verder.

 

En zo varen we naar de oostpunt van Ameland. Het anker uit en we liggen stil. De boot ligt ongeveer een kilometer van de duinen af.

Helaas komen er steeds meer wolken binnendrijven en tijdens de zonsondergang is het zwaar bewolkt. In de verte zien we een onweersbui hangen. Het diner bestaat uit een overheerlijke soep en een gierstsalade.

 

Het is al bijna donker maar het water staat nu dusdanig laag dat Martin het aandurft om van het schip te stappen en het wad op te lopen. Opvallend is dat het water wat hoger van temperatuur is dan het Lauwersmeer.

 

  

 

We doen nog een spelletje en dan gaan we slapen. Het is behoorlijk afgekoeld dus hopelijk gaat het iets beter dan afgelopen nacht.

 

 

6 september 2022 De Hon, Ameland

 

Vannacht heerlijk geslapen. De wind waaide lekker de hut in met de deur open dus dat was erg prettig. Om zes uur werd Sonja wakker dus toch maar even opgestaan en aangekleed om de zonsopkomst te bekijken. Het is nog behoorlijk bewolkt maar vlak boven de horizon zit een gat in de wolken waar een vuurrode lucht achter verschijnt. Martin komt ook nog even aan dek maar snel gaan we weer naar binnen want het begint met grote druppels te regenen. Dan nog maar even slapen.

 

De boot blijkt vannacht helemaal om het anker te zijn gedraaid tijdens het hoogwater. Gelet op de voorspelde windrichting moeten we het anker even verplaatsen. Dit is nog een hele klus maar met zeven man/vrouw is dat ook weer geregeld.

 

   

 

Gedurende de ochtend wordt het weer eb. Zodoende kunnen we om elf uur gaan lopen naar Ameland. Het water is allemaal weggetrokken en we lopen bijna droog naar het strand.

 

 

 

 

 

Vlak voor de kust staat er zeekraal. Toch heel bijzonder, vanavond schijnen we dit te gaan eten. Het smaakt zout en je kan het dus gebruiken door bijvoorbeeld macaroni i.p.v. zout.

 

   

 

We lopen het duin op en hebben een prachtig uitzicht over de Wadden- en Noordzee. Het strand is hier echt prachtig groot. We lopen verder naar het strand en de meeste mensen nemen dan ook een duik in de Noordzee.

 

 

   

 

Sonja loopt over het strand op zoek naar mooie schelpen of beestjes. In een klein stroompje zien we garnalen zwemmen en ook hele kleine heremietkreeftjes. Die zijn grappig. Met een klein huisje van één centimeter groot rennen ze door het water. Zodra je de ontspanknop indrukt schrikken ze en verdwijnen ze in hun huisje en kruipen weg onder het zand en zie je alleen nog de bovenkant van het schelpje. Daardoor kan je ze ook weer oppakken en ergens anders neerleggen en proberen vast te leggen op foto. Nog een hele kunst maar het is gelukt.

 

   

 

 

 

Er liggen hier ook hele grote Japanse Oesterschelpen. Deze hebben een dieppaarse kleur en zijn prachtig.

 

 

Het strand is hier megagroot en we lopen helemaal om de punt heen en dat is raar. Want aan de Noordzeekust in Noord-Holland ligt de zee altijd in het Westen maar nu loop je om een eiland heen nog steeds op hetzelfde strand maar je loopt van het Noorden via het Oosten naar het Zuiden. Aan de Oostpunt van het strand zijn er allemaal rond poeltjes uitgesleten door de branding. Een bijzonder gezicht.

 

  

 

Terug gekomen bij de boot verplaatsen we eerst het anker. Gelet op de hoek waar de wind vandaan komt ligt het nu helemaal aan de verkeerde kant. Dat is nog een behoorlijk zware klus maar met zijn zevenen lukt het en ligt het anker op de juiste plek.

 

  

 

 

 

De lunch staat inmiddels klaar en wandelen maakt hongerig dus we laten het ons goed smaken. De middag hebben we verder vrij te besteden wat inhoudt dat je heerlijk kan relaxen op het dek. De zon schijnt nog steeds dus prima uit te houden. We bekijken de foto's en typen tekst voor op de website en kletsen wat.

 

Om zes uur is het water weer hoog genoeg en komen we los. Na het hijsen van het anker wat gelukkig met ankerlier gaat waar Martin even een work-out op mag uitvoeren zijn we los en varen we de Waddenzee op.

 

 

Het doel van nu is de Engelsmanplaat. Deze ligt tussen Ameland en Schiermonnikoog in. Hemelsbreed is het niet zo ver maar door de ondieptes door de zandbanken hier in de Waddenzee moeten we behoorlijk wat slingers maken hier naar toe. Onderweg komen er af en toe nieuwsgierige zeehonden hun kop boven water steken om direct weer onder te duiken nadat je ze hebt gespot.

 

De Engelsmanplaat is een plaat waar heel veel vogels leven. Ook staat er een huisje op palen op van Staatsbosbeheer. Het huisje staat op palen omdat tijdens hoog water ook deze plek verdwijnt onder het water. Dit huisje is gedurende het broedseizoen continu bewoont door twee vogelwachten die dan een oogje in het zeil houden. Meestal liggen er ook veel zeehonden op de plaat maar helaas vandaag niet. En zo varen we om zes uur de baai binnen.

 

 

Er liggen ook een aantal grotere boten. Dit zijn de boten van de kokkelvissers. Hier zijn nl. heel veel kokkels te vinden. Het kokkelseizoen is net begonnen (per 1 september). De kokkelvissers krijgen bepaalde dagen en een plek toegewezen waar ze de kokkels mogen zoeken. Dit doen ze als het laag water wordt. Ze waden dan door het water met een hark waar achter een net hangt. Zo lopen ze in banen de zee bodem af. De banen worden afgezet met paaltjes waaraan ze zien waar ze geweest zijn. De netjes worden geleegd in rubberbootjes. Het quotum is gesteld op 5% van de kokkelpopulatie, hoe dat bepaald wordt geen idee.

 

  

 

 

 

Deze avond worden we verwend met een prachtige zonsondergang we eten dan ook buiten op het dek. We zitten nog lang buiten ook als het al donker is. In de verte zien we kleine lampjes steeds dichterbij komen. Dit zijn de kokkelvissers welke aan de slag zijn gegaan.

 

 

7 september 2022 Het Rif

 

Tijdens hoogwater zijn een kwartslag gedraaid om ons anker. Het spoor van de het roer heeft een mooie geul gemaakt in het zand. Het zonnetje is er weer bij dus we zitten heerlijk op het dek.

 

We doen met een aantal dames nog een yoga sessie op het dek. Wat best wel bijzonder is. Zo staan we in een 'down-ward-facing-dog' en kijken (op z'n kop) uit op het droogvallende wad.

 

 

 

Om een uur of een is het droog genoeg en gaan we wandelen op het Rif dat ten Noorden van de Engelsmanplaat ligt. We lopen door het slik en door de ondiepe geulen. Soms op het harde zand en dan weer op slik waarin je behoorlijk wegzakt. Het Rif zelf is een grote zandplaat welke 1,5 meter boven NAP ligt en zelfs sinds enkele jaren duinvorming heeft. Het Rif is ontstaan door de afsluiting van de Lauwerszee in 1969. Hierdoor stroomde er minder water door de geul tussen Ameland en Schiermonnikoog waardoor deze minder diep werd. De zandplaat is ook een broedgebied voor sterns en andere zeevogels en is dan ook van mei tot augustus gesloten.

 

Maar nu is het september dus we kunnen er mooi wandelen. Maar voordat we starten zoeken we eerst met zijn allen naar kokkels. Met je handen door de modder op zoek naar gesloten kokkels. Als het maaltje bij elkaar is gesprokkeld gaan we lopen.

 

  

 

  

 

We lopen helemaal naar de Westkant en zijn daardoor heel dichtbij het Oostpuntje van Ameland waar we gisteren waren. Het is echt een grote zandvlakte hier met mooie strandstructuren.

 

 

 

Midden op het eiland ligt een zeehond heerlijk van de zon te genieten. Even verderop zien we een jong zeehondje wat het helaas niet gered heeft.

 

  

 

Ook proberen we nog een aantal springfoto's te maken.

 

  

 

Na 7,5 km zijn we na het oversteken van een diepe geul (ruim boven de knie) weer terug bij de boot.

 

De middag wordt relaxt doorgebracht. De een kijkt wat voor zich uit, er wordt geschilderd, getekend, gelezen, gefotografeerd en gekletst. Heerlijk dit is vakantie. Op de voorplecht hangen de hangmatten en de zitzakken en zitjes op het dek zorgen er voor dat je prima kan zitten/liggen.

 

   

 

De kokkelvissers zijn weer begonnen met het rapen of eigenlijk schrapen van de kokkels van de zeebodem. Het is immers net laagwater geweest en dan kunnen ze weer een paar uur aan het werk.

 

   

 

Sonja gaat helemaal op in het vastleggen van een oesterschelp met de macro lens. Wat kan de natuurlijk toch mooie kleurschakeringen geven.

 

   

 

   

 

 

Vandaag dineren we op tijd. Judith heeft weer heerlijk gekookt. Daarna vertrekken we richting Schier. Ondertussen komt er een giga bui aan boven Ameland. En op de buienradar te zien gaat die mooi langs ons heen.

 

   

 

Als het schip is los gekomen kunnen we het anker lichten en weg. Alleen het wad denkt daar iets anders over. We lopen zo weer vast op een zandplaat. Oeps dat hadden we niet bedacht. Dit gebeurt nog een paar keer. Het anker maar weer even uit want het is niet de bedoeling dat we nog verder vast komen te liggen. Dan een volgende poging en weer hetzelfde. Dan de boomstok er maar bij gepakt en geprobeerd daarmee de boot voor los te duwen. En zo met vereende krachten komen we uiteindelijk los.

 

 

Gelukkig gelukt, het is al laat en we hebben ook met het getijde te maken. Omdat we aan de wind gaan hijsen we toch nog even de fok want dat helpt ons toch om sneller te varen. Het is weer behoorlijk zigzaggen naar de passantenhaven van Schiermonnikoog. Inmiddels is het al donker waardoor we de boeien die we echt moeten volgen in deze smalle vaargeul, moeten bijschijnen met een grote lamp en zo varen we op de motor van boei naar boei. Op de kopse kant van de haven is een mooie plek en geruisloos leggen we in één keer aan.

's Avonds nog een spelletje gedaan en wat getypt.

 

 

8 september 2022 Schiermonnikoog

 

Vanochtend om zes uur nog even gekeken of het een mooie zonsopkomst wordt, helaas helemaal bewolkt dus maar weer terug in bed. Tot er op ons raam geklopt wordt. Het is een prachtige rode zonsopkomst, helaas het mooiste al voorbij maar we pikken nog een beetje mee.

 

 

 

We slapen nog een uurtje verder en gaan ontbijten. Inmiddels regent het behoorlijk dus rustig aan.

 

Om half elf besluiten we toch een stuk te gaan wandelen op Schiermonnikoog. Regenpak aan en gaan. We lopen via de kwelders langs de Westerplas. Daar staan een heleboel lepelaars te zoeken naar eten. Een prachtgezicht. Het is jammer dat het nog steeds regent waardoor het erg grijs is.

 

  

 

      

 

We lopen verder door prachtige duinen waar prachtige duindoornstruiken staan met felgekleurde bessen. Het barst dan ook van de vogels die heerlijk snoepen van deze bessen.

 

   

 

 

Via het strand lopen we langs de rode vuurtoren. Op Schier staan 2 vuurtorens. Alleen de rode is in werking. Oorspronkelijk (in 1854) stonden er twee omdat men dacht dat dat beter was voor de navigatie op zee. In die jaren was het ook nog een stilstaand licht boven in de vuurtoren.  In 1910 werd op de rode vuurtoren het nieuwe ronddraaiende licht geplaatst. Dit maakte de functie van de witte toren overbodig. En lang stond de witte vuurtoren er werkeloos bij. Tot het in 1950 een nieuwe functie kreeg; 'Watertoren'. In de torenschacht werd een waterreservoir aangebracht en dat heeft nog gewerkt tot 1992. Daarna kreeg het de functie als antennetoren voor de telefonie. Maar daarmee raakte de toren behoorlijk in verval. Uiteindelijk zag de toren helemaal groen van de aanslag. De eilandbewoners  vonden dit niet echt mooi in hun landschap en in de zomer van 2018 kwam de toren in eilander handen in de Stichting Behoud Zuidertoren. De stichting knapte de toren flink op. Zodat deze er nu stralend wit bij staat op het eiland Schier.

 

   

 

In de nattere duinvalleien zien we de Parnassia staan. Dit zijn heel bijzondere bloemetjes die alleen maar groeien in een moerassige, veenachtige grond die voedselarm is en zwak zuur tot kalkrijk. Groeit dus voornamelijk in duinvalleien langs de kust.

 

 

De witte vuurtoren staat ook in het dorp dus we duiken een brasserie in voor een heerlijk broodje en een kop warme thee. Even opwarmen en opdrogen, het regent nl. nog steeds. We struinen nog even in het kleine dorpje en houden het dan voor gezien. Terug naar de boot die in de passantenhaven ligt en inmiddels ook weer helemaal is drooggevallen. Rond de boot lopen de lepelaars te scharrelen naar voedsel. Sonja zet een kopje thee en gaat de website bijwerken en Martin pakt nog even de grote lens om terug te gaan naar de Westerplas kijken of hij de lepelaars nog kan vastleggen. Helaas is het er donker dus is het nog lastig. Maar Martin heeft wel kunnen vastleggen dat de ouders hun jongen aan het voeren zijn. De jongen zijn al bijna net zo groot als hun ouders. Zodra een ouder landt komt de kleine er op af gerend en steekt zijn snavel in de snavel van pa en moe. Eten maar.

 

   

 

Om half zeven is iedereen weer terug op de boot en kunnen we gaan eten. Vanavond eten we de kokkels die we gisteren zelf hebben gevonden op het wad. Verser kan je het niet krijgen. We proberen er een paar maar echt lekker vinden we het niet. Nou ja, toch geprobeerd.

 

 

We worden nog verwend met een prachtige zonsondergang.

 

 

   

 

's Avonds nog een aantal spelletjes gespeeld. En daar lekker gaan slapen.

 

 

 

9 september 2022 laatste dag

 

De zonsopkomst viel vanochtend wat tegen. Wel zat er op de kade een meeuw te genieten van zijn ontbijt in de vorm van een krab.

 

  

 

Voor vandaag is er gelukkig weer wind voorspeld dus met het hoge water in de ochtend varen we uit om nog wat te zeilen op de Waddenzee. Het is was frisser dan aan het begin van de week maar het zonnetje is er soms weer bij. We zetten een rif in het grootzeil omdat er best wel wat wind staat. Om 11 uur varen we uit wat nog een hele kunst is. We liggen nl. aan lager wal wat zoveel inhoudt dat je door de wind naar de wal wordt geblazen. Maar achteruit insteken in de haven om de havenboulder heen en we kunnen weg. Eerst weer door de smalle vaargeul en voor de kust van het vaste land kunnen we wat heen en weer zeilen.  

 

De fok op, het grootzeil op en gaan. Heerlijk, je kop in de wind en zon in het gezicht wat wil je nog meer. Nou ja, Friese Oranjekoek natuurlijk. Deze hadden wij gisteren gehaald omdat het vandaag onze 23ste trouwdag is en dat moet je wel vieren natuurlijk.

 

      

 

Om half drie varen we de sluis weer door en zijn op het Lauwersmeer waar we weer aanleggen op de plek waar we zondagavond zijn gestart.

 

   

 

En zo komt er een einde aan een heerlijke week op de Waddenzee. Lekker uitgewaaid.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

5 juni 2022 naar Camp Spik

 

Vanochtend voor het laatst genoten van het prachtige uitzicht hier.

 

 

 

We hebben heerlijk in het zonnetje ontbeten. We rijden door het prachtige gebied van Velika Planina. De weg is smal maar gelukkig te doen. Behalve racefietsers komen we niet veel verkeer tegen. We zien in de verte een prachtig kerkje boven op een heuvel liggen. Zoals zo vele hier in Slovenië. Blijkt dat we er later langs slingeren dus maar even uitstappen. Het is de kerk sc. Ahac. Kalise.

 

 

 

Als we later door het dal rijden zien we hetzelfde kerk nog prijken in de heuvels. Via de grote weg zijn we snel op de plaats van bestemming Kamp Spik in Godz Matuljek. Het is een grotere camping maar ook hier is het zoek maar een plekje. We vinden een prachtig plekje tussen de hoge dennenbomen. En tussen de bomen door hebben we een prachtig uitzicht op de hoge bergen van Triglav N.P.

 

Het is nog vroeg in de middag dus we gaan wandelen naar de Martuljek Slap. We kunnen vanaf de camping hier naar toe lopen dus dat is makkelijk. We steken de rivier Sava Dolinka over en daar begint eigenlijk ook al de wandeling. Eerst wandel je door het bos vervolgens kom je in de kloof. Het is prachtig hier. Het heldere blauwe water van de Marteljuk rivier stroomt hier ook weer langs de keien. Dan komen we aan bij een brug waar je een mooi uitzicht hebt op de Spodnji Martuljkov Slap. Het is een mooie getrapte waterval van 60 meter hoog. Uiteraard nemen we ruim de tijd om foto's te kunnen maken. Sonja vindt nog een geocache achter een paar stenen.

 

        

 

We lopen verder wat niet altijd even gemakkelijk gaat. Het is niet echt een simpel pad maar met wat klauteren en soms op handen en voeten kom je ook boven. We vervolgen ons pad naar een berghut Brunarica Pri Ingotu die aan een open veld schijnt te liggen met een prachtig uitzicht. Nou dat klopt. We kijken of we hier wat typisch Sloveens kunnen eten. Helaas de laatste dumplings zijn net verkocht maar ze heeft nog wel een yoghurt. Nou doe dat maar. Het is erg zuur maar gelukkig heeft Sonja in haar fototas nog een blister met honing bewaard en met dat erdoor is het wel te eten. Aan het einde van het veld staat nog een klein kapelletje (Finžgarjeva kapela). Toch grappig zover van de bewoonde wereld en dan een kapelletje. Verderop is nog een waterval en we twijfelen of we daar ook nog heen lopen. We besluiten het niet te doen we moeten nog terug en het is al laat.

 

 

 

    

 

Via een breed pad door het bos lopen we weer terug richting de camping. Als we terug zijn in het dorp besluiten we te kijken of er een pizzeria in het dorp zit. En we hebben mazzel op een 10 minuten lopen zit er één. En laten ze nog plaats hebben ook. Gostilna Pizzeria Jozica is echt goed. Een heerlijke Caesar salad en de pizza is voortreffelijk. Kan er nog een toetje bij. Eens kijken op advies van de ober nemen we Prekmurska Gibanica een Sloveense specialiteit. Het is filodeeg in laagjes opgebouwd met appel, walnoten, maanzaad, kaas, room. Een grote calorieën bom wat je niet elke dag moet eten. Maar het is heerlijk. Na het eten lopen we rustig terug naar de camping.

 

 

 

6 juni 2022 Kranjska Gora, Jasna lake en Zelenci

Vandaag fietsen we naar Kranjska Gora een wat toeristisch plaatsje verderop. Kranjska Gora ligt aan het begin van Vrsic pas waar we onze Slovenië trip begonnen. Er loopt een prachtig fietspad door de weilanden en dorpjes. En steeds het prachtige uitzicht op de bergen. En het weer is ons vandaag ook weer goed gezind. Een heerlijk zonnetje en op de fiets is het prima te doen. In Kranjska gaan we op zoek naar Jasna Lake hiervoor moeten we een stukje steil omhoog met de fiets. Het is dan ook het begin van de Vrsic pass. Het ligt niet ver maar de benen worden wel even aangesproken. Toen we hier reden met de camper konden we nergens stoppen dus zijn we er aan voorbij gereden.

 

Jasna Lake ligt er prachtig bij. En de het standbeeld van de berggeit moet natuurlijk wel even op de foto. Het is een schitterende plek met de spiegelende bergen in het meer.

 

    

 

We suizen de weg weer af naar Kranjska Gora en vervolgen onze weg over het fietspad naar Naravni rezervat Zelenci. Ook hier waren we de vorige keer al voorbij voordat we het wisten dus nu maar op de fiets. Helaas brengt het fietspad ons niet bij de ingang. We proberen nog een wandelpad maar helaas afgesloten. Dus doorrijden naar het volgende plaatsje en dan maar via de autoweg want de hoofdingang ligt daar. Het blijkt een wandelpad naar een mooi meertje met uitkijktoren te zijn. Iets kleiner dan we verwacht hadden maar zeker wel mooi. Glashelder water en een mooi panorama dat weerspiegelt in het gladde oppervlak. Het water heeft hier wel veel verschillende kleuren wat natuurlijk door de bodem van het kraakheldere meertje komt.

 

  

 

We lopen terug naar de ingang en pakken de fietsen weer. Nu is het lekker makkelijk fietsen want we zijn via een 'vals plat' hierheen geklommen dus nu heerlijk relaxt rijden.

 

In Kransja Gora doen we de boodschappen en fietsen naar de camping. We hangen de parachutestof-hangmat op tussen de bomen en lezen een boekje, drinken wat en vieren vakantie.

 

7 juni 2022 vertrek

 

Vandaag de laatste dag in Slovenië. Aan alles komt een einde. We gaan eerst nog naar Slap Pericnik. Met de camper rijden we over de weg die steeds smaller wordt. Het asfalt wordt gravel. Inmiddels hopen we dat er geen andere camper ons tegemoet komt want dat gaat echt een probleem worden. Dan zien we verderop een grote shovel die bezig is het gravel aan te stampen. Oeps nu kunnen we echt niet verder. We besluiten te keren. Sonja uitstappen op zoek naar een plek waar het net iets breder is. Martin moet wel behoorlijk wat steken en telkens op de aanwijzingen van Sonja. Als we precies overdwars staan zien we dat wel precies 50 cm hebben om te steken. Met de fietsen achterop die steeds in een dode boom belanden maar met beleid komt het goed en zijn we gekeerd. We rijden net een minuutje komt er een grote zandwagen aangereden. Hoe gaan we dit regelen. In zijn achteruit een stukje terug was de weg net iets breder. En gelukt. Nu hopen dat er geen verkeer meer aankomt. Dan maar geen waterval. Dus waar gaan we heen?

 

Sonja is van de kaarten en de route en bedenkt; hé we kunnen ook naar Wenen rijden. Een mooie stad, we zijn er nog nooit geweest, ligt 'bijna' op de route. Het weer is niet zo best en door vele regenbuien rijden we naar Wenen. In Wenen is een grote camperplaats die vlakbij een metro station ligt waarmee je zo de stad in zoeft. Klinkt goed.

 

Onderweg kijkt Sonja of er misschien ergens in Wenen nog een concert is vanavond dat zou dan toch wel bijzonder zijn. En ja, er is een concert op Kasteel Schönbrunn. Nou eerst maar in Wenen aankomen, een plek voor de camper vinden en dan kijken of het concert gaat lukken.

 

Om half vier rijden we de camperplaats Wenen op. Met een zoek maar een plekje waarbij je fijn voelt parkeren we de camper. De aanwezigheid van een agent geeft dan weer een 'veilig' gevoel zo midden in de stad. We bellen met Schönbrunn want via de website kunnen we voor vandaag geen kaarten meer bestellen. Ze moet het even navragen maar zal dan terugbellen. Ondertussen kleden we ons om want het is niet echt warm meer. En als we vanavond naar een concert gaan moeten we toch iets 'knaps' aan. Ze belt terug en we hebben kaarten. We moeten deze wel voor vijf uur ophalen op het kantoor. Nou dat gaat lukken.

 

Hup de metro in (met de kaartjes die we van de buurman op de camperplaats kregen) en tickets ophalen. Als we uit de metro stappen miezert het, dat is niet fijn. Op zoek naar het ticket kantoor. Het staat niet helemaal lekker aangegeven en we lopen eerst naar de ingang van Schönbrunn maar daar weten ze van niets. Blijkt dat we weer een stuk terug moeten lopen. Maar dan hebben we de tickets dus dat is geregeld. Nu op zoek naar een plek waar we wat kunnen drinken en droog kunnen zitten. Het plenst ondertussen behoorlijk dus dat is niet fijn. In dit gedeelte van Wenen zijn maar weinig terrassen en zo dus het wordt even zoeken wat niet fijn is als het veel regent. We belanden uiteindelijk bij een pizzeria waar ze een warme koffie en thee voor ons hebben.

 

 

 

Nu we hoeven echt niet te eten want het concert is inclusief diner in Schönbrunn. We lopen weer terug naar Schönbrunn naar het meeting point. We zijn inmiddels al helemaal zeiknat geregend maar dat mag de pret niet drukken.

 

Met een toeristentreintje worden we naar een Tiroler Garten Stube gebracht. Hmm. We hadden ons toch iets andere voorgesteld bij een diner op Slot Schönbrunn. Het eten wordt met weinig enthousiasme op tafel gezet en we beginnen met een rundvleessoepje vooraf. Weinig rundvlees te bekennen, hij zal er wel naast hebben gelegen. Zodra je je lepel neerlegt wordt het al weggehaald en met een minuut stond het hoofdgerecht al op tafel. Tafelspitz, het lievelingsgerecht van Franz Joseph, gekookt rundvlees op een soepje van spinazie a la creme met gebakken aardappeltjes en appelmoes. Het viel allemaal een beetje tegen. Dan met het treintje naar de Oranjerie waar het concert zal plaatsvinden. Daar nog even haarfijn uitgelegd aan de suppoost dat wij onze fototas echt niet in de garderobe gaan neerleggen. We wijzen hem op verschillende andere mensen met een ietwat groot uitgevallen handtas en hij begrijpt dat hij bij ons niet verder komt en het maar zo laat.

 

Het concert is een aaneenschakeling van bekende melodieën van Mozart voor de pauze en na de pauze muziek van Strauss. Het orkest is een klein kamerorkest bezetting en ze spelen best goed. Met twee zangers erbij die ook hun best doen om de toeristen een leuke avond te bezorgen.

 

 

8 juni 2022 Wenen

We hebben de wekker op tijd gezet want we hebben niet veel tijd om in Wenen rond te lopen. Een snelle douche en een bakje yoghurt. En zo zitten we om acht uur in de metro de stad in. We stappen uit bij Stephansplatz. Hier staat de grote kathedraal waar we uiteraard even een blik in werpen. Het is een mega grote kerk met een idem dito orgel boven de ingang. Buiten lopen we er een rondje omheen.

 

    

 

    

 

Er staan hier verder allemaal prachtige statige panden. Op een bordje staat Mozarthuis dus dat maar even gevolgd. Het valt bijna niet op want het is maar een simpel huis. In het Burgpark even op zoek naar het standbeeld van Mozart want ook dat moet je natuurlijk wel gezien hebben.

 

   

 

Er lopen nog een drietal bereden Lipizaner paarden in het park rond. Ook grappig om even te zien.

 

    

 

We lopen verder over de Ringstrasse, dit is de straat in Wenen waar alle beroemde gebouwen aanliggen. Het is alleen behoorlijk zoeken want de Ringstrasse blijkt uit allemaal verschillende straatnamen te bestaan.

 

     

 

Zo slenteren we door de stad waar nu een lekker zonnetje schijnt. Wat een verschil met gisterenavond toen we in een giga regenbui liepen. Bij een konditorei stoppen we even voor koffie/thee met Sachertorte uiteraard. Als je in Wenen/Oostenrijk bent moet je natuurlijk wel Sachertorte eten en dat met een uitzicht op het Operahuis. We lopen nog even langs de Muziekverein maar dat is gesloten dan maar terug naar de camper.

 

En zo rijden we even voor twaalf uur Wenen uit. We moeten wel want ons tolvignet voor Oostenrijk is alleen vandaag nog geldig. Het is erg druk op de weg het lijkt wel of al het vrachtverkeer juist vandaag onderweg is. We staan regelmatig stil waarbij google maps ons dan langs een sluipweg probeert te sturen. Echter als er dan op het landweggetje staat dat verkeer zwaarder dan 3 ton de weg niet kan vervolgen keren we maar weer om en sluiten weer aan in de rij. We hebben er niets aan om in één of ander dorpje vast te komen staan.

 

Ons beoogde eindpunt van vandaag hebben we 100 kilometer meer naar voren moeten halen vanwege de drukte op de weg. Om zeven uur rijden we camping Pielenhofen op net voorbij Regensburg. Hier komen we op een mooi plekje vlakbij de rivier te staan.

 

Tijdens het inchecken zagen we dat ze hier een restaurant hebben. In de recensies hadden we al gelezen dat je hier prima kon eten. Dat gaan we dan ook doen. We bestellen beiden een snitzel. De een een snitzel stroganof en de ander een Jäger snitzel. Geen verkeerde keuze de snitzel is heerlijk en de patatjes erbij zijn goed doorbakken.

 

 

9 juni 2022 terug naar Nederland

 

Om half tien weggereden uit Pielenhofen op weg naar Nederland. Het is nog een behoorlijk eind tuffen maar na verschillende rustpauzes komen we om half acht aan op camping De Boersberg vlakbij kasteel Doorwerth. Na het eten de fiets gepakt en een rondje gefietst naar het kasteel.

 

 

 

Het kasteel ligt er prachtig bij. Herbouwd na de tweede Wereldoorlog waarin het een ruïne werd. Arnhem en Oosterbeek zijn hier tenslotte vlakbij en er is hier hard gevochten. Maar het kasteel is helemaal hersteld zoals het er in de 17e eeuw uitzag.

 

Dan weer terugfietsen naar de camping. Dat is nog een behoorlijke klim want de Boersberg blijkt nog een flinke berg te zijn. In het bos lijkt het nog even of de beukenblaadjes in de brand staan met het ondergaande zonnetje. Een bijzonder gezicht.

 

    

 

 

10 juni 2022 weer thuis

 

Het is droog vanochtend dus we gaan nog een rondje fietsen. Er is hier een pontjes route waarbij je 2x de Rijn oversteekt en verder langs de Rijn fietst. We komen langs historische plekken van Operatie Market Garden en vinden nog een geocache bij een herdenkingsmonument. Na 30 km zijn we weer terug op de camping waar we de fietsen opladen en vertrekken.

 

En zo staan we om drie uur weer thuis. Alles uitladen en de camper schoonmaken. We nemen contact op met de verhuurder en als we rond vijf uur er kunnen zijn kunnen we de camper ook vandaag al inleveren. Daar gaan we voor dat scheelt morgen ochtend dan weer een ritje voor ons en staat de camper niet een nacht op ons pad.