7 maart 2019

Diamond Beach in de sneeuw

Het heeft vannacht behoorlijk doorgesneeuwd en het is dan ook een prachtige winterse witte wereld buiten. Het grote voordeel van een hele nacht door sneeuwen is dat we niet 's nachts naar buiten hoeven om te kijken of er Noorderlicht is want dat zie je toch niet met al die wolken. 's Ochtends heeft Sonja nog geprobeerd een time lapse te maken van de opkomende zon. Maar dan moet je wel de belichting aanpassen natuurlijk. De laatste foto's waren allemaal behoorlijk overbelicht, laten we maar zeggen dat alle begin moeilijk is. Het sneeuwt overigens nog steeds dus we gaan eerst maar ontbijten.

Ondanks dat het sneeuwt besluiten we toch naar Diamond Beach te rijden bij Jökulsárlón. De weg is op sommige plaatsten één grote ijsplaat maar onze auto met spikebanden rijdt er prima over. De sneeuw waait over de weg.



Dik ingepakt stappen we uit de auto. Gelukkig is de wind wat gaan liggen dus dat scheelt weer een paar graden.

Het is fantastisch op het strand, het zwarte lava-zand steekt af tegen de witte sneeuw, groter contrast is niet mogelijk. Doordat het zwaar bewolkt is valt de donker blauwe kleur van het ijs veel meer op. Het ijs (in sommige stukken) lijkt ook veel blauwer dan gisteren. En een ander bijkomend voordeel is dat er niet zoveel mensen rondlopen nu. De wind begint nu wel aan te wakkeren dus de gevoelstemperatuur ligt behoorlijk onder vriespunt nu.

Wat is dit prachtig zeg. Doordat het eb is liggen er nu op het strand ook hele grote ijsklompen. Soms wel drie meter hoog echt fantastisch.

We blijven maar foto's maken. Ondertussen sneeuwt het behoorlijk en worden we zelf ook helemaal wit. Sommige ijsblokken hebben gaten erin wat dan weer zorgt voor mooie doorkijkjes naar andere ijsblokken. Ook kan je elkaar dan leuk fotograferen. Een natuurlijk passe-partout zeg maar.

Na twee uur vinden we het wel genoeg en besluiten maar even te gaan opwarmen in het hotel. Inmiddels beginnen ook de toeristenbussen te komen vanuit Reykjavik dus het is alweer behoorlijk druk aan het worden op het strand.

Vlakbij het hotel is een waterval, de Norafoss, en we zien dat deze nu heel veel ijspegels om zich heen heeft. Hij ligt ook een beetje in een kleine kloof dus zon komt er niet echt bij (als die al schijnt). We rijden de auto het kleine pad op. Wat Martin wel leuk vind want er ligt hier zo'n 30 cm sneeuw. We lopen verder maar omdat er zoveel sneeuw ligt weten we niet waar het pad loopt en is het onverantwoord om dichterbij de waterval te komen.

In het hotel warmen we weer een beetje door en gaan daarna verder naar Hofskirkja. Dit is een prachtig klein kerkje in het mini plaatsje Hof. Het kerkje is gebouwd in 1884 en het dak is bedekt met turf waar dan weer gras op groeit. De kerk wordt overigens nog steeds gebruikt door de Lutherse parochie. Om de kerk liggen allemaal kleine heuveltjes. Dit zijn de graven. De mensen wordt niet onder de grond maar op de grond begraven (dit omdat de grond hier meestal bestaat uit rots of bevroren is). De overledene worden op de grond gelegd waarna er een laag aarde overheen wordt gelegd. Sonja vind nog een geocache om de hoek dus ook dat kunnen we van ons lijstje afstrepen.

Eigenlijk waren we van plan om het NP Skaftafall in te gaan en naar de Svartifoss te lopen maar het is al laat dus dat skippen we. Wel kunnen we nog naar een uitloper van een gletsjer. Het is even zoeken naar de juiste afslag maar deze vinden we uiteindelijk ook. Het is een gravelweg welke direct begint achter een parkeerplaats. We hobbelen een kilometer lang over de gravelweg naar de gletsjer. Als we parkeren zien we het meer en de Svínafellsjökull Glacier al. Zo die is mooi. We klimmen en klauteren verder langs de kant. Het is nog oppassen want door de aangevroren sneeuw is het op sommige plaatsen behoorlijk glad geworden. En je wil niet 20 meter naar beneden vallen in het ijskoude gletsjer meer.

Het lijkt of het zonnetje door de wolken wil komen maar helaas de wolken blijven het winnen. Wel komen de toppen van de hoge bergpieken verder op het Vatnajökull ijsplateau steeds meer boven de wolken uit en daarop verschijnt een prachtige gouden gloed.

Sonja probeert nog een time lapse te maken in de hoop dat de bergen helemaal in de zon komen te liggen maar helaas de wolken blijven ervoor hangen. En de zon komt steeds lager te staan waardoor op het eind het licht op de gletsjer helemaal weg is.

Als blijkt dat de zon er niet doorheen komt haken we af en en lopen en glibberen we langzaam weer terug naar de auto. Terug naar het hotel worden we nog even verrast door een mooie zonsondergang. Althans op de bergrug die de zon nog net beschijnt.

Dineren doen we weer in het hotel want wat goed is moet je niet wijzigen. Bij het bestellen blijkt dat we de drankjes van het huis krijgen omdat we al voor de vierde avond te gast zijn.

Na het eten ruimen we de kamer even op en zien we buiten dat het toch weer helder wordt. En ja hoor, er is weer Noorderlicht. We maken wat foto's door het raam. Er is weinig beweging te zien in het Noorderlicht meer één groen vlak dus we gaan er niet op uit. Morgen hebben we een lange rit voor de boeg en met al die sneeuw op de weg moeten we goed uitgerust zijn.

6 maart 2019

Vestrahorn, Stokksnes

Heerlijk rustig wakker geworden vanochtend, het was gisteren ook een lange vermoeiende en indrukwekkende dag dus daar waren we wel aan toe. De zonsopkomst is prachtig dus dat beloofd veel goeds voor vandaag.

Na het ontbijt gaan we op pad. De weersvoorspelling zegt dat het vanmiddag gaat sneeuwen dus we rijden eerst naar het Oosten naar Stokksnes. Dit is best nog wel een eindje rijden (zeg maar gewoon een tering eind). Maar de omgeving is prachtig. Zeker omdat het zonnetje nog lekker schijnt. We zien de vele verschillende gletsjes/uitlopers van de Vatnajoküll.

Net voorbij Höfn en nog vlak voor de tunnel nemen we de afslag naar het schiereiland Stokksnes. Het is een gravelroad maar prima te doen, we hebben niet voor niets een 4WD wagen maar de 4WD hebben we hier niet echt voor nodig. Langs de kant van de weg staat een groepje IJslanders, dit zijn IJslandse paardjes. Dit zijn kleine gedrongen paardjes met een stokhoogte van gemiddeld 1,30-1,50 m hoog. Op IJsland zie je deze paardjes best wel veel. Ze staan lekker tegen elkaar aan te eten van het gedroogde gras wat net is gebracht.

 

Bij het Viking Café kopen we een entree kaartje voor het laatste stukje naar het bekende strand van Stokksnes. Dit is overigens de enige keer op IJsland dat we ergens entree geld voor moesten betalen. Alle natuurverschijnselen zijn hier nog vrij toegankelijk. Dat is op andere plaatsen in de wereld heel anders dus best wel bijzonder. Het toerisme is behoorlijk toegenomen op IJsland de laatste vijf jaar dus wij hadden dit anders verwacht maar tot nu toe is dat dus nog niet zo.

We rijden de weg af tot de duintjes van lavazand. Het binnenmeer (een groot gedeelte waar altijd een heel klein laagje water staat en zorgt voor de prachtige spiegelingen van de bergrug Vestrahorn) is helaas bevroren dus geen 'mirror-lake' vandaag. Het uitzicht is onverminderd prachtig met het zwarte lavastrand en de bergrug Vestrahorn tot aan de zee. Deze bergen zijn zo'n 454 hoog en lopen door tot aan de branding.

Helaas wordt het vloed dus op het strand is het spelen met de branding om toch een spiegeleffect te krijgen. Zodra de golf terugtrekt richting zee om een foto te maken en dan snel weer terug het strand op als de volgende golf komt.

We maken nog een saamfie en bedenken dan ja waarom doen we dat eigenlijk niet met de gewone camera. Die staat toch op statief en met de zelfontspanner gaat dat ook prima. Dus onderstaand een 'good-old-saampies-erop' foto, dik ingepakt tegen de koude wind.

De lage duintjes bestaan hier ook uit het zwarte lava zand en met de besneeuwde bergtoppen en ruisende branding op de achtergrond geeft dat weer een pracht plaat.

Na een uurtje hebben we het gehad en rijden weer terug richting ons hotel. De lucht begint nu wel dicht te trekken en de eerste tekenen van de komende sneeuwval zijn zichtbaar. Vlak voor Jökulsárlón zien we weer een aantal rendieren lopen. Verderop keren we om ze te kunnen fotograferen. Helaas staat er ook iemand met een drone en als die boven de rendieren gaat vliegen schrikken de beestjes. Dat is best wel zielig. Drones zijn hier gelukkig op veel plekken verboden maar ondanks een duidelijk verbodsbord zijn er nog heel veel eigenwijze mensen die die dingen de lucht in laten gaan. Het zorgt natuurlijk wel voor een uniek perspectief voor je foto's en/of films. Maar dieren moet je er zeker niet mee lastig vallen.

We kijken nog even bij het Jökulsárlón-meer maar doordat het opkomende vloed is worden de ijsschotsen weer tegen gehouden. Er ontstaat dus een soort cirkel werking van het water wat weg wil stromen en de opkomende vloed. Sonja heeft nog geprobeerd een snelle time lapse te maken om de bewegingen van het ijs te kunnen zien. Inmiddels is het ook helemaal bewolkt en begint het zelfs licht te sneeuwen.

Even verderop stoppen we nog bij een ander gletsjermeer, Fjallsárlón. Dit ligt aan het einde van de gletsjertong Fjallsjökull ook een onderdeel van IJslands grootste gletsjer, de Vatnajoküll. Dit is veel minder bekend dan Jökulsárlón maar stiekum vinden wij het veel mooier. Het is iets kleiner waardoor de gletsjer beter zichtbaar is.

Inmiddels is het al behoorlijk aan het sneeuwen dus we blijven niet te lang. Het is ook al behoorlijk koud geworden. We maken nog even een boevenselfie met onze balaclavas (bivakmuts met een mooi woord maar oh zo prettig met een snijdende koude wind ;-)).

 

Terug in het Fosshotel Glacier Lagoon heerlijk gedoucht en lekker gegeten. 's Avonds nog wat foto's op de laptop gezet en geprobeerd om wat te typen voor onze website. Maar dan beginnen de ogen toch echt wel dicht te vallen. Het sneeuwt overigens nog steeds en voor het hotel ligt al een opgewaaid sneeuwduin van drie meter hoog. Kijken of we morgen nog naar buiten kunnen.