Details

Gepubliceerd: 05 december 2010

Vanochtend rustig opgestaan en lekker genoten van ons ontbijt. Het is immers onze laatste dag alweer op Gran Canaria dus de koffer kan weer ingepakt worden. We stoppen alles in de koffer en zorgen dat er schone kleren binnen handbereik liggen zodat we die kunnen aantrekken voordat we in het vliegtuig stappen.

Voor onderweg hebben we een route gemaakt langs nog een paar caches (uiteraard). We weten inmiddels dat het ons langs mooie plekjes brengt dus waarom niet? We pikken er nog twee op hier in Maspalomas en rijden vervolgens via de snelweg naar het Noorden. Algauw nemen we een afslag de bergen in want zo groot is Gran Canaria nou ook weer niet. Het blijkt een prachtige kloof te zijn. We stoppen bij het uitzichtpunt Mirador de Guriete en kijken neer in een diepe kloof. Het bijzondere is, is dat er bijna niets lijkt te groeien maar op de bodem van de kloof staan er dan toch weer een paar palmbomen. Ook rijden we helemaal naar de bodem van de kloof in waar we nog een rots beklimmen maar helaas laat deze schat zich niet vinden maar het is wel een prachtig stukje natuur.

 

 

 

Vervolgens naar de kust waar we aankomen bij een schilderachtige vuurtoren en dat is altijd een mooi plaatje een rood met witte vuurtoren tegen een strakblauwe hemel.

Vlakbij het vliegveld ontmaskeren we ook nog een cache maar al met al is het nog erg vroeg dus we rijden even verderop de bergen weer in en komen uit bij Cuatro Puertas. Een argeologische plek waar ze een grottenstelsel hebben ontdekt met 4 poorten. Van veraf lijken het wel schietgaten maar dat zijn het gelukkig niet. We lopen hier een rondje tussen de grote stekelcactussen en kijken naar de bergen om ons heen.

 

 

 

Dan wordt het toch tijd om ons naar het vliegveld te begeven want over drie uur (19.45 uur) vertrekt het vliegtuig. We laden de auto uit, kleden ons om en leveren de sleutel in van de auto en lopen naar de vertrekhal.

De dames van de incheckbalie zijn er nog niet maar we zijn dan ook op tijd. Als na een minuut of tien de dames er zijn blijkt dat we 20 minuten vertraging hebben. Later komt er een mevrouw van Transavia ons mededelen dat we deze vertraging hebben maar dat er een half uur terug ook een wilde staking is losgebarsten bij de vluchtverkeersleiding van Spanje. En laten wij nu net op Spaans grondgebied zitten. Ze kan ons verder nog niets vertellen. Achter ons wordt er nog een grapje gemaakt door mensen die al zo vaak vertraging hebben meegemaakt. Nou ja sorry, dan moet je maar niet zo vaak op vakantie gaan, alles is relatief toch? We kunnen gewoon inchecken en geven onze bagage af. Tijdens het wachten blijkt al snel dat de staking serieus is en dat het wel eens heel laat kan worden. Bij de informatiebalie kan je informatie krijgen betreffende je je vlucht. Maar ook daar kunnen ze ons niets vertellen. Wel worden al snel alle vluchten naar de andere Canarische eilanden gecanceld.

 

Mocht het vliegtuig vandaag niet vertrekken dan moeten we helaas op het vliegveld overnachten wat niet zo fijn is. Als we nou geboekt hadden bij een reisorganisatie dan had die iets voor ons kunnen betekenen maar wij hebben onze vlucht zelf direct geboekt dus wij moeten het dan maar uitzoeken volgens de woordvoerster van Transavia. We hebben al tegen elkaar gezegd dan blijven we wel op het vliegveld slapen. Hoe weten we anders wanneer het vliegtuig vertrekt? Onze vlucht is inmiddels vertraagd naar half tien. Dan zien we om een uur of negen dat ons vliegtuig (waarmee wij weer weg gaan) is geland. Dit vliegtuig zat op moment van staking midden in het Spaanse luchtruim dus mocht gelukkig doorvliegen. Nou dat is een gelukje er is in ieder geval een kist waarmee wij weer terug kunnen naar Nederland maar dan moet de staking wel over zijn. Of we moeten een giga omweg nemen. De vertrektijd van het toestel staat inmiddels om morgenochtend 1 uur. Maar helaas we zien geen bagage ingeladen worden in het toestel, de bemanning gaat zelfs van boord en het toestel gaat op slot. Dat ziet er niet goed uit voor vandaag.

Dan komt iemand ons vertellen dat iedereen van de Transavia vlucht mee moet naar de bussen. We gaan naar een hotel en wel het Sheraton hotel in het Zuiden. Snel lopen we mee naar de bus en een uurtje later installeren we ons in een prachtige kamer in een mega groot luxe hotel. Echt veel te installeren valt er niet want we hebben alleen onze handbagage bij ons. De bagage was immers al ingecheckt op het vliegveld. Er staat nog een uitgebreid buffet voor ons klaar waar we nog even genieten van een kleine salade het is inmiddels elf uur geweest dus om nu nog uitgebreidt te gaan eten…. Het is echt heel goed en dat allemaal op de kosten van Transavia, prima. Alles beter dan op een stoeltje op het vliegveld.

 

We moeten morgen wel vroeg opstaan want om acht uur vertrekt de bus weer naar het vliegveld. Na een goede nachtrust gaat om half zeven de wekker. Om zeven uur zitten we aan het ontbijt. En als we ons om acht uur naar de receptie begeven blijkt dat we nog een uurtje hebben. Want om 9 uur horen we pas weer meer. We lopen wat rond door het hotel en zien inmiddels dat het hotel midden in de bergen ligt aan een hele grote golfbaan. Als het negen uur is komt er een mevrouw vertellen dat we pas om elf uur weer vertrekken dus nog twee uur uitstel. Wel weet ze ons te vertellen dat we beter hier kunnen rondhangen dan op het vliegveld waar vannacht zo’n duizend gestrandde passagiers zich hebben moeten vermaken.

 

We vragen de sleutel van de kamer nog even terug en besluiten nog even te gaan pitten. Je weet nooit wanneer deze dag eindigt dan kan je maar beter uitgerust zijn. Om half twaalf komen er dan inderdaad een drietal bussen het terrein oprijden en het lijkt erop dat het vliegtuig ook al snel kan gaan vertrekken. Op tv hadden we inmiddels gezien dat de staking nog zou duren tot zondag en ook dat Schiphol vanochtend vanwege de sneeuw gesloten is geweest. We gaan het allemaal wel zien nu zitten we in de bus naar het vliegveld.

Op het vliegveld aangekomen zien we inderdaad megaveel passagiers zitten, liggen, hangen op hun bagage. Wij moeten achter een Spaanse meneer aanlopen die ons zo naar de incheckbalie begeleidt en daarbij iedereen aan de kant stuurt. We worden afgestreept van een lijst want wij waren immers al ingecheckt. Gaan door de douane en lopen maar naar de stoel waarop we gisteren zijn geëindigd. De vlucht staat naast nog een andere vlucht gepland voor twee uur. We blijken één van de twee vertrekkende toestellen te hebben. Bij hoge uitzondering heeft Transavia toestemming gekregen om via een afwijkende route naar Nederland te mogen vliegen.

 

Dan zien we hetzelfde Spaanse mannetje naar de gate deur lopen. Wij erachteraan en dat blijkt juist te zijn we moeten zo snel mogelijk allemaal in het vliegtuig zien te komen want binnen een half uur gaan we vertrekken. Dus rennend naar het toilet je weet nooit wat er gaat gebeuren. Binnen 20 minuten zit het hele toestel vol op 5 passagiers na. We krijgen te horen dat als deze passagiers niet binnen vijf minuten aan boord zijn, we voorlopig niet weg mogen. Als ze er dan eindelijk zijn (uiteraard waren het 5 Spaanse passagiers, die alles juist wel verstaan wat er op de luchthaven wordt omgeroepen) blijkt dat we te laat zijn en we 75 minuten moeten wachten. Grote ontsteltenis natuurlijk en boosheid naar de laatkomers. Ze zaten in dezelfde bus als ons dus waren prima op tijd op de luchthaven. Later blijken we toch nog een vroegere vertrektijd te krijgen dus om half twee gaan we dan toch nog de lucht in. Jippie.

 

Het vliegtuig gaat via Madeira over de Atlantische oceaan naar de Zuidwest kust van Engeland en dan rechtstreeks naar Nederland. We omzeilen daarmee het Spaanse luchtruim dat nog steeds gesloten is. Al met al landen we om half acht weer op Schiphol en als dan de bagage ook nog komt zijn we compleet. Nu nog even de auto uitgraven want in Nederland heeft het de afgelopen lekker gesneeuwd. Om kwart over negen rijden we de straat weer in en zijn we weer thuis.

 

 

Details

Gepubliceerd: 02 december 2010

Vanochtend rustig opgestaan, na het ontbijt gaan we naar de kust. Eerst naar de duinen die hier liggen. Bij Maspalomas ligt circa vier vierkante kilometer zandduinen. Dit is op zich wel bijzonder omdat de verdere kust van Gran Canaria voornamelijk bestaat uit ruige rotskust met af en toe een klein zandstrand. De duinen zijn hier helemaal kaal en daarom heeft de wind ook geheel vrij spel. Je ziet het zand van de duintoppen afwaaien. Af en toe een Tamarixboompje zorgt voor de afwisseling.

We lopen een eind langs de kust naar het Oosten dat kan hier heel mooi omdat er langs de kust een mooie wandelboulevard ligt. We lopen door tot in Playa d’Ingles. Dit is het oudste gedeelte van de bebouwing hier aan de Zuidkust gelukkig zitten wij in een hotel in het veel rustigere Maspalomas.

 

Onderweg vinden we nog een aantal geocaches en dat is altijd leuk natuurlijk. ’s Middags rijden we naar Bahia Feliz in het Oosten en daarna weer terug naar het Westen van Maspalomas waar we ook nog een aantal schatten naar boven toveren. Het is een goede dag waarbij we veel mooie plekjes zien hier in de omgeving.

 

Om half zeven zijn we weer terug op onze kamer waar we het zand uit de haren wassen en constateren dat we vandaag een kleurtje hebben opgelopen in het gezicht. We gaan uit eten bij hetzelfde restaurant als eergisteren. Dit was ons goed bevallen dus waarom zullen we gaan lopen zoeken. Martin gaat zelfs weer voor dezelfde pizza en Sonja kiest voor een gerecht met kip in mangosaus. Het smaakt weer voortreffelijk en sluiten ook deze maaltijd af met een heerlijk (ja echt) glaasje Butterscotch.

 

Straks even via internet de stoelen in het vliegtuig vastleggen, de website bijwerken en de gescoorde caches registreren. Morgen is ons laatste dagje waarop we nog even de bergen in gaan om vervolgens naar het vliegveld te rijden.

 

Details

Gepubliceerd: 01 december 2010

Vanochtend rustig opgestaan en genoten van een lekker ontbijt. We zijn wat krakkemikkig want het bed was knetterhard en dat is niet wat Sonja is gewend en Martin met zijn gekneusde rib wil ook wel wat zachters. Het bed is dus niet helemaal welness.

 

Om half elf stappen we in de auto en rijden naar het Westen. We gaan via de mooie kustweg en rijden bij Mogan de bergen in naar het Noorden. Een earthcache brengt ons naar Fuente de los Azulejos. Hier zitten in de bergen allerlei verschillende kleuren voornamelijk grote stukken groen wat heel bijzonder is. Ze zijn vernoemd naar de groene Portugese tegeltjes. Onderweg pikken we nog wat caches op en steeds weer op een mooi plekje. Dan weer midden in een dorpje en later weer aan een mooi stukje kust.

 

 

 

Om half drie zijn we bij Playa de Amadores waar we ons op een handdoek installeren op het strand. Een duik, nou ja het water is ijskoud, in de zee laat ons lekker afkoelen. Daarna weer opwarmen op de handdoek en even relaxt slapen. Het is een mooie plek.

Na een uurtje houden we het voor gezien en verwennen onszelf met een heerlijk ijsje. Vervolgens zoeken we alle schatten in Puerto Rico. Wat op twee na erg voorspoedig verloopt. Puerto Rico is geen mooie kustplaats het is voornamelijk hoogbouw van allemaal hotels. Echt elke plekje is bebouwd en zo te zien komt er nog veel bij.

 

Om zes uur zijn we weer terug in onze hotelkamer en nemen een verfrissende douche. Daarna lekker gegeten bij de Chinees. Ja ook hier op Gran Canaria heb je wokchinesen.