Details

Gepubliceerd: 14 maart 1997

Vrijdag 7 maart

Om 15:55 uur de trein richting Amsterdam Amstel want ja we gaan op wintersport. Om half zes zou de bus vertrekken en die kwam dan ook ruim op tijd. Na nog mensen te hebben opgehaald in Utrecht en Eindhoven vervolgden we de weg via Maastricht, Luxemburg naar Les Arcs waar we om een uur of tien de volgend morgen aankwamen. We gaan samen met Astrid (vriendin van Sonja) en Esther (zus van Martin) en studiegenoten van Esther. Kortom met z'n negenen op vakantie.

 

Zaterdag 8 maart

We konden nog niet naar het appartement dus nog even op een terrasje gezeten. Toch maar de ski’s opgehaald want we konden ’s middags wel al aan de gang. We kregen hele korte ski’s ongeveer 1,25 m want zo doen ze dat hier in de klasjes. Om half een stonden we dan op de ski’s in de sneeuw want Martin ging Sonja (en Astrid) de eerste beginselen bijbrengen. Na een half uurtje klooien mochten we van onze privé leraar de piste op. Meteen maar de stoeltjeslift in naar boven. Het was wel wennen op z’n hele grote witte sneeuwvlakte. Maar al met al kwamen we toch rechtop de ski’s naar beneden. Nog een paar keer naar boven gegaan. Maar toen begon we de benen toch wel te voelen. Terug naar het appartement om even lekker te douchen en boodschappen want ondanks dat er een heleboel etenswaar uit Nederland mee was gekomen was er wel het een en ander nodig.

Vandaag was het onze beurt. We gingen zuurkool maken en dat is nog een hele klus voor negen personen op een elektrisch kooktoestel met drie pitten en je weet niet welke knop bij welke pit hoort. Maar het was toch allemaal gelukt. Het bleek nog te eten ook want het ging schoon op. Gelukkig zijn we in het luxueuze bezit van een vaatwasser dus geen grote afwas. Nog even koffie en vroeg naar bed.

 

Zondag 9 maart

Vandaag vroeg op (acht uur) want we hebben skiles en er moet nog ontbeten worden. Na het ontbijt met natuurlijk lekker Frans stokbrood. Op naar de piste voor de les we (Sonja en Astrid) kwamen voor de groep ‘debutants’. Nadat we ons gemeld hadden kwam de eerste verdeling. We kwamen in de groep met mensen die al eens naar boven waren geweest. De skileraar (Philip) vroeg er niet bij hoe we naar beneden waren gekomen ;-) We gingen meteen naar boven om vervolgens als een soort slang (dat was de bedoeling) achter de leraar aan naar beneden te skiën . Onderweg gaf ie steeds aanwijzingen over leunen (remmen) met de dalski d.m.v. je knie en bochten maken. Tijdens de les kregen we ook allerlei oefeningen. Na de bocht op één ski skiën met de beide stokken in je handen voor je (voor het evenwicht). Ski’s evenwijdig aan de berg en dan naar beneden glijden en noaar voeren maar aan naar achteren. Recht naar beneden en dan vlak voor een bepaald punt stoppen. Het was veel en ook vermoeiend waardoor de tijd toch wel snel om was. De lunch op een terras gebruikt (de zelfgesmeerde stukken stokbrood). ’s Middags weer geskied met onze privé leraar Martin (haha) met z’n drieën. We moesten natuurlijk eerst laten zien wat we allemaal geleerd hadden en toen gingen we met een hele lange lift naar boven voor een heel lang stuk. Het was allemaal blauwe piste want groen is hier bijna niet te vinden. Het ging best wel goed als je je bochten maar afmaakt. Op een gegeven moment wordt dan overmoedig en maak je een heleboel bochten achter elkaar om vervolgens te eindigen in een salto mortale, alles de lucht in en eindigen plat in de sneeuw. Gelukkig schrokken de omstanders meer dan Sonja (dat is ook niet leuk) maar het is wel weer een waarschuwing dat het niet vanzelf gaat en dat je eigenlijk nog niet zo gevorderd bent. Dat kan ook niet na nog maar acht uur skiën. Oh ja wat ook wel leuk was, was dat de leraar (Philip) niet wilde geloven dat Sonja voor gisteren nog nooit een ski aangeraakt had. Na een uitgebreide rustpauze halverwege de berg rustig aan naar beneden geskied en gestopt wan het was wel weer genoeg voor vandaag. Thuisgekomen lekker gedoucht en gegeten. Dit keer spaghetti klaar gemaakt door Esther. Ook nog kaarten gehaald en geschreven. En vervolgens na de thee lekker op bed gaan liggen schrijven.

 

Maandag 10 maart

Na een stevig ontbijt vertrokken we weer voor de skiles. Dit keer gingen we met de eitjes (cabinelift) naar de top van de berg op 2600m hoogte. Daar ging de les weer verder waar we gebleven waren. Wat we nieuw hadden was al roetsend (via heel korte bochtjes) naar beneden. We gingen een stuk naar beneden om vervolgens weer met een stoeltjeslift naar boven te gaan. Dit deden we drie keer. Om twaalf uur weer naar beneden met de lift want we daar hadden we afgesproken voor de lunch. Die we weer halverwege de berg hadden. Lekker in het zonnetje gezeten want het is al weer schitterend weer. Na de lunch naar het dal geskied want voor Sonja ging het niet zo best meer. Twee keer gevallen, ski’s verloren etc. Lekker gedoucht en nog lekker in schone kleren op het terras gezeten en een pain d’amandes gegeten. Terug in het appartement gelezen en gedineerd met rijst met kipkerrie maar dan vegetarisch. Nog een spelletje gedaan en om half elf gaan slapen.

 

Dinsdag 11 maart

De wekker ging weer erg vroeg dit keer. Het opstaan wordt ook steeds moeilijker. Ontbeten en hup naar de les. Weer het een en ander geleerd. Over hoe je je stokken moet prikken voordat je de bocht ingaat. Onder de middag boven op de berg geluncht. Het was daar wel erg druk en vol. Maar wel lekker uit de wind en in de zon gezeten. ’s Middags met z’n allen geskied helemaal naar beneden. In ARC2000 nog wat gedronken. En daarna met z’n drieën weer teruggegaan met de lift naar boven en met de cabine tot halverwege en de rest geskied. Thuis lekker gedoucht en daarna met z’n alles crêpes gegeten in het dorpje. Boodschappen gedaan nadat Martin nog even geracet had. Boerenkool gemaakt met saucisses. Dit smaakte iedereen prima. No wat gekletst en gekaart en naar bed want je wordt toch wel moe van alles.

 

Woensdag 12 maart

Het wakker worden lijkt elke dat wel een groter probleem te worden want vanmorgen waren we er niet uit te krijgen. Maar we moesten wel want het is vandaag de laatste lesdag. Na het ontbijt op naar de les waar er weer een paar afgevallen waren waardoor we een lekker klein groepje hadden. We hebben vandaag veel tussen bomen geskied en een paar keer een rode piste. We moesten vandaag lange bochten maken, drie seconden naar beneden en dan pas de bocht afmaken. De bocht eindigen op één been. En vrij recht naar beneden de ski’s parallel en dan zigzaggend naar beneden. Op het eind moesten we dwars door de bomen terug over een heel smal pad van 1 meter breed. Komt er opeens een kuil en Sonja oeps op haar kont. Gelukkig niks geblesseerd maar de klap kwam wel hard aan zodat er bijna een lawine kwam. Na de les met verschillende liften weer naar boven want we hadden afgesproken op Col de Frettes. Daar een lekker broodje gegeten en verder geskied naar ARC2000. Daar gingen we met de lift en een grote cabine lift naar de Augile Rouge. Deze berg is 3600 meter hoog en ligt tegenover de Mont Blanc en die moesten we natuurlijk ook even zien. Met de cabinelift weer naar beneden en verder geskied over een rood pad. Toen kwam er een hele lange afdaling en die was best wel steil en dat was niet fijn. Sonja is toch naar beneden gekomen want je moet wel. Nog even wat gedronken en weer verder geskied over blauwe pistes. Men zegt dat het morgen gaat regenen omdat er een föhn uit de Middellandse Zee komt en dan gaat het niet zo goed met de sneeuw. Dus hebben we het er nog maar even van genomen. Om vijf uur weer naar het appartement. Lekker gedoucht en geschreven en vanavond gaan we uit eten met z’n allen. De raclette was een beetje karig. Een homp kaas onder een gloei-element en een paar plakkies ham, rookvlees en een paar gekookte aardappels in de schil. De rest ging na het eten nog naar de ‘Red Hot Saloon. Maar dat hoefde van ons niet meer. Lekker op tijd gaan slapen is beter.

 

Donderdag 13 maart

Sonja wordt wakker met het gevoel dat ze er eigenlijk wel genoeg van heeft. Het is iedere dag hetzelfde, weer een hoop sneeuw en een steile helling. Van haar hoeft het eigenlijk niet meer ook omdat de groep niet echt leuk is. Toch zijn we vanmorgen om een uur of tien vertrokken met de eitjes omhoog. We hebben geen les meer, dus dan zelf maar een blauwe piste af naar beneden met zere benen van de spierpijn. Met de stoeltjeslift weer omhoog en daar besloten om helemaal naar beneden te skiën waar we eergisteren ook ’s middags hadden gezeten. Astrid voelde zich niet lekker. Het gekochte eitje zat nog in haar keel en ze moest bijna……! Bij het tentje wat gezeten uit de zon en iets gedronken, voordat we met de langste stoeltjeslift weer omhoog gingen (225 stoeltjes). Daarboven zaten Jaap, Micha en Ingrid al te wachten op een rots. Wij zijn daar ook bij gaan zitten en nadat we ons eten ophadden en Esther, Edwin en Christian ook waren gearriveerd zijn we snel weer naar beneden geskied. Astrid is meteen haar bed ingedoken. Martin heeft snel een aspirientje genomen en Sonja heeft lekker gebadderd.

En zo kwam er aan dit verslag een eind.