Details

Gepubliceerd: 30 december 2023

14 september 2021 Haute Limousin

 

En zo kwam er ook een eind aan ons verblijf in Peparlat. De wekker op tijd en alles weer bij elkaar zoeken. Het nadeel van zo'n groot huis samen met een langer verblijf is dat alles overal kan liggen. Nu hebben we gisterenavond al het een en ander opgeruimd maar toch. Al met al zijn we om half tien helemaal gepakt en is het huis aan kant. De eigenaren komen ook net aan dus de borg kan afgehandeld worden en we nemen afscheid.

We hoeven vandaag niet zo ver te rijden dus we hoeven maar 1x te laden onderweg. Na de laadsessie van eergisteren hebben we niet meer gereden dus de accu staat nog op 82% daarmee komen we al een heel eind. We hebben gezien dat vlak voor Brive op een Aire een groep van 8 Ionity snelladers staat dus daar rijden we op aan. Het is er lekker rustig dus de auto kan direct aangekoppeld worden. Het is inmiddels 12 uur dus we eten ons stokbroodje en een kopje thee. Na een kleine drie kwartier kunnen we weer verder. Het is lekker zonnig dus het rijdt lekker rustig.

In Limoges gaan we op zoek naar een laadpaal zodat we redelijk vol bij ons nieuwe verblijf aan komen. De beoogde laadpaal bij de Supermarche blijkt bezet te zijn. Dat is balen. Sonja gaat boodschappen halen en Martin koppelt de auto evengoed aan alleen het laden gaat met 11 kW dus heeeel langzaam. Na een half uur is er maar 3% bijgeladen dus dat zet geen zoden aan de dijk. Helaas is er in de omgeving verder geen snellader te vinden dus we rijden maar naar het huis.

We hebben in Cieux eergisteren een mooi huisje geboekt. Cieux is een klein dorpje maar wel met twee bakkers dus vers brood beschikbaar. We verblijven bij Lake View wat van Engelse eigenaren is. Zelf wonen ze ernaast. Het is een verbouwde schuur met een leuke woonkamer en uitgebreide keuken. Boven een tweetal slaapkamers met ook allebei een eigen badkamer. En inderdaad boven vanuit de slaapkamer hebben we uitzicht op een klein meertje.

's Avonds bekijken we hoe we de weg verder naar huis gaan vervolgen. Dit blijkt nog een hele puzzel want zeker rond Parijs willen we niet met een bijna lege accu zitten. We kiezen voor de tolweg met dan een kleine omweg naar Chartres zodat we volgeladen Parijs kunnen ronden. Maar dat is voor overmorgen.

 

15 september 2021 Oradour-sur-Glane

Heerlijk geslapen en na een bak yoghurt met banaan, noten en muesli kunnen we er weer tegen. We rijden naar Oradeur-sur-Glane 8 kilometer verderop. In dit dorp staat een lader en gelukkig deze is vrij. De kaarten om dat ding te kunnen starten werken helaas niet. Oeps, wat nu. Via een QR-code welke op de laadpaal is bevestigd kan je ook betalen met je creditcard dus dat doen we maar. En gelukkig het werkt. Het laden zal 2,5 uur duren totdat de accu vol is dus we hebben de tijd.

Oradur-sur-Glane is een 'Centre de la mémoire'.

Op 10 juni 1944 heeft er in dit dorp een bloedbad plaatsgevonden.

Op die dag omsingelt een eenheid van Waffen SS van de divisie "Das Reich" het dorp en alle 642 inwoners mannen, vrouwen en kinderen vinden de dood door kogels en vuur. Alle bewoners worden gesommeerd naar het kermisterrein te gaan. Daar worden de mannen van de vrouwen en kinderen gescheiden. De laatste worden allemaal naar de kerk gebracht.

De mannen worden in verschillende groepen verdeeld waarna per groep die elk in een andere straat staan alle mannen doodgeschoten. De vrouwen en kinderen moeten dit allemaal aanhoren. Nadat alle mannen zijn gedood wordt de kerk in brand gestoken en komen ook alle vrouwen en kinderen om het leven. De dag erna wordt het hele dorp geplunderd en plat gebrand. Alle overledenen worden verbrand en belanden in een massagraf. Identificatie is naderhand dus helemaal niet meer mogelijk.

Al in November 1944 is besloten om de ruïnes van het dorp te classificeren en te conserveren, waardoor Oradour nationale erkenning kreeg. Deze maatregelen maken van het martelaarsdorp een symbool van een Frankrijk dat gewond is geraakt door de Duitse bezetting.

Het is behoorlijk indrukwekkend allemaal. We blijven foto's maken. Wat opvalt is dat er best wel veel auto's in het dorp waren.

Het lijkt wel of iedere familie een auto had toen.

Ook staan er opvallend veel naaimachines in de ruïnes.

Verder ook fietsen en anderen metalen frames van bijvoorbeeld bedden of balkonhekjes.

We lopen zo drie uur rond in het dorp en behoorlijk onder de indruk lopen we terug naar de auto. Als we terugkomen bij de auto is de accu ook helemaal vol. Dat is toch prettig.

Bij de auto eten we ons thuis klaar gemaakte stokbroodje op. We rijden nog een stukje door de omgeving van Cieux. Het heet hier Haut Limosin en waarschijnlijk omdat het wat hoger ligt zijn er nog erg veel bossen. Het is dan ook mooi om rond te rijden. Ook staan er hier op verschillende plaatsen dolmen en menhirs deze bezoeken we ook natuurlijk. Af en toe even de benen strekken en een stukje lopen.

Zo komen we ook bij een menhir van wel vijf meter twintig hoog. Ongelooflijk hoe ze die vroeger hier allemaal hebben neergezet. Het zijn nl. geen keien die hier normaal voorkomen. Ze zijn dus echt door mensenhanden hier belandt.

Het zonnetje schijnt inmiddels ook lekker en als we terug komen bij Lake View kunnen we er nog even van genieten. Lekker met een drankje, wat olijven, een lekker worstje en wat tomaatjes. Ja de koelkast moet ook leeg natuurlijk.

's Avonds weer een heerlijke courgette soep gegeten en daarna wat aan de foto's gewerkt en de tekst voor de website.

 

16 september 2021 terugreis

 

We hebben besloten om twee dagen te doen over de terugreis. Het is net even te veel kilometers om in één dag weg te tuffen en het laden van de auto neemt ook zijn tijd in beslag dus dan kan je dat maar beter van te voren beslissen.

Om 9 uur vertrekken we uitgezwaaid door de eigenaren van het huis. Bon voyage. We hebben een planning gemaakt waar we kunnen en moeten bijladen maar al snel blijkt dat als je continu 130 km/per uur rijdt de accu sneller leeg is. Als we vertrekken verteld de route navigatie ons hoeveel kilometer het nog rijden is naar de volgende laadpaal die we als eindbestemming erin zetten. Ook verteld de auto ons hoeveel kilometer we nog kunnen rijden op de acculading die er nog inzit. Als je dan het aantal restkilometers ziet teruglopen van 150 naar de 30 kilometer moet je je planning bijstellen. Gelukkig heb je dan weer de handige apps van Chargemap en 5G internet op de telefoon. En vinden we een Aire dichterbij waar we bijladen.

We staan net voorbij Orleans en laden in een uurtje weer maximaal vol. We bekijken de aantal kilometers naar de volgende laad mogelijkheid voorbij Parijs en kijken vooral hoe vol de accu zal zijn als we bij Parijs zijn want daar willen we echt niet bijna leeg rondrijden. Het gaat allemaal lukken. We rijden verder met 120 km/uur en dan klopt de inschatting van de auto wel prima. Rond Parijs is het zoals gebruikelijk behoorlijk druk met Fransen die van de linkerbaan naar de rechterbaan schieten om vervolgens weer terug te gaan. Het blijft een zootje daar. Maar ook dat is gelukt.

Na nog een laadsessie rijden we rond zeven uur bij Gent waar we blijven slapen in een spiksplinter nieuw Van der Valk hotel. Ze hebben hier prima bedden en lekker eten dus dat gaat helemaal goed komen.

Even snel onder de douche en dan eten. Voor het eerst deze vakantie uit eten dus we nemen het er lekker van. Heerlijk.

 

17 september 2021 thuis

Na een heerlijk uitgebreid ontbijt rijden we om 10 uur weg uit Gent. Een tiental kilometer verderop zou een hele zware snellader staan, alleen helaas foutmeldingen en meldingen dat de auto uit moet staan of zo. Oeps. Gelukkig staat er ook een iets langzamere snellader op dit parkeerterrein dus dan daar maar aan. En zo kunnen we na een kwartiertje weer verder. Hiermee redden we het wel tot in Hazeldonk waar we in Nederland weer aan de Fastned kunnen om vol te laden tot thuis. Het is vandaag erg druk op de weg. De hele weg veel vrachtverkeer en gewoon volle snelwegen.

Aan het eind van de middag zijn we weer thuis en laden we de auto weer uit. Snel wat eten en dan 's avonds weer lekker sporten en muziek maken.

Details

Gepubliceerd: 06 oktober 2021

10 september 2021 Langs de Lot en Cahors

 

Voor vandaag hebben we een rijdagje gepland. De wekker gezet om niet helemaal een gat in de dag te slapen. Als we wakker worden is het potdichte mist hmm. Nou ja de voorspellingen zijn goed dus het zal wel optrekken.

 

Tegen de tijd dat we wegrijden is dat inderdaad het geval, de mist is al een stuk minder. We rijden naar het Noorden. Onderweg zien we de mist langzaam verdwijnen en dat geeft soms een mooi uitzicht met de zon die er doorheen schijnt. En zo stoppen we de auto langs de kant van de weg waar het een beetje kan en stappen uit om een foto te maken. Dan komt er een auto langs die helemaal stopt om ons te vertellen dat we op privé terrein staan. Uh. We staan langs de kant van de weg en geen erf te bekennen. Nou ze blijft stilstaan en herhalen "C'est privée" totdat we instappen en wegrijden. Rare mensen die Fransen, maar het land is wel mooi;-)

Hoe dichter we bij de Lot komen des te meer druivenranken zien we staan. Het zijn echt mega grote trossen en het zal niet lang meer duren eer de oogst kan beginnen.

 

We rijden naar Château de Bonaguil, dit ligt diep verstopt in de heuvels ten Noorden van de Lot bij de grotere plaats Fumel. Het werd in de 13e eeuw gebouwd op uitstekende rotsen. Deze waren erg steil en staken hoog boven de omgeving uit, een prima verdedigingsplek. We liepen erheen door het dorpje wat aan de voet van het kasteel ligt. Erg leuk.

 

 

 

 

   

 

Weer terug naar de rivier de Lot waar we de weg erlangs gaan volgen. Eerst nog even de auto aan de laadpaal die we vinden in een dorpje. Het is bijna half een dus nog even op zoek naar de bakker voor een stokbroodje. Helaas de bakker is al gesloten dan maar naar de Epicerie hmm die willen ook niet sluiten. Wat wilde ik hebben. Nou een stokbrood en kaas. Kaas hebben ze niet, snijdt dan maar een paar plakken ham dan hebben we ook een lunch bij elkaar. Op het parkeerterrein in het verder uitgestorven dorpje eten we het op.

We volgen dus de Lot richting Cahors. Soms rijden we vlak langs de rivier en soms tussen de druivenvelden. Prachtige druivenstokken die helemaal vol hangen.

 

In Cahors ligt eigenlijk in een grote slinger van de rivier de Lot en lijkt dus op een schiereiland te liggen. We gaan we eerst naar de Valentrébrug, dit is het symbool van de stad en gebouwd in de 14e eeuw en staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Deze heeft pijlerkoppen en is voorzien van drie toren. Het is even windstil dus er ontstaat een mooie spiegeling in het water van de Lot.

 

 

 

Verder brengen we een bezoek aan de Saint-Etiennekathedraal. Deze kerk is gesticht in de 7e eeuw maar het bouwwerk zoals het er nu staat dateert uit het begin van de 12e eeuw. En is in 1119 ingewijd door de Paus.

 

   

 

De kerk heeft twee enorme koepels en naast de kerk bevindt zich ook weer een kloostergang (Cloisture).

 

  

 

   

 

We lopen nog even verder door de stad op zoek naar een ijsje. Helaas geen ijsboer gezien dan maar niet. Inmiddels is het keihard gaan regenen als we de terugweg nog even naar de supermarkt gaan voor een stokbrood en wat ingrediënten voor de tomatensoep die we straks gaan maken. Gelukkig stopt het ook weer en dat zorgt dan weer voor mooie vergezichten met een inktzwarte wolken lucht erachter en ook nog een prachtige regenboog.

 

Bij het huis is het weer droog maar echt warm is het ook niet meer dus we eten binnen.

 

 

11 september 2021 Peparlat

 

Vandaag doen we helemaal niets. Nou ja, er moeten weer boodschappen gehaald worden wat we combineren met het opladen van de auto. Martin zet Sonja af bij de supermarkt en rijdt door naar de snelladers. En zo is dat ook weer geregeld.

 

 

   

 

    

Terug bij ons huis de boodschappen opruimen en lekker het zwembad in. We zwemmen wat met het elastiek wat nog erg zwaar is en doen een zelf geïmproviseerde aquashape. Helaas lukt het niet om een les van youtube te downloaden. Ja met 2Mb per seconde via de ADSL lijn gaat het ook niet zo snel. Dan maar met de Tabata timer 45 seconden knallen, 5 seconden rust en dan om en om zelf een beweging verzinnen. Verder wat lezen en gewoon niets doen.

 

 

 

12 september 2021 Nérac

 

Vandaag weer een rondje gereden. Na het ontbijt richting Nérac Braise. Dit middeleeuwse en renaissance stadje ligt aan de rivier de Baïse. Koning Henry IV een kasteel had in 1577. Een mooie gotische brug zorgt voor een prachtige spiegeling in het water van de rivier. Verder nemen we een kijkje in twee kerken, de Eglise Notre-Dame en aan de andere oever de Eglise Saint-Nicolas de Nérac.

 

    

 

 

    

 

We rijden terug via mooie weggetjes en nemen een kijkje bij Pont d'Agen. Dit is een kanaalbrug die zorgt voor een ongelijkvloerse kruising van het Canal de Garonnen met de rivier de Garonne. De brug is in 1849 in gebruik genomen en het water/kanaal heeft op de brug is 539 meter lang heeft een doorvaarhoogte van 10 meter en een breedte van 8.80 meter dus een behoorlijke hoeveelheid water die in de brug zit. De overspanning wordt gedragen door 23 bogen.

 

's Middags leest Martin verder in zijn boek en is Sonja op zoek naar kleine beestjes in de tuin en rond het zwembad. Verder nog een overnachtingsplek gezocht voor de laatste twee dagen en geboekt.

 

     

 

Na het eten blijkt het toch nog helemaal helder te worden dus we posteren ons weer aan de zwembadrand en proberen de sterren weer vast te leggen. Het is een stuk koeler dan vorige week dus we houden het niet zo lang vol. Maar toch weer een startrail kunnen maken van twee uur.

 

 

 

13 september 2021 Burn, boekje, ballonnen

 

De auto is niet van zijn plaats afgeweest vandaag. Sonja doet 's ochtends een workout HITT. Een vijftal oefeningen die je telkens een minuut moet uitvoeren en dit dan in totaal zes keer. Zo houdt je jezelf lekker bezig en fit. Martin leest verder in zijn derde Eboek.

 

's Middags hebben we nog een aantal ballonnen gevuld met water laten knallen om te kijken of we het geluk hadden om op tijd op de ontspanknop te drukken.

 

  

 

 

   

 

In een weiland verderop is een boer bezig met een grote ploeg. Even later zien we wel 20 roofvogels aankomen vliegen die boven het land blijven cirkelen. Ja er zullen wat muizen en andere kleine dieren uit de grond komen met dat geploeg. Voedertijd.

 

's Avonds maken we het huis aan kant we hebben gezegd dat we zelf wel schoonmaken. Als we dat niet deden zouden we nog 80,00 moeten betalen voor de eindschoonmaak. Nou die stofzuiger halen we zelf wel even door het huis en verder leven wij in zo'n vakantie huis net zoals thuis en maken we niet zo'n troep dus dat komt wel goed. Ook alles al een beetje verzamelen zodat we morgenochtend niet naar alles op zoek moeten.

 

 

14 september 2021 vertrek

 

En zo komt ons verblijf in Peparlat ook een einde. Alles weer in de auto en de eigenaren komen om de sleutel weer in ontvangst te nemen en de borg terug te geven. Er wordt binnen niet eens gekeken of het een beetje schoon is. Nou ons probleem niet meer wij zijn weer onderweg.

 

 

 

 

{flike}

 

 

 

 

 

Details

Gepubliceerd: 03 oktober 2021

8 september 2021 Middeleeuwse steden | Montjoi, Auvillar, Mossiac en Lauzerte

 

Voor vandaag hebben we een rondje langs mooie oude steden gepland. De wekker gezet en snel ontbeten. Om half tien rijden we weg. Eerst gaan we naar Montjoi. Dit is een kleine bastide wat eigenlijk bestaat uit een tweetal straten die in een ovaal lopen. Je komt binnen via een grote poort en loopt zo de straten in. Het vreemde is dat de kerk net buiten de poort staat. Een grappig dorpje waar het geheel uitgestorven lijkt. Waarschijnlijk zit iedereen binnen want er staan best veel auto's geparkeerd. Wij staan overigens op een parkeerterrein buiten het dorp waar toevallig ook een lader staat dus tijdens onze wandeling kan de auto weer even energie bijtanken.

 

 

 

 

 

Daarna rijden we verder naar Auvillar, dit dorp ligt aan de rivier de Garonne boven op een helling.

 

 

Middenin het dorp op een Middeleeuws driehoekig plein staat een ronde markthal met Romaanse bogen. Verder zie je aan heel veel gevels beeldjes waarvan er sommige echt mooi zijn.

 

 

 

 

 

Buiten het dorp staat de kerk Saint Pierre. Toch bijzonder want meestal is de kerk te vinden midden in het centrum.

 

 

 

Terug bij de auto eten we ons meegebrachte stokbrood op, waarna we verder rijden naar Mossiac.

 

Mossiac is vooral bekend om zijn klooster met zijn kloostergang welke op de werelderfgoedlijst van Unesco staat. Maar we nemen eerst een kijkje in de abdij/kerk uit de 12e eeuw. De ingang is een voorzien van prachtige Romaanse beeldhouwwerken.

 

   

 

Binnen zien we de gebrandschilderde ramen en een groot altaar.

 

    

 

Verder staat er bovenop het koor een heel klein orgeltje. Het zijn 12 pijpen welke worden aangeblazen door drie blaasbalgen. Het orgel is uit de 10e eeuw en is in totaal een meter breed.

 

Daarna gaan we naar de kloostergang. Dit bestaat uit 76 pilaren welke in een vierkant staan. Elke pilaar heeft een gebeeldhouwde kapitel bovenop, welke voorstellingen geven van heiligen en Bijbelse scenes. De abdij is al gesticht in de 7e eeuw maar de gebouwen zoals ze er nu staan dateren uit de 12e eeuw.

 

  

 

  

 

Bijna was het geheel helemaal weg geweest. De spoorwegen wilden nl. de spoorlijn aanleggen precies op de plek waar de abdij staat. Door een financiële bijdrage van de spoorwegen is er een groot gedeelte toch bewaard gebleven maar de spoorlijn loopt nu dwars door het oorspronkelijke complex heen.

 

Onze laatste stop wordt het plaatsje Lauzerte. Ook dit is een bastide/vestingsdorp uit de 13e eeuw.

 

    

 

We lopen een klein rondje en wat vooral opvalt is dat je aan de rand van het dorp een prachtig uitzicht hebt op het landschap om het dorp heen. Het ligt dan ook bovenop een heuvel.

 

 

 

Na het eten wordt het al snel erg donker en begint het gigantisch te regenen. Het zat er eigenlijk al twee dagen aan te komen met de hoge luchtvochtigheid en warmte die er was. Maar om negen uur barst er een gigantisch onweer los. Vanonder de overkapping proberen we de bliksem nog vast te leggen. Helaas niet gelukt omdat er zoveel bewolking hangt is bij een goede bliksem de lucht helemaal wit en is de schicht niet te zien. Het regent echt gigantisch hard niet normaal meer.

 

 

9 september 2021 Feest.... dus ballonnen

 

Vandaag zijn we 22 jaar getrouwd dus Martin al vroeg op pad naar de bakker voor uiteraard een stokbroodje maar ook wat lekkers voor bij de koffie/thee. Helaas is de bakker in het dorp hier even verderop ook vandaag gesloten. Waarschijnlijk ook met vakantie. Dus Martin mag verder rijden naar Puymirol, daar is de bakker wel open gelukkig.

 

Er blijkt echt heel veel regen te zijn gevallen gisteren wat voor verschillende modderstromen heeft gezorgd vannacht. Op de terugweg naar ons huis is de weg zelfs afgesloten omdat er een halve meter modder op de weg ligt. Ze zijn al bezig met sjofels/tractoren om de weg weer begaanbaar te maken.

 

Na het ontbijt gaan we een rondje lopen in de buurt. Ook nieuwsgierig naar de modderstromen natuurlijk. Onderaan het weggetje naar Péparlat blijkt een tractor die bezig was met het schoonmaken van de weg te zijn weggegleden in de modder en hangt half naar beneden in de greppel gevouwen om het plaatsnaambord heen. Oeps niet zo mooi.

 

 

 

We lopen de heuvel aan de overkant op en zien dat op veel plekken de grond helemaal is verzakt en de plekken waar de modder van de heuvels af is gestroomd. Als we weer aankomen vlakbij ons huis op de plek waar Martin vanochtend met de auto rechtsomkeert moest maken zien we de tractoren nog steeds bezig met borstels om de weg weer een beetje schoon te maken. Waarom ze het niet met sneeuwschuivers doen, geen idee. We laten hem nog een paar keer heen en weer gaan. En lopen dan verder. Martin denkt nog ik ga via de berm en stapt zo een dikke laag modder van wel 20 cm in. De man in de tractor lachen natuurlijk en wijzen op zijn mobiel om een foto te maken want dat deden wij op de heenweg van zijn half weggezakte tractor. Haha. Nou die schoenen worden wel weer schoon onder de kraan.

 

Tijdens de wandeling heeft Sonja een mooie kever gevonden deze moet natuurlijk wel even met de macro lens worden vastgelegd. De kever op een blaadje gezet en deze is het laatste kwartier daar keurig op blijven zitten. Bij het huis op een tafeltje gelegd waar het keurig stil bleef zitten. Het beestje zat waarschijnlijk een beetje beduusd naar zijn nieuwe leefomgeving te kijken. Het blijkt de Zuidelijke Groene Schildwant (Nezare viridula) te zijn. 

 

  

 

 

 

In de tuin zijn ook nog andere kriebelbeestjes te vinden zoals de Vuurwants (Pyrrhocoris apterus).

 

  

 

Aan het eind van de middag gaan we aan de slag met ballonnen en water. Eens kijken of het lukt om deze mooi op de foto te krijgen op het moment dat deze stuk klapt door te prikken met een naald. Het is nog een hele timing soms klik je te vroeg dan weer te laat. Maar soms is het raak. Op de telefoon zit ook een optie om slowmotion te filmen. Hierop zie je ook echt de inslag van de prik. Dit willen we natuurlijk ook op de foto hebben wat nog erg lastig is. Vandaag is het niet helemaal gelukt maar we hebben nog een paar ballonnen over dus misschien morgen een nieuwe poging.

 

     

 

 

  

 

 

{flike}