Details

Gepubliceerd: 01 maart 2013

Vrijdag 1 maart 2013

Vandaag de wekker toch maar op tijd af laten gaan. Aankleden en de koffer in pakken. We mogen dan wel laat vertrekken maar het is toch vervelend als er straks een (alleen) Spaanstalige mevrouw voor de deur staat die de villa wil schoonmaken en overal liggen nog spullen van ons.

 

De koffers zijn al snel ingepakt en dan gaan we rustig ontbijten. De laatste sinaasappelen worden uitgeperst en het laatste brood geroosterd. Om tien uur zijn we klaar en zetten alles in de auto. Wat gaan we doen rijden naar de Rim of.... We zijn het pad nog niet uitgereden of we zien een pikzwarte lucht op ons afkomen. We zeggen nog gekscherend; zou de vulkaan uitgebarsten zijn. Maar nee hoor gewoon een giga hoosbui die losbarst. Rijden naar de Rim heeft dan ook geen zin want daar zal het ook bewolkt zijn. En om half vijf moeten we op het vliegtuig zijn om de auto in te leveren en in te checken voor het vliegtuig.

We rijden naar het kustplaatsje Los Cancajos. Daar vinden we een barretje waar ze naast WiFi ook lekkere koffie en chocomelk hebben. Martin besteld een Barraquito want dat zag er zo apart uit. Het is een koffie met verschillende laagjes waar onder opgeklopte melk maar ook een beetje lemonlikeur. Het is lekker maar het tweede bakje wordt gewoon koffie. Sonja houdt het bij een warme chocolademelk. Want de regen mag dan wel gestopt wezen maar de temperatuur is niet echt veel omhoog gegaan.

 

Sonja heeft bij het Visitorcentre nog even gevraagd waar de rode krabben zich hier begeven. Het blijkt dat ze er niet zijn vandaag. Ze zijn er alleen bij Noordenwind en als ze er zijn hangen ze hier een witte vlag met rode stip op. Dat is een tip voor wie ooit nog eens naar La Palma gaat en op zoek gaat naar de rode krabben.

 

We werken de website bij en zijn helemaal up-to-date. Zelfs de foto's erbij geplaatst dus helemaal klaar. Nu nog een paar uurtjes doorbrengen en dan kunnen we weer naar huis. Eindelijk weer een lekker bed, want dat was erg hard.

Details

Gepubliceerd: 01 maart 2013

Donderdag 28 februari 2013

Dan vandaag de wekker maar vroeg en er op tijd uit. Helaas is het ook vandaag weer bewolkt. We besluiten toch maar te gaan rijden naar de Noordkust. We rijden via de S1 (die trouwens het hele eiland rond gaat) naar het Noorden.

 

En niets is teveel gezegd. Dit is weer heel anders. Met grote inhammen het land in. Echt een heel ruige natuur hier. En veel begroeiing. En ook hier heel veel bananenplantages echt elk stukje wat minder steil is dan 30% is begroeid met bananenbomen. Echt zover als je kunt kijken. Grote trossen hangen aan de bomen. Helaas is het nog steeds bewolkt en af en toe mottert het. Er zijn hier weinig plaatsjes onderweg. Af en toe een klein dorpje.

 

Om half twee slaan we linksaf en gaan de LP113 op naar de Roque de los Muchados. We klimmen weer naar 2400 meter hoog alleen duurt het een stuk langer voordat we uit de wolken zijn maar op een gegeven moment zijn we in de zon. Alleen niet zoals drie dagen terug toen was het echt een helder blauwe hemel. Nu helaas niet.

 

We parkeren de auto en lopen het stuk helemaal naar het einde van de Roque de los Muchados. (Daar ligt nog een cache die we drie dagen terug over het hoofd hebben gezien, en die moet wel gevonden worden natuurlijk ;-)) We lopen gewoon door de wolken en hebben een uitzicht van een meter of vier. Niet veel dus. Het is ook behoorlijk koud geworden de lange broeken en jas zijn aangetrokken want de thermometer gaf nog maar 6,5 graden aan. Niet echt om in je korte broek te lopen.

 

Weer terug bij de auto warmen we ons weer een beetje op. Een stukje terug kunnen we ook nog een wandeling maken naar een cache dus we besluiten dat ook te doen.

 

Het is aan de Westkant van de Caldera en wondelijk genoeg is het daar wel helder. Dus we lopen in het zonnetje. Het is een deel van de lange afstandwandeling GR131 die van Noord naar Zuid over La Palma loopt. We lopen door tot Marangano. Hier hebben we weer een uitzicht de Caldera in. In de Caldera hangt nog behoorlijk wat bewolking maar toch kunnen we de rotswanden goed zien. Af en toe komt de overkant van de Caldera net uit de wolken te voorschijn. Toch wel een grappig gezicht zo boven de wolken. Dan lopen we weer terug naar de auto waar we anderhalf uur later weer aankomen. Lekker bezweet want uiteraard hadden we onze lange broek en jas ook nu aan.

 

 

Dan rijden we verder over de weg richting Santa Cruz. We rijden continu in de wolken en zien de temperatuur zakken tot drie en halve graad. En dat op een Canarisch Eiland, het lijkt wel winter;-) Onderweg nog even gestopt om wat dennenappels en kleine takjes te zoeken voor de openhaard.

 

Om zeven uur zijn we weer terug bij Villa Los Pajeros. De auto halen we alvast maar weer leeg. Sonja plukt nog een paar sinaasappelen voor morgenochtend. We eten een broodje en een kopje soep. Ook nog een bakje yoghurt en we kunnen er wel weer tegen voor vandaag. De open haard brandt lekker en het verslag wordt weer bijgeschreven. De foto's op de laptop zodat alles bij is. Als we in HHW zijn hebben we daar toch geen tijd meer voor. Je zit zo weer in het ritme. Daar nu nog maar niet aan denken. We hebben nog een dag. Het is niet helemaal duidelijk hoe laat we eruit moeten dus het lijkt erop dat we rustig aan kunnen doen. In de beschrijving staan nl. het kan gebeuren dat de nieuwe gasten al komen als u nog moet vertrekken. Als dat zo is geven we dat aan u door. Nou niets gehoord dus we kunnen rustig aan doen.

Details

Gepubliceerd: 01 maart 2013

Woensdag 27 februari 2013

Vandaag hadden we de wekker vroeg gezet want we wilden naar de Noordkust en dat is een behoorlijk stuk rijden. Echter om kwart over acht regende het pijpestelen dus om dan een rondje te gaan rijden. We slapen dus nog even door. Om half tien toch maar uit bed gestapt en rustig ontbeten.

 

We hadden wel eens gehoord dat als het in het Oosten slecht weer is dat dan best de zon kan schijnen aan de Westkust. Dus we gaan toch maar een eindje rijden. Via Santa Cruz rijden we naar de weg die door de bergen gaat. We hebben goede hoop dat aan het einde van de tunnel (die door de Rim gaat) de zon zou schijnen.

 

Jammer maar helaas. Bij El Paso rijden we de Caldera de Tabuliente in in de hoop dat het daar beter weer is. Als we bij de laatste parkeerplaats aankomen hoost het nog steeds dus de berg maar weer af. Daar hebben wij geen zin in. We rijden door naar de kust en zien dat het aan de kust echt lichter is.

 

We rijden naar Puerto Naos voor dat we echt bij de kust zijn moeten we door heel veel bananenplantages. De GPS stuurt ons weer door de meest smalle weggetjes omdat hij vindt dat dat een veel kortere weg is. Uiteindelijk komen we weer op de juiste weg en rijden zo het dorp binnen. We parkeren de auto en gaan te voet verder. De stranden zijn afgesloten vanwege de omstuimige zee. Wat gaat dat tekeer zeg, mega grote golven slaan prachtig stuk op de kust. Onderweg vinden we nog een tweetal caches die ook hier zijn verstopt. En inmiddels lopen we lekker in het zonnetje. Dat hebben we toch goed gedaan want als we landinwaarts kijken zien we nog steeds grote wolkenpartijen

 

Op de parkeerplaats is ook een infostand van de omgeving. Sonja gaat vragen of ze daar weten waar de grote rode krabben aan land komen want die zouden toch ergens op dit eiland moeten zijn. Het blijkt een stukje Zuidelijker te zijn bij Charco Verde. We rijden weer langs de bananenplantages en komen bij een mooi strandje uit. Dit ligt een beetje in een baai dus de zee is hier een stuk rustiger en er mag ook gezwommen worden. Wij vermaken ons bij een aantal keien langs de kant van het strand. Want ja we hebben de krabben gevonden. Weliswaar niet heel erg groot en rood maar wel mooi zwart. Sommige die iets groter zijn hebben wel geelrode poten maar zodra je iets dichterbij komt schieten ze weg. Ook als je gaat rustig gaat zitten hebben ze weinig zin om zich te laten zien. Ze hebben ook zulke grote ogen dus ze zien ons veel eerder dan wij hun. Met hun schutkleur zwart op de grote lavarotsen. Maar we hebben er toch een paar kunnen fotograferen. Als we weglopen zien we nog een hele grote rode krab zitten. Ja dat is waar we naar op zoek gaan. Steeds dichterbij naderen we hem. En uiteraard bij elke stap een serie foto's je weet nooit wanneer hij jouw ziet. Er moet toch een goede foto bij zitten want uiteindelijk ben ik hem tot op vier meter genaderd. Maar ja, meneer zit net in de schaduw en dan heb je ook de zon weer tegen. Ja de dierenwereld fotograferen is niet altijd makkelijk.

   

 

Dan is het genoeg geweest en rijden we weer terug naar onze villa. En ja hoor, daar regent het nog steeds. Hebben wij even mazzel gehad vandaag. We nemen een verfrissende douche en drinken wat.

 

Dan rijden we naar Santa Cruz waar we gaan dineren bij de pizzeria waar we drie dagen terug al voor de deur stonden. En het was niet voor niets. We hebben heerlijk gegeten en ondertussen de website kunnen bijwerken. Dus thuis zijn ze ook weer op de hoogte van onze belevenissen.