Zondag 23 oktober 2011

Vandaag vroeg eruit, half zes, want we gaan naar huis. Om zes uur aan het ontbijt en om drie minuten over zeven (7.00 uur geplande tijd) rijden we weg uit Zlotoryja. Dat is toch knap 100 man op tijd in de bus en dat terwijl het voor sommige een heel kort nachtje is geweest.

De reis gaat voorspoedig, de hele weg zonnig en geen oponthoud, zelfs bij de Pools-Duitse grens ging het snel. Om de drie uur stoppen we voor drie kwartier en strekken we even de benen.

We kijken een tweetal films en het lukt gelukkig om veel te slapen zodat de kilometers zo voorbij glijden.

Om half zes zijn we al in Winschoten waar we het laatste avondmaal hebben. Een heerlijk drie-gangen diner waar we nog lekker van genieten.

Daarna weer verder voor het laatste stuk. Geen problemen zodat we om kwart over negen weer in de haven van Den Oever staan.

Alle bagage en instrumenten verzamelen en in de auto. Afscheid nemen, niet voor lang want met Kerst spelen we weer mee (dat is alweer over 7 weken).

En zo kwam er een einde aan een indrukwekkende reis. Waarin we vier concerten gaven, veel kerken/abdijen/kloosters hebben gezien, veel zon hebben gehad.

Met dank aan de organisatie: Hugo Prins, Marius (tolk), Kees Klein.

Zaterdag 22 oktober 2011

Vandaag staat er een natuurdag op het programma. We gaan naar Kardonoski Park Narodowy (of Karkonoski NP). Oftewel het Reuzengebergte dat op de grens van Polen en Tsjechië ligt. We rijden naar Szklarska Poreba, een echt toeristisch dorpje waar het in de winter (skiërs) en zomer (wandelaars) altijd levendig is. De bussen parkeren aan de rand van het dorp waarna we naar de kabelbaan lopen. We zijn goed aangekleed dus de wandeling van twee kilometer naar de kabelbaan zorgt al voor een bezweette rug.

Bij de kabelbaan, wat een stoeltjeslift blijkt te zijn, aangekomen moeten we twee aan twee in de rij. Dan gaan we naar boven. Zelf even het rek voor bescherming en voetensteun naar beneden doen. Wat niet iedereen wist, die dachten; waarom hebben anderen een voetensteun en wij niet wat raar. Ondertussen hing die boven hun hoofd;-) Gelukkig geen ongelukken (ook hier is de veiligheid nog niet helemaal gegarandeerd). Halverwege stappen we over op een volgende stoeltjeslift. De GPS geeft aan dat we in totaal 650 meter omhoog gaan. Inmiddels ligt er al een beetje sneeuw op de helling en de temperatuur is ook naar beneden gedonderd.

Bovenop de berg, Szrenica 1.362 meter, glibberen we naar de berghut. Het pad is erg ijzig maar met onze bergschoenen aan is dat geen probleem. We gaan niet de berghut in maar lopen een stuk over de berg. Het is hier erg mooi met sneeuw op de struiken en dennenbomen die hier verspreidt staan. We kunnen lekker ver weg kijken want het is weer helder weer. Op een kale rots eten we ons lunchpakket op en genieten we van het zonnetje.

Dan met de kabelbaan weer naar beneden, dit is wel koud met de bewegingswind op je bovenbenen en je rug in de zon. Maar beneden ben je weer snel opgewarmd in de zon. We lopen door het dorpje terug naar de bus. Onderweg kopen we bij een stalletje nog een vers gebakken stok met daarop een aardappel die heel dun is gesneden en rond het stokje is gewikkeld. Erg lekker, net verse chips.

Met de bus weer terug naar het hotel waar we even een uurtje voor onszelf hebben en op tijd eten. Want vanavond is de bonte avond. De meesten zijn verkleed en moeilijk meer te herkennen erg leuk allemaal. Er is een quiz in elkaar gedraaid en er worden een paar stukjes gedaan. Om half elf zoeken we ons bedje op want morgen staat er weer een lange reisdag op het programma.

Vrijdag 21 oktober 2011

Het was vroeg op want vandaag gaan we naar Walbrzych waar we op bezoek gaan naar het kasteel van Ksiaz. Het kasteel ligt bovenop een rots is 5 verdiepingen hoog en heeft maar liefst 400 kamers. Het is anderhalf uur rijden en weer naar het zuiden dus de bergen in. Het is half bewolkt en met af en toe een zonnetje zien de herfstbomen er mooi uit. Het kasteel is mooi opgeknapt met verschillende kamers in barokke stijl. Grote haarden met vooral veel blinkend goud en beelden tegen de muur.

In de oorlog is het door de Duitsers ingenomen en die hebben er door de krijgsgevangenen een ondergronds tunnelstelsel van enkele kilometers lang laten graven. Vanuit het kasteel kon je met een lift zo de tunnels in. Waar de tunnels voor dienden is tot op vandaag de dag een mysterie. Wel waren de tunnels zo groot dat er een auto doorheen kon rijden.

In de bus vinden we weer ons lunchpakket als we doorrijden naar Osowka is een geheim ondergronds complex van de Nazi's. Ook hiervan weet men niet waarom dit ooit gebouwd is. Het is gebouwd door 40 tot 50 duizend concentratie-kamp gevangenen. We lopen richting de berg en dan gaan we gewapend met een gekleurde bouwvakkershelm de tunnels in. Na een kort stukje lopen worden we per drie in een wankel bootje gezet en over water gevaren dan moeten we over gammele planken over het water lopen. Het is pikdonker en met een zaklamp moeten we onze weg zien te vinden. Het nut hiervan ontgaat ons een beetje maar de gids zei dat we ons dan een beetje voelden zoals de gevangenen zich moeten hebben gevoeld. De gangen zijn hier nog in dezelfde staat als toen ze werden gevonden.

In de middag rijden we verder naar Jawor voor alweer het vierde en laatste concert in de 14de eeuwse gotische Marinuskerk (Kosciol Marcina). Als we aankomen is alles een beetje onduidelijk er staat niemand ons op te wachten en uiteraard is er weer een mis bezig. Na een kwartiertje kunnen we onze spullen achter de kerk in de pastorie leggen. En kunnen we voor veertig minuten het stadje in. Er is niet veel te beleven en we zijn ook een beetje 'stadjes'-moe dus we gaan weer terug om ons te verkleden en wachten rustig af.

Om acht uur begint het concert, voor de verandering is het weer eens bokkoud maar ja we spelen en zingen ons er doorheen. Na afloop voor de laatste keer Ozne Jebos als toegift en dan als de wiederweerga de bus in. Want het is inmiddels half tien geweest en we moeten nog dineren. We zijn er ook hard aan toe want we voelen ons beiden erg flauw. We zijn niet de enige horen we in de bus. Gelukkig staat de kachel hoog en warmen we weer lekker door.

We dineren in het Qubus hotel in Legnica. Waar we worden verwend met een broccolisoep, karbonade met aardappelen en groente en een warm appelgebakje toe.

Dan weer razendsnel de bus in want de chauffeurs zitten anders aan hun slottijd en dan hebben we een probleem. Alles gaat goed en om half twaalf zijn we weer op de kamer. Snel een warme douche en slapen.