5 juni 2022 naar Camp Spik

Vanochtend voor het laatst genoten van het prachtige uitzicht hier.

We hebben heerlijk in het zonnetje ontbeten. We rijden door het prachtige gebied van Velika Planina. De weg is smal maar gelukkig te doen. Behalve racefietsers komen we niet veel verkeer tegen. We zien in de verte een prachtig kerkje boven op een heuvel liggen. Zoals zo vele hier in Slovenië. Blijkt dat we er later langs slingeren dus maar even uitstappen. Het is de kerk sc. Ahac. Kalise.

Als we later door het dal rijden zien we hetzelfde kerk nog prijken in de heuvels. Via de grote weg zijn we snel op de plaats van bestemming Kamp Spik in Godz Matuljek. Het is een grotere camping maar ook hier is het zoek maar een plekje. We vinden een prachtig plekje tussen de hoge dennenbomen. En tussen de bomen door hebben we een prachtig uitzicht op de hoge bergen van Triglav N.P.

Het is nog vroeg in de middag dus we gaan wandelen naar de Martuljek Slap. We kunnen vanaf de camping hier naar toe lopen dus dat is makkelijk. We steken de rivier Sava Dolinka over en daar begint eigenlijk ook al de wandeling. Eerst wandel je door het bos vervolgens kom je in de kloof. Het is prachtig hier. Het heldere blauwe water van de Marteljuk rivier stroomt hier ook weer langs de keien. Dan komen we aan bij een brug waar je een mooi uitzicht hebt op de Spodnji Martuljkov Slap. Het is een mooie getrapte waterval van 60 meter hoog. Uiteraard nemen we ruim de tijd om foto's te kunnen maken. Sonja vindt nog een geocache achter een paar stenen.

We lopen verder wat niet altijd even gemakkelijk gaat. Het is niet echt een simpel pad maar met wat klauteren en soms op handen en voeten kom je ook boven. We vervolgen ons pad naar een berghut Brunarica Pri Ingotu die aan een open veld schijnt te liggen met een prachtig uitzicht. Nou dat klopt. We kijken of we hier wat typisch Sloveens kunnen eten. Helaas de laatste dumplings zijn net verkocht maar ze heeft nog wel een yoghurt. Nou doe dat maar. Het is erg zuur maar gelukkig heeft Sonja in haar fototas nog een blister met honing bewaard en met dat erdoor is het wel te eten. Aan het einde van het veld staat nog een klein kapelletje (Finžgarjeva kapela). Toch grappig zover van de bewoonde wereld en dan een kapelletje. Verderop is nog een waterval en we twijfelen of we daar ook nog heen lopen. We besluiten het niet te doen we moeten nog terug en het is al laat.

Via een breed pad door het bos lopen we weer terug richting de camping. Als we terug zijn in het dorp besluiten we te kijken of er een pizzeria in het dorp zit. En we hebben mazzel op een 10 minuten lopen zit er één. En laten ze nog plaats hebben ook. Gostilna Pizzeria Jozica is echt goed. Een heerlijke Caesar salad en de pizza is voortreffelijk. Kan er nog een toetje bij. Eens kijken op advies van de ober nemen we Prekmurska Gibanica een Sloveense specialiteit. Het is filodeeg in laagjes opgebouwd met appel, walnoten, maanzaad, kaas, room. Een grote calorieën bom wat je niet elke dag moet eten. Maar het is heerlijk. Na het eten lopen we rustig terug naar de camping.

6 juni 2022 Kranjska Gora, Jasna lake en Zelenci

Vandaag fietsen we naar Kranjska Gora een wat toeristisch plaatsje verderop. Kranjska Gora ligt aan het begin van Vrsic pas waar we onze Slovenië trip begonnen. Er loopt een prachtig fietspad door de weilanden en dorpjes. En steeds het prachtige uitzicht op de bergen. En het weer is ons vandaag ook weer goed gezind. Een heerlijk zonnetje en op de fiets is het prima te doen. In Kranjska gaan we op zoek naar Jasna Lake hiervoor moeten we een stukje steil omhoog met de fiets. Het is dan ook het begin van de Vrsic pass. Het ligt niet ver maar de benen worden wel even aangesproken. Toen we hier reden met de camper konden we nergens stoppen dus zijn we er aan voorbij gereden.

Jasna Lake ligt er prachtig bij. En de het standbeeld van de berggeit moet natuurlijk wel even op de foto. Het is een schitterende plek met de spiegelende bergen in het meer.

We suizen de weg weer af naar Kranjska Gora en vervolgen onze weg over het fietspad naar Naravni rezervat Zelenci. Ook hier waren we de vorige keer al voorbij voordat we het wisten dus nu maar op de fiets. Helaas brengt het fietspad ons niet bij de ingang. We proberen nog een wandelpad maar helaas afgesloten. Dus doorrijden naar het volgende plaatsje en dan maar via de autoweg want de hoofdingang ligt daar. Het blijkt een wandelpad naar een mooi meertje met uitkijktoren te zijn. Iets kleiner dan we verwacht hadden maar zeker wel mooi. Glashelder water en een mooi panorama dat weerspiegelt in het gladde oppervlak. Het water heeft hier wel veel verschillende kleuren wat natuurlijk door de bodem van het kraakheldere meertje komt.

We lopen terug naar de ingang en pakken de fietsen weer. Nu is het lekker makkelijk fietsen want we zijn via een 'vals plat' hierheen geklommen dus nu heerlijk relaxt rijden.

In Kransja Gora doen we de boodschappen en fietsen naar de camping. We hangen de parachutestof-hangmat op tussen de bomen en lezen een boekje, drinken wat en vieren vakantie.

7 juni 2022 vertrek

Vandaag de laatste dag in Slovenië. Aan alles komt een einde. We gaan eerst nog naar Slap Pericnik. Met de camper rijden we over de weg die steeds smaller wordt. Het asfalt wordt gravel. Inmiddels hopen we dat er geen andere camper ons tegemoet komt want dat gaat echt een probleem worden. Dan zien we verderop een grote shovel die bezig is het gravel aan te stampen. Oeps nu kunnen we echt niet verder. We besluiten te keren. Sonja uitstappen op zoek naar een plek waar het net iets breder is. Martin moet wel behoorlijk wat steken en telkens op de aanwijzingen van Sonja. Als we precies overdwars staan zien we dat wel precies 50 cm hebben om te steken. Met de fietsen achterop die steeds in een dode boom belanden maar met beleid komt het goed en zijn we gekeerd. We rijden net een minuutje komt er een grote zandwagen aangereden. Hoe gaan we dit regelen. In zijn achteruit een stukje terug was de weg net iets breder. En gelukt. Nu hopen dat er geen verkeer meer aankomt. Dan maar geen waterval. Dus waar gaan we heen?

Sonja is van de kaarten en de route en bedenkt; hé we kunnen ook naar Wenen rijden. Een mooie stad, we zijn er nog nooit geweest, ligt 'bijna' op de route. Het weer is niet zo best en door vele regenbuien rijden we naar Wenen. In Wenen is een grote camperplaats die vlakbij een metro station ligt waarmee je zo de stad in zoeft. Klinkt goed.

Onderweg kijkt Sonja of er misschien ergens in Wenen nog een concert is vanavond dat zou dan toch wel bijzonder zijn. En ja, er is een concert op Kasteel Schönbrunn. Nou eerst maar in Wenen aankomen, een plek voor de camper vinden en dan kijken of het concert gaat lukken.

Om half vier rijden we de camperplaats Wenen op. Met een zoek maar een plekje waarbij je fijn voelt parkeren we de camper. De aanwezigheid van een agent geeft dan weer een 'veilig' gevoel zo midden in de stad. We bellen met Schönbrunn want via de website kunnen we voor vandaag geen kaarten meer bestellen. Ze moet het even navragen maar zal dan terugbellen. Ondertussen kleden we ons om want het is niet echt warm meer. En als we vanavond naar een concert gaan moeten we toch iets 'knaps' aan. Ze belt terug en we hebben kaarten. We moeten deze wel voor vijf uur ophalen op het kantoor. Nou dat gaat lukken.

Hup de metro in (met de kaartjes die we van de buurman op de camperplaats kregen) en tickets ophalen. Als we uit de metro stappen miezert het, dat is niet fijn. Op zoek naar het ticket kantoor. Het staat niet helemaal lekker aangegeven en we lopen eerst naar de ingang van Schönbrunn maar daar weten ze van niets. Blijkt dat we weer een stuk terug moeten lopen. Maar dan hebben we de tickets dus dat is geregeld. Nu op zoek naar een plek waar we wat kunnen drinken en droog kunnen zitten. Het plenst ondertussen behoorlijk dus dat is niet fijn. In dit gedeelte van Wenen zijn maar weinig terrassen en zo dus het wordt even zoeken wat niet fijn is als het veel regent. We belanden uiteindelijk bij een pizzeria waar ze een warme koffie en thee voor ons hebben.

Nu we hoeven echt niet te eten want het concert is inclusief diner in Schönbrunn. We lopen weer terug naar Schönbrunn naar het meeting point. We zijn inmiddels al helemaal zeiknat geregend maar dat mag de pret niet drukken.

Met een toeristentreintje worden we naar een Tiroler Garten Stube gebracht. Hmm. We hadden ons toch iets andere voorgesteld bij een diner op Slot Schönbrunn. Het eten wordt met weinig enthousiasme op tafel gezet en we beginnen met een rundvleessoepje vooraf. Weinig rundvlees te bekennen, hij zal er wel naast hebben gelegen. Zodra je je lepel neerlegt wordt het al weggehaald en met een minuut stond het hoofdgerecht al op tafel. Tafelspitz, het lievelingsgerecht van Franz Joseph, gekookt rundvlees op een soepje van spinazie a la creme met gebakken aardappeltjes en appelmoes. Het viel allemaal een beetje tegen. Dan met het treintje naar de Oranjerie waar het concert zal plaatsvinden. Daar nog even haarfijn uitgelegd aan de suppoost dat wij onze fototas echt niet in de garderobe gaan neerleggen. We wijzen hem op verschillende andere mensen met een ietwat groot uitgevallen handtas en hij begrijpt dat hij bij ons niet verder komt en het maar zo laat.

Het concert is een aaneenschakeling van bekende melodieën van Mozart voor de pauze en na de pauze muziek van Strauss. Het orkest is een klein kamerorkest bezetting en ze spelen best goed. Met twee zangers erbij die ook hun best doen om de toeristen een leuke avond te bezorgen.

8 juni 2022 Wenen

We hebben de wekker op tijd gezet want we hebben niet veel tijd om in Wenen rond te lopen. Een snelle douche en een bakje yoghurt. En zo zitten we om acht uur in de metro de stad in. We stappen uit bij Stephansplatz. Hier staat de grote kathedraal waar we uiteraard even een blik in werpen. Het is een mega grote kerk met een idem dito orgel boven de ingang. Buiten lopen we er een rondje omheen.

Er staan hier verder allemaal prachtige statige panden. Op een bordje staat Mozarthuis dus dat maar even gevolgd. Het valt bijna niet op want het is maar een simpel huis. In het Burgpark even op zoek naar het standbeeld van Mozart want ook dat moet je natuurlijk wel gezien hebben.

Er lopen nog een drietal bereden Lipizaner paarden in het park rond. Ook grappig om even te zien.

We lopen verder over de Ringstrasse, dit is de straat in Wenen waar alle beroemde gebouwen aanliggen. Het is alleen behoorlijk zoeken want de Ringstrasse blijkt uit allemaal verschillende straatnamen te bestaan.

Zo slenteren we door de stad waar nu een lekker zonnetje schijnt. Wat een verschil met gisterenavond toen we in een giga regenbui liepen. Bij een konditorei stoppen we even voor koffie/thee met Sachertorte uiteraard. Als je in Wenen/Oostenrijk bent moet je natuurlijk wel Sachertorte eten en dat met een uitzicht op het Operahuis. We lopen nog even langs de Muziekverein maar dat is gesloten dan maar terug naar de camper.

En zo rijden we even voor twaalf uur Wenen uit. We moeten wel want ons tolvignet voor Oostenrijk is alleen vandaag nog geldig. Het is erg druk op de weg het lijkt wel of al het vrachtverkeer juist vandaag onderweg is. We staan regelmatig stil waarbij google maps ons dan langs een sluipweg probeert te sturen. Echter als er dan op het landweggetje staat dat verkeer zwaarder dan 3 ton de weg niet kan vervolgen keren we maar weer om en sluiten weer aan in de rij. We hebben er niets aan om in één of ander dorpje vast te komen staan.

Ons beoogde eindpunt van vandaag hebben we 100 kilometer meer naar voren moeten halen vanwege de drukte op de weg. Om zeven uur rijden we camping Pielenhofen op net voorbij Regensburg. Hier komen we op een mooi plekje vlakbij de rivier te staan.

Tijdens het inchecken zagen we dat ze hier een restaurant hebben. In de recensies hadden we al gelezen dat je hier prima kon eten. Dat gaan we dan ook doen. We bestellen beiden een snitzel. De een een snitzel stroganof en de ander een Jäger snitzel. Geen verkeerde keuze de snitzel is heerlijk en de patatjes erbij zijn goed doorbakken.

9 juni 2022 terug naar Nederland

Om half tien weggereden uit Pielenhofen op weg naar Nederland. Het is nog een behoorlijk eind tuffen maar na verschillende rustpauzes komen we om half acht aan op camping De Boersberg vlakbij kasteel Doorwerth. Na het eten de fiets gepakt en een rondje gefietst naar het kasteel.

Het kasteel ligt er prachtig bij. Herbouwd na de tweede Wereldoorlog waarin het een ruïne werd. Arnhem en Oosterbeek zijn hier tenslotte vlakbij en er is hier hard gevochten. Maar het kasteel is helemaal hersteld zoals het er in de 17e eeuw uitzag.

Dan weer terugfietsen naar de camping. Dat is nog een behoorlijke klim want de Boersberg blijkt nog een flinke berg te zijn. In het bos lijkt het nog even of de beukenblaadjes in de brand staan met het ondergaande zonnetje. Een bijzonder gezicht.

10 juni 2022 weer thuis

Het is droog vanochtend dus we gaan nog een rondje fietsen. Er is hier een pontjes route waarbij je 2x de Rijn oversteekt en verder langs de Rijn fietst. We komen langs historische plekken van Operatie Market Garden en vinden nog een geocache bij een herdenkingsmonument. Na 30 km zijn we weer terug op de camping waar we de fietsen opladen en vertrekken.

En zo staan we om drie uur weer thuis. Alles uitladen en de camper schoonmaken. We nemen contact op met de verhuurder en als we rond vijf uur er kunnen zijn kunnen we de camper ook vandaag al inleveren. Daar gaan we voor dat scheelt morgen ochtend dan weer een ritje voor ons en staat de camper niet een nacht op ons pad.

2 juni terug naar Slovenië

Het zonnetje schijnt als we vertrekken. Dat is toch een stuk prettiger rijden dan met regen. We rijden naar het Noorden richting Zagreb waar we de snelweg pakken richting Ljublana. Bij de grens wordt nog echt ons paspoort gecontroleerd (lees gescand) en we mogen door. Een kilometer verderop weer een grenspost. Nou deze zit te wordfeuden in zijn hok want hij kijkt niet eens op van zijn scherm. Maar wij zijn weer terug in Slovenië.

Onderweg bellen we met Country House Ambroz Gregorc bij Solcava. Dit is een boederij waar ze ook een zestal camperplekken hebben maar omdat het aan het einde van een doodlopende weg ligt is het wel handig als we weten dat we een plekje hebben. En dat hebben ze dus we tuffen vrolijk verder.

Om vier uur rijden we het erf op. En geen woord is teveel gezegd in de reviews. Een prachtige plek. We kijken op tegen de mooie bergen van de Steiner Alpen of in het Sloveens de Kamnisko Savinjske Alpe. Voor vanavond zijn er regenbuien voorspeld dus we besluiten nog snel even op de fiets te stappen om naar het begin van de Logarska Dolina te fietsen. Dit is een prachtige gletsjervallei 3 km verderop. Onderweg moeten we nog even stoppen want ze zijn bezig met het snoeien of zeg maar omhakken van bomen die groeien op de steile rotswanden boven de weg. Ze klimmen met touwen omhoog en vervolgens worden de bomen omgezaagd die dan letterlijk tientallen meters naar beneden vallen. Deze worden nu allemaal opgeruimd met grote happers en zodoende is soms de weg even helemaal afgesloten en dan kan er vanaf één kant weer worden ingereden.

Maar dan komen we na een half uurtje toch bij de ingang van de vallei. En inderdaad prachtig. Het laatste avond zonnetje schijnt nog mooi op de bergen waar nog steeds op sommige plekken sneeuw ligt. We maken wat foto's en fietsen dan weer terug naar de camper. De donkere wolken komen steeds dichterbij en we willen niet nat hozen.

De weg terug gaat lekker makkelijk. Het is namelijk een groot vals plat waar we net tegenop gefietst zijn dus terug amper trappen. Het duurt niet lang voordat de regenbui losbarst maar we zitten lekker droog in de camper.

3 juni 2022 Logarska Dolina

Sonja is vroeg wakker en stapt op de fiets om te kijken of er in het supermarktje in het dorp ook verse broodjes te halen zijn. En dat is er dus dat is lekker. Ook nog even langs de plaatselijke VVV voor informatie.

Na het ontbijt wat we lekker buiten in het zonnetje kunnen hebben, stappen we op de fiets. We willen de Logarska Dolina doorfietsen tot het einde en dan wandelen naar Slap Rinka. Nou dat is nog een behoorlijke klim.

We wisten al dat de weg tot de vallei vals plat was maar de vallei zelf is dat ook. Er wordt flink wat gevraagd van onze bovenbenen. We fietsen ook op onze gewone stadsfietsen (geen e-bikes) en Sonja heeft zelfs fietstassen op haar bagagedrager dus niet echt licht gewicht fietsen maar een stadsfiets met 7 versnellingen. Het laatste stuk is een behoorlijke klim waarbij Sonja soms zelfs staand op de trappers naar boven ploetert. Maar met twee stops om even op adem te komen halen we het helemaal tot aan de waterval. Zo eerst even wat drinken want hier zit een hutje waar we wat kunnen halen.

De fietsen geparkeerd en we lopen het laatste stuk naar de waterval. Dit is nog een klim van zo'n 20 minuten. Het gekke is dat we helemaal geen riviertje zien of zo. Er zal toch nog wel water door de waterval stromen? Maar uiteindelijk horen we de waterval en zien we hem ook. Er valt niet zo heel veel water naar beneden maar het komt wel van hoog. Met 90 meter is het de waterval met de hoogste vrije val in Slovenië. Het waait behoorlijk hard en de waterval verandert soms ook van valrichting hierdoor. We spelen wat met lange sluitertijden (filters en statief niet voor niets mee ;-)) Er is ook nog een kleine uitspanning gebouwd tegen de berg op waar vandaan je een mooi zicht hebt op de waterval.

Sonja loopt weer terug naar beneden zodat Martin kan fotograferen van bovenaf. Dan pas zie je hoe hoog de waterval in werkelijkheid is. (Klik op de grote foto van de waterval en zoek Sonja onderin op de foto dan zie je de hoogte van de waterval). De oorsprong van de waterval komt vanuit verschillende bronnen onder Okreselj deze komen samen in de Kotovec rivier welke hier dus 90 meter naar beneden valt.

Het blijkt dat het water van de waterval vlak na de val onder de aarde verdwijnt om pas weer een kilometer verderop weer in aan de oppervlakte te komen bij de bron van de Crna. Dit verduidelijkt waarom we geen stroompje zagen.

We lopen terug naar de fietsen en dan komt de grote beloning. We zoeven met 50 km/uur de berg af en gaan even lunchen bij een restaurantje halverwege de vallei. Een heerlijke dikke champignonsoep en een gedeelde Appelstrüdel en wij kunnen weer verder.

Bij de camper terug even lekker gedoucht in de camper. De eerste keer deze vakantie in de camper (we stonden steeds op campings waar douches waren). Maar de douche in de camper werkt ook prima dus heerlijk opgefrist verder de dag relaxt doorgebracht.

4 juni 2022 Solcava Panoramic Road

Ten Noorden van de gletsjervallei loopt de Panorama route. Dit is een bergrug op 1100 meter hoogte waar vandaan je mooi uitzicht schijnt te hebben op de gletsjervalleien die op 600 meter hoogte liggen. Van de mevrouw van de VVV had Sonja al begrepen dat de weg boven redelijk vlak is en dat je dan beter met de camper met de fietsen achterop naar boven kan rijden. Dus dat gaan we doen.

Na het ontbijt ruimen we alles weer op in de camper en vertrekken. Het is inderdaad een behoorlijk steile weg naar Pension Majerhold waar een parkeerplek is. De fietsen van de camper af en gaan.

Eerst moeten we nog een kilometer afdalen. Dat wordt weer een lekker klim terug naar boven straks. Dan staan we aan het begin de panorama route. De mevrouw van de VVV heeft deze weg waarschijnlijk nog nooit gefietst want echt vlak is het niet. We moeten nog behoorlijk klimmen en het weggetje is niet van beste kwaliteit een groot stuk is zelfs alleen maar gravel. Maar de uitzichten zijn prachtig. We zien de drie gletsjer valleien Matkov Kot, Logarska Dolina en Robanov Kot met daar achter de kale toppen van de Kamnik-Savinja Alpen.

Onderweg stoppen we nog bij een bron waar ijzerhoudend water naar boven komt. We rijden tot het kerkje waar we wat drinken en eten. We hadden moeten reserveren om te kunnen eten, oeps. Maar ze hebben nog wel dumplings. Nou die willen we wel. Dat is nl. een typisch Sloveens gerecht wat we nog niet hadden gehad. Deze zijn gevuld met bosbessen en smaken heerlijk.

Dan fietsen we het hele stuk weer terug, dat gaat een stuk makkelijker dan heen omdat we nu meer naar beneden mogen. Onze horloges geven aan dat wel toch 250 meter in hoogte zijn gestegen. Dus onze workout voor vandaag weer gehad.

Bij de camper laden we de fietsen weer op en rijden terug naar de 'camping'.

31 mei 2022 Plitvice meren

De wekker ging op tijd want we willen de shuttle niet missen natuurlijk. Snel een bakje yoghurt naar binnen en we zijn er klaar voor. Alles mee? Camera, statief, lenzen, water, broodje voor de lunch.

Om 9 uur precies komt de bus voorrijden en die zet ons na 15 minuten af bij ingang 1 van de Plitvice meren. We kopen een toegangskaart voor twee dagen want morgen gaan we ook. Plitvice N.P. is erg groot 295 km2 en staat al sinds 1949 op de werelderfgoedlijst van Unesco. Plitvice bestaat uit 16 meren en meer dan 90 watervallen. Plitvice is het oudste en grootste Nationale Park van Kroatië. Het is bekend om zijn turquoise/groen gekleurde meren welke van elkaar gescheiden zijn door tufsteen of travertijn. Travertijn is een kalksteen die gevormd wordt door de neerslag van kalk uit met calciumcarbonaat (kalk) oververzadigd water uit warme bronnen. Dit alles in een karstlandschap. Het water heeft hier een grote kloof uitgesleten en daarin zijn de watervallen en meren ontstaan. In totaal is het verval binnen Plitvice zo'n 910 meter waarbij het hoogste punt ligt op 1.278 meter en het laagste punt op 368 meter boven N.A.P.

Op de website van het Nationale Park hadden we al gezien dat er verschillende wandelroutes zijn in het park en we gaan voor route C. Deze gaat door het hele park met halverwege een stuk met een boot over een groot meer (rustpauze ;-)) en op het einde een treintje terug naar het startpunt. Dat lijkt ons wel een goede verdeling.

Vlak na de ingang hebben we al uitzicht op de hoogste waterval in het park de Veliki Slap. Deze waterval valt over een klif zo'n 78 meter naar beneden. Dit is de enige waterval die vanuit de rivier Plitvice komt. Na de vrije val van 78 meter valt het water nog verder naar beneden via kleinere watervallen (nog altijd goed voor zo'n 50 meter hoogte verschil) die tevens uit de hoger gelegen meren komen. Het gedeelte hier heet de 'lower lakes' omdat dit het laagste punt is van Plitvice N.P. Het water gaat hier verder in de Korana rivier die naar het Noorden stroomt.

Van bovenaf maken we al vele foto's, beneden bij de watervallen zien we al veel mensen lopen en het duidelijk dat we niet de eerste zijn. Klopt ook wel want het park gaat al om zeven uur open.

Via een pad lopen we in haarspeldbochten de berg af. Alle watervallen en meren van Plitvice bevinden zich in een kloof die de ene keer wat breder is dan de andere. Via houten vlonder steken we de watervallen en rivier over. Echt overal stroomt water. Soms loop je een 'trap' af waaronder je zo een waterval naar beneden ziet storten. Het is zwaar bewolkt maar gelukkig droog. Als we beneden bij de grote waterval komen kunnen we bijna geen foto's maken. We staan midden in de sproei van de waterval en voordat je de camera hebt gericht is de lens nat. Oeps dan maar met de telefoon.

Een vlonderpad brengt ons langs de lower lakes en allerlei kleinere watervallen. Soms stromen ze langs en door de waterplanten. Het water is erg helder en we zien dan ook vele vissen zwemmen. We zien zelfs een kreeft lopen.

Dan komen we aan bij het Kozjak meer waar we op een bootje stappen en daarmee 2 km varen naar de andere kant van het meer. Dat is een mooi even uitrusten. Al met al zullen we acht kilometer moeten lopen en lopen is meer slenteren want we staan steeds stil om foto's te maken.

We komen nu bij het gedeelte wat de Upper lakes wordt genoemd. Martin had op internet gevonden dat je hier via een apart pad naar boven kon klimmen waar je schitterGend uitzicht zou hebben op een waterval. Het inderdaad een hele klim op een glibberig en oneffen pad. Dan is het nog even heel steil naar beneden door de bossages maar dan heb je ook wat. We kijken nu omlaag naar de Veliki Prstavac Slap. Dit is de op een na hoogste waterval (28 meter hoog) van het park welke zich in verschillende stromen over de rand naar beneden laat storten. Het water stort zich in een helder groen meertje waarna het verder stroomt via kleine watervalletjes naar een volgend meer.

Niet voor niets deze extra afslag genomen want het is echt een prachtig uitzicht. We klimmen weer naar beneden wat door de nattigheid niet echt gemakkelijk gaat maar dan zijn we weer op het 'normale' pad. Wat toch een stuk beter loopt.

Ook hier bij de Upper lakes prachtige watervallen met schitterende namen. Zo komen we langs de Galovacki Buk, de Labudovacki Slap.

Het laatste stuk is langs een groot meer door het bos. Door het bos valt ook nog een waterval naar beneden. Op het eind weer een aantal watervallen en stroompjes door struiken. Nog langs een aantal kleinere meertjes met prachtige namen zoals de Galovac, Okrugljak, Batinovan, Veliko en Malo Jezero (waarbij Jezero meer betekent in het Kroatisch).

Dan zijn we op het eindpunt, bij een hutje halen we wat te drinken en dan komt het treintje ook al aan, wat een timing. Het treintje rijdt ons weer terug naar het beginpunt. Niet helemaal dus we lopen nog een kilometer boven langs. Vanuit het treintje zag je op sommige punten wel heel goed dat het geheel eigenlijk een grote kloof is. We komen weer langs het uitzichtpunt op de Slap Velika dus daar spelen we nog even met lange sluitertijden. We hebben het statief niet voor niets meegesjouwd de hele dag. En de bus is er toch nog niet want die komt pas om vijf uur.

Op tijd staan we weer bij de bushalte waar de shuttle ons weer oppikt terug naar de camping. En zo komt er aan deze dag ook weer een eind. De foto's even snel bekijken en dan slapen want morgen gaan we nogmaals.

1 juni 2022 Plitvice meren II

Om half acht zijn we bij de parkeerplaats bij ingang 1 waar we een mooi plekje voor de camper vinden. We starten weer bij ingang 1 omdat je hier vandaan een logischer route kunt lopen.

De grote Veliki Slap staat nu een beetje in het zonnetje wat vandaag gelukkig schijnt. Van bovenaf maken we weer verschillende foto's en dan lopen we naar beneden. Onderin de waterval zien we een lage regenboog maar niet echt scherp. Er staat bijna geen wind dus we kunnen nu wel foto's maken bij deze waterval. Gisteren werden we hier nog zeiknat van de sproei.

Als we langs het Gavanovac Lake lopen ziet Sonja plots een slang zwemmen in het water net naast het houten vlonderpad. Deze moeten we natuurlijk even vastleggen op de foto. De slang kruipt ook nog uit het water en klimt omhoog via de rotsen. De slang is een meter lang en zijn doorsnede is gemiddeld 2 cm. We gaan zo op in het volgen en fotograferen van deze slang dat we zijn kleine broer in eerste instantie helemaal niet gezien hebben. Die ligt ook gewoon een meter van het pad af en is 40 cm lang en 1 cm in doorsnede. Een iets andere tekening dus het zal ook wel een andere soort zijn. Een soort viper want hij heeft een driehoekige kop. Toch leuk dat we dit gezien hebben en ook hebben kunnen fotograferen.

Even verderop zien we libelles op riet zitten vlak langs het pad. Sonja pakt direct de macro lens want die is speciaal mee hiervoor. Het zijn libelles die net uit hun cocon zijn gekropen. Ze zitten nog helemaal bij te komen en zichzelf op te pompen. Er zit er ook één waarvan de vleugels nog helemaal verwrongen zijn en die bovenop zijn eigen cocon zit. Je snapt niet dat hij daarin heeft gezeten want zijn lijf lijkt wel een stuk groter dan zijn cocon. Maar ook dat zal wel opgepompt worden net zoals zijn vleugels. Martin is maar een 50 tal meters verderop op een bankje gaan zitten want Sonja is helemaal in haar element.

De mensen die langs lopen kijken wel raar op wat is die nou aan het fotograferen, zo heb je toch geen zicht op watervallen. Geeft niet ik vind het leuk.

Dan ziet Sonja een wel hele rare ronding in een tak van een struik. Blijkt daar ook een slang te zitten. Deze is heel beweeglijk en kruipt van tak naar tak. Het is leuk om te zien hoe hij zijn lichaam uitstrekt om over te steken naar een volgende tak. Zo dit heeft wel 10 sixpacks op een rij (buikspieren) zo ver uitgestrekt kan hij zonder naar beneden te vallen.

Voordat we op het bootje stappen drinken we wat bij het restaurantje wat daar zit. Met het bootje hebben we net geluk omdat we net voor een grote groep zijn die achter een gids aanlopen. Na de oversteek komen we langs een plek met heel veel planten in het riet en daar vliegen heel veel prachtige donker blauwe libelles rond. Het probleem is dat deze erg beweeglijk zijn dus niet gemakkelijk zijn vast te leggen. Toch proberen natuurlijk.

We klimmen ook weer naar boven voor het mooie uitzichtpunt. Martin voor het uitzicht en Sonja voor de insecten die daar allemaal op de grote witte bloemen zitten. Nou ja groot. De bloemen zijn van die schermen met allemaal kleine witte bloemetjes van 3 mm in doorsnede. Dit om aan te geven hoe klein de insecten zijn die hier allemaal zitten. Het is prachtig om deze beestje van zo dichtbij (door de macrolens) te kunnen bekijken. De één heeft haren op zijn op het oog gladde schild en de ander heeft borstels aan zijn pootjes. Ook zie je duidelijk dat de grote (2 cm lang) groene kevers de bloemetjes opeten. Met zijn voor klauwtjes zie je hem steeds de bloemetjes in zijn bek steken.

Martin heeft het uitzicht wel gezien en is verderop onder een boom gaan zitten. Hij weet wel dat Sonja het liefste de hele dag hier zou willen staan.

Dan lopen we toch weer verder. We gaan niet de hele ronde doen zoals gisteren maar maken ergens verderop een lus om het Gradinsko en Burgeti lake heen en steken dan over met een ander bootje. Nu zijn we bij ingang 2 en kunnen we het treintje pakken terug richting ingang 1.

Zo is het toch alweer vier uur geworden voordat we bij de camper zijn. Maar wat was het weer mooi. En, we hebben de hele dag prachtig weer gehad.

Op de camping nog heerlijk in het zonnetje gezeten en gekeken waar we morgen heen gaan.