25 mei 2022 naar Bohinjsko Jezero
Het is maar 23 km verderop maar toch verplaatsen we de camper. Vannacht heeft het vreselijk veel geregend dus om half vijf hebben we de wekker uitgezet en ons nog even omgedraaid (uitslapen dus). We hadden misschien nog het plan nogmaals naar het uitzichtpunt te klimmen. Maar met al die regen zal dat één glibberpartij zijn en we hebben geen zin in ongelukken. Het was nl. best wel een heel steil klimmetje. En zo worden we dus om acht uur wakker. Het zonnetje schijnt dus lekker buiten ontbeten.
En zo rijden we na tienen van de camping weg om rond elf uur aan te komen in Bohinjska Bistrica bij Camp Danica. Er is nog genoeg plek en we krijgen een kaartje mee om een plekje uit te zoeken. Er is een groot veld in het midden waar je overal mag staan (geen afgebakende plaatsen) rondom wel en ook langs de rivier. Deze zijn iets duurder maar dan heb je wel een eigen plek. We vinden een mooie plek langs de rivier en vragen of we daar kunnen staan. Ja hoor, voor twee nachten geen probleem. We halen de camper en Martin rijdt erheen. Op het moment van neerzetten ziet Sonja het al de grond is hier niet echt heel stevig. De wielen zakken al behoorlijk in de grond. Nog een metertje naar voren, oeps links achter is wel erg diep gezakt en voor beginnen de wielen al te slippen. Nou hier gaan we niet staan want er is nog veel meer regen voorspeld en dan kan het nog wel eens een probleem worden. We proberen dan ook weg te rijden, nou vergeet het maar we graven ons steeds dieper in. Hmm schommelen lukt ook niet wat nu? We pakken wat handen grind van het pad en gooien dat voor de voorwielen. Kijken of het zo lukt. Nee. Oeps nog meer grind ook erachter en dan weer schommelen en ja gelukt. Wij blij. Snel weg hier op zoek naar een ander plekje waar de grond wat minder zacht is. We besluiten op het veld te gaan staan en dat melden we bij de receptie.
Vlakbij de camping is een bakker dus Sonja fietst er even heen om broodjes te halen. Ze hebben ook nog andere lekkere dingen waaronder de Blejske kremšnita. Dit is een gebak wat echt uit deze regio komt. In het zonnetje voor de camper peuzelen we het op.
Maar dan beginnen plots de eerste druppels te vallen. Wat is dat nou? Overdag regen? Ja helaas, de hele middag wisselen de regenbuien elkaar af. Steeds zien we over de bergen weer een grote donkere wolk aankomen.
Om vier uur lijkt het even droog kunnen we mooi even naar het dorp voor de boodschappen. De Mercator is een iets grotere winkel dus we kunnen alles vinden. Behalve magere yoghurt dat is in Slovenië niet echt te vinden. We zijn nog niet terug op de camping of het begint weer te hozen. Dan maar eten koken. Vandaag wordt het macaroni heerlijk met heel veel groente.
Na het eten lijkt het een beetje open te trekken dus we gokken het erop om naar het meer van Bohinji te fietsen. Vanaf de camping ligt er een prachtig fietspad naar het meer wat gaat door alpenweides die helemaal vol staan met hoog gras maar ook veel wilde bloemen. Het pad is glooiend maar soms zit er een behoorlijk klim in. Dat wordt een staande klim waarbij we helaas geen rode knop hebben die we even naar links kunnen draaien (zoals op de spinfiets). Dan stappen we maar af en duwen de fiets al lopend omhoog. Zo komen we er ook.
We rijden nog even verkeerd maar gelukkig lopen er een paar dames voor hun avondwandelingetje die ons de weg wijzen. Het pad wordt een verhard grindpad midden door een weiland. Een boer is daar bezig met het dorsen van het gras. Het gras wordt hier te drogen gelegd in houten rekken. We hadden ze onderweg al eerder zien staan maar nu weten we wat ze ermee doen. Het grindpad is inmiddels een graspad geworden maar gelukkig kunnen we de sporen van de landbouwvoertuigen die er normaal gebruik van maken nog volgen en uiteindelijk zien we het meer. Het zonnetje is al achter de bergen verdwenen maar het ziet er nog prachtig uit met mistflarden en al kleurende wolken door de ondergaande zon.
We kunnen niet te lang blijven want het wordt al donker. Dus we rijden het pad weer terug. Doordat de zon nu onder is zijn alle muggen en vliegen die op de heenweg nog in de bloemetjes op de Alpenweides zaten wakker geworden en deze hangen allemaal boven het fietspad. Dus als een soort Winnetou (hand voor je ogen) rijden we terug naar de camping. Gelukkig ziet Martin net op tijd dat we bijna de afslag naar de camping voorbij rijden dus komt het helemaal goed.
Hebben we het meer toch gezien en het is gelukkig droog gebleven. We zitten er hard aan te denken om hier morgen weer te vertrekken. Het blijft nl. regenen en dan gaan we ook niet de hele dag wandelen of zo.
26 mei 2022 Slap Savica en groener dan groen mos
Vannacht is er geen druppel meer gevallen en vanochtend is het ook droog. Nog geen zon maar nou ook weer niet van die hele dikke bewolking. Sonja wandelt naar de bakker in het dorpje voor verse broodjes. En ja hoor, zelfs op Hemelvaartsdag is de bakker gewoon open.
We ontbijten rustig aan en besluiten in tegenstelling wat we gistermiddag nog dachten, toch nog een dagje hier te blijven. De lucht klaart steeds meer op dus we gokken het en gaan vandaag fietsen in de omgeving.
Na het ontbijt pakken we de spullen en voor de zekerheid ook maar de regenjassen. We hebben de lange broek en een vest aan want het is nog niet echt warm. We fietsen weer naar het meer Bohinisko Jezero, gelukkig nu geen muggen in de Alpenweide.
We gaan aan de zuidkant langs het meer en rijden verder naar Slap Savica. Deze ligt aan het einde van het meer waar we weer naar boven klimmen. Zo, dit is echt steil zeg. We moeten zelfs een paar keer afstappen zo steil. Het is soms ook gewoon eng zoveel kracht als je op je trappers moet zetten dan denk je ik hoop toch dat er geen trapper afbreekt en de ketting heel blijft.
Maar uiteindelijk zijn we er dan. Eerst een bakje koffie en thee en dan lopen we naar de ingang naar de waterval. Net zoals bij meer kloven en watervallen hier in Slovenië betalen we ook hier entree. Via een mooi aangelegd pad (vooral treden) komen we aan bij de waterval. Deze is 78 meter hoog en bestaat uit twee delen. Het eerste deel valt langs de steile rotswand in twee stromen naar beneden in een prachtig groen poeltje. Hier uit valt het via een kleine brede waterval weer 23 meter naar beneden (dit is vanuit het uitzichtpunt niet helemaal te zien). Het was niet heel spectaculair maar dat komt waarschijnlijk omdat we in andere landen al behoorlijk verwend zijn met andere watervallen.
Dan lopen we rustig weer terug naar de fietsen en beginnen aan de terugtocht. Dat is best wel fijn met zoveel bergaf. Ons horloge gaf als maximum snelheid 41,8 km per uur aan. Dat is best snel. Gelukkig was er weinig ander verkeer op de weg dus het kon ook.
We stoppen nog bij een klein stroompje wat we op de heenweg al hadden zien liggen langs de weg. Er liggen hier nl. allemaal keien die met prachtig groen mos begroeid zijn. Dus dat moeten we natuurlijk even fotograferen.
Ook hebben we nog even bij de kabelbaan naar Mount Vogel gestaan. Helaas vertrok de cabine net toen wij de fietsen parkeerden en de volgende pas een half uur later weer. Aangezien het al vier uur was werd de tijd boven dan wel erg kort, dus maar niet gedaan.
Onderweg passeren we een begraafplaats van soldaten uit de eerste wereldoorlog. Hoe actueel nu met Oekraïne om even bij stil te staan dat hier jongens gevochten hebben. In dit geval tegen Italië. Er liggen vooral soldaten van Hongaarse en Oostenrijkse hulptroepen.
Vervolgens verder gefietst naar de camping waar we alle kleding heerlijk buiten hebben uitgehangen en een warme douche hebben genomen. De zon is inmiddels ook gaan schijnen dus het is nog een prachtige dag geworden.
{flike}