Details

Gepubliceerd: 28 januari 2019

4 januari 2019

 

Laatste dag Shenzhen electronica market

Vandaag de laatste dag in China dus alle spullen kunnen weer in de koffers. Gelukkig hoeven we niet heel erg vroeg weg dus we doen rustig aan. Goed ontbijten en om twaalf uur zit iedereen in de bus. Omdat het vliegtuig pas vannacht vertrekt rijden we nu naar de stad Shenzhen waar we om half drie aankomen.
Daar zetten we Collin onze gids en tolk even in het zonnetje. Hij weet niet waar hij kijken moet maar hij is echt een fantastische reisleider met zijn bescheiden persoonlijkheid.

De temperatuur is weer een stuk hoger zo'n graad of 18 dus prima om even door de stad te lopen. We lopen eerst een stukje terug waar je een mooi zicht had op hoge wolkenkrabbers. We proberen of we naar de bovenste verdieping kunnen gaan. Maar helaas het kan wel maar daarvoor moet flink betaald worden. Nou dat hoeft voor ons nu ook weer niet. Toch bijzonder 40 jaar geleden was Shenzhen nog een klein vissersdorp en nu staat het helemaal vol met moderne wolkenkrabbers.

 

We lopen verder en komen Arno en Ira tegen. Zij gaan naar de Huanqiangbei de grootste electronica markt van China even verderop in Shenzhen. Het schijnt twee haltes met de metro te zijn. Even kijken welke lijn we moeten hebben, ja we staan bij de juiste. Het metro systeem werkt hier met muntjes. Je koopt een muntje voor een kwartje en dan scan je het muntje via een poortje. Dan stap je in de metro en bij het verlaten van de metrostation waar je zijn moet, stop je het muntje in de gleuf bij het poortje en dat gaat dan weer open. En zo stappen we twee stations verder weer uit. De metro is hier trouwens helemaal afgeschermd van het perron. Op de rand van het perron zijn glazen wanden en er staat precies aangegeven waar je moet staan wachten. In twee rijtjes aan weer zijden van de deuren. De metro stopt exact op de aangegeven plaats. Want als de metro er staat gaan de deuren open en ook de deuren in de glazen wand. Hij kan dan ook niet 3 meter te vroeg stoppen want dan kan je er niet instappen. Dit is wel een mooi systeem. Geen gehol naar een open deur, en je zoekt een plek uit waar het lekker rustig is. Plaatsnemen op de getekende voetjes en je kan er zo in. Dit moet wel snel want de metro staat maar eventjes stil.

Achter een paar winkeltjes zien we de ingang naar de grote overdekte markt. Hier hebben ze echt van alles wat er in computers zit. Mij zegt het niet zoveel het zijn voornamelijk geheugenbankjes, processors, condensatoren. Alle onderdelen die in het binnenste van een computer of laptop zitten liggen hier uitgestald op de planken. Dit is niet echt waar we naar op zoek zijn en na een rondje over deze markt verlaten we de hal. Nou ja, we zijn eigenlijk nergens naar op zoek maar het is wel leuk als je de spulletjes die er liggen ook herkent.
 

 

We steken een brede straat over en dan komen we in een andere markthal. Daar zijn de spulletjes te koop die we ook herkennen. Allemaal LED lampjes/strips in verschillende groottes, maar ook oprolbare piano's of drumpads. Dit vinden wij dan weer leuk en ze worden dan ook getest.

 

Deze hal heeft verschillende etages en overal zijn het eigenlijk hele kleine winkeltjes. Elk winkeltje vertegenwoordigt weer een hele fabriek. Zo staan er wel 30 winkeltjes met allerlei verschillende soorten USB memory sticks. Of kabeltjes in allerlei kleuren en maten, telefoonhoesjes en electrisch speelgoed. Op de hogere verdiepingen worden de producten ook groter en duurder. Zo staan hier complete laptops en tablets maar vooral ook heel veel telefoons en drones in alle soorten en maten.

 

   

 

Het is vooral leuk om hier rond te kijken. Als we weer buiten zijn, zien we de koeriersdiensten bezig met het inpakken van spulletjes. Eigenlijk is dit dus de plek waar je spullen vandaan komen als je iets besteld op Aliexpress of Alibaba. De autootjes worden volgegooid met pakketjes en rijden vervolgens direct naar de haven, denken we dan hè.

Leuk om een keer te zien. Met de metro rijden we weer terug naar het station vlakbij de bus en dan is het alweer tijd om te vertrekken. Ondanks dat we naar de luchthaven van Shenzhen moeten is het best nog wel een stukje rijden. Het schiet ook niet echt op in de drukte van het avond verkeer maar uiteindelijk zijn we toch ruim op tijd op de luchthaven.

 

 

Het inchecken gaat voor ons vrij vlot alleen voor de twee celli die mee zijn en in een aparte flightcase vervoerd worden niet echt. Die mensen zijn twee uur bezig en na het betalen van veel geld kunnen de celli ook mee in de ruimbagage.

De vlucht is drie kwartier vertraagd dus we zitten rustig te wachten dan wordt de gate bekend en dan kunnen we eigenlijk ook al direct instappen. We zitten weer met z'n tweeën bij het raam wat toch wel prettig is omdat je niemand anders tot last bent. Gelukkig is het een erg rustige vlucht zodat we al snel in slaap vallen. We zijn dan ook al over de helft voordat we voor het eerst een rondje gaan lopen. Achter in het vliegtuig kan je wat te drinken en toastjes halen. Zo staan we een kwartiertje te kletsen om daarna weer terug te gaan naar de stoelen en verder te slapen. Nou ja, het is meer dommelen maar dan gaat de tijd ook voorbij. Bijna 12 uur vliegen is best wel lang.

Maar uiteindelijk landen we om kwart voor zes op Frankfurt. De bagage is er ook allemaal (ook de twee celli) dus we nemen afscheid van de groep. Zij stappen nl. op de bus die via Doetinchem en Enschede rijdt maar wij stappen op de ICE die ons rechtstreeks naar Amsterdam brengt.

Op Frankfurt halen we een lekker broodje 'gezond' en verse jus. Zo wij kunnen er weer tegen. Op zoek naar het perron waar vandaag de trein vertrekt. We hebben gelukkig genoeg tijd want het is best een eindje lopen.

In de trein is het erg rustig dus we slapen wat verder en lezen wat. Helaas moeten we bij Düsseldorf over een ander spoor want er staat een trein stil. Gelukkig de onze niet die speert met 300 km/per uur zo Nederland in.

Zo aan dit avontuur is ook weer een einde gekomen. Het was een prachtige concerttournee met een gezellige groep muzikanten. Toch bijzonder 72 verschillende mensen in leeftijd variërend van 18 tot 82 jaar maar wat was het geslaagd. We hebben prachtige concerten gegeven en een mooie tijd met elkaar gehad. Misschien tot een volgende keer, je weet maar nooit.

 

 

{flike}

 

 

 

 

 

Details

Gepubliceerd: 26 januari 2019

3 januari 2019

Laatste concert Xinghai Concert Hall Guangzhou

Met de bus vertrekken we om 9 uur vanuit ons hotel in Foshan naar Guangzhou waar we vanavond ons laatste concert geven. We hebben dus weer alles mee concertkleding, instrumenten en bladmuziek (dachten we dus). Om 11:15 uur worden we afgezet in de oude stad en moeten we om 13:30 uur weer terug zijn op dit punt.

We besluiten om snel een taxi te nemen naar de Canton TV astronomical and sightseeing Tower die we eigenlijk gisterenavond al wilden bezoeken. We hebben snel een taxi te pakken en nadat we een plaatje van de TV toren hebben laten zien weet de chauffeur waar hij heen moet. We volgen onze route weer via google maps en zien dat hij het goed heeft begrepen. In een half uurtje zijn we op de plaats van bestemming. Daar is het even zoeken waar we een kaartje kunnen kopen maar in de winkeltjes onder de toren zijn genoeg mensen die ons de juiste weg wijzen.

Snel een kaartje gekocht waarbij inderdaad ons paspoort werd gescand. Geen idee waarom. We stappen de lift in die ons in één keer naar de 107e verdieping brengt. Onderweg kun je soms door ramen naar buiten kijken en dan zie je direct hoe snel we de lucht in gaan. Het schijnt dat de lift 36 km/per uur gaat (ze maken zelf al het grapje: net zo snel als de auto's op de snelweg) en binnen een minuut zijn we van beneden op 438 meter hoogte. Dit is ook de langste liftafstand (in 1x) ter wereld. Onderweg hoef je ook niet over te stappen op een andere lift.

 

 

Op de 107de verdieping lopen we een rondje. Zo dat is hoog. We zitten nu op 433 meter hoogte. Je kan hier op glazen plateaus staan waarbij je onder je voeten de grote flats nu als miniatuurgebouwen onder je ziet.

We stappen weer een andere lift in want we kunnen nog hoger. Op 460 meter hoogte stappen we weer uit. Nu lopen we op het hoogste punt van de toren of eigenlijk het gebouw. We staan nu ook in de buitenlucht wat wel heel bijzonder is. Het is dan ook het hoogste platform ter wereld waar je in de buitenlucht kan lopen. Hier stappen we in de Bubble Sky Tram, dit zijn grote ronde glazen cabines waar je in kan zitten. Deze draaien in 20 minuten helemaal langs de toren. Je zit ook aan de buitenkant van de toren op een soort rails. Je moet maar niet denken aan wat er kan gebeuren dus we maken maar wat foto's en kijken naar de kleine auto's, gebouwen en verkeer 460 meter onder ons. Er hangt wat smog boven de stad dus het is niet helemaal helder.

 

 

Het is jammer dat we niet echt veel tijd hebben maar dit stond toch wel op ons lijstje. De Canton TV tower is het hoogste gebouw van China en het twee na hoogste ter wereld. Onderstaande foto geeft een mooi overzicht van de hoge bouwwerken die er op dit moment in de wereld zijn. Als je nu op internet gaat zoeken blijkt dat er toch nog wel een paar hogere gebouwen bij zijn gekomen in China maar wij vonden dit al hoog genoeg.

We gaan nog naar een verdieping waar je de mechanica achter deze toren kan zien. Het schijnt dat de toren aardbeving-proef is. Het gebouw bevat veel heel grote zuigers/dempers die de wind en bewegingen opvangen. Best wel indrukwekkend. In totaal zo'n 783 detectoren en sensoren die de staat van de toren in de gaten houden. Zo is er ook een vibratie control systeem wat bestaat uit twee watertanks van wel 1500 ton aan gewicht.

 

Het is best wel raar want de toren heeft maar een aantal verdiepingen die ook inderdaad gebruikt worden. Het zal wel voor de tv mast zijn die helemaal op de top staat denken we dan maar.

 

Bij de bouw van deze toren is ook nog aan het milieu gedacht met een generator die draait op windenergie, veel zonne-collectoren, regenwater recycling systeem en speciaal gecoat dubbel glas.

 

Dan moeten we weer naar beneden want de tijd vliegt en half twee is het zo. Het voordeel van zo'n toeristische trekpleister is dat de taxi's al in rij op je staan te wachten. Maar het nadeel is dan ook dat ze maar meteen een woeker prijs vragen. Als we aanwijzen op de kaart waar we heen willen roept ie een prijs. De prijs is ruim 2x zo hoog als wat we op de heenweg met de meter hebben betaald. Ja het is niet veel geld maar we zijn niet gek. We lopen een stukje verderop want bij zo'n taxi-rij mag je natuurlijk niet de volgende pakken. Ook deze meneer geeft eerst een veel te hoge prijs maar toch een afspraak kunnen maken. We moeten wel want de tijd dringt.

Hij brengt ons weer terug in de richting van de bus. Nog even bij een bakker een broodje gehaald en wat te drinken en zo staan we stipt op tijd weer bij de bus. Wat een planning zeg.

Met de bus rijden we naar het theater de Xinghai Concert hal, wat inderdaad het prachtige theater is wat we thuis op internet hadden gezien. Een mooie plek voor het laatste concert van onze tournee. We staan bij de achter ingang en kunnen nog niet naar binnen. Wel krijgen we alvast een 'artiesten'-batch. Omdat we nog niks kunnen doen loop ik maar even naar de voorkant van het theater want dat ziet er prachtig uit. Snel een paar foto's maken en kijken of ik aan de voorkant erin kan. Ja dat kan daar hangen grote banners van de grote der aarde die hier al eerder opgetreden. Zo komen we in het illustere rijtje met onder andere Jaap van Zweden en Winton Marsalis te staan. Toch bijzonder dat wij daar deel van mogen uitmaken.

 

 

Dan mogen we naar binnen en nemen een kijkje in de grote zaal. Oh die is echt mooi zeg. Het schijnt heel erg op de grote zaal van Vredenburg in Utrecht te lijken. Het is echt een prachtig theater met achter mooie ruime kleedruimtes en vooral ook schoon.

We lopen wat rond en maken mooie foto's dan hebben we weer repetitie want vandaag speelt de solo klarinettist weer mee. Sowieso moet je altijd even repeteren om te kijken hoe het hier klinkt en de versterking van de zangers testen. Werkt alles?

 

 

En niet geheel onbelangrijk heeft iedereen alles nog. Nou niet dus. Nog voor de repetitie zie ik Martin plotseling heel druk met zijn telefoon. Wat bleek nou: bladmuziek kwijt. Nee, dat meen je niet. Hoe kan dat nou? Waarschijnlijk op 1 januari in die prachtige basketbalhal in de hectiek op de lessenaar laten staan of ergens achter in het donker neergelegd naast i.p.v. in de koffer. Nee, ik heb het ook niet. Gelukkig hebben we thuis wel een kopie gemaakt van alles in één groot pdf-bestand en had Quido (zijn collega fagottist) nog een tablet bij zich. Alleen niet veel stroom er meer op. Heeft er iemand nog een kabeltje? Ja, oh maar we moeten nu repeteren dus kan nog niet op de stroom.  Dan krijg je het probleem van spullen versturen internet en de China blokkades op vele zaken.
Wifi code vragen, VPN aan, VPN uit, VPN bij Quido, komt de mail eindelijk, nee nog niet. Oeps wat nu. Ander mailaccount hè hè dat is gelukt. Helemaal prettig is het niet natuurlijk want het is geen muziekprogramma waar nu de bladmuziek in staat. Maar er kan wel gespeeld worden. Dan maar proberen om het nog uitgeprint te krijgen. Dus de pdf naar Collin gestuurd en waar hij het gedaan heeft geen idee maar 20 minuten later komt hij met een stapel bladmuziek binnen en is alles keurig geprint. Lang leve Collin en een hele geruststelling voor Martin. Alleen die hartslag is zo hoog, die is voorlopig nog niet rustig. Maar niets vragen en we horen het later vanzelf wel. Die heeft het even ergens heel druk mee.

Na de repetitie gaan we even verderop dineren. We lopen langs de Pearl River en zien in de verte de Canton TV Tower. We komen in een mega grote ruimte en vragen ons echt af waar zijn we nu weer beland. Maar wonder boven wonder smaakt het prima. Inmiddels is het buiten donker geworden dus we vragen voor de zekerheid nog even hoe laat het concert begint want we willen naar buiten. De TV toren moet ook in het donker op de foto. Hij is namelijk prachtig verlicht. We lopen een stuk langs de rivier en proberen de toren zo mooi mogelijk op de foto te krijgen, wat gelukkig ook lukt.

 

 

 

Het is echt een prachtig verlichte toren en het is jammer dat we hem in een paar gestolen minuutjes kunnen bewonderen. Hij verandert telkens van kleur en patroon. Dan weer helemaal blauw waarna langzaam de kleuren veranderen en omhoog klimmen. Helaas hebben we niet de tijd om dichterbij te komen. Jammer, moeten we zelf nog maar eens terug naar China om dit soort prachtige bouwwerken mooi te kunnen fotograferen. We zijn al blij dat we de TV Tower toch nog hebben kunnen zien 'by night'.

 

 

Dan wordt het weer tijd om richting het theater te lopen, wat inmiddels ook prachtig verlicht is. Ook deze kleuren wijzigen steeds.

 

  

 

Naast het theater zit een Starbucks waar we even wat warms te drinken halen. Kijk dat zijn goede plekken. Martin is inmiddels weer een beetje bijgekomen van alle hectiek. In het theater bij de kleedkamers is een prachtige wand met daarop de naam van het theater. Uiteraard worden daar de mooie plaatjes geschoten. Het lijkt wel of we bij een Oscar uitreiking zijn, zo officieel ziet het er uit.

 

De zaal zit helemaal vol en het is een erg enthousiast publiek. Wat een feest weer. De klarinet solist speelt prachtig nadat hij een paar aanwijzingen heeft gehad van een stel Nederlandse klarinettisten. Bij de repetitie speelde hij nl. best wel vlak, weinig dynamische verschillen (hard of zacht spelen). Dit had hij mooi opgepakt zodat het een prachtige uitvoering werd van het Concertino van Weber. Het Largo uit de 9de van Dvorak was ook echt prachtig in dit mooie theater. Het hele concert liep als een trein en veels te snel speelden we de laatste noten van de Radetzky Mars wetende dat dat de laatste noten van de concerttournee 2018-2019 van La Sinfonia Contea door China waren.

 

Na afloop van het concert weer de bijna gebruikelijke fotosessie vooraan in de zaal. Erg leuk allemaal. Maar ook daar komt een eind aan.

De spullen weer in de koffer, omkleden en terug met de bus naar het hotel.

 

Later thuis nog onderstaande recensie teruggevonden op de website van het bedrijf dat het concert organiseerde/sponsorde. En als je de tekst dan door google translate haalt kom je toch nog heel bijzondere dingen over ons orkest te weten. En zo blijkt maar weer dat in China niet altijd alles de waarheid is. Want teksten dat we spelen op instrumenten uit de Bach periode. Ja je kan het zo invullen. Mijn trompet is een oudje (al weer 26 jaar oud) en toevallig ook nog een Vincent Bach Stradivarius trompet. Maar dat zullen ze er niet mee bedoelen ;-) Als je op de foto klikt, kom je vanzelf in ons flickr foto album en als je dan weer naar de volgende foto klikt krijg je de vertaling te zien.

 

 

 

 

 

{flike}

 

 

 

 

 

Details

Gepubliceerd: 19 januari 2019

2 januari 2019

Naar Guangzhou of toch niet

Volgens het draaiboek zouden we vannacht in een hotel in Zhuhai slapen en de ochtend vrij hebben. Zhuhai ligt naast de stad Macai daarom hadden we daar al het één en ander over uitgezocht. Helaas een bezoek aan de stad Macau zit er niet in omdat we nu dus heel ergens anders overnacht hebben en de bus al weer snel vertrekt. Het was hier zo wie zo al raar.

's Ochtends op zoek naar de ontbijtzaal komen we in de lift al LSC-ers tegen die vertellen; nou voor ontbijt valt hier niet veel te halen hoor. Daar was niet veel aan gelogen. Het was een hokje van drie bij vijf meter met 4 tafeltjes. Dat gaat dus niet lukken met 72 Hollanders die tegelijkertijd willen eten. Hieraan is wel duidelijk te zien dat het hotel bijna nooit gasten heeft. Er was ook niet veel te krijgen dus we lopen maar naar buiten op zoek naar een winkel. Daar wat cakejes en te drinken gehaald daar komen we de dag wel weer mee door.

Dan hup in de bus naar Guangzhou. Guangzhou is de hoofdstad van deze provincie en er is veel moois te zien. Het is twee uur rijden en als we volgens Google maps nog zo'n 15 kilometer moeten rijden naar het beoogde hotel rijden we door voor ons wel heel bekende straten en blijkt de bus te stoppen bij een hotel hemelsbreed 500 meter van het hotel waar we de eerste drie nachten van de tournee hebben gezeten in Foshan. Nou dit is raar. Maar wel lekker makkelijk want we kennen de weg hier en weten waar de Starbucks zit ;-)

Het is een 46 verdiepingen tellend hotel wat voornamelijk appartementen bevat voor expats. Dat houdt in dat wij op de 30ste komen te zitten en als we de kamer binnenkomen zien we dat we een keuken hebben en een wasmachine en heel veel ruimte. Zo dat ziet er goed uit en het uitzicht is ook niet verkeerd. Dat is mooi voor de laatste twee nachten.

We zijn verplicht om hier vanavond te dineren dus kunnen we helaas niet naar de TV toren in Guangzhou dat is wel balen maar achteraf maar goed want om de toren te bezoeken heb je je paspoort nodig en dat ligt bij de hotelreceptie. Na ons te hebben geïnstalleerd laten we een taxi bellen en rijden naar de Renzhou Temple. Dit is een oude tempel die nog in gebruik is en een paar dagen terug hadden we die gemist.

 

   

Het is een kwartiertje rijden en dan staan we voor de tempel. Het blijkt dat er nog behoorlijk gebouwd wordt aan de tempel maar er zijn wel verschillende mooie ruimtes te zien. We kijken wat rond en mogen geen foto's maken van de ruimtes aan de binnenkant. Eigenlijk zijn we wel snel uitgekeken.

 

 

 

Dan gaat Martin op zoek naar een knap hotel om van het toilet gebruik te maken die is gelukkig snel gevonden. Terwijl ik met alle spullen in de hal staat te wachten wordt ik heel plotseling helemaal slap in de benen en moet met alle spullen in een draf ook naar het toilet. Gelukkig is er een minder-valide toilet zodat ik alle tassen op de grond kan gooien. Iets wat ik anders echt niet doe maar in dit geval was het echt nodig ..... net op tijd. Zo die ijsblokjes van gisteren hebben er een puinhoop van gemaakt in mijn darmen. We besluiten dan ook maar om een taxi terug te nemen naar het hotel en de rest van de middag rustig aan te doen.

Diner hebben we in het hotel en het is duidelijk dat dit hotel is ingesteld op westerse expats. Het eten is in buffet vorm en er is zelfs patat. Niet te geloven. 's Avonds maken we met een aantal mensen een wandeling door de stad op zoek naar een muziekwinkel. Uiteindelijk ook gevonden maar ze hadden er niet echt veel. Het bleek ook een soort muziekschooltje te zijn waar ze op Chinese instrumenten (liggende harpen) les geven. We lopen weer terug en Martin kijkt nog even binnen bij verschillende telefoonwinkels want daar barst het hier van.

Weer terug in het hotel is er nog een gezellig samenzijn maar Sonja is niet echt in haar hum dus op tijd slapen. Dat is altijd goed voor je.

 

{flike}