Details

Gepubliceerd: 09 januari 2019

29 december 2018

Xiqiao Mountain: Nanhai Guanyin en Baofeng tempel

Vandaag hebben we vrij tot drie uur dus lekker de tijd om nog wat te gaan bekijken. Gisterenavond vroegen twee andere mensen uit het orkest of wij ook zin hadden om mee te gaan naar Xigiao. Nou dat vonden we wel een goed idee. Dus afgesproken om half acht bij het ontbijt zodat we onze tijd optimaal konden benutten.

Om half negen bij de receptie een taxi geregeld. Dat was nog hilarisch want je geeft aan dat je een ruime taxi wilt omdat we met vier grote Europeanen mee willen. De jongen achter de receptie kon redelijk Engels en met google translate kom je ook best ver.

De taxi kwam al snel voor rijden dus wij de taxi in samen met Ira en Arno. Het mannetje stond met verbazing omhoog te kijken naar ons lange Nederlanders. Het was even proppen maar de deuren konden dicht en gelukkig was de chauffeur een kleine Chinees waardoor die stoel in de voorste stand stond en je achterin aan die kant nog een beetje ruimte had. Nou ja, je wilt wat zien dus dat moet je ervoor over hebben.

Het was een uurtje rijden dus we konden veel zien vanuit de taxi. Het is hier toch wel een stuk rustiger op straat dan in de provincie waar we eerder zijn geweest in China (omgeving Shanghai). Na een uur komen we in de plaats waar de tempel zou moeten zijn alleen weinig te zien waar dan de ingang was. Dus toch wel aangegeven dat we naar de ingang wilden. Dat is nog lastig want het mannetje sprak geen woord Engels en het inspreken op de mobiel voor google translate had hij ook niet echt door. Maar we hebben het hem wel prima duidelijk kunnen maken want uiteindelijk kwamen we bij de ingang van het complex. De totale rit van een uur kost in totaal 160 CYN niet echt veel want omgerekend is dat bijna 20 EUR. We nemen lachend afscheid van de chauffeur die de komende dagen weer een leuk verhaal heeft bij zijn vrienden. Wel vier grote blanke westerlingen in zijn auto dat zal hem niet vaak overkomen.

Het complex ligt bovenop een oude vulkaan, Mount Xiqiao. Beneden staan er allemaal kleine typische Chinese afdakjes en daaronder zitten ze dan te kaarten en te schaken.

 

Vanuit de taxi hadden we al een kabelbaan naar boven gezien dus we klimmen omhoog. Jammer genoeg is de temperatuur een stuk lager dan van te voren voorspeld en als we dan ook in de kabelbaan zitten heeft Martin het niet echt warm. Boven aangekomen lopen we even langs bij een mannetje die daar in een winkeltje staat en het lukt gewoon om een schone vuilniszak te scoren zodat Martin deze onder zijn trui kan doen om de wind nog een beetje weg te houden. Ik zei nog; je kan er ook drie gaten in maken en in zijn geheel over je bovenlijf aantrekken maar dat was geen goed idee.

We lopen verder omhoog de berg op. Het is hier erg rustig en we zien bijna geen andere mensen. Wel een aantal vrouwtjes die de straat lopen aan te vegen dus maar even vragen hoe we er komen. Gewoon doorlopen dus dat doen we dan ook maar. En dan zien we de meters hoge boeddha boven op de vulkaan. Zo die is echt mega.

Dit is echt een megacomplex en we zijn dan ook nu al blij dat we hier heen zijn gegaan. We staan op een plein onderaan de trappen naar boven. De trappen zijn wel 75 meter breed, wat is het hier groot. Op het plein zien we een grote offertafel staan en de vuurplaatsen waar je wierook stokjes kunt aansteken. We klimmen omhoog, gelukkig is er na 40 meter klimmen weer een groot plein. In het midden van de trappen zijn er allerlei liggende voorstellingen uit steen gebeeldhouwd. Erg mooi allemaal en als je omhoog kijkt de meters hoge boeddha boven op de berg. Het is jammer dat we een beetje haast moeten maken maar we kunnen dit toch mooi meepakken.

 

   

Na nog een paar trappen staan we 150 meter hoger en aan de voet van de boeddha (in totaal 283 traptreden). Op dat plein staat een grote klok die je voor 30 CNY mag laten klinken. Dat laten we ons geen twee keer zeggen muzikanten dat we zijn. Samen slaan we de grote paal tegen de klok aan. Zo die klinkt lang na. Na 10 seconden horen we hem nog. Stemapparaat erbij en het blijkt een fis te zijn met een heleboel meeklinkende boventonen. Prachtig gewoon. We krijgen na afloop nog een klein belletje als beloning.

We lopen verder naar de boeddha Nanhai Guanyin, wat betekent 'de verlichting van Avolokitesvara Bodhisattva'. De boeddha is overigens helemaal van brons is en is de grootste zittende boeddha ter wereld. De boeddha zit in kleermaker zit met de typische handhouding (de middelvinger tegen de duimtop) en een klein flesje in de andere hand. Nou ja klein, zo'n hand alleen is al vijf meter groot. De hele boeddha is zelf 67 meter hoog en zit op een lotusvoetstuk met een diameter van 36 meter. Het voetstuk is versierd met wel 66 lotusblaadjes bestaande uit drie lagen. Echt heel er mooi. Het lotus voetstuk is omgeven door water met daarover vier bruggen die je naar binnen leiden in de boeddha. Het water staat voor zuiver land.

 

 

In het voetstuk is een 5 verdiepingen groot museum ingericht met allemaal verschillende kunstschatten. Op de eerste verdieping allemaal houtsnij werk met verschillende voorstellingen. Op de volgende verdieping allemaal goede boeddhas (wel duizend als het er bij elkaar niet meer zijn) wel allemaal een miniatuur versie van de boehda waar we in lopen. Daarboven een verdieping met grote poppen. Weer een etage hoger voorstellingen van erg kleurrijk keramiek. Echt Chinees is dan weer een boeddhabeeld met daarachter een felgekeurd landschap in LED verlichting, kitscheriger kan je het niet krijgen.

 

 

 

Hier boven heb je ook een prachtig uitzicht over de stad Foshan. Dan lopen we alle trappen weer af naar beneden.

 

 

Daar gaan we onder een grote witte poort door en komen in het Baofeng Tempel complex.

 

 

 

Deze tempel is één van de beroemdste tempels uit de provincie Guangdong (waar we nu zitten) en heeft een geschiedenis van 600 jaar.

 

 

 

Gebouwd in 1404 tijdens de Ming Dynasty en gerecontrueerd in 1479. Helaas is het daarna in verval geraakt waarna alleen de gebeeldhouwde muren nog overeind stonden. Die zijn dan ook prachtig. Een muur van wel zes meter hoog en 30 meter breed en dat is dan één grote voorstelling. De verschillende gebouwen bevatten weer mooie boeddha's en de bekende wachters.

 

 

Het tempelcomplex is in zijn totaliteit 180 meter lang en 120 meter breed en wordt nog steeds bewoond door monniken. Jammer genoeg zijn we deze niet tegen gekomen.

 

 

Helaas begint de tijd al te dringen dus we kunnen niet alles bekijken. Als je hier ooit komt neem dan genoeg tijd want je kunt hier alles bij elkaar wel een hele dag rondlopen.

 

 

Beneden aangekomen kijken we nog even achterom en zien we de grote boeddha nog bovenop de berg.

 

 

 

Wij kijken of we een taxi kunnen regelen. Helaas. Wel staan er hier shuttle busjes. Dus weer even terug voor tickets. Ja het handige in China is dat de ticketoffices meestal ergens anders zijn dan een opstapplaats of bezienswaardigheid dus daar waren we al langs gelopen. Nou ja, Martin loopt even terug en de rest even naar het toilet. De shuttle bus brengt ons niet helemaal terug naar de kabelbaan maar het scheelt toch alweer een paar kilometer lopen.

We lopen nog even langs het mannetje van de winkel om te vertellen dat zijn vuilniszak goed heeft geholpen. Heeft hij ook weer wat te vertellen als hij vanavond thuis komt ;-)

De kabelbaan in en hop naar beneden. Bij de ticketoffice de meiden daar gevraagd of ze een taxi voor ons kunnen regelen. Het was best wel lachen want met google translate praten is gewoon hilarisch als je uit twee totaal verschillende culturen komt. Het duurt nog even dus we zitten op een bankje en kijken uit over een meertje. En dan is het plots piep en ja hoor een blauwe flits, een ijsvogeltje vliegt voorbij en gaat op een takje zitten. Onderaan bij de kabelbaan zagen we nog een mooi bordje, dat moest even vastgelegd worden.

Dan komt de taxi die eerst wat bedenkelijk kijkt. Gelukkig helpt het meisje van de ticket office ons. Als we zeggen dat 150 CNY goed is kunnen we instappen. Om kwart over twee zijn we terug in het hotel. Even wat drinken halen en een krentenbol. Zo wij kunnen er weer tegen aan.

Om drie uur vertrekt de bus naar dezelfde concertlocatie als gisterenavond dus dat scheelt weer. Nog even repeteren waarbij er twee nieuwe contrabassen zijn gearriveerd. Iets beter van kwaliteit maar nog steeds niet fantastisch. De repetitie gaat weer prima. Het eten is weer in hetzelfde restaurant als gisteren dus we worden al een beetje bekend met de gang van zaken.

Als we even voor achten klaar staan op het zij-toneel denken we nog dat er bijna geen mensen in de zaal zitten maar als we opkomen zit toch de hele zaal vol. Opvallend is dat er best wel veel hele jonge kinderen ook in de zaal zitten. Gedurende het concert wordt het publiek steeds enthousiaster. Wat erg leuk is om mee te maken. De pauze duurt dit keer een stuk langer want er is een soort prijsuitreiking. Er worden heel veel mensen het toneel opgeroepen en deze krijgen dan een beeldje.

 

 

 

Na afloop weer de fotosessie aan de rand van het toneel samen met een andere trompettist en alt-violiste lopen wij de zaal in zodat we de mensen de mogelijkheid geven samen op de foto te gaan. En dat is best vaak. Je voelt je hier echt een ster. Maar dan snel de schoenen maar weer aandoen....

 

 

In de hotellobby nog even wat gedronken en daarna lekker slapen.



{flike}

 

 

Details

Gepubliceerd: 07 januari 2019

28 december 2018

Het eerste concert

Een paar keer wakker geweest maar prima geslapen. Het ontbijt ziet er prima uit, lekkere toast en zoete cakejes maar ook een yoghurt met cereals. Thermoskan gevuld met heet water en dus lekker veel thee.

Met een goed gevulde maag gaan we de stad nog even in. We lopen naar een straatje verderop want daar hebben we gisteren vanuit de bus een klein marktje gezien.

We komen in de hal waar het nog heel stil is en de kooplui zijn druk bezig hun waar uit te stallen. We lopen eerst langs de vleesmarkt, de varkensoren, staartje, en darmen hangen boven de kraam. We zijn een bezienswaardigheid dus dat breekt al snel het ijs zodat we ook makkelijker foto's kunnen maken van de mensen achter hun kraam. Als we dan de foto even laten zien is er altijd een gulle lach.

Ook weer grote kippen die hier per helft worden verkocht. De kip wordt echt overdwars door midden gehaald zodat ie mooi opengevouwen neergelegd kan worden. Verderop staat een man een grote lange staart in kleine brokken te hakken, de spetters vliegen in het rond. We weten niet van wat voor dier de staart is maar lang is ie wel.

 

 

 

In het pad met groentes gaat het er wat rustiger aan toe. De groente ligt mooi per soort opgestapeld en de verkopers zitten rustig te wachten op klandizie.

 

 

 

We proberen samen wat portretjes te maken, Sonja met de flitser in de hand en Martin met de camera. We raken aardig op elkaar ingespeeld met het fotograferen van diverse kippenslachters en groenteboeren en staan bij de vishakkers even te kijken en zien een 'echte oude karakteristieke chinees' aan komen schuifelen.

 

Dan lopen we weer naar buiten en komen in een smal straatje waar ook weer allerlei eetstalletjes staan.

 

 

Op de hoek staan ze iets te roerbakken. Het is vlees maar allemaal in kleine mootjes gehakt. Het afwegen gaat ook op een prachtige manier. Een stokje met daaraan een touwtje en een gewicht. Aan de ene kant wordt het bakje gehangen en dan wordt het gewicht verschoven als het dan in evenwicht is weten ze dat er genoeg in het bakje zit. Zo staan we wat met de mensen te kletsen die ons ook een bakje willen verkopen. Dat lijkt ons niet zo'n goed plan en we proberen ze via gebaren uit te leggen dat onze maag daar niet zo goed tegen kan en dat we dan aan de race gaan. Het lijkt erop dat ze de gebaren niet begrijpen dus google translate erbij gepakt en dan ..... het lachen gaat door de hele straat. Dat zeg je toch niet. Dan zien we op hetzelfde kraampje een stuk gerookt vlees liggen een poot met de teentjes er nog op. En ja, hoor het echt wat je denkt van al het vlees hier in China. Hond. Google translate er weer bij en ja hoor er wordt bevestigd geknikt. Het lugubere is dat er om het stalletje de hele tijd een jong hondje nieuwsgierig rond loopt.

 

 

Doordat we al zijn opgevallen is het ijs bij de andere mensen achter de kraampjes verderop in de straat al gebroken. Dat is dan weer makkelijker om een foto te kunnen maken. Bij een kraampje waar levende kippen in een mandje zitten, blijven we ook even staan. Hier willen ze niet dat we een foto maken. Later zien we ook waarom. Een mevrouw zoekt een lekkere dikke kip uit en deze wordt direct de nek omgedraaid waarna ie nog even mag rondrennen in een prullenbak totdat ie neervalt. Dat willen we eigenlijk niet zien maar uit betrouwbare bron weet ik dat opa dat vroeger aan de Delistraat niet anders deed en de kip dan ook nog koploos rond holde over het straatje.

 

Verderop komt een mevrouw helemaal haar kraampje uit om even aan mijn armen te voelen. Wij lopen dan ook rond in een t-shirt terwijl de mensen hier allemaal diep weggedoken in hun winterjas zitten. Het is net even te fris maar als je flink doorstapt is het goed te doen. Normaal is het rond deze tijd van het jaar nog steeds een heerlijke temperatuur in deze provincie alleen wij zijn net in de koudste week hier, blijkt later. Verderop komt er een mannetje op ons af wat wel heel graag op de foto wil bij ons. Hij maakt zijn mooiste pose en lachen maar.

 

Om 12 uur zijn we weer terug in het hotel waar we de lunch nuttigen. Na de lunch kunnen we direct de spullen klaarmaken want we vertrekken naar het theater.

In de hal van het theater aangekomen hangt er weer een prachtige poster van Joop Boerstoel waarop we worden aangekondigd.

Vanavond hebben we concert voor vertegenwoordigers van de regering van deze provincie. Nu is dan ook direct de reden duidelijk waarom we maar één concert konden vinden op de website van het theater.

 

 

Wij zijn mee met de eerste bus naar het theater. Daardoor zijn we getuige van de ongemakken die de mensen die op huurinstrumenten spelen allemaal tegenkomen. Gelukkig is de temperatuur in het theater hier beter dan wat we vorig jaar over het algemeen hebben gehad. Het drumstel is van kwaliteit 0 'Made in China' zoiets wat je aanschaft voor een kind wat het hoogstwaarschijnlijk wel leuk vind om drumlessen te gaan volgen en na vijf weken er genoeg van heeft. Het klinkt echt als een natte vaatdoek. De vellen van de basedrum hangen zowat los in het frame. De jongens schroeven het vel los om tot een oplossing te komen, direct vijf Chinezen er omheen want dat kan toch niet. Er wordt een stuk vloerbedekking ingestopt om het geluid nog enigszins te dempen.

Van de celli zijn er drie wel redelijk maar één is echt vreselijk. De mensen hebben nog eigen snaren mee genomen en er wordt dan ook gewisseld. Het wordt wel iets beter maar echt fantastisch wordt het niet.

De contrabassen is echt een probleem. De pin aan de onderkant van de bas kan niet gesteld worden en één bas klinkt als een plastic gitaartje uit de speelgoedwinkel. Het huilen staat de mensen nader dan het lachen. Dit is niet wat je er van verwacht. Er wordt wel van te voren gezegd 'Be flexible' maar je moet toch wel kunnen spelen op een instrument dat functioneert. Er wordt naarstig gebeld naar de verantwoordelijke verhuur partij maar voor vandaag zijn er geen andere bassen beschikbaar. Ook ontbreekt er nog een xylofoon voor het slagwerk, toch wel noodzakelijk voor bepaalde stukken.

De harp ziet er prachtig uit maar als ze de snaren aan het stemmen is kan ze na het tweede octaaf eigenlijk alweer opnieuw beginnen omdat de schroeven terug lopen. En dan heb je nog een paar octaven te gaan. En dan staat er nog een electrische piano met een verlengsnoer van 3 meter. Ach dat maakt toch niet uit dat  de pianist zo ongeveer in de coulissen zit.

 

   

De tweede bus zou een half uurtje later komen maar door een miscommunicatie is die bus ongeveer 45 minuten later. Die mensen hebben dus een hele tijd staan wachten in de hal van het hotel.

Maar uiteindelijk zijn we compleet en kan de repetitie beginnen. Toch altijd spannend, maar het klonk best wel goed. Een nadeel van dit theater was dat de lampen werden gekoeld door een ventilator en er hangen er nogal wat boven zo'n toneel. Dat geeft een continue zoem en is helaas ook duidelijk te horen in de zachtere stukken. Het Largo uit Dvoraks 'New World' wordt haast overstemt door het geluid van de ventilatoren. Maar ja, helaas uit doen is geen optie want dan zitten we in het donker.

Om half zes lopen we naar een restaurant hier in de buurt voor het diner. In tegenstelling tot de andere jaren beginnen de concerten hier om acht uur zodat we ervoor kunnen eten. Dat is toch wat prettiger en ook relaxter.

Het theater is trouwens prachtig versierd met voor het theater op de trap grote letters met daarop Happy New Year. Waarbij de N wel onderste boven is neergezet.

 

 

 

Binnen is het prachtig versierd met schitterende bloemen die ter plekke tot fantastische boeketten worden samengesteld. Binnen hangt er weer een groot billboard van ons met daarop een grote foto van Joop Boerstoel.

Het theater zelf is een zaal met zo'n 1500 stoelen eigenlijk recht met een groot balkon erboven. Op het randje van het toneel een bloemstuk van wel 25 meter lang. Prachtige lelies, rozen maar ook sierkolen.

Dan is het omkleden, de lange zwarte galajurk aan en we kunnen starten. Er is één aankondiging en daarna beginnen we. Het publiek is doodstil tijdens het concert wat in China niet altijd het geval is. Dvorak gaat best wel goed ondanks het geruis van de ventilatoren. Het probleem voor ons trompetten is dat we daarna direct de Sabeldans inzetten en we daar vanavond alleen het laatste stukje van doen. Wat gedempt en hoog start na ongeveer 10 minuten niet spelen. We slaan ons er doorheen en ook dat komt goed. Dan komt 'You raise me up' met onze zangsolist Martin Hurkens. En ja, hoor al die Chinezen reageren daar direct op. Hij komt op via de zaal en iedereen zit achterste voren te filmen. Het is wonderlijk maar hier in China is Martin werkelijk heel populair terwijl dat in Nederland niet het geval is. Als Martin op het toneel staat zie je alleen nog maar achterkantjes van mobieltjes in de zaal. Het hele publiek zit te filmen.

Gelukkig hebben we vanavond een kleine pauze zodat we even het toneel afkunnen. Maar als de trompet weer in de koffer ligt kunnen we eigenlijk al weer op. In de tweede helft van het programma zitten wat Chinese nummers en als we die inzetten is er na een paar maten herkenning vanuit de zaal en volgt er een applaus. Het publiek is overigens behoorlijk enthousiast ondanks dat het een 'bobo'-avond is. Ook bij de Jasmin Flower song prachtig gezongen door Marieke Visser volgt er een aanmoedigend applaus. Het is toch wat een Chinees liedje zingen. De Chinese klanken fonetisch uit je hoofd leren en dan is het ook nog een mateloos populair kinderliedje hier in China dus bij iedereen bekend.

We spelen dan ook alle toegiften. Na afloop is het weer handtekeningen zetten en op de foto.

 

 

 

Dan moeten we weer snel omkleden want de anti-climax hier in China is dat zodra het concert afgelopen is je letterlijk het theater wordt uitgeveegd even napraten is er niet bij. Jammer want daardoor zit je direct weer in een andere modus. In een kwartiertje rijden we weer terug naar het hotel. Waar we nog even gezellig nazitten in de lobby.




{flike}

 

 

 

 

Details

Gepubliceerd: 05 januari 2019

Relax begin van onze concertreis

25 december 2018

Kerst is er dit jaar niet echt bij voor ons. Past wel een beetje in het kerstverhaal wat we op Kerstavond twee keer hebben uitgevoerd in de Michaëlskerk op Oosterland, met een Maria die voor haar zelf koos na een gesprek met haar coach en dus niet zwanger was dit jaar omdat ze er gewoon genoeg van had. Een prachtig verhaal met mooie kwinkslagen van Vadertje Tijd naar de huidige snelle overvolle agenda's.

Op eerste Kerstdag zijn we in de trein naar Amsterdam gestapt. We konden zelfs nog een trein eerder nemen dan gepland dus lekker op tijd op A'dam CS. Daar naar perron 2 waar de ICE naar Frankfurt al klaar staat. We mochten er alleen nog niet in, dus maar naar de lounge 2e klasse. Waar in de prachtige authentieke ruimte tegenwoordig een Starbucks zit. Natuurlijk even twee heerlijke warme bakken gescoord en lekker gezeten.

Om kwart over twaalf kunnen we de trein in en zoeken we onze plek. Hmm dat is jammer we rijden achteruit. Maar verder zitten we prima in de eerste klas.

 

 

We hebben voor deze optie gekozen omdat de bus van La Sinfonia Contea morgenochtend al om half vier uit Enschede gaat vertrekken. Nou hadden we eerst een B&B geboekt vlakbij de opstapplaats waar we ook onze auto konden laten staan. Alleen het B&B was door het vroege vertrek al zonder ontbijt maar als de bus om half vier vertrekt dan wordt het ook nog eens een B&B zonder bed. Nou dat is wel een beetje raar. Gelukkig was het geen probleem om te annuleren dus we gaan nog wel eens een andere keer naar B&B de Tol in Enschede want het appartement zag er verder prima uit.

Maar zo zitten we nu dus een dag eerder in de ICE naar Frankfurt. In Utrecht stappen er nog een vijftal LSC muzikanten in en al snel worden er snode plannen gesmeed om wat te gaan spelen maar het blijft bij praatjes en de muziekkoffers blijven gewoon dicht.

Het is best relaxt en in drie en half uur rijden we via Arnhem, Duisberg, Düsseldorf en Köln waar het station pal voor de Kölner Dom is (tip) zo door naar Frankfurt.

We lopen nog even naar het meeting point waar we ons morgen moeten melden zodat we weten waar dat is. En dan op zoek naar de bus die ons naar het Hyatt hotel brengt. We zijn niet de enigen blijkt als er een 7 persoonsbusje komt en er ongeveer 20 personen met koffers mee willen. Hmm dat is balen de volgende bus komt over een half uur. Daar gaan we niet op wachten dus we pakken een taxi. De chauffeur is niet blij met ons, hij heeft twee uur staan wachten op klandizie en nu een snertritje van 5 minuten kan ie weer drie uur in de rij gaan staan voor klanten. Mopperend scheurt ie langs de hotels. Nou ja, doeg en bedankt wij zijn er.

We krijgen de sleutel en spreken af dat we om zes uur gaan dineren. Allemaal aan de snitzel en Sonja aan de wrap. Het smaakt prima.



26 december 2018

Vliegtuig naar Shenzhen

We hebben niet echt lekker geslapen want het werd maar niet koel op de kamer. De thermostaat helemaal uit en het raam zover open als mogelijk maar de warmte bleef maar in de kamer hangen. Toch wel uitgerust om half acht uit bed gestapt. Lekker gedoucht en hup naar het vliegveld. Om even na half negen staan we op het meeting point waar we wachten op de bussen uit Nederland. Bij de bakker een lekker belegd vers broodje gekocht voor ontbijt. Inmiddels staan we met 13 personen al een uur te wachten op de bussen. Er is wel app contact en het blijkt dat de chauffeur de weg niet echt kent of hij mag met zijn bus niet naar de plek waar hij heen wil. Iemand gaat maar eens een kijkje nemen bij de vertrekhal en dan blijkt dat de hele groep al in de rij staat om in te checken.

Dus hup naar boven. Het is lekker druk bij de incheck en controle van de handbagage. Al met al is het al boardingtijd als we bij de gate aankomen. Er  blijkt één persoon van het orkest niet mee te zijn die dacht dat we pas een dag later zouden vertrekken. Lekker handig dat gaat hem dus niet worden.

Het vliegtuig vertrekt iets te laat maar op al die uren dat we onderweg zijn maakt dat nou ook weer niet zoveel uit. We zitten aan het raampje en het zijn 2/4/2 stoelen op een rij dus dat is wel prettig.

27 december 2018

Martin kijkt twee films en is erg blij met zijn nieuwe 'noise-reduction-hoofdtelefoon'. Sonja speelt wat spelletjes, slaapt wat en kijkt nog een filmpje. Al met al komen we de elf uur prima door. Om kwart voor zeven in de ochtend landen we op Shenzhen airport in de provincie Guangdong, China. Het is echt een megagroot vliegveld, het heet dan wel geen polderbaan maar we moeten wel een eind taxiën en dan staan we nog ergens op een platform waardoor we een bus in moeten. In de hal aangekomen eerst een formulier invullen en dan langs de nodige controles. Onze koffers komen al snel aanrollen en gelukkig ook van alle medereizigers. We pinnen direct wat yuannen waarvoor we naar de vertrekhal moeten. En dan blijkt het een prachtig hypermodern vliegveld te zijn. Met een schitterend dak en er staat nog een mooie kerstboom ook. David, Lee, Colin en 2 meiden staan ons al op te wachten. Het vrolijke 'follow me' van Colin klinkt weer als vanouds in onze oren (4 jaar terug onze eerste concertreis naar China met Vocal Dating).

 

 

Het is een klein stukje lopen naar de bussen die buiten op ons staan te wachten.

Het is prachtig weer en het zonnetje schijnt dus Sonja heeft de spijkerbroek al verruild voor de korte broek. Het valt direct op dat het hier veel groener is dan de omgeving van Shanghai. Na vijf minuten in de bus hebben we al meer groen gezien dat vorig jaar tijdens de hele reis.

Onderweg veel plantages met bananen, madarijnenbomen maar ook heel veel volkstuintjes. Maar ook hier best veel hoogbouw. In twee uur rijden we naar Foshan, we hebben het hotel al ingetypt in Google Earth maar wat blijkt: we zitten in een heel ander hotel.

We zitten nu in het Relaxed Season Hotel. Dan krijgen we het gedoe met de paspoorten weer, we moeten nu allemaal samen met ons eigen paspoort op de foto. Uhh, nog nooit meegemaakt nou ja doe maar. We slapen hier drie nachten dus dan maar geen problemen maken.

Als we de spullen op onze kamer hebben gezet hebben we lunch. Daar zijn we wel aan toe.

De lunch wordt geserveerd aan grote ronde tafels met daarop een draaischijf en gedurende de lunch komen er steeds meer borden met lekkers op te staan. Helaas is de kip nogal grof gehakt en erg pittig gekruid. Het is maar goed dat we straks geen concert hebben mijn lippen staan in de fik, daarmee kan voorlopig geen trompet spelen. Maar gelukkig komt er ook nog groente, mihoen en rijst dus we kunnen onze buik prima vullen.

Na de lunch gaan we de stad in. We hadden thuis al gevonden dat er een mooie tempel is hier dus daar gaan we heen. Het is de 'Ancient Temple'. Deze is gesticht in de Earlier Song Dynasty in de 11-de eeuw, The 'Ancestral temple'is de belangrijkste plaats in de provincie Guangdong toegewijdt aan de God of the North (Bei Di, in het Chinees) van wie een standbeeld is te vinden in de hoofdzaal.  Het is even zoeken en oriënteren maar Mr Google Maps brengt ons bij de ingang. Verderop moeten we een kaartje kopen en daar krijgen we te horen dat de Kung Fu show op punt van beginnen staat. Dus direct doorgelopen naar het pleintje waar zich dat afspeelt. Een andere zaal is de Wong Feihung Memoria Hall, deze Wong Feihung was de master in de Kung Fu met een grote reputatie in deze provincie. Een andere zaal is er voor Ye Wen (Ip Man) dit was de Kung Fu meester van Bruce Lee in de gelijknamige films.

 

 

Het is best wel bijzonder er zitten zo'n 500 mensen en naast ons zien we nog precies één andere blanke. Voor de rest allemaal Chinezen. Dan begint er muziek te spelen en komen er één voor één jongens die steeds in een ander pak allerlei Kung Fu houdingen laten zien. Daarna komen er jongens met een grote trom en bekkens die plaats nemen op een podium. Als ze beginnen te spelen komen er twee draken naar voren (allebei bestaande uit twee jongens) ze dansen op de trommelmuziek.

 

   

 

Het ziet er prachtig uit met bewegende ogen en mond komen de leeuwen helemaal tot leven. Ze gaan ook rechtop staan waarbij de ene jongen de andere boven zijn hoofd tilt.

 

   

 

Dan gaan de leeuwen langs het publiek en als je geld in zijn bek stopt krijg je van de leeuw een herinneringspoppetje. Een mooie manier om wat centen bij elkaar te verdienen.

 

   

 

De show is nog niet klaar want de leeuw gaat ook nog over hoge palen lopen. Hij springt van paal naar paal. Ook nu kan je na afloop geld geven. En dan krijg je een mooie rode loper met gouden Chineze tekens erop.

Als de show afgelopen is gaan we de tempel bekijken die prachtig versierd is met keramieke beeldjes. Overal voorstellingen met stenen poppetjes. Deze provincie is dan ook bekend om zijn keramiek.

 

 

 

Onder de bomen die hier veel staan zitten mannetjes een Chinees schaakspel te spelen.

 

 

 

 

Ook de grote wachters zien we weer staan mooi uit hout gesneden en met goud geschilderd. Maar voornamelijk het keramiek trekt de aandacht. Op de randen van de daken zitten draken, poppetjes en gewoon mooie versieringen.

 

 

Nadat we bij de Haagen Dasz een ijsje hebben gehaald, het immers prachtig 'korte-broeken'-weer, lopen we langs smalle straatjes weer terug naar het hotel.  Dit zijn de leuke straatjes van China want op elke hoek van de straat zit wel een straatverkoper. Zo ook deze die met zijn kar vol met mandarijnen lekker van het de laatste zonnestralen van de dag geniet.

 

Na het diner duiken we ons mooie bedje in voor hopelijk een lange nacht.

 

{flike}