Details

Gepubliceerd: 13 januari 2019

1 januari 2019

Het was gezellig gisterenavond maar na een kort nachtje ging om half zes gewoon de wekker alweer. De koffers naar de bus en nog even een klein ontbijtje. Om half zeven de bus in weer terug naar het treinstation.

Daar weer alles uit de bus en het station op. We zitten nu gelukkig wel in dezelfde trein, wel andere coupés. Nadat alle koffers en tassen door de security check zijn gegaan lopen we naar de deur van de gate (of perron) waar vandaan onze trein vertrekt naar Guangzhou.

Dan kunnen we het perron op. Fuzhou is het beginstation van deze lijn dus daar hebben we mazzel mee. Omdat we een kaartje hebben met priority mogen we als groep als eerste naar de trein. Dat is mazzel nu kunnen we onze koffers mooi kwijt in de bagagerekken. Guangzhou is ook weer een eindstation dus geen paniek met uitstappen.

We installeren ons en Sonja pakt meteen de laptop. Er moet nog van een paar dagen een verslag geschreven worden voor de website. Daar heb ik dan nu mooi even (ruim 6 uur) de tijd voor. Het begin stuk volgen we dezelfde route als heen en we hebben mazzel dat het vandaag ook lekker zonnig weer is dus we kunnen mooi naar buiten kijken. Het valt op dat als we door heuvelachtig gebied rijden dat in de heuvels witte half ronde gebouwtjes staan. Een soort halve iglo's. Het blijken grafruimtes te zijn per familie zo'n ruimte. Het laatste stuk van het traject gaat de trein echt high speed. Het maximum aantal kilometers per uur wat we hebben gezien is 286 km/uur. Best snel.

 

 

We kletsen wat en ondertussen rammelen de vingers het verslag. Het is nog goed nadenken welke dag we nou concert hadden en waar dat dan was. Maar alles zit nog in het hoofd en anders zijn er genoeg mensen om me heen om het aan te vragen :-)

Om twee uur maken we ons weer klaar om uit te stappen als Collin de coupé komt ingelopen dat de trein 18 minuten vertraging heeft. Dus nog niet uitstappen. Gelukkig dat hij langskwam want er kwam nog een ander station.

Op het station verzamelen we weer allemaal en in een lange colonne lopen we richting de bussen. Die ditmaal niet heel ver weg staan. Gelukkig maar want ik heb nog pijn in mijn handen en nek van het sjouwen met de koffers.

Het is nog een eind rijden naar Zhuhai. Er wordt gezegd dat we om half vier starten met de repetitie maar als ik op de klok kijk, gaan we dat echt niet redden. Dat is nl. al over een half uur. De repetitie begint vandaag wat vroeger omdat we vanavond helemaal versterkt spelen dus dat moet nog allemaal helemaal ingeregeld worden. Joop en Symone hebben (nadat dat al eerder was gedaan) vanochtend vroeg nog een stoelenplan en microfoon plaatsingsplan ingeleverd zodat alles goed staat zodra wij er zijn.

We zijn benieuwd waar we concert hebben vanavond want in het draaiboek stonden er nl. twee verschillende locaties. In het Chinees stond er dat we in het Zhuhai Grand Theater zouden spelen. Dit is een prachtig architectonisch meesterwerk op een eilandje in de baai voor Zhuhai/Macau. Twee grote ronde schelpen rechtop staand en 's avonds prachtig verlicht. Alleen in westerse letters stond het Zhuhai Doumen Theater. Dit kon ik niet echt terugvinden op internet maar ik zag wel dat de wijk/stadsdeel Doumen niet echt aan de baai lag maar 20 kilometer landinwaarts.

Op Google maps houden we bij waar we rijden en helaas we komen steeds dichterbij Doumen. Nou dan kan het nog altijd een mooi theater zijn natuurlijk. Uiteindelijk stoppen we op een parkeerterrein voor een grote sporthal. Uhhh. We moeten alles meenemen uit de bus want onze concertkleding zit nog in de grote koffer.

Het is de arena van een basketbal ploeg 'Zhuhai Wolf Warriors' uit Doumen. De tribunes zijn rondom en beginnen op 4 meter hoogte. Voor een sportwedstrijd prachtig natuurlijk maar wij zijn een orkest. Langs de lange kant van het veld staat een groot podium met daarachter een groot rood doek met daarop onze naam.

 

 

We zitten twee uur voor aanvang van het concert en op het podium is het nog één grote puinhoop. De Chinezen hebben zelf één of ander microfoonplan bedacht dus alles mag weer anders want daar denken wij toch heel anders over en waarom moet je anders alles van te voren in leveren. Bah dit is niet fijn. We lopen wat rond en scoren een programmaboekje. Ze liggen met grote stapels op de tribunes dus er wordt een hoop publiek verwacht.

Om half zeven kunnen we het podium op om nog het een en ander door te nemen. Het klinkt hier best wel goed. De versterking heeft tot voordeel dat we dit keer de strijkers wel goed horen. Ook de hoorns zijn nu goed te horen en niet met een vertraging zoals bij andere concerten. Over het algemeen zitten ze zo'n 20 meter verderop in het orkest en op sommige podia heb je dan echt een vertraging in het geluid. Tijdens de repetitie komt het publiek al binnen want het is al half acht geweest.

 

 

Na het concert is er eten. Er zijn bij de Mc hamburgers en patat gehaald en grote cola's. Hmm of dit nou zou handig is. In de cola zit heel veel ijs en dat zal niet van flessenwater zijn gemaakt.... De patat is ook niet helemaal doorbakken en ook al weer behoorlijk lauw geworden. Kan ook niet anders want ook hier is de temperatuur niet echt lekker. In tegenstelling tot normaal smaakt het broodje hamburger dan wel weer goed. De patatten laten we maar voor wat het is.

Dan omkleden met 40 dames in een hok van 4 bij 6 vlak voor de wc-deuren en dan allemaal nog met de grote koffers waar de kleding uitgehaald moet worden. Je hoort dan ook regelmatig; heeft er iemand mijn lakschoenen gezien, ik had ze hier neergezet. Uiteindelijk zit iedereen in de kleren en staan we klaar voor het concert.

De hal is inmiddels behoorlijk volgestroomd met publiek wat toch altijd weer afwachten is. Later heb ik nog het een en ander gevonden waarin we werden aangekondigd op internet. Dit concert wordt georganiseerd door de Shili Lianjiang Agricultural Tourism Development organisatie. En aangekondigd als groots Nieuwjaarsconcert als opening van een cultureel jaar hier in Zhuhai.

Als we het podium opkomen blijkt dat de lichten allemaal anders zijn afgesteld. We hebben nu blauwe lampen op onze muziek staan die daardoor niet echt goed zichtbaar is. Dit geldt voor zo'n beetje alle blazers die op een rechte rij zitten. Amper licht op je bladmuziek en Joop Boerstoel de dirigent van achteren flink in de witte schijnwerpers dus behoorlijk tegenlicht. Gelukkig hebben we de muziek al een aantal keer geblazen dus dat komt wel goed. En je ogen wennen er ook aan maar het was wel even schrikken. Toch jammer dat ze dit niet tijdens de repetitie al doen maar toen was de grote tl-verlichting van deze sporthal nog aan en die is nu uit.

Het publiek zit dan ook helemaal in het donker maar is wel duidelijk te horen. Het applaus is overweldigend en daardoor hoor je ook dat het echt heel vol zit. De Chinese liedjes worden echt goed ontvangen. Na afloop van het concert doen we Jasmin Flower nog een keer en dit wordt luidkeels meegezongen door het publiek. Gewoon kippenvel.

Geen fotomoment want de mensen (het publiek) kan niet bij ons komen en wij niet bij hun maar vanaf de tribunes wordt er hartelijk gezwaaid. Thuis op internet een prachtige recensie gevonden van dit concert met mooie foto's.

 

Dan is het weer alles inpakken wat bij Martin niet helemaal goed is gegaan. De bladmuziek is ergens tussen de puinhoop blijven liggen blijkt de volgende dag. Dan snel de bus weer in want we moeten nog naar het hotel. Ook dit keer weer een ander hotel dan in het draaiboek staat. Het is een zeer verouderd hotel en dat is duidelijk te zien aan de vloerbedekking enzo. Gelukkig valt onze kamer nog mee maar wat ik aan foto's heb gezien van andere mensen, dat is niet prettig. Er wordt wat geschoven met hotelkamers zodat iedereen toch een 'schoon' plekje heeft. Gelukkig is het maar voor één nacht.

Met een groepje gaan we nog even naar buiten op zoek naar een bar of zo want Antoine is morgen jarig en dat moet even gevierd worden. We lopen de wijk in en zien een gevel met grote neonletters met KTV (Karaoke bar, denken wij nog). Wij naar binnen. We moeten door een metaaldetector poortje maar als het afgaat wordt je aangekeken en dan mag je gewoon verder. We lopen een ruimte in en daar staat een DJ te draaien met het volume op mega hard. Echt niet normaal je voelt de trillingen door je voetzolen. Gelukkig hebben wij beiden nog de oordoppen in onze jaszak zitten dus die maar direct in de oren gepropt. Er zitten een heleboel jongeren en het is duidelijk dat de drank hier rijkelijk vloeit en op plateaus staan dames wulps te dansen. Antoine wordt aangesproken door een beveiliger of we een aparte ruimte willen hebben. Deze beveiliger blijkt een kogelvrij vest aan te hebben en eigenlijk delen we allemaal hetzelfde gevoel. Snel wegwezen hier, echt veilig voelt het hier niet. Maar buiten is het dan weer een mooi verhaal.

 

 

We lopen verder maar er is niet echt iets te vinden waar we gezellig kunnen zitten. Er wordt nog een steegje in gelopen maar het blijkt dat er hier alleen maar schaars geklede dames zitten die wachten op klandizie. Hmm we lopen in de hoerenbuurt van Zhuhai. Dan maar een winkel in om wat te drinken en eten in te slaan dan gaan we maar in het de eetzaal van het hotel een feestje vieren. Zo gezegd, zo gedaan. De winkelier heeft een top omzet op 1 januari en wij weer terug naar het hotel.

Tot nu toe was de eetzaal altijd op de tweede verdieping van het hotel dus wij de trap op. Boven is weer een soort van receptie waar ze ons allemaal staan aan te kijken. We lopen door en trekken een deur open. He dit is een mooi ruimte, grote Chesterfield banken en salontafels. Oh hier kunnen we wel zitten. Voordat de dienstdoende manager wat heeft kunnen zeggen hebben we de ruimte in  beslag genomen. En hij vindt het prima. Doet de verlichting aan en er blijken aan de muur nog twee mega tv schermen te hangen. He zou dat een karaoke tv zijn. Ja hoor. De technische mannen onder ons Antoine en Jurriaan krijgen hem aan de praat en dan geeft de Chinese manager ook nog twee microfoons.

 

   

Nou het feest kan beginnen. Na een paar standards vinden we 'You raise me up' nou mocht Martin Hurkens vandaag zijn stem zijn verloren. We hebben wel een paar stand-inns inclusief de te schudden handjes ;-) Con te partiro en The Prayer worden ook uit volle borst meegezongen. En zo bleef het nog lang onrustig en bleek later dat de mooiste after party in het meest schimmige hotel had plaatsgevonden.

 

{flike}

 

Details

Gepubliceerd: 11 januari 2019

31 december 2018

Oudejaarsavond in Fuzhou

Om zes uur de wekker want een uurtje later moeten we alweer in de bus zitten. We gaan met de hoge snelheidstrein naar Fuzhou een plaats 800 kilometer noorderlijker. Dit is ook de reden dat we gisterenavond al na Shenzhen zijn gereden omdat we vandaag al vroeg met de trein vertrekken. Ook nu zit iedereen gelukkig weer op tijd in de bus wat toch knap is als zo'n 70 m/v tegelijkertijd moet uitchecken en er zijn maar 2 liften beschikbaar.

 

Het is echt een mega groot treinstation maar het is wel duidelijk allemaal. Helaas zitten Martin en ik niet bij elkaar (verschillende treinstellen).

 

 

 

Dan beginnen we aan de 5,5 uur durende rit. De hoogste snelheid die we gereden hebben was 207 km/per uur. Hij stopte best wel vaak onderweg (zo'n 10x) maar het was best wel relaxt, wat gekletst met Loes en wat geslapen. Helaas had Martin de rugtas met laptop en eten maar gelukkig kon ik wel wat kopen. Onderweg zien we veel van het land.

 

 

Veel vijvers waar waarschijnlijk vis wordt gekweekt, we hebben nl. nergens gewassen zien staan in het water. Soms razen we door een grote stad waar de authentieke bouw omgeven wordt door hoge flats. Dan weer stukjes land waar weer van alles wordt verbouwd. In de verte zien we de heuvels langs de kust liggen. Het is vandaag mooi weer en het zonnetje schijnt dan ook heerlijk de coupé in.

 

 

Om twee uur moesten we ons klaar gaan maken om uit te stappen wat best wel een organisatie is met koffers, handbagage en je instrument. De trein staat niet echt lang stil dus ze hadden ons ook op het hart gedrukt om op tijd klaar te gaan staan bij de deur. Iedereen was er op tijd uit dus de groep is nog steeds compleet.

 

Toen begon de wandeling (wat voor ons een zoektocht leek) naar de bus (déjavu met vorig jaar op het vliegveld :-(). We liepen over het station, over straat, door een tunnel, moesten door een smal gat in een muur en door een klein hekje wat toch wel lastig is met grote koffers. Maar het is allemaal gelukt en daar stonden ergens de bussen op een achterafje. Zeker geen zin om parkeergeld te betalen;-)

In een half uurtje reden we naar het hotel. Het Sun Shine hotel (voor het eerst conform het van te voren gekregen draaiboek) ligt vlak naast het theater (5 minuten lopen) dat is erg prettig. Snel even installeren en een krentenbol want Sonja had nog niks gegeten voor de lunch.

Dan komen we bij het Fujian Grand Theatre, wat een prachtig gebouw. We komen naar binnen via de achteringang waar we batch krijgen. Dan komen we op het podium wat echt enorm groot is. Wel 100 meter breed en 50 meter diep daarop staat weer zo'n demontabele orkestbak. En de zaal .... die is groot echt enorm. Met wel drie lagen balkons erboven. Oh wat is dit gaaf. Alleen de zaal al.

 

De repetitie loopt voorspoedig alleen jammer dat het ook hier weer erg koud is. Er staat een continue bries achter ons langs. De bladmuziek van Stephen de trompettist naast mij slaat soms vanzelf om door de wind. Alleen jammer dat dat niet op het juiste moment is ;-)

Vanavond gaan we ook repeteren met de solo klarinettist. Het is Kevin (of Lee voor de Chinezen, Chinezen hebben allemaal een Westerse naam naast hun Chinese naam) van 18 jaar die al gestudeerd heeft in Duitsland en voor volgend jaar een beurs heeft gekregen om in Amerika te gaan studeren. Met een kleine bezetting nemen we het stuk nog even door. En we kunnen zeggen 'hij-zit-erop' hij speelt het Concertino van Weber. Prachtig en herkenbaar want paps speelde dit vroeger ook nog wel eens.

 

 

Dineren doen we in het hotel en dat is echt lekker. Veel rijst, pasta en mihoen en kip in mooie stukken en een lekkere vis. Dan snel naar de kamer waar Martin zich omkleedt en Sonja de kleding inpakt want om nou in je gala jurk op wandelschoenen naar het theater te lopen dat is niet zo'n goed idee.

Dan snel weer richting het theater want we willen nog foto's maken van de voorkant. Voor het theater is een mega groot plein. In een hoek van het plein wordt gestijldanst en daar vlakbij staan er zo'n 50 m/v te aerobic-en op weer andere muziek die er dwars doorheen klinkt. Maar wij komen voor een foto van het theater. We zoeken een mooie plek en pakken het statiefje. Dit is echt wel een mooi theater.

 

 

 

Nog even een stukje dichterbij want er staan verschillende beeldhouwwerken op het plein. Omdat we alleen het kleine statiefje mee hebben zit Sonja op de grond om een foto te maken. Dit trekt natuurlijk weer de aandacht van een hoop Chinezen die er omheen staan om te kijken wat we aan het doen zijn.

 

 

Nog even een 'saam-fie' bij een lantaarnpaal en dan hop naar binnen.

Snel omkleden en snel klaarmaken voor het concert. De zaal is bijna helemaal uitverkocht wat best bijzonder is. Omgerekend varieren de kaarten in prijs van 12,50 tot 86,00 EURO wat best wel aan de prijs is. Waarschijnlijk is het dan ook voornamelijk de 'upper-class' die in de zaal zit. Buiten reden ook grote wagens langs.

 

Maar wat is dit een enthousiast publiek zeg echt genieten. We spelen het hele programma als we eindigen met Con te Partiro (Time to say Goodbye) gaan in de zaal alle telefoons op zaklantaarn en dat is echt een fantastisch gezicht. Allemaal wapperende lichtjes. Toch maar even de mobiel erbij gepakt die onder mijn stoel ligt. Rust genoeg in de partij;-) Er wordt direct gevraagd om een toegift en '76 Trombones' wordt een groot feest.

 

Dan is er een momentje waarop wij de zaal begroeten met twee Chinese zinnen. Na de eerste zin komt er echt een enorme enthousiaste geschreeuwde waardering uit de zaal. Echt een bulk van geluid. Als we daarna dan ook nog Fuzhou, Wo I Nie zeggen (Fuzhou, ik hou van jou) kan het niet meer stuk. De zaal gaat helemaal uit zijn dak, daarna nog even de Radetzky Mars waarbij het klappen bijna in de maat gaat.

 

Na het slotapplaus weer allemaal naar de rand van het podium maar wij lopen de zaal in. De mensen willen allemaal met ons op de foto.

 

 

 

Ze vragen het allemaal keurig één voor één 'May I take a picture with you' en ook al zeg je dat dat prima is de volgende vraagt het weer net zo keurig. Echt we zijn wel met 25 verschillende mensen op de foto gegaan. Zelfs de Chinese pubers willen dat graag. Het valt op dat er hier best wel veel mensen zijn die net 10 woorden Engels kunnen. May I take a picture with you / Thank you / Happy New Year toch grappig allemaal.

 

Dan is er aan deze fantastische avond ook weer een einde gekomen. Omkleden en terug lopen naar het hotel. Dat is wel prettig dat we zo dichtbij zitten. Even lekker douchen en omkleden.

 

Het is immers Oudejaarsavond dus dat moet gevierd worden. Met de glazen uit de badkamer gaan we naar de 4e verdieping waar een conferentie ruimte is waar we gebruik van kunnen maken. Joop en Symone hebben allerlei drank en chips ingeslagen dus het wordt best gezellig. Met 70 mensen aftellen naar 12 uur en dan Happy New Year. We maken het niet te laat want morgen ochtend moeten we om half zeven weer in de bus zitten. Ondanks de keiharde bedden toch goed geslapen tot de wekker. Waarschijnlijk zo moe dat ik zelfs op de straatstenen had kunnen slapen.

 

Een heel mooi filpmje van de huisvlogger Jelle van der Meulen hieronder

 

 

 

 

{flike}

Details

Gepubliceerd: 10 januari 2019

30 december 2018

Even naar Zhaoqing

's Ochtends hadden we nog vrij dus toch maar even wat langer blijven liggen. Daarna nog even naar de Mall gelopen. Onderweg nog een Ford Mustang gezien die zichzelf in een wegafzetting had geboord. Zonde. In de mall is het één grote warboel van prikkels. Apparaten die tegen je beginnen te praten, lichten die aan alle kanten flikkeren. Verkoopsters die hun waar staan aan te prijzen via een microfoon. Ja en dat vlak naast elkaar dus mochten we al Chinees verstaan dan versta je er nog niets van. Al snel maar weer naar buiten waar toevallig? een Starbucks zat en laten daar nou nog meer LSC-ers zitten.

Weer terug naar het hotel want het is tijd voor de lunch. Daarna de bus in waarmee we direct doorrijden naar de concert locatie in Zhaoqing. Thuis hadden we nog het één en ander over deze plaats uitgezocht. Zo ligt het prachtig aan een meer en langs de Xijiang rivier en zou het hotel op loopafstand van het theater liggen. Maar het wordt een bliksembezoek aan deze stad met alleen een concert en diner.

 

Bij het Zhaoqing Xingyan theater hangt weer een prachtig groot billboard buiten waar ons concert op wordt aangekondigd.

 

   

 

Helaas binnen in het theater is het echt Chinees steenkoud echt niet normaal meer. Dat wordt repeteren met de jas aan. Zo dat is echt een verschil met gisteren. Maar wel weer wat we gewend waren in de andere jaren dat we in China op tournee waren.

 

   

 

Helaas hier is er weer het één ander mis met de huurinstrumenten. Nu ontbreekt de harp en een compleet drumstel. De harp komt ook niet dus we kunnen niet alle nummers spelen. Niet erg want voor vertrek hebben we echt een tijdslot. Tijdens de repetitie komen de laatste instrumenten en lessenaars ook dus uiteindelijk zijn we compleet. Speciaal is hier dan weer een xylofoon die nu toetsen heeft van 2 cm breed toch wat anders dan de toetsen van gisteren van wel 5 cm breed. En oh ja, had ik al verteld dat de paukenist gisteren in spiegelbeeld moest slaan. Normaal staan de pauken van hoog naar laag voor je maar de pauken van de afgelopen twee concert stonden precies andersom. Nu dacht ik altijd dat dat zo omgedraaid kon worden maar het blijkt dat het pedaal uit het lood zit dus je kan ze niet andersom zetten. De paukenist heeft zich er letterlijk goed doorheen geslagen want ik geef het je te doen als alles plotseling in spiegelbeeld moet. Net zo iets als met je armen gekruist je fietsstuur vastpakken en dan fietsen. Dat gaat niet goed. Maar hem lukte het. Chapeau.

 

 

Dineren doen we in een restaurant even verderop. Mij smaakt het niet echt dus ik ga voor de krentenbol die we in de rugzak hebben meegenomen. Toch handig die bollen die zo 10 dagen goed blijven, daar kan je altijd op terugvallen in een vreemd land. In het restaurant is het net zo koud als in het theater dus dat is eten met de jassen aan. Gelukkig staat er wel een potje thee op tafel, proost.

 

Dan is het omkleden en kan het concert beginnen. Het is echt een razend enthousiast publiek. Veel applaus en er wordt veel gefilmd wat altijd een goed teken is. Dit keer geen pauze want we moeten snel de bus in. We spelen het programma niet helemaal en dat is dan altijd jammer (die mensen waren zo enthousiast). Helaas kunnen we geen foto moment doen want omkleden en dan hup de bus in.

 

We moeten snel de bus in omdat om 23:00 uur de snelweg wordt afgesloten en dan kunnen we niet meer naar ons volgende hotel komen. Dus er zit best wel een stuk stress achter. Maar zo georganiseerd als we zijn, het lukt en iedereen zit 15 minuten na de laatste noot omgekleed en met alles weer in de bus. Martin nog even in paniek waar is mijn telefoon maar gelukkig ergens diep weggestopt in de rugzak gevonden. Zo we kunnen zitten voor een lange rit naar Shenzhen.

Om één uur komen we bij het hotel. Nog even een georganiseerde chaos want iedereen moet met degene waarmee ie op de kamer zit zijn paspoort laten zien en op de foto en krijgt dan pas de sleutel van de kamer. Maar om twee uur liggen dan toch gedoucht in bed voor een kort nachtje.



{flike}