1 januari 2019
Het was gezellig gisterenavond maar na een kort nachtje ging om half zes gewoon de wekker alweer. De koffers naar de bus en nog even een klein ontbijtje. Om half zeven de bus in weer terug naar het treinstation.
Daar weer alles uit de bus en het station op. We zitten nu gelukkig wel in dezelfde trein, wel andere coupés. Nadat alle koffers en tassen door de security check zijn gegaan lopen we naar de deur van de gate (of perron) waar vandaan onze trein vertrekt naar Guangzhou.
Dan kunnen we het perron op. Fuzhou is het beginstation van deze lijn dus daar hebben we mazzel mee. Omdat we een kaartje hebben met priority mogen we als groep als eerste naar de trein. Dat is mazzel nu kunnen we onze koffers mooi kwijt in de bagagerekken. Guangzhou is ook weer een eindstation dus geen paniek met uitstappen.
We installeren ons en Sonja pakt meteen de laptop. Er moet nog van een paar dagen een verslag geschreven worden voor de website. Daar heb ik dan nu mooi even (ruim 6 uur) de tijd voor. Het begin stuk volgen we dezelfde route als heen en we hebben mazzel dat het vandaag ook lekker zonnig weer is dus we kunnen mooi naar buiten kijken. Het valt op dat als we door heuvelachtig gebied rijden dat in de heuvels witte half ronde gebouwtjes staan. Een soort halve iglo's. Het blijken grafruimtes te zijn per familie zo'n ruimte. Het laatste stuk van het traject gaat de trein echt high speed. Het maximum aantal kilometers per uur wat we hebben gezien is 286 km/uur. Best snel.
We kletsen wat en ondertussen rammelen 
de vingers het verslag. Het is nog goed nadenken welke dag we nou concert hadden en waar dat dan was. Maar alles zit nog in het hoofd en anders zijn er genoeg mensen om me heen om het aan te vragen :-)
Om twee uur maken we ons weer klaar om uit te stappen als Collin de coupé komt ingelopen dat de trein 18 minuten vertraging heeft. Dus nog niet uitstappen. Gelukkig dat hij langskwam want er kwam nog een ander station.
Op het station verzamelen we weer allemaal en in een lange colonne lopen we richting de bussen. Die ditmaal niet heel ver weg staan. Gelukkig maar want ik heb nog pijn in mijn handen en nek van het sjouwen met de koffers.
Het is nog een eind rijden naar Zhuhai. Er wordt gezegd dat we om half vier starten met de repetitie maar als ik op de klok kijk, gaan we dat echt niet redden. Dat is nl. al over een half uur. De repetitie begint vandaag wat vroeger omdat we vanavond helemaal versterkt spelen dus dat moet nog allemaal helemaal ingeregeld worden. Joop en Symone hebben (nadat dat al eerder was gedaan) vanochtend vroeg nog een stoelenplan en microfoon plaatsingsplan ingeleverd zodat alles goed staat zodra wij er zijn.
We zijn benieuwd waar we concert hebben vanavond want in het draaiboek stonden er nl. twee verschillende locaties. In het Chinees stond er dat we in het Zhuhai Grand Theater zouden spelen. Dit is een prachtig architectonisch meesterwerk op een eilandje in de baai voor Zhuhai/Macau. Twee grote ronde schelpen rechtop staand en 's avonds prachtig verlicht. Alleen in westerse letters stond het Zhuhai Doumen Theater. Dit kon ik niet echt terugvinden op internet maar ik zag wel dat de wijk/stadsdeel Doumen niet echt aan de baai lag maar 20 kilometer landinwaarts.
Op Google maps houden we bij waar we rijden en helaas we komen steeds dichterbij Doumen. Nou dan kan het nog altijd een mooi theater zijn natuurlijk. Uiteindelijk stoppen we op een parkeerterrein voor een grote sporthal. Uhhh. We moeten alles meenemen uit de bus want onze concertkleding zit nog in de grote koffer.
Het is de arena van een basketbal ploeg 'Zhuhai Wolf Warriors' uit Doumen. De tribunes zijn rondom en beginnen op 4 meter hoogte. Voor een sportwedstrijd prachtig natuurlijk maar wij zijn een orkest. Langs de lange kant van het veld staat een groot podium met daarachter een groot rood doek met daarop onze naam.
We zitten twee uur voor aanvang van het concert en op het podium is het nog één grote puinhoop. De Chinezen hebben zelf één of ander microfoonplan bedacht dus alles mag weer anders want daar denken wij toch heel anders over en waarom moet je anders alles van te voren in leveren. Bah dit is niet fijn. We lopen wat rond en scoren een programmaboekje. Ze liggen met grote stapels op de tribunes dus er wordt een hoop publiek verwacht.
Om half zeven kunnen we het podium op om nog het een en ander door te nemen. Het klinkt hier best wel goed. De versterking heeft tot voordeel dat we dit keer de strijkers wel goed horen. Ook de hoorns zijn nu goed te horen en niet met een vertraging zoals bij andere concerten. Over het algemeen zitten ze zo'n 20 meter verderop in het orkest en op sommige podia heb je dan echt een vertraging in het geluid. Tijdens de repetitie komt het publiek al binnen want het is al half acht geweest.
Na het concert is er eten. Er zijn bij de Mc hamburgers en patat gehaald en grote cola's. Hmm of dit nou zou handig is. In de cola zit heel veel ijs en dat zal niet van flessenwater zijn gemaakt.... De patat is ook niet helemaal doorbakken en ook al weer behoorlijk lauw geworden. Kan ook niet anders want ook hier is de temperatuur niet echt lekker. In tegenstelling tot normaal smaakt het broodje hamburger dan wel weer goed. De patatten laten we maar voor wat het is.
Dan omkleden met 40 dames in een hok van 4 bij 6 vlak voor de wc-deuren en dan allemaal nog met de grote koffers waar de kleding uitgehaald moet worden. Je hoort dan ook regelmatig; heeft er iemand mijn lakschoenen gezien, ik had ze hier neergezet. Uiteindelijk zit iedereen in de kleren en staan we klaar voor het concert.
De hal is inmiddels behoorlijk volgestroomd met publiek wat toch altijd weer afwachten is. Later heb ik nog het een en ander gevonden waarin we werden aangekondigd op internet. Dit concert wordt georganiseerd door de Shili Lianjiang Agricultural Tourism Development organisatie. En aangekondigd als groots Nieuwjaarsconcert als opening van een cultureel jaar hier in Zhuhai.
Als we het podium opkomen blijkt dat de lichten allemaal anders zijn afgesteld. We hebben nu blauwe lampen op onze muziek staan die daardoor niet echt goed zichtbaar is. Dit geldt voor zo'n beetje alle blazers die op een rechte rij zitten. Amper licht op je bladmuziek en Joop Boerstoel de dirigent van achteren flink in de witte schijnwerpers dus behoorlijk tegenlicht. Gelukkig hebben we de muziek al een aantal keer geblazen dus dat komt wel goed. En je ogen wennen er ook aan maar het was wel even schrikken. Toch jammer dat ze dit niet tijdens de repetitie al doen maar toen was de grote tl-verlichting van deze sporthal nog aan en die is nu uit.
Het publiek zit dan ook helemaal in het donker maar is wel duidelijk te horen. Het applaus is overweldigend en daardoor hoor je ook dat het echt heel vol zit. De Chinese liedjes worden echt goed ontvangen. Na afloop van het concert doen we Jasmin Flower nog een keer en dit wordt luidkeels meegezongen door het publiek. Gewoon kippenvel.
Geen fotomoment want de mensen (het publiek) kan niet bij ons komen en wij niet bij hun maar vanaf de tribunes wordt er hartelijk gezwaaid. Thuis op internet een prachtige recensie gevonden van dit concert met mooie foto's.
Dan is het weer alles inpakken wat bij Martin niet helemaal goed is gegaan. De bladmuziek is ergens tussen de puinhoop blijven liggen blijkt de volgende dag. Dan snel de bus weer in want we moeten nog naar het hotel. Ook dit keer weer een ander hotel dan in het draaiboek staat. Het is een zeer verouderd hotel en dat is duidelijk te zien aan de vloerbedekking enzo. Gelukkig valt onze kamer nog mee maar wat ik aan foto's heb gezien van andere mensen, dat is niet prettig. Er wordt wat geschoven met hotelkamers zodat iedereen toch een 'schoon' plekje heeft. Gelukkig is het maar voor één nacht.
Met een groepje gaan we nog even naar buiten op zoek naar een bar of zo want Antoine is morgen jarig en dat moet even gevierd worden. We lopen de wijk in en zien een gevel met grote neonletters met KTV (Karaoke bar, denken wij nog). Wij naar binnen. We moeten door een metaaldetector poortje maar als het afgaat wordt je aangekeken en dan mag je gewoon verder. We lopen een ruimte in en daar staat een DJ te draaien met het volume op mega hard. Echt niet normaal je voelt de trillingen door je voetzolen. Gelukkig hebben wij beiden nog de oordoppen in onze jaszak zitten dus die maar direct in de oren gepropt. Er zitten een heleboel jongeren en het is duidelijk dat de drank hier rijkelijk vloeit en op plateaus staan dames wulps te dansen. Antoine wordt aangesproken door een beveiliger of we een aparte ruimte willen hebben. Deze beveiliger blijkt een kogelvrij vest aan te hebben en eigenlijk delen we allemaal hetzelfde gevoel. Snel wegwezen hier, echt veilig voelt het hier niet. Maar buiten is het dan weer een mooi verhaal.
We lopen verder maar er is niet echt iets te vinden waar we gezellig kunnen zitten. Er wordt nog een steegje in gelopen maar het blijkt dat er hier alleen maar schaars geklede dames zitten die wachten op klandizie. Hmm we lopen in de hoerenbuurt van Zhuhai. Dan maar een winkel in om wat te drinken en eten in te slaan dan gaan we maar in het de eetzaal van het hotel een feestje vieren. Zo gezegd, zo gedaan. De winkelier heeft een top omzet op 1 januari en wij weer terug naar het hotel.
Tot nu toe was de eetzaal altijd op de tweede verdieping van het hotel dus wij de trap op. Boven is weer een soort van receptie waar ze ons allemaal staan aan te kijken. We lopen door en trekken een deur open. He dit is een mooi ruimte, grote Chesterfield banken en salontafels. Oh hier kunnen we wel zitten. Voordat de dienstdoende manager wat heeft kunnen zeggen hebben we de ruimte in beslag genomen. En hij vindt het prima. Doet de verlichting aan en er blijken aan de muur nog twee mega tv schermen te hangen. He zou dat een karaoke tv zijn. Ja hoor. De technische mannen onder ons Antoine en Jurriaan krijgen hem aan de praat en dan geeft de Chinese manager ook nog twee microfoons.
Nou het feest kan beginnen. Na een paar standards vinden we 'You raise me up' nou mocht Martin Hurkens vandaag zijn stem zijn verloren. We hebben wel een paar stand-inns inclusief de te schudden handjes ;-) Con te partiro en The Prayer worden ook uit volle borst meegezongen. En zo bleef het nog lang onrustig en bleek later dat de mooiste after party in het meest schimmige hotel had plaatsgevonden.
{flike}