8 maart 2024
Vandaag is het grijs weer, helemaal bewolkt en het miezert een beetje. Wat ga je dan doen?
We beginnen met een rustig ontbijt en dan stappen we toch in de auto. In het zuiden ligt Nusfjord, dit is een vissersdorpje ala Zuiderzeemuseum en staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Nou dan moet het wel mooi zijn. Het blijft grauw dus de uitzichten onderweg zijn een stuk minder. We realiseren ons goed dat we tot nu toe verschrikkelijk veel mazzel hebben gehad met het weer.
En zo rijden we de smalle weg in richting Nusfjord. In het dorpje zelf moeten we parkeren aan het einde van een heel steil weggetje omhoog. Gelukkig geen tegenligger en nog een plekje om de auto te parkeren.
We klimmen eerst naar boven op een paar rotsen en hebben een uitzicht over het hele dorpje.
Nusfjord is een van de oudste en best bewaarde vissersdorpen. De rode huisjes werden in het seizoen bewoond door wel 2000 vissers. Echt groot is en was het dorpje niet dus als je als visser laat terugkwam dan kon het dat je moest slapen in het botenhuis. Niet echt lekker warm. Archeologische opgravingen hebben nederzettingen blootgelegd uit de 5de eeuw. Het was een van de eerste plekken waar op industriële schaal kabeljauw werd verwerkt in de Nordlandregio.
De gebouwen die er nu nog staan dateren uit de 19de eeuw en bevatten een zagerij, smederij en een opslag van visgerij. Ook is er een winkel van Sinkel waar we nog even een lekker bakkie koffie/choco halen.
Op de weg terug hebben we een mooi uitzicht op een klein meertje het Storvatnet.
Er ligt een behoorlijke laag ijs die in allemaal schotsen is gebroken. Een heel bijzonder gezicht het lijkt wel een puzzel.
De bomen zijn nog allemaal kaal. Het zijn voornamelijk berkenboompjes die hier staan. Niet echt heel hoog.
Als je dichterbij komt zie je hoe mooi de bast van zo'n boompje eigenlijk is.
Op de bodem allemaal kleine mossen en plantjes. Deze zijn dan wel weer heel kleurrijk.
We rijden terug naar het Noorden. De wolken lijken een beetje open te breken dus dat wordt mogelijk een mooie zonsondergang. We rijden langs het plaatsje Offersøya en hebben een prachtig uitzicht over het Hestnesbukta. Spiegelend stilstaand water met daarachter een lange besneeuwde bergketen.
Drie bochten verder weer een schitterend uitzicht en nu over de Vågspollen. Het is toch wel heel bijzonder dat het water wat toch in directe verbinding staat met de open zee zo vlak kan zijn.
Het is echt prachtig de besneeuwde bergen en dan helemaal gespiegeld in het water.
Weer een paar kilometer verderop en we staan aan Hauklandstranda. Een heel mooi vlak strand wat weer voor mooi spiegelingen zorgt op het zand als de branding weg trekt.
Omdat we nu toch weer in de buurt zijn eindigen we de dag weer op Uttakleiv. Dit is het strand waar we twee dagen terug ook waren.
De rotsen hebben hier allerlei kleuren.
Het hartje van Uttakleiv. Het schijnt op een natuurlijke manier zo te zijn ontstaan maar of het ook echt natuurlijk zo balanceert op de rots eronder betwijfelen we. Maar het geeft wel een mooi silhouet.
Nu trekken de wolken langzaam weg dus een totaal ander beeld boven zee dan twee dagen terug.
Het blijft leuk spelen met lange sluitertijden. De branding wordt helemaal wazig daardoor en samen met de prachtige keien en een ondergaand zonnetje wat nog net de bergen op de achtergrond verlicht wordt het dan een mooi plaatje.
We krijgen een prachtige zonsondergang te zien met fantastische kleuren.
Ook zien we dat de wolken steeds meer verdwijnen dus dat zou voor vanavond misschien wel weer betekenen dat we het Noorderlicht kunnen zien.
