{jcomments on}Woensdag 19 oktober 2011
Helaas het regent vandaag behoorlijk met als gevolg dat de voor vandaag geplande dag niet door kan gaan. We zouden nl. de bergen in gaan maar met zoveel regen zouden we alleen maar in de wolken lopen en dat is ook zonde. Het eerste plan is om nogmaals naar Wroclaw te gaan, het is een grote stad dus er is veel te zien en anders zijn er genoeg winkeltjes. Gelukkig wijzigen de plannen al snel want de gids Marius weet nog een mooie abdij hier in de buurt. Er wordt even heen en weer gebeld of er vandaag een groep van honderd personen ontvangen kan worden en ja hoor, we zijn welkom.
We gaan naar het Sanktuarium Matki Bozej Laskawej van Krzeszow. Dit is ook naar het zuiden dus richting het Reuzengebergte de weg erheen is dus weer erg heuvelachtig. Het dorpje Krzeszow ziet er al mooi uit met een glad geplaveid parkeerterrein. De eerste aanblik op de abdij is ook heel mooi. Aan de buitenkant ziet het er allemaal goed verzorgd uit. Als we binnenkomen krijgen we een hoofdtelefoon en een kastje waarmee we de meelopende gids horen die ons echt van alles verteld over de kerk en het sanctuarium. Het grappige is dat de gids 
van de andere bus een van de 28 nonnen is die in het naastgelegen klooster wonen.
We nemen eerst een kijkje in de kerk, gebouwd in 1696. Hier zie je op prachtige muurschilderingen het leven van Jezus voorbij trekken. Het begint met een smekende Jozef bij een herberg, de geboorte, de besnijdenis, de reis naar Egypte en zo komen dus verschillende levensfases van Jezus voorbij. Ook is er een schilderij van het sterven van Jozef wat eigenlijk heel bijzonder is omdat Jozef eigenlijk in het hele verhaal altijd een plek op de achtergrond had. De schilder, die trouwens een jaar in de leer is geweest bij onze Rembrandt, heeft meerdere grapjes uitgehaald in zijn schilderingen. Zo heeft hij zichzelf ook geschilderd op het paneel waar Jezus op 12-jarige leeftijd in een tempel mensen de leer van de bijbel aan het geven is. De schilder staat daar als een van de aanhorende leerlingen in voor die tijd heel moderne kleren. De overige mensen zijn gekleed in doeken en de schilder zelf heeft een mooie broek en blouse aan. Ook heeft de schilder Maria op een van de panelen moderne kleding gegeven en een hoed op. Je moet er even op gewezen worden maar het is wel grappig.
Dan lopen we via het middenplein naar het Sanctuarium. Boven de deur staan prachtige gebeeldhouwde façades. Als we binnenkomen kijken we onze ogen weer uit het is werkelijk schitterend en alles ziet er zo goed uit. Het blijkt dat ze hier keihard mee bezig zij. De bedoeling is dat het hele complex op de werelderfgoedlijst van Unesco komt, de aanvraag is al onderweg.
Deze abdij is in opdracht van een priester gebouwd in zeven jaar (van 1728 - 1735). Als eerste zien we het gigantische orgel achterin. Dit orgel is het een na grootste in Europa en bestaat uit maar liefst 2800 orgelpijpen verdeeld over 52 registers. Het is werkelijk prachtig over de gehele breedte zie je de verschillende registers verdeeld staan. Van de lange baspijpen van wel 3 meter hoog tot de kleinere pijpen steeds keurig met hun eigen toonladder bij elkaar. Tussen de orgelpijpen weer veel engelen. Halverwege een mooi versierde preekstoel met veel gouden versieringen. Op het plafond staat een schildering die doet denken dat het een koepelvorm is zodat je denkt dat de ruimte nog groter is. Voorin de kerk in een van de zijportalen zie je op een van de schilderingen Rembrandt zijn vrouw met zijn zoon terug. Tegen de tijd dat de schilderingen bijna klaar waren was er weinig geld. De schilder kreeg niet meer betaald, als straf (en dat is natuurlijk de macht van de schilder) heeft hij een engel in zijn blote kont geschilderd. Zodat er achterin de kerk, het belangrijkste gedeelte een blote kont de kerk inkijkt. Onder deze blote kont bevindt zich ook een icoon van Maria met Jezus op haar arm. Dit schijnt de oudste icoon ter wereld te zijn. Tijdens een van de oorlogen is het eens goed verstopt zodat het niet werd meegenomen. De verstopplek was zo goed dat het 200 jaar in de grond heeft gelegen voordat het werd terug gevonden.
Daarna gingen we weer over de binnenplaats naar het mausoleum. Ook hier weer prachtige schilderingen. Hier lagen een drietal sarcofagen waarvan twee in uitbundige kleuren en een die rijkelijk versierd was met witte beelden. En daarmee kwam een einde aan deze indrukwekkende rondleiding. In het grote sanctuarium wordt nog even a capella gezongen door het koor. Daarna halen we nog een koffie en een warme chocomelk want jammer genoeg regent het nog steeds.
Weer terug in de bus vinden we op onze stoelen de lunchpakketten welke we met smaak opeten. We rijden door naar Karpacs een klein dorp in het Reuzengebergte. Dit is een toeristendorp want in de winter kan hier geskied worden en zomers kan je er lekker wandelen. Wij hebben de anderhalf uur benut om weer een cache te zoeken. De cache lag even buiten het dorp in een bos. Dus dat was wel een mooi wandelingetje ondanks de regen. De cache gaf zichzelf ook snel prijs zodat deze ook weer aan de lijst toegevoegd kan worden.
Daarna weer terug naar het hotel. Even lekker douchen voor het diner. Als toetje zijn we na ons examen ook nog lid geworden van de 'wakken en de beren club'. Als je wilt weten wat het is, neem dan maar een keer vijf dobbelstenen mee en dan kijken we of je ook slim genoeg bent om lid te worden van deze club.