Zo, vandaag weer eens lekker uitgeslapen. Ondanks de zeer harde storm die hier over de berg raast. De ramen buigen ongeveer een centimeter naar binnen vanwege de harde stormvlagen. Het fluit om de ramen en door de kieren, de takken vliegen van de bomen en de regen komt met bakken naar beneden. En het uitzicht dat hier prachtig kan zijn..... is er even niet.

Uitzicht tussen de buien door

De ontbijtzaal piepte en kraakte en vanuit het houten plafond vielen op verschillende tafels stukjes hout.... zou dat wel goed gaan? Maar het ging goed. Het leek er zelfs op dat het een beetje begon op te klaren want bij terugkomst in de kamer deze foto gemaakt. Zon! (Aan de andere kant van het dal, dit was helaas maar van korte duur).

 

Om 11 uur vertrokken naar het Noordoosten. Eerst even een earthcache ophalen waar we gisterennacht in het donker langs gereden waren. Maar nu regende het dus dat moest ook even snel. Maar gelukt!

Omdat het gewoon takkeweer is (letterlijk, want die liggen overal verspreid over de weg) besluiten we een eind te gaan rijden naar het Noordoosten. Misschien dat we nog een paar caches kunnen oprapen, maar het weer belooft niet veel goeds

 

Via bergweggetjes met waarschijnlijk prachtige vergezichten komen we aan de Noordkust. De Oceaan beukt op de kust en het water spuit van de hoge golven af. We rijden langs de oude kustweg hoog tegen de bergen op naar Cenobio de Valerón. Daar zijn in de rotsen allemaal grotten uitgehakt waar vroeger in gewoond werd. Ondanks de regen stappen we even uit, maar ze verwachten helemaal niemand vandaag met dit rotweer want de grote ijzeren poort is op slot en we kunnen niet verder. Dan maar verderop op zoek naar een cache. Ja dat is het voordeel van deze hobby de caches liggen meestal verstopt bij mooie plekken waar iets is te zien. Sonja loopt alvast verder en Martin gaat de auto halen want het blijkt dat we ook iets dichterbij kunnen parkeren. Er moet wel weer tegen de berg op geklommen worden wat niet zo gemakkelijk blijkt. Ondanks het diepe profiel in de schoenen glijdt Sonja onderuit en ja hoor met de GPS midden in de modder. Er valt niets meer op af te lezen dus met de schrik (zou ie het nog doen) terug naar de auto. We spoelen de GPS af met water (hij zou waterdicht moeten zijn), gelukkig hij doet het nog. We ondernemen samen nog een poging want het is even gestopt met regenen en vinden de cache alsnog. Gelukkig alle moeite niet voor niets. Dan weer snel terug naar de auto want het plenst wwer.

 

De rest van de middag rijden we via mooie bergweggetjes in de regen en wolken weer terug richting het hotel. We rijden nog even naar Tejeda maar ook daar is niet veel te zien. Het moet daar prachtig zijn als het mooi weer is, er zijn nl. zoveel plekjes met bankjes om te genieten van het uitzicht. Wel vinden we een bakkertje met regionale specialiteiten. We kopen een amandelbroodje en een potje met Bienmesabe (wat betekent 'het smaakt me goed'). Dit wordt gemaakt van amandelen en ziet eruit en smaakt een beetje als donkere amandelspijs.

 

Vanuit Tejeda weer tegen 20101129_p552de berg op geklommen met het Volkswagentje. 12% stijgingspercentage met een 1.2 litermotor gaat net. Alleen in zijn 1 en in zijn 2 gereden en dan kom je er wel. Bovenop gekomen rijden we langs het Cruz de Tejeda, waar dit hele kleine plaatsje (eigenlijk het hotel en een paar marktkraampjes) zijn naam aan dankt. Toch maar even op de foto gezet (uit het raampje van de auto....). In de auto de jas weer aangetrokken en alle spulletjes verzameld en door de vliegende storm naar het hotel gerend. Waar we op de kamer snel de verwarming hebben aan gezet om weer op te drogen en op te warmen. Dineren doen we vanavond maar weer in het hotel, want om er met dit hondeweer nog op uit te gaan...

 

Morgen gaan we naar ons andere hotel in het Zuiden, volgens de kenners is het daar het hele jaar door prachtig weer. Als we hier zitten geloven we er weinig van want hemelsbreed is het niet zover weg. We zullen wel zien. Misschien liggen we morgen wel te dobberen in dej oceaan en te zonnen op het strand.