Eindelijk zon!
Gisteravond zijn we na het diner nog verhuisd naar een andere kamer. We hadden nl. lekkage, via het plafond droop het water zo naar beneden. Gelukkig niet op onze spullen maar blijven slapen was geen optie met dat gedrup. Een belletje naar de receptie en ze kwam direct langs met mop en dweil. Ze zag al snel dat dat niet de oplossing was en ging direct kijken voor een andere kamer. De kamer naast ons was vrij dus verplaatst waren we zo. Het is ook zulk noodweer. Het hoost als een gek en de wind beukt met windkracht 11 op de ramen. In het restaurant gingen de termopaine ramen zo’n 4 cm heen en weer. Nooit geweten dat dat kan met glas. Alles is gelukkig heel gebleven. De lekkage komt waarschijnlijk via het balkon van de bovenburen. Het zal dezelfde betonplaat zijn waar de kamers onder zijn. Het beton is helemaal doorweekt want op meerdere plaatsen zijn natte plekken te zien.
Na een goede nacht blijkt dat de wind is gaan liggen, helaas is het wel weer heel mistig of we zitten voor de verandering weer midden in een wolk. Na het ontbijt pakken we alle spullen bij elkaar en stoppen alles in de auto. Om elf uur rijden we weg op weg naar de zon, hopelijk.
Het is gestopt met regenen en langzamerhand rijden we de wolken uit. In de verte zien we alweer een beetje blauwe lucht dus dat ziet er goed uit. Het is goed te zien dat het noodweer is geweest vannacht overal liggen grote keien op de weg en als er maar ergens een paadje omhoog was, lag de grond van het paadje in een modderstroom over de weg. Het is dan ook goed opletten met al die keien op de weg.
Onderweg verschijnt er weer het bekende kistje en we besluiten maar een stukje te gaan lopen. Het is weer op een prachtig plekje. Een paar kilometer verderop stoppen we bij Grande Cruz. Daar klimmen we de berg op, het is een steil pad maar na een minuut of 20 komen we op de plaats van bestemming. Ook hier vinden we weer een mooie cache. Inmiddels is de zon ook helemaal tevoorschijn gekomen dus nu is het voorhoofd nat van het zweet i.p.v. de regen en zelfs de jas kan uit.
We rijden nog een stukje terug naar een stuwmeer bij Presa de Chira beklimmen een rotsig pad en komen uit bij een omheind stukje waar een heleboel geiten staan.
We worden luidruchtig welkom geheten door een drietal honden die gelukkig aan de ketting liggen. Maar ze zeggen blaffende honden bijten niet maar we zijn wel blij dat die ketting er is. Ook hier vinden we weer een schat. Als we teruglopen naar de auto komen alle geiten ook het pad afgelopen. De geitenherder heeft ze net losgelaten en laat ze verderop de berg weer op lopen.
Dan rijden we verder naar het Zuiden en inmiddels hebben we de lange broeken vervangen door de korte variant want met het schijnen van de zon stijgt de temperatuur ook weer naar aangename waarden. Via een prachtige kloof rijden we over GC60 naar de Zuidkust. In de verte zien we de duinen van Maspalomas al liggen en dat ziet er veelbelovend uit.
Via de GC60 rijden we zo Maspalomas in en de GPS lijdt ons zonder omwegen rechtstreeks naar ons Hotel Vital Suites and Spa. We worden met een frisse jus d’orange welkom geheten en krijgen een mooie kamer. De kamer is meer een woning, een grote woonkamer met een aparte slaapkamer, twee televisies en een ruime badkamer. We hebben een prachtig uitzicht op zwembad.
We installeren ons en kleden ons om voor een duik in het zwembad. Dit valt wat tegen het water is behoorlijk fris en de zon is al bijna onder dus echt lekker opwarmen kan ook niet meer. We kijken vanaf het zwembad naar de ondergaande zon en nemen daarna een duik in de spa binnen. Binnen is nl. nog een zwembad met allerlei bubbelgedeeltes en stortdouches. Daarna lekker douchen en omkleden.
We gaan eten in Maspalomas, in korte broek en t-shirt lopen we naar buiten. Dat is echt vakantie! We hebben zin in pizza maar een Italiaan kunnen we hier niet vinden. Er zit wel van alles Deens, Indiaas, Chinees, Noors, Spaans, Hollands. Dan zien we Restaurant OK met daaronder geschreven pizza’s en laten we daar nu trek in hebben. Daar hebben we geen foute keuze mee gemaakt. De pizza is echt heerlijk. Na afloop krijgen we nog een likeurtje en dat vindt Sonja zelfs lekker. Nieuwsgierig wat het is vragen we het aan de eigenaar, blijkt het uit NL te komen. We hebben er nog nooit van gehoord maar het blijkt te zijn Butterscotch van Kuypers uit Schiedam. De eigenaar laat het zelf importeren vanuit NL.
Terug in het hotel werken we de website bij en bekijken we wat we morgen allemaal kunnen doen. Het wordt morgen prachtig weer vertelde de receptioniste ons dus dat wordt genieten.
Storm en regen
Zo, vandaag weer eens lekker uitgeslapen. Ondanks de zeer harde storm die hier over de berg raast. De ramen buigen ongeveer een centimeter naar binnen vanwege de harde stormvlagen. Het fluit om de ramen en door de kieren, de takken vliegen van de bomen en de regen komt met bakken naar beneden. En het uitzicht dat hier prachtig kan zijn..... is er even niet.
De ontbijtzaal piepte en kraakte en vanuit het houten plafond vielen op verschillende tafels stukjes hout.... zou dat wel goed gaan? Maar het ging goed. Het leek er zelfs op dat het een beetje begon op te klaren want bij terugkomst in de kamer deze foto gemaakt. Zon! (Aan de andere kant van het dal, dit was helaas maar van korte duur).
Om 11 uur vertrokken naar het Noordoosten. Eerst even een earthcache ophalen waar we gisterennacht in het donker langs gereden waren. Maar nu regende het dus dat moest ook even snel. Maar gelukt!
Omdat het gewoon takkeweer is (letterlijk, want die liggen overal verspreid over de weg) besluiten we een eind te gaan rijden naar het Noordoosten. Misschien dat we nog een paar caches kunnen oprapen, maar het weer belooft niet veel goeds
Via bergweggetjes met waarschijnlijk prachtige vergezichten komen we aan de Noordkust. De Oceaan beukt op de kust en het water spuit van de hoge golven af. We rijden langs de oude kustweg hoog tegen de bergen op naar Cenobio de Valerón. Daar zijn in de rotsen allemaal grotten uitgehakt waar vroeger in gewoond werd. Ondanks de regen stappen we even uit, maar ze verwachten helemaal niemand vandaag met dit rotweer want de grote ijzeren poort is op slot en we kunnen niet verder. Dan maar verderop op zoek naar een cache. Ja dat is het voordeel van deze hobby de caches liggen meestal verstopt bij mooie plekken waar iets is te zien. Sonja loopt alvast verder en Martin gaat de auto halen want het blijkt dat we ook iets dichterbij kunnen parkeren. Er moet wel weer tegen de berg op geklommen worden wat niet zo gemakkelijk blijkt. Ondanks het diepe profiel in de schoenen glijdt Sonja onderuit en ja hoor met de GPS midden in de modder. Er valt niets meer op af te lezen dus met de schrik (zou ie het nog doen) terug naar de auto. We spoelen de GPS af met water (hij zou waterdicht moeten zijn), gelukkig hij doet het nog. We ondernemen samen nog een poging want het is even gestopt met regenen en vinden de cache alsnog. Gelukkig alle moeite niet voor niets. Dan weer snel terug naar de auto want het plenst wwer.
De rest van de middag rijden we via mooie bergweggetjes in de regen en wolken weer terug richting het hotel. We rijden nog even naar Tejeda maar ook daar is niet veel te zien. Het moet daar prachtig zijn als het mooi weer is, er zijn nl. zoveel plekjes met bankjes om te genieten van het uitzicht. Wel vinden we een bakkertje met regionale specialiteiten. We kopen een amandelbroodje en een potje met Bienmesabe (wat betekent 'het smaakt me goed'). Dit wordt gemaakt van amandelen en ziet eruit en smaakt een beetje als donkere amandelspijs.
Vanuit Tejeda weer tegen de berg op geklommen met het Volkswagentje. 12% stijgingspercentage met een 1.2 litermotor gaat net. Alleen in zijn 1 en in zijn 2 gereden en dan kom je er wel. Bovenop gekomen rijden we langs het Cruz de Tejeda, waar dit hele kleine plaatsje (eigenlijk het hotel en een paar marktkraampjes) zijn naam aan dankt. Toch maar even op de foto gezet (uit het raampje van de auto....). In de auto de jas weer aangetrokken en alle spulletjes verzameld en door de vliegende storm naar het hotel gerend. Waar we op de kamer snel de verwarming hebben aan gezet om weer op te drogen en op te warmen. Dineren doen we vanavond maar weer in het hotel, want om er met dit hondeweer nog op uit te gaan...
Morgen gaan we naar ons andere hotel in het Zuiden, volgens de kenners is het daar het hele jaar door prachtig weer. Als we hier zitten geloven we er weinig van want hemelsbreed is het niet zover weg. We zullen wel zien. Misschien liggen we morgen wel te dobberen in dej oceaan en te zonnen op het strand.
Ten Noorden van Tejeda
Vannacht heerlijk geslapen, was ook wel nodig na die lange dag van gisteren. Vanochtend gingen de ogen pas om 9 uur open. Meteen naar buiten kijken wat het weer is. Nou dat hebben we niet kunnen zien, we zitten midden in de wolken en het zicht is dus niets. We staan rustig op en gaan ontbijten.
Het ontbijt is in buffetvorm met echt heel veel keus. We nemen dan ook rustig de tijd en genieten van al het lekkers. Een lekker bakje koffie, thee, een warm broodje, croissantje met jam, jus d'orange en vers fruit toe. Nou wij kunnen er voorlopig wel tegenaan.
Om 11 uur stappen we in de auto en rijden richting het Noorden. Al snel staat er weer zo'n geokistje op de GPS dus die moeten we even opzoeken. We parkeren de auto en lopen op aanwijzing van de GPS zo de berg op tussen de bomen door. Dat is het hele grote voordeel van de GPS je kan overal gaan lopen want zolang deze het doet vindt je altijd de weg weer terug. Het miezert nu een beetje maar het kan ook gewoon zijn omdat we nog steeds in de de bewolking lopen. Na een kilometertje klimmen gaan we zoeken en vinden we de cache. Dus weer een geslaagde actie. Aan de bomen hangen hier overal mossen het ziet er echt mooi uit en dan horen de mist en miezer er ook gewoon bij.
We rijden verder naar het plaatsje Teror waar een grote markt is. Het is een mooi plaatsje met nog vele oude woningen (16e eeuw). Wat opvalt is dat hier veel gebouwen zijn met een prachtig balkon van houtsnijwerk. Ook nemen we even een kijkje in de grote basiliek Nuestra Senora del Pino. Het altaar is echt overvloedig versierd met heel veel bladgoud.
Via vele slingerweggetjes dalen we verder af naar Las Palmas. Het is duidelijk dat de bewolking alleen boven de bergen hangt want de zon komt steeds meer te voorschijn. Las Palmas is echt een grote stad met heel veel kleine straatjes. We rijden wat rond maar zien niet veel. Overal is het kriebel krabbel met in elke straat auto's geparkeerd zodat de kleine straatjes nog smaller worden. Een parkeerplek kunnen we ook niet vinden dus bij het strad van Canteras koopt Sonja snel twee Italiaanse ijsjes en we rijden weer verder. Snel weer de rust in van de bergen.
Via een mooie weg rijden we naar Arucas. Hier staat de prachtige neogotische parochiekerk San Juan. Hij is rijkelijk versierd met prachtig beeldhouwerk. Helaas kunnen we niet naar binnen of we moeten een uurtje wachten maar daar hebben we geen zin in. Dus we rijden weer verder naar het plaatsje Firgas. Dit plaatsje is bekend om zijn productie van mineraalwater. Boven Firgas in de bergen is een bron en dagelijks worden daaruit 200.000 flessen mineraalwater gebotteld.
Maar wat eigenlijk het allermooiste is in Firgas en zeker een bezoek waard als je op Gran Canaria bent, is de Paseo de Gran Canaria. Hier staan keramieken bankjes waarvan de rugleuning een voorstelling heeft uit een dorp op GC, daarboven hangen de wapenschilden van de verschillende dorpen en verder de plateaus met daarop alle eilanden van de Canarische Archipel uitgebeeld. Elk eiland is met steen in reliëf gebeeldhouwd en met keramieke tegeltjes een schilderij van een typisch landschapbeeld van het betreffende eiland. De plateaus zijn ruim 2 bij 3 meter. Het is werkelijk een prachtig straatje de Paseo de Gran Canaria.
We rijden weer verder met het doel om ergens onderweg te eten. In het hotel kunnen we pas om acht uur aan het diner en dat vinden wij Hollanders eigenlijk veel te laat. En omdat we de lunch hebben overgeslagen hebben we eigenlijk ook wel trek. We rijden steeds meer de bergen in en rijden dan door het plaatsje Fontanellas. We zien hier een drietal toeristenbussen staan dus er zullen wel goede restaurantjes zitten en de bussen zitten alweer vol dus die zijn uitgegeten. We parkeren de auto en stappen bij een restaurantje naar binnen. Er zit helemaal niemand te eten maar de kaart ziet er goed uit. En een bijkomend voordeel is dat de ATP tennisfinale wordt uitgezonden dus af en toe kunnen we even gluren. Het diner bestaat dit keer uit kippensoep met een overheerlijke steak met salade. Het is wel grappig want de bediening praat geen woord over de grens dus we proberen onze 10 woorden Spaans uit en ja hoor het lukt.
Het is al donker als we onze weg vervolgen richting Tejeda. Gelukkig kunnen we op de GPS goed zien waar de weg heen gaat want lantaarnpalen staan er niet hier in de bergen. Ook rijden we hier weer midden in de wolken. Sonja zegt dus steeds haarspeldbocht, bocht naar rechts of links en Martin manoevreert de auto veilig door de bergen. Om half acht zijn we weer terug in onze parador en zien we dat Federer heeft gewonnen. 's Avonds de caches loggen en de website bijwerken. Het waait weer behoorlijk dus de wolken vliegen weer tegen de ramen op. Gelukkig kunnen de gordijnen dicht en de airco kan ook verwarmen.