Het één na grootste Barrier Reef (Koraalrif) ligt voor de kust van Belize. Tot een half jaar terug wisten wij dat ook niet maar we gaan het de komende dagen ontdekken.
4 juni 2024 bootje naar Caye Caulker
Na een voorspoedige reis zetten we voet op Belize. Het is hier echt warm, dat is even acclimatiseren. Vandaag reizen we direct door naar Caye Caulker.
We hadden mazzel dat we in het vliegtuig gebruik mochten maken van WiFi. Dat is best bijzonder. Je kan gewoon whatsappen terwijl je ergens 10 kilometer hoog in de lucht hangt. Het appje was van de organisatie die ons komt ophalen. We konden mooi melden dat we binnen 5 minuten gingen landen.
De douane formaliteiten gaan hier een stuk sneller gelukkig. En als we ook de koffers hebben kan de vakantie echt beginnen. Nog even op zoek naar de ATM voor Belizaanse Dollars dan kunnen we de organisatie bellen dat we buiten staan.
En daar komt het busje al aan. We rijden langs de Belize River. In deze rivier leven zowel zoetwater als zoutwater krokodillen en de chauffeur laat ons een foto zien van een enorme krokodil die hij vorige week nog tegenkwam op de weg hier.
Verder vertelt hij dat Belize City een aantal meter beneden de zeespiegel ligt en omdat ze hier geen dijken of duinen hebben stroomt de zee dan ook helemaal Belize City in. Met als gevolg dat de benedenverdieping van vele huizen geheel onder water staat. Dit is ook de reden dat jaren terug besloten is om Belmopan de hoofdstad moest worden.
Dan zijn we bij de haven. Hier eten we een broodje en toevallig komen we daar in gesprek met andere Nederlanders die aan het einde van hun vakantie zijn en het rondje wat wij nog voor de boeg hebben al gemaakt hebben. Ze zijn razend enthousiast over het prachtige land Belize dus we kunnen ons hart ophalen de komende weken.
Met de watertaxi varen we (samen met zo'n 200 andere passagiers) in een uurtje naar Caye Caulker. We varen naar het Noorden langs de kust en langs verschillende eilanden. En dan zijn we op Caye Caulker.
De bagage is ook mee en we stappen in één van de gereedstaande golfkarretjes. Dat is het vervoersmiddel wat hier op het eiland het vaakst wordt gebruikt. We worden afgezet bij het Magic Island Resort waar we direct de kamer op kunnen. Een ruime kamer met 2 queensize bedden een grote (lege) koelkast en een ruime douche. We hebben ook een balkon maar daar is het echt veel te heet. We gooien dan ook direct de airco en de waaier aan om even af te koelen.
Als we een beetje zijn bijgekomen besluiten we het dorp in te lopen en dat moet echt met de eilandvibe die hier hangt 'Go Slow'. Het is hier echt heet, daar zullen we wel even aan moeten wennen. We lopen naar Caveman waar we een snorkeltrip voor morgen boeken. Gelukkig is er nog ruimte en kunnen we mee. Boven het eiland zweven heel veel Fregatvogels. Dit zijn hele grote slanke vogels. Ze hangen boven het water in de wind.
We lopen nog even naar Iguana Reef Hotel aan de westkust van het eiland. Het schijnt dat hier vaak roggen worden gezien. Nou ja vaak, zeg maar dagelijks aan het einde van de middag. De vissen worden nl. elke dag gevoerd en dat weten ze. De grote platvissen zwemmen door het ondiepe water over de bodem. En als je in het water staat zwemmen ze gewoon tegen je aan. Best een bijzonder gezicht. Hier moeten we morgen nog maar eens heen maar dan in badkleding. Nu aanschouwen we het vanaf de kant.
We slenteren nog wat door het dorp en via de supermarkt waar we wat te drinken en zoute pinda's inslaan lopen we weer terug naar ons hutje.
Even nagevraagd bij de receptie wat hier de normale etenstijd is. Dat blijkt vanaf vijf uur/half zes al te zijn. Dat komt mooi uit want we hebben best trek. We gaan naar Il Pelicano een Italiaans restaurant een paar minuten lopen. Als voorgerecht nemen we diverse anti pasta, Martin gaat aan de pizza en Sonja gaat voor quesidillas. We zitten immers vlakbij Mexico dus dat moet goed zijn.
We lopen nog een rondje en gaan terug naar het hotel. Slapen.
5 juni 2024 Snorkeltour
Om vijf uur ging Sonja er nog even uit voor de zonsopkomst maar deze was niet zo heel spectaculair.
Sonja is op tijd wakker en heeft gezien dat er verderop een bakker zit. Dus daarheen gelopen en lekkere verse broodjes gehaald, langs de supermarkt voor een paar plakken kaas en melk. Op de kamer heerlijk ontbeten.
We lopen naar Caveman waar we de flippers kunnen passen en een snorkel met masker krijgen. Na de briefing vertrekken we. We zitten met 10 gasten en 2 gidsen op een bootje met een 200 PK buitenboord moter er achter. We racen over het water. Gelukkig zit er een overkapping over het zitgedeelte dus zitten we in de schaduw.
We varen naar het Noorden van het eiland door de Split. De Split is ontstaan in 1961 toen de cycloon Hattie met 165 mph hier raasde. Deze cycloon heeft vele levens gekost in het vaste land van Belize maar ook het eiland Caye Caulker was in tweeën gesplitst. Een groot kanaal was ontstaan. Nu waren de Belizianen niet voor één gat gevangen en maakte hiervan het uitgaansgedeelte van het eiland. Wij varen dus door dat kanaal naar de andere kant.
Daar blijken nl. Tarpons te zitten. Mega grootte vissen die je kan voeren. We krijgen allemaal een sardientje (visje van 10 cm) welke we tussen duim en wijsvinger moeten houden en dat met uitgestrekte hand boven water moeten houden. Je ziet de Tarpons al direct rond de boot zwemmen.
Totdat er één een halve meter uit het water omhoog springt en zo het visje uit je hand eet. Hilariteit te top natuurlijk met een hoop gegil.
We varen weer terug door de Split naar het oosten. De eerste stop is bij de Choral Gardens. Het koraal heeft niet echt heel veel kleur voornamelijk bruin.
Maar er staan wel veel grote wuivende bladeren van bruin maar ook paars.
Al snel zien we een zeeschildpad langs zwemmen. In tegenstelling tot landschildpadden kunnen ze hun poten en kop niet in hun schild terug trekken. Maar met een gestroomlijnde schild en grote flippers kunnen ze wel heel snel een sierlijk zwemmen.
Dan komt er een grote rog aan gevlogen. Het is de gevlekte adelaarsrog. Deze heeft een plat lichaam en direhoekige hoeken aan de vleugelachtige vinnen. De bovenkant is donker blauw met veel lichtere vlekken terwijl zijn onderkant spierwit is. Deze zie ja alleen maar als hij krachtige slagen maakt want ze verplaatsen zich voornamelijk vlak boven de zeebodem.
Verder verschillende gekleurde vissen waarbij de geel zwart gestreepte echt vaak voorbij kwamen.
Ook zagen we nog een haai voorbij zwemmen.
Het Belize Barrier Reef is een reeks van koraalriffen langs de kust van Belize. Het ligt ongeveer 300 meter uit de kust in het noorden en 40 kilometer in het zuiden. Het Belize Barrier Reef is 300 lang en is een gedeelte van het 900 kilometer lange Meso-Amerikaanse Barriererif systeem wat loopt van Cancun in Mexico tot voor de kust van Honduras. Waardoor het na het Great Barrier Reef in Australië het grootste koraalrifsysteem ter wereld is.
We varen nog een stukje verder waar we aankomen aan de rand van het Hol Chan Marine Reserve. We melden ons bij een patrouille boot waar we geregistreerd worden en de entreegelden worden betaald. Shark Ray Alley is een gebied waar veel verpleegsterhaaien rondzwemmen. Vroeger (voordat het beschermd gebied werd) was dit de plek waar de vissers hun vissen schoonmaakten en daarbij het afval in zee gooiden. Het ligt immers net in de luwte van het rif dus rustiger om te werken. Dit trok de verpleegsterhaaien aan. Nadat het beschermd gebied werd mocht dat natuurlijk ook niet meer. Maar de toeristen sector heeft dit overgenomen.
De haaien weten dat ze gevoerd worden want zodra de boot stopt met varen komen de haaien al naar de boot toe.
De verpleegsterhaai is ongeveer drie meter lang en kunnen ruim 150 kilo wegen. Tijdens het voeren mogen we de zee in en het spektakel vanuit het water volgen.
Wat een fantastisch gezicht al die haaien en Snappers die om elkaar heen cirkelen voor dat ene stukje vis. De haaien zwemmen echt vlak langs je heen.
Hol Chan Marine Reserve is sinds 1987 beschermd maritiem gebied. Het betreft de zuidelijke zee- en kustgebieden van Ambergris Caye (het eiland ten Noorden van Caye Caulker), inclusief het barriererif, de zeegrasvelden en de mangrove-eilanden Boca Chica en Cangrejo Shoals. Omdat het hier beschermd gebied is mag er absoluut niet gevist worden. Er is zelfs een permanente controlepost aanwezig. Welke dag en nacht bezet is.
Als we te water gaan zien we direct een paar mooie paarse vissen (de vertikaal zwemmende platvissen, of ook wel Dory uit Finding Nemo ;-)
Hier gaan we samen met de gids op pad. Met z'n vieren zwemmen we achter de gids aan die ons op de verschillende vissen en kreeft wijst.
Helaas is de batterij van de onderwatercamera op dus geen beelden meer. Maar het was prachtig. Omdat er hier niet gevist mag worden zie je hier grote scholen van Snappers en andere vissen.
Het snorkelen begint best wel vermoeiend te worden maar dan gaan we alweer aan boord en varen een stukje verder.
Op een andere plek mogen we weer te water en daar blijken zeeschildpadden te zitten. Waar er eentje heerlijk op de bodem ligt te grazen ziet Martin verderop een zeeschildpad net naar boven gaan om adem te halen. Omdat het beest dan net in het licht van het zonnetje komt een pracht gezicht.
Helaas hebben we de Manatees (zeekoeien) gemist. We hebben nog een tijdje gezocht bij de zeegrasvelden maar jammer genoeg niet kunnen vinden.
7 juni 2024 Caye Caulker, vissies voeren
Ontbijten doen we vandaag om de hoek. Met een heerlijke bak yoghurt en vers fruit kunnen we de dag goed beginnen. We doen rustig aan vandaag. We gaan even kijken bij de Tarpon Feeding Dock. Hier waren we gisteren tijdens de snorkeltour ook en we zagen dat je er ook bij kunt vanaf de kant. Er is zelfs een hokje waar twee dames kleine vissies verkopen die gevoerd kunnen worden aan de Tarpons. Ook wij kopen aas voor de Tarpons.
Dus Sonja houdt een vissie tussen duim en wijsvinger en uitgestrekte hand boven het water. De Tarpons cirkelen in grote getalen voor de vlonder langs en af en toe steekt er één zijn kop boven water. En ja, dan schrik je telkens weer.
En dan toch plotseling springt er één in volle vaart tegen je hand aan. Het is echt een knal die je krijgt. Als de Tarpon mazzel heeft, heeft hij het sardientje in zijn bek anders heeft een andere Tarpon mazzel omdat je de vis laat vallen. Of een ander kan het een keer proberen.
De Atlantic Tarpons kunnen 2,4 meter lang worden en 135 kilo wegen. Ze zijn beschermd bij de wet in Belize. Ze leven zowel in zoet als in zout water. Ze rollen om de zuurstof te happen. De Tarpons kunnen tot 100 jaar oud worden. En ze hebben schuurpapierachtige tanden. Tevens bestaan er fossielen van Tarpons uit de tijd van vóór T-Rex.
We slenteren nog wat door het dorp en uiteraard moet er nog een foto gemaakt worden de naam Caye Caulker welke hier in prachtige grote versierde letters staat.
Dan lopen we weer terug naar ons hotel waar we op de kamer in de airco weer even afkoelen want och wat is het hier heet. We gaan even snorkelen bij de pier die hier achter het hotel ligt. We hebben onze eigen snorkelmaskers meegenomen dus hup de zee in. En die is heerlijk warm. Bij de pier zwemmen verschillende vissen maar door de harde wind is de zee wat onstuimig en is het niet helemaal helder onder water. Maar door de harde wind is het dan wel weer lekker op de ligstoelen die hier onder de overkapping staan.
Verderop is een visser zijn vangst aan het schoonmaken (in zijn bootje) en de Fregatvogels cirkelen er omheen.
Later lopen we nog even naar het Iguana Reef Inn hotel waar de stingrays elke middag langs komen. Ook deze worden gevoerd en komen dus dagelijks om 4 uur even langs.
8 juni 2024 terug naar het vaste land
Sonja heeft weer lekkere broodjes en melk gehaald en we eten het op aan het strand. Er hangen hier onder de overkapping letterlijk schommelstoelen en in het windje is het prima ontbijten.
Dan is het tijd om te gaan. Iemand van het hotel brengt ons naar de dock waar de watertaxi vertrekt. Voor vertrek zitten we in een hok in de haven. Gelukkig wel een dak erboven maar man wat is het heet. Er vormen zich letterlijk plassen zweet onder ons alsof we op een spinfiets zitten. Ik denk alleen niet dat ik net zoveel calorieën verbrandt helaas. De watertaxi brengt ons weer terug naar Belize City. Waar we vanuit de haven weer met een taxibusje naar de luchthaven worden gebracht.
Lijkt me heel bijzonder maar ook geweldig zo tussen de haaien en andere vissen. Prachtige foto's!