Maandag 18 januari 2010
Gisterenavond zijn we niet meer naar de kikkertuin gegaan. We lazen ergens dat de kikkertjes daar in glazen terraria zouden zitten. Nou dan kunnen we net zo goed naar Artis dat is niet de bedoeling. We willen de inheemse dieren graag in hun natuurlijke omgeving terug vinden. Dat kost een beetje moeite maar geeft veel meer voldoening. Omdat we 's middags al uitgebreidt bij de Italiaan hadden gegeten hebben we alleen een lekker ijsje gehaald in het dorp. Daarna hebben we een spelletje Katan gespeeld. Hebben we dat ook niet voor niets meegenomen.
Na een goede nacht zijn we om half acht opgestaan en na het ontbijt hebben we alle spullen weer bijelkaar gezocht en zijn we weer in de auto gestapt. Het is weer prachtig weer. Je ziet nu wel heel erg goed de wolken uit het Cloud Forest komen. We rijden het dorp uit op naar de volgende locatie voor het volgende avontuur. We rijden weer via een giga hobbelweg Monteverde uit. Dit keer duurt het niet zo lang maar het is wel goed voor een uurtje hobbelen. Dan zijn we op de Panamerican, de snelweg dwars door Costa Rica. Het is hier ook meteen een stuk warmer zeg maar gewoon heet. De temperatuurmeter in de auto geeft 35 graden aan en dat is niet de temperatuur van de motor maar gewoon van buiten. Dan schiet het op en om 12 uur zijn we in Liberia waar we inkopen doen. Water, jus en een stokbroodje met wat ham en kaas voor tussen de middag.
Vijf kilometer ten Noorden van Liberia slaan we af naar Rincon de Vieja, weer een unpaved road maar nu een stuk beter onderhouden. Achteraf blijkt dat te zijn omdat ze van de ICE (de Costa Ricaanse Nuon) hier onderzoek doen naar het opwekken van electriciteit via de warmte van de vulkaan en daarvoor moeten ze met grote vrachtwagens hierlangs. Al gauw kwamen we bij de afslag naar ons nieuwe stekkie voor 2 nachten, Rural del Campo. Het ziet er hier erg leuk uit. Een kleine hacienda met 6 kamers. De eigenaar is Belgisch dus we worden in het Nederlands ontvangen. We hebben de groene kamer alles staat tegen elkaar open en het waait lekker door. We doen even rustig aan want we moeten erg wennen aan de warmte. We spoelen wat ondergoed uit want ook dat moet gebeuren en hier schijnt de zon en waait het en dat betekent dat het gauw weer droog is. Prima toch.
Het park is op maandag gesloten maar je kan wel al naar een waterval rijden en wandelen die vlak voor de ingang ligt. Dat gaan we dan ook maar doen. We rijden richting het park en vlak voor de ingang parkeren we de auto. Hier zou het pad moeten beginnen maar we zien niet echt iets. Wel een bord met daar op prive terrein bij een weggetje wat afgezet is. Omdat dit het enige pad is wat we zien gaan we er maar in. En dat was dus goed. Na 500 meter staat er een bord met daarop Caterata Oropendora we zitten dus goed. Al gauw horen we het water stromen en dalen we af richting het riviertje. Dan moeten we nog springen over een aantal grote keien die in het water liggen. Een trappetje op en dan staan we tegenover de waterval. Het ziet er schitterend uit en het nodigt echt uit om te gaan zwemmen wat we dan ook gaan doen. Martin gaat eerst want dan kan Sonja mooi fotos maken. Het water is gelukkig niet zo koud als we van te voren bedenken. Als je door bent is het zelfs heerlijk. Sonja zwemt ook nog even een rondje langs de waterval want eronder lukt niet. Je kan niet tegen de stroom inzwemmen zoveel water stort er naar beneden. Afdrogen en de kleding weer aan.
Bij het teruglopen over de keien glijdt Martin nog uit met als gevolg twee natte schoenen want met beide voeten is hij in het riviertje terecht gekomen. Hetzelfde pad weer teruggelopen naar de auto. Plotseling springt Martin een meter vooruit. Wat is er aan de hand? Zit er een slang langs het pad. Deze schrikt net zo van ons als wij van hem en schiet dus de bosjes is alleen niet zover we zien hem nog liggen. Dus eerst goed kijken waar zijn kop precies ligt, deze ligt richting het bos. Dus Sonja kan ook passeren. De slang ligt met zijn kop lekker in het zonnetje dus met trillende handen maken we nog snel een foto. Het is een bruine slang van ongeveer 120 cm lang. Ons pad vervolgen we al stampend en luid pratend zodat we niet nog een keer voor een verrasing komen te staan. We rijden weer terug naar onze hacienda en nemen een douche.
Om 7 uur gaan we met zijn allen eten aan een giga tafel. Eerst krijgen we een soepje, het hoofdgerecht bestaat uit kip met rijst, sla, specieboontjes en kool en een pudinkje toe. Het is lekker en bovenal gezellig met als gezelschap Fransen, Duitsers , een Amerikaanse en de Belgische eigenaars. Daarna wordt er nog een potje gesjoelt en dat is natuurlijk hilarisch want het is wel Hollandse folklore