Dinsdag 19 januari 2010
Vanochtend werden we om 5 uur gewekt door de papagaai Kokki. Hij gilde de heleboel bij elkaar maar gelukkig waren we ervoor gewaarschuwd dus wisten we wat het was en sliepen al snel weer in, om vervolgens om half zeven op te staan een douche te nemen en vervolgens een ontbijtje te nuttigen op de veranda. Daarna de spullen bij elkaar zoeken want we gaan een rondje lopen in Rincon de la Vieja.
Om 9 uur zijn we op pad. We lopen eerst naar de waterval hiervoor staat 2 uur heen en 2 uur terug gepland die we ook echt nodig hebben. Het is een geklim en geklauter over grote keien en boomwortels en dan nog berg op en berg af. Maar uiteindelijk komen we aan bij de waterval. Echt een fantastische plek, een waterval die in een kom van azuurblauw water valt. Op de keien kleden we ons om en nemen een overheerlijke duik. Het water is niet eens zo heel erg koud. Aan de linkerkant komt er nog een klein stroompje het water in. Dit is warm water van een bron, heel bijzonder. Eigenlijk kunnen we dus wisselbaden nemen in de natuur.
Na een uurtje gaan de wandelschoenen weer aan en vangt de terugweg aan. Dit gaat al niet meer zo gemakkelijk. Het is behoorlijk warm en als we even geen bescherming hebben van bomen is het 33,6 graden. Plotseling zien we bladeren bewegen in de bomen dit moeten apen zijn. We turen naar boven en ja hoor, daar zitten Spidermonkeys, dit zijn slingerapen. Het is erg grappig om ze te zien slingeren van tak naar tak. Als we ze roepen, zitten ze ons echt te bestuderen. Deze ontspanning zorgt ervoor dat het laatste stuk wat soepeler verloopt.
Bij de ingang halen we een cola voor de nodige energie want we lopen nog een rondje aan de andere kant van het park. Al snel zien we een groep Capucijnerapen die we natuurlijk weer vastleggen. Dan komen we langs de eerste vulkanische activiteit, eerst een plek waar hete stoom de grond uitkomt. Dan komen we bij een kleine vulkaan. De doorsnee van deze krater is vijf meter. We zien ook modderpoelen, hier zien we de modder koken net zoals snert of kokende custardpudding maar dan zonder een gasstel eronder. Het is allemaal erg mooi.
Na twee en half uur zijn we weer terug bij de auto, we ploffen neer op de stoelen met het idee; we komen niet meer overeind, een hele dag klimmen en klauteren voel je echt in de benen. We rijden de 7 kilometer weer terug naar de hacienda. Martin neemt direct plaats in de hangmat met een biertje en Sonja gaat fotos nemen van een mooie zonsondergang, ja verschil moet er zijn. Lekker douchen en een gezellig diner aan de grote tafel.