Details

Gepubliceerd: 27 maart 2010

Maandag 25 januari 2010

Vanochtend ging om half zes de wekker, we hebben toch vakantie?!? Maar dit had uiteraard een reden, we hebben een morning walk met de tuinman van dit complex. We kleden ons snel aan en smeren ons weer in met zonnebrand en deet. Dan krijgen we nog een klein ontbijtje een bakkie koffie/thee en een paar geroosterde broodjes.

Als de gids om kwart voor zeven komt gaan we op pad. Hij spreekt alleen Spaans maar als hij stilstaat en gaat staan turen of zijn telescoop neerzet begrijp je al dat hij iets ziet. We zien een paar hele grote spinnen, deze zijn gelukkig niet giftig. Verder veel verschillende vogels en een aantal krabben en vooral veel leguanen, deze ziet hij werkelijk overal. We lopen door een bananenplantage en later nog door een mangrove bos. In het mangrove bos zitten er op een bepaalde plek allemaal gaten in de grond. We moeten heel stil blijven staan en dan gooit hij een bosje bladeren tussen de gaten. Na een paar minuten komen er een aantal krabben te voorschijn. Heel schuchter en verlegen kijken ze wat er aan de hand is. Zodra je een hand of zo beweegt schieten ze weer terug in hun holletje. Eentje is erg vastberaden en trekt een vijftal bladeren zo zijn holletje in. Volgens ons heeft die voor de komende maand genoeg te eten. Verder valt het een beetje tegen er is niet veel te zien, het is wel bloedheet en een hoge luchtvochtigheid dus het zweet guts uit je lijf.

Om kwart over negen zijn we weer terug bij het hotel, waar we wat uitgebreider ontbijten en vervolgens lekker het zweet van ons afdouchen. We besluiten een stukje te gaan rijden richting het schiereiland Osa bij Corcovado NP. We rijden al een uur en eigenlijk is er niet veel bijzonders te zien behalve een toekan die snel overvliegt. Helaas kunnen we hem niet terugvinden in de bomen. In het hotel zetten we de fotos op de laptop en typen een verhaal. Nu nog op zoek naar een WiFi internet spot zodat we jullie weer kunnen lastig vallen met al onze verhalen.

Details

Gepubliceerd: 27 maart 2010

Zondag 24 januari 2010 naar Ojochol

Vanochtend rustig opgestaan en na ontbijtje (met de zelf meegebrachte yoghurt) rustig de auto weer volgeladen en weer op pad. Volgens de routebeschrijving moeten we over een unpaved road maar we rijden over de nieuwste weg (lijkt wel) van heel Costa Rica. Een driebaansasfalt weg zonder bumbs of potholes. Na een half uurtje komen we bij een gedeelte van twee km offroad maar daar zijn ze dan ook keihard aan het werk (zelfs op zondag!). Vervolgens weer gewoon asfalt zodat we na twee uur al bij het volgende hotel aan komen.

We slapen in Villas Gaia waar we een eigen huisje (nr. 1) hebben met airco en een fan. Dat is hier ook wel echt nodig want het is weer bloedheet. De kamers is alleen erg kaal, hoge witte muren met alleen een bed en een tweetal stoelen en een tafeltje (wel nog twee losse bedden), helaas geen tv en ook geen koelkast. We halen de spullen weer allemaal uit de auto en gaan wat liggen lezen op bed (uiteraard met de airco aan) want het is hier zo heet. Ook tellen we en passant nog even de muggebulten op Sonja haar lijf en de teller stopt bij 65. Vind je het gek dat het zo jeukt.

Om vier uur gaan we met Rob en Roos (die we al eerder hadden ontmoet, en die ook een reislog hebben bij Riksja) en een NL-der die zei hier gisteren al ontmoet hadden op zoek naar de rode Ara's. Volgens hem komen deze elke middag met een groep van wel 10 vogels op bepaalde plekken bij het strand. Ze gaan dan langs de Almondbomen waar ze heerlijk van de vruchten snoepen. We rijden eerst naar een plek maar helaas zijn ze daar niet. Dan naar een volgende plek, want de vogels vliegen altijd een vaste route. Daar lopen we even rond en komen nog in gesprek met een mannetje dat hier woont. Volgens hem vliegen ze elke dag om half zes over zijn huis. Helaas vandaag niet en we kunnen ook niet te lang wachten want de zon gaat al onder en we moeten nog door een oude bananenplantage (daarin leven slangen en er is geen verlichting) terug naar de auto. Terug in onze kamer gaan we lekker douchen (jipie er komt weer een gewone hoeveelheid water uit de douche) en daarna eten aan de overkant. Waar onze gids Rene tijdelijk woont en werkt. Nog even een verhaaltje typen de fotos op de laptop en dan slapen. De wekker gaat morgen weer vroeg (half zes) want we hebben een morning walk.

Details

Gepubliceerd: 27 maart 2010

Zaterdag 23 januari 2010 Manuel Antonio

Vanochtend de wekker weer om half zeven gezet zodat we om zeven uur aan het ontbijt zaten. Scrambled eggs met een geroosterd broodje en natuurlijk vers fruit. Om half acht waren we klaar alle spullen bij elkaar gezocht ons goed ingesmeerd met factor 15 en gaan. Nog even terug want Sonja was haar zonnebril vergeten en dat is niet zo slim hier in Costa Rica. Bij de supermarkt nog een paar bananen en koekjes gehaald, water hadden we al genoeg.

Om acht uur waren we in Manuel Antonio, we waren al gewaarschuwd op de weg ernaar toe staan er allemaal mannetjes te wijzen en te fluiten dat je daar moet parkeren en dat ze wel je gids willen zijn. Gelukkig wisten we al dat we tot het einde door moesten rijden dat deden we dan ook en op het eind was er een kleine rotonde en een parkeerplaats. Hier konden we de hele dag in de schaduw staan voor 2000 Colonnes nou dat is 1,60 Euro dus niks mis mee. Even teruglopen naar de ingang van het park waar ook weer iemand stond die wel onze gids wilde zijn. Toch maar helemaal naar de echte ingang gegaan en inderdaad daar stonden de gecertifiseerde gidsen die echt voor het park werken.

We hebben nog even onderhandeld dat we met z'n vieren met een gids mee konden. Want zij maken het liefst de groep zo groot mogelijk. Daar hadden we geen zin in, nu waren we met twee Amerikanen dus dat is dan alleen maar uitleg in het Engels dus erg prettig. Johan was onze gids, een jonge man die zijn vak prima verstond. Hij wilde als kleine jongen altijd al gids worden en nu deed hij dit werk alweer bijna zes jaar. Hij heeft er erg veel plezier in en dat straalde hij ook uit. Wat kon hij vertellen zeg. Alle vogel geluidjes herkende hij en op zijn MP3-speler had hij ook geluidsopnames van alle hier voorkomende vogels staan zodat hij als hij een vogeltje herkende zijn MP3-speler als een soort lokroep liet fungeren zodat we het vogeltje makkelijker konden spotten. We zijn nog maar net onderweg of hij hoorde al een kolibrie. Deze vogeltjes hebben allen hun eigen gebiedje waarover ze eigen baas zijn. Indringers (andere kolibrietjes) worden dan ook direct weggejaagd. Via de telescoop zagen we een heel klein vogeltje, circa 7 cm groot en mooi felgroen.

Even verderop stonden er best veel mensen stil en naar een boom te kijken. Dus er moet iets te zien zijn en ja hoor de 3-tenige luiaard hing daar in een boom. Nou zijn deze beestjes over het algemeen niet zo erg actief maar deze wel. Hij bewoog over een tak en daarna kwam hij zelfs heel langzaam (want snel zijn we echt niet) naar beneden gekropen. Het was een mannetje want op zijn rug had hij een duidelijke zwarte streep. De luiaard heeft ook opvallend lange armen en benen, geen staart maar meer een vergroot stuitje en zijn kopie is heel guitig, plat met grote zwarte ogen. Verder is hij helemaal behaard behalve op zijn tenen en kop. Bij deze waren zijn haren helemaal groen gekleurd van de algen het is ons niet helemaal duidelijk of hij deze algen eet of dat hij er lang schuurt. Overigens komen luiaards zelden naar de grond, alleen om te urineren of als ze niet via de takken naar een andere boom kunnen. Omdat ze op de grond het meest kwetsbaar zijn doen ze dit maar twee keer per week.

Verderop zat er een joekel van een spin (The Great Orb Spider) in zijn web. Dit spinnerag is sterker als ijzer en wordt zelfs gebuikt door de NASA om pakken van te ontwikkelen. Manuel Antonio ligt op een schiereiland en dus overal vlak aan de kust dit zorgde ervoor dat we midden tussen de grote Heliconias landkrabben zagen op de grond. Deze hadden felrode poten en een blauwkleurig lijf. Het grappige aan deze beestjes (toch al gauw 10 cm groot) was dat ze oogjes hebben op steeltjes. Verderop weer iets grappigs: een groen kikker op een groot groen blad. Dit is de kikker met de felrode ogen, alleen overdag zijn die ogen niet te zien. Hij zat helemaal opgevouwen onder het blad en had zelfs de witte stippen die op het blad zaten overgenomen op zijn lijf. Eigenlijk een soort kameleonkikker dus. Boven in een boom zat een toekannest, dat is het voordeel als je met een gids op pad gaat, die weten dat natuurlijk en kijken dan ook meteen of de toekan thuis is. En ja hoor, dit was weer een andere toekan als we eerder hadden gezien deze had een opvallende rode achterkant en weer een giga gekleurde snavel. Hij zat een beetje verstopt achter de bladeren (hoe kan het ook anders hoog in een boom) dus we hebben hem niet helemaal kunnen zien.

Dan zien we een vlinder op een blad zitten, maar het rare eraan is dat deze niet wegvliegt wat eigenlijk elke vlinder doet als je eraan komt. Dat klopt ook want dit is een groenkleurige mot, wel een hele mooie. Dan richt Johan zijn telescoop weer op iets anders en ja hoor, weer een luiaard maar nu met jong. Het jong is 5 maanden oud en ligt in de buurt van zijn moeder. Over een maandje is hij oud genoeg en jacht zijn moeder hem weg en moet hij zelf zien te overleven.

Dan komen we in echt apen gebied, eerst worden we verrast door Capucijner aapjes, ze lopen niet direct weg, want eigenlijk alle dieren hier zijn (helaas) erg gewend aan mensen. Wel laten ze hun tanden zien (vooral het Alphamannetje) omdat er ook jonge dieren in de troep zijn. Dan komen we bij de Squirrelmonkeys deze zijn roodbruin van kleur en hebben een zwart koppie, heel guitig kunnen ze aankijken om weer keihard weg te lopen/springen als je je camera pakt. Het lijkt wel of ze het erom doen. We lopen verder naar een uitzichtpunt waar we zo de zee op kijken, de kust is hier erg ruig en er liggen een paar eilandjes. We denken dat we een dolfijn of zelfs een bultrug walvis zien. Het is beide mogelijk maar helaas het is gewoon een rotspunt die af en toe door een golf zichtbaar wordt. Hadden we de gids toch bijna te pakken maar omdat een telescoop op een vaste plek staat zag hij dat helemaal niet bewoog en kon het eigenlijk geen dier zijn. Nou ja jammer.

Dan komen we bij het strand dat helemaal vol zit bij mensen, dit komt omdat het zaterdag is en in het weekend trekken alle ticos uit de buurt naar dit strand. Het is dan ook een prachtig strand. Er zitten hier ook weer veel apen, deze zijn zover geciviliceerd dat ze zelfs ritsen van tassen kunnen openmaken en het voedsel eruit stelen. Dit komt dan ook weer omdat je toch weer mensen ziet die zelfs chips en koekjes voeren aan de wilde beesten. Dit is echt vreselijk om te zien. We lopen snel weer verder.

Dan zien we een Jesus Christ Lizard op een boomstam op de grond zitten wat ziet dit beest er prehistorisch uit zeg. Allemaal hanekammen op zijn rug die mooi omhoog staan. Verder is hij moeilijk te zien want hij heeft dezelfde kleur als de achtergrond (uiteraard). Dan zijn we weer terug bij de uitgang en zit de tour erop. We bedanken Johan hartelijk want de rondleiding die normaal anderhalf tot twee uur duurt heeft bij ons bijna vijf uur geduurd. Echt fantastisch, we hebben ook vreselijk veel gezien en daar zijn we uiteraard erg blij mee. We zeggen hem dat we hem aan iedereen aanraden, dus bij deze: wil je een goede, kundige, goed Engelstalige, gezellige gids vraag dan naar Johan Chaves. We zijn wel bekaf want het is hier nog steeds 32 graden maar eigenlijk nog erger is de luchtvochtigheid die hier zo hoog is. Je zweet je dan ook het apezuur.

We gaan via de supermarkt waar we yoghurt, jus en bananen halen terug naar ons hotelletje. Daar nemen we een verfrissende duik in het zwembad en verder lezen we rustig een boekie en typen een verslag. Straks nog even ergens lekker uit eten. En dan gaan we morgen weer verder naar het Zuiden. Hopelijk komt daar wel een beetje water uit de kraan want hier is het huilen met de pet op. Want er komt zo weinig water uit de douche dat je beter bij de wastafel je kan wassen. Nou ja, dan wassen we morgen maar de haren.