Vrijdag 22 januari 2010 – Samara naar Manuel Antonio
Vanmorgen ging om 06:30 uur de wekker, want we besoten gisteravond om vandaag nog een keer te gaan surfen. Maar.... we hebben allebei zo een ongelofelijke spierpijn van gisteren, met beurse knieeen en zere armen, dat we besluiten toch maar niet te gaan. We draaien ons nog een keertje om en gaan om 08:30 uur ontbijten. Wel een beetje spijt natuurlijk, maar we moeten vandaag een flink eind rijden en dan is het toch wel lekker als je uitgerust op pad gaat.
Na het ontbijt halen we bij de mini supermarkt om de hoek nog even wat te drinken en een pak koekjes voor onderweg. De bakker aan de overkant laten we dit keer maar voor wat hij is. We komen onderweg vast nog wel iets tegen. Om 9:50 uur vertrekken we bij Hotel Giada. De rit verloopt voorspoedig en rond een uur of 12 lunchen we ergens onderweg. Lekkere koffie, hamburger en een stokbroodje en we kunnen weer verder.
We hebben al gehoord dat er onderweg een hele lange brug komt waar over het algemeen altijd krokodillen onder liggen te zonnen. We besluiten dan ook de auto te parkeren bij de lokale verkopers en de meneer met "I will watch your car" geloven we graag maar we watchen onze eigen car wel. En dat blijkt ook wel goed want de o zo vriendelijke tico hangt 5 minuten later zijn hesje in de bomen en loopt gewoon weg, nadat hij van een paar Amerikanen een handje dollars heeft gekregen. Zijn buit voor vandaag was waarschijnlijk binnen. De krokodillen liggen inderdaad op ons te wachten en Sonja gaat eerst even foto's maken zodat Martin op de auto let en daarna wisselen we dat om.
Na de fotoshoot van welwillende krokodillen rijden we na de brug in een politiecontrole. Ze controleren hier eigenlijk altijd op snelheid met laserguns hadden we al gehoord van andere Nederlanders (Bedankt Remco!) en we rijden dan ook niet te hard, maar toch mogen we naar de kant. Waarschijnlijk omdat we geen kentekenplaten op de auto hebben zitten. De vriendelijke politieman vraagt naar de autopapieren en we hebben geen idee wat hij bedoelt want het is een huurauto en dat is dan niet direct duidelijk. Sonja duikelt een A4-tje met een beschrijving op die in de auto ligt en dat blijkt precies te zijn wat de agent nodig heeft. Hij kijkt wat bedenkelijk en zijn collega komt er ook bij dus we denken dat het mis is, maar na wat vragen over wanneer we in Costa Rica zijn aangekomen en wanneer we weer de auto inleveren blijkt toch dat alles in orde is. De autopapieren betreffen een tijdelijke kentekenregistratie, die maximaal 45 dagen geldig is en is afgegeven op 18 december 2009. Dat gaan we dus redden als we op 29 januari weer het land verlaten en de auto hebben ingeleverd. Maar we hadden geen idee dat dit het geval was, dus voor andere Nederlanders met een huurauto misschien goed om bij ophalen van de auto toch even extra op te letten! Ook wel handig om dat bij de reisinformatie te horen te krijgen, overigens.... Enfin, we mogen verder rijden en zijn rond 16:00 uur in Quepos waar we op zoek gaan naar een bank om geld te pinnen. Bij 1 bank lukt het niet om geld te pinnen met de bankpas, maar bij de 2e lukt het om alleen colonnes te pinnen. Dollars blijkt uiteindelijk pas bij de 3e bank te lukken. Enfin, we weten nu wel welke bank we moeten hebben voor dollars en colonnes. Tegenover de bank zit een supermarkt dus Sonja gaat nog even boodschappen doen, zodat we wat water en cola hebben in het hotel. Het drukke dorpje Quepos is een ware verkeersopstopping van eenrichtingswegen die elkaar dwars zitten, dus we zijn blij dat we er weer uitmogen.
Een kwartiertje later komen we aan bij het hotel. We hadden al gelezen dat we erg goed moesten opletten voor het straatje waar het hotel in ligt, maar we rijden in 1 keer goed en kunnen de auto op het oprijpad parkeren. Met wegrijden zal dat wel lastig worden, want het is maar een smal paadje achter het hek en als alle gasten hun auto daar op kwijt willen gaat dat niet lukken. We zullen ook wel even iets moeten regelen voor als we weg willen, want de andere gasten parkeren achter ons en staan dan dus in de weg. Maar dat zien we morgenochtend wel. We gaan vanavond wandelend naar een restaurant om de hoek.
We ontmoeten ook onze Duitse vakantiegangers uit Rincon de la Vieja weer hier, die we ook in Samara al weer waren tegengekomen. We rijden ongeveer dezelfde route en blijken nu ook nog weer eens in hetzelfde hotel te overnachten. Toch wel leuk.
Ook ontmoeten we Rob en Roos die ook bij Riksja een weblog bijhouden en waarvan we de belevenissen dus ook een beetje volgen. Je leest zo van elkaar ook wel eens tips van lokaties of hotels die je dan weer kunt gebruiken, dus het is erg leuk dat we elkaar hier tegenkomen. We lopen tegelijkertijd op weg naar een restaurant en na wat omzwervingen komen we toch gezamenlijk bij de pizzeria rechtsaf om de hoek uit. Het duurt wat lang voordat de pizza's arriveren, maar ze zijn wel erg lekker. Een aanrader dus.
Om 21:30 uur zijn we weer terug bij het hotel, werken we het reisverslag alvast op de laptop bij, maar hier is helaas geen WiFi-internet (voor het eerst sinds we in Costa Rica zijn..!!) dus dit verslag lezen jullie later wel.
Voor nu lekker slapen en morgen naar Manuel Antonio. Vroeg uit de veren want het is hier bloedheet (34 graden vandaag) en je zweet als een otter. Hoe eerder je dus in het park bent hoe koeler het nog is, dus we willen na het ontbijt (07:00 uur) zo vroeg mogelijk weg. Hopelijk lukt dat een beetje met de auto's, maar dat zien we dan morgenochtend wel. We toeteren gewoon iedereen wakker :)