Zaterdag 23 januari 2010 Manuel Antonio
Vanochtend de wekker weer om half zeven gezet zodat we om zeven uur aan het ontbijt zaten. Scrambled eggs met een geroosterd broodje en natuurlijk vers fruit. Om half acht waren we klaar alle spullen bij elkaar gezocht ons goed ingesmeerd met factor 15 en gaan. Nog even terug want Sonja was haar zonnebril vergeten en dat is niet zo slim hier in Costa Rica. Bij de supermarkt nog een paar bananen en koekjes gehaald, water hadden we al genoeg.
Om acht uur waren we in Manuel Antonio, we waren al gewaarschuwd op de weg ernaar toe staan er allemaal mannetjes te wijzen en te fluiten dat je daar moet parkeren en dat ze wel je gids willen zijn. Gelukkig wisten we al dat we tot het einde door moesten rijden dat deden we dan ook en op het eind was er een kleine rotonde en een parkeerplaats. Hier konden we de hele dag in de schaduw staan voor 2000 Colonnes nou dat is 1,60 Euro dus niks mis mee. Even teruglopen naar de ingang van het park waar ook weer iemand stond die wel onze gids wilde zijn. Toch maar helemaal naar de echte ingang gegaan en inderdaad daar stonden de gecertifiseerde gidsen die echt voor het park werken.
We hebben nog even onderhandeld dat we met z'n vieren met een gids mee konden. Want zij maken het liefst de groep zo groot mogelijk. Daar hadden we geen zin in, nu waren we met twee Amerikanen dus dat is dan alleen maar uitleg in het Engels dus erg prettig. Johan was onze gids, een jonge man die zijn vak prima verstond. Hij wilde als kleine jongen altijd al gids worden en nu deed hij dit werk alweer bijna zes jaar. Hij heeft er erg veel plezier in en dat straalde hij ook uit. Wat kon hij vertellen zeg. Alle vogel geluidjes herkende hij en op zijn MP3-speler had hij ook geluidsopnames van alle hier voorkomende vogels staan zodat hij als hij een vogeltje herkende zijn MP3-speler als een soort lokroep liet fungeren zodat we het vogeltje makkelijker konden spotten. We zijn nog maar net onderweg of hij hoorde al een kolibrie. Deze vogeltjes hebben allen hun eigen gebiedje waarover ze eigen baas zijn. Indringers (andere kolibrietjes) worden dan ook direct weggejaagd. Via de telescoop zagen we een heel klein vogeltje, circa 7 cm groot en mooi felgroen.
Even verderop stonden er best veel mensen stil en naar een boom te kijken. Dus er moet iets te zien zijn en ja hoor de 3-tenige luiaard hing daar in een boom. Nou zijn deze beestjes over het algemeen niet zo erg actief maar deze wel. Hij bewoog over een tak en daarna kwam hij zelfs heel langzaam (want snel zijn we echt niet) naar beneden gekropen. Het was een mannetje want op zijn rug had hij een duidelijke zwarte streep. De luiaard heeft ook opvallend lange armen en benen, geen staart maar meer een vergroot stuitje en zijn kopie is heel guitig, plat met grote zwarte ogen. Verder is hij helemaal behaard behalve op zijn tenen en kop. Bij deze waren zijn haren helemaal groen gekleurd van de algen het is ons niet helemaal duidelijk of hij deze algen eet of dat hij er lang schuurt. Overigens komen luiaards zelden naar de grond, alleen om te urineren of als ze niet via de takken naar een andere boom kunnen. Omdat ze op de grond het meest kwetsbaar zijn doen ze dit maar twee keer per week.
Verderop zat er een joekel van een spin (The Great Orb Spider) in zijn web. Dit spinnerag is sterker als ijzer en wordt zelfs gebuikt door de NASA om pakken van te ontwikkelen. Manuel Antonio ligt op een schiereiland en dus overal vlak aan de kust dit zorgde ervoor dat we midden tussen de grote Heliconias landkrabben zagen op de grond. Deze hadden felrode poten en een blauwkleurig lijf. Het grappige aan deze beestjes (toch al gauw 10 cm groot) was dat ze oogjes hebben op steeltjes. Verderop weer iets grappigs: een groen kikker op een groot groen blad. Dit is de kikker met de felrode ogen, alleen overdag zijn die ogen niet te zien. Hij zat helemaal opgevouwen onder het blad en had zelfs de witte stippen die op het blad zaten overgenomen op zijn lijf. Eigenlijk een soort kameleonkikker dus. Boven in een boom zat een toekannest, dat is het voordeel als je met een gids op pad gaat, die weten dat natuurlijk en kijken dan ook meteen of de toekan thuis is. En ja hoor, dit was weer een andere toekan als we eerder hadden gezien deze had een opvallende rode achterkant en weer een giga gekleurde snavel. Hij zat een beetje verstopt achter de bladeren (hoe kan het ook anders hoog in een boom) dus we hebben hem niet helemaal kunnen zien.
Dan zien we een vlinder op een blad zitten, maar het rare eraan is dat deze niet wegvliegt wat eigenlijk elke vlinder doet als je eraan komt. Dat klopt ook want dit is een groenkleurige mot, wel een hele mooie. Dan richt Johan zijn telescoop weer op iets anders en ja hoor, weer een luiaard maar nu met jong. Het jong is 5 maanden oud en ligt in de buurt van zijn moeder. Over een maandje is hij oud genoeg en jacht zijn moeder hem weg en moet hij zelf zien te overleven.
Dan komen we in echt apen gebied, eerst worden we verrast door Capucijner aapjes, ze lopen niet direct weg, want eigenlijk alle dieren 
hier zijn (helaas) erg gewend aan mensen. Wel laten ze hun tanden zien (vooral het Alphamannetje) omdat er ook jonge dieren in de troep zijn. Dan komen we bij de Squirrelmonkeys deze zijn roodbruin van kleur en hebben een zwart koppie, heel guitig kunnen ze aankijken om weer keihard weg te lopen/springen als je je camera pakt. Het lijkt wel of ze het erom doen. We lopen verder naar een uitzichtpunt waar we zo de zee op kijken, de kust is hier erg ruig en er liggen een paar eilandjes. We denken dat we een dolfijn of zelfs een bultrug walvis zien. Het is beide mogelijk maar helaas het is gewoon een rotspunt die af en toe door een golf zichtbaar wordt. Hadden we de gids toch bijna te pakken maar omdat een telescoop op een vaste plek staat zag hij dat helemaal niet bewoog en kon het eigenlijk geen dier zijn. Nou ja jammer.
Dan komen we bij het strand dat helemaal vol zit bij mensen, dit komt omdat het zaterdag is en in het weekend trekken alle ticos uit de buurt naar dit strand. Het is dan ook een prachtig strand. Er zitten hier ook weer veel apen, deze zijn zover geciviliceerd dat ze zelfs ritsen van tassen kunnen openmaken en het voedsel eruit stelen. Dit komt dan ook weer omdat je toch weer mensen ziet die zelfs chips en 
koekjes voeren aan de wilde beesten. Dit is echt vreselijk om te zien. We lopen snel weer verder.
Dan zien we een Jesus Christ Lizard op een boomstam op de grond zitten wat ziet dit beest er prehistorisch uit zeg. Allemaal hanekammen op zijn rug die mooi omhoog staan. Verder is hij moeilijk te zien want hij heeft dezelfde kleur als de achtergrond (uiteraard). Dan zijn we weer terug bij de uitgang en zit de tour erop. We bedanken Johan hartelijk want de rondleiding die normaal anderhalf tot twee uur duurt heeft bij ons bijna vijf uur geduurd. Echt fantastisch, we hebben ook vreselijk veel gezien en daar zijn we uiteraard erg blij mee. We zeggen hem dat we hem aan iedereen aanraden, dus bij deze: wil je een goede, kundige, goed Engelstalige, gezellige gids vraag dan naar Johan Chaves. We zijn wel bekaf want het is hier nog steeds 32 graden maar eigenlijk nog erger is de luchtvochtigheid die hier zo hoog is. Je zweet je dan ook het apezuur.
We gaan via de supermarkt waar we yoghurt, jus en bananen halen terug naar ons hotelletje. Daar nemen we een verfrissende duik in het zwembad en verder lezen we rustig een boekie en typen een verslag. Straks nog even ergens lekker uit eten. En dan gaan we morgen weer verder naar het Zuiden. Hopelijk komt daar wel een beetje water uit de kraan want hier is het huilen met de pet op. Want er komt zo weinig water uit de douche dat je beter bij de wastafel je kan wassen. Nou ja, dan wassen we morgen maar de haren.