Details

Gepubliceerd: 27 maart 2010

Dinsdag 19 januari 2010

Vanochtend werden we om 5 uur gewekt door de papagaai Kokki. Hij gilde de heleboel bij elkaar maar gelukkig waren we ervoor gewaarschuwd dus wisten we wat het was en sliepen al snel weer in, om vervolgens om half zeven op te staan een douche te nemen en vervolgens een ontbijtje te nuttigen op de veranda. Daarna de spullen bij elkaar zoeken want we gaan een rondje lopen in Rincon de la Vieja.

Om 9 uur zijn we op pad. We lopen eerst naar de waterval hiervoor staat 2 uur heen en 2 uur terug gepland die we ook echt nodig hebben. Het is een geklim en geklauter over grote keien en boomwortels en dan nog berg op en berg af. Maar uiteindelijk komen we aan bij de waterval. Echt een fantastische plek, een waterval die in een kom van azuurblauw water valt. Op de keien kleden we ons om en nemen een overheerlijke duik. Het water is niet eens zo heel erg koud. Aan de linkerkant komt er nog een klein stroompje het water in. Dit is warm water van een bron, heel bijzonder. Eigenlijk kunnen we dus wisselbaden nemen in de natuur.

Na een uurtje gaan de wandelschoenen weer aan en vangt de terugweg aan. Dit gaat al niet meer zo gemakkelijk. Het is behoorlijk warm en als we even geen bescherming hebben van bomen is het 33,6 graden. Plotseling zien we bladeren bewegen in de bomen dit moeten apen zijn. We turen naar boven en ja hoor, daar zitten Spidermonkeys, dit zijn slingerapen. Het is erg grappig om ze te zien slingeren van tak naar tak. Als we ze roepen, zitten ze ons echt te bestuderen. Deze ontspanning zorgt ervoor dat het laatste stuk wat soepeler verloopt.

Bij de ingang halen we een cola voor de nodige energie want we lopen nog een rondje aan de andere kant van het park. Al snel zien we een groep Capucijnerapen die we natuurlijk weer vastleggen. Dan komen we langs de eerste vulkanische activiteit, eerst een plek waar hete stoom de grond uitkomt. Dan komen we bij een kleine vulkaan. De doorsnee van deze krater is vijf meter. We zien ook modderpoelen, hier zien we de modder koken net zoals snert of kokende custardpudding maar dan zonder een gasstel eronder. Het is allemaal erg mooi.

Na twee en half uur zijn we weer terug bij de auto, we ploffen neer op de stoelen met het idee; we komen niet meer overeind, een hele dag klimmen en klauteren voel je echt in de benen. We rijden de 7 kilometer weer terug naar de hacienda. Martin neemt direct plaats in de hangmat met een biertje en Sonja gaat fotos nemen van een mooie zonsondergang, ja verschil moet er zijn. Lekker douchen en een gezellig diner aan de grote tafel.

Details

Gepubliceerd: 27 maart 2010

Maandag 18 januari 2010

Gisterenavond zijn we niet meer naar de kikkertuin gegaan. We lazen ergens dat de kikkertjes daar in glazen terraria zouden zitten. Nou dan kunnen we net zo goed naar Artis dat is niet de bedoeling. We willen de inheemse dieren graag in hun natuurlijke omgeving terug vinden. Dat kost een beetje moeite maar geeft veel meer voldoening. Omdat we 's middags al uitgebreidt bij de Italiaan hadden gegeten hebben we alleen een lekker ijsje gehaald in het dorp. Daarna hebben we een spelletje Katan gespeeld. Hebben we dat ook niet voor niets meegenomen.

Na een goede nacht zijn we om half acht opgestaan en na het ontbijt hebben we alle spullen weer bijelkaar gezocht en zijn we weer in de auto gestapt. Het is weer prachtig weer. Je ziet nu wel heel erg goed de wolken uit het Cloud Forest komen. We rijden het dorp uit op naar de volgende locatie voor het volgende avontuur. We rijden weer via een giga hobbelweg Monteverde uit. Dit keer duurt het niet zo lang maar het is wel goed voor een uurtje hobbelen. Dan zijn we op de Panamerican, de snelweg dwars door Costa Rica. Het is hier ook meteen een stuk warmer zeg maar gewoon heet. De temperatuurmeter in de auto geeft 35 graden aan en dat is niet de temperatuur van de motor maar gewoon van buiten. Dan schiet het op en om 12 uur zijn we in Liberia waar we inkopen doen. Water, jus en een stokbroodje met wat ham en kaas voor tussen de middag.

Vijf kilometer ten Noorden van Liberia slaan we af naar Rincon de Vieja, weer een unpaved road maar nu een stuk beter onderhouden. Achteraf blijkt dat te zijn omdat ze van de ICE (de Costa Ricaanse Nuon) hier onderzoek doen naar het opwekken van electriciteit via de warmte van de vulkaan en daarvoor moeten ze met grote vrachtwagens hierlangs. Al gauw kwamen we bij de afslag naar ons nieuwe stekkie voor 2 nachten, Rural del Campo. Het ziet er hier erg leuk uit. Een kleine hacienda met 6 kamers. De eigenaar is Belgisch dus we worden in het Nederlands ontvangen. We hebben de groene kamer alles staat tegen elkaar open en het waait lekker door. We doen even rustig aan want we moeten erg wennen aan de warmte. We spoelen wat ondergoed uit want ook dat moet gebeuren en hier schijnt de zon en waait het en dat betekent dat het gauw weer droog is. Prima toch.

Het park is op maandag gesloten maar je kan wel al naar een waterval rijden en wandelen die vlak voor de ingang ligt. Dat gaan we dan ook maar doen. We rijden richting het park en vlak voor de ingang parkeren we de auto. Hier zou het pad moeten beginnen maar we zien niet echt iets. Wel een bord met daar op prive terrein bij een weggetje wat afgezet is. Omdat dit het enige pad is wat we zien gaan we er maar in. En dat was dus goed. Na 500 meter staat er een bord met daarop Caterata Oropendora we zitten dus goed. Al gauw horen we het water stromen en dalen we af richting het riviertje. Dan moeten we nog springen over een aantal grote keien die in het water liggen. Een trappetje op en dan staan we tegenover de waterval. Het ziet er schitterend uit en het nodigt echt uit om te gaan zwemmen wat we dan ook gaan doen. Martin gaat eerst want dan kan Sonja mooi fotos maken. Het water is gelukkig niet zo koud als we van te voren bedenken. Als je door bent is het zelfs heerlijk. Sonja zwemt ook nog even een rondje langs de waterval want eronder lukt niet. Je kan niet tegen de stroom inzwemmen zoveel water stort er naar beneden. Afdrogen en de kleding weer aan.

Bij het teruglopen over de keien glijdt Martin nog uit met als gevolg twee natte schoenen want met beide voeten is hij in het riviertje terecht gekomen. Hetzelfde pad weer teruggelopen naar de auto. Plotseling springt Martin een meter vooruit. Wat is er aan de hand? Zit er een slang langs het pad. Deze schrikt net zo van ons als wij van hem en schiet dus de bosjes is alleen niet zover we zien hem nog liggen. Dus eerst goed kijken waar zijn kop precies ligt, deze ligt richting het bos. Dus Sonja kan ook passeren. De slang ligt met zijn kop lekker in het zonnetje dus met trillende handen maken we nog snel een foto. Het is een bruine slang van ongeveer 120 cm lang. Ons pad vervolgen we al stampend en luid pratend zodat we niet nog een keer voor een verrasing komen te staan. We rijden weer terug naar onze hacienda en nemen een douche.

Om 7 uur gaan we met zijn allen eten aan een giga tafel. Eerst krijgen we een soepje, het hoofdgerecht bestaat uit kip met rijst, sla, specieboontjes en kool en een pudinkje toe. Het is lekker en bovenal gezellig met als gezelschap Fransen, Duitsers , een Amerikaanse en de Belgische eigenaars. Daarna wordt er nog een potje gesjoelt en dat is natuurlijk hilarisch want het is wel Hollandse folklore

Details

Gepubliceerd: 27 maart 2010

Zondag 17 januari 2010 – Monteverde

Vanmorgen ging om 06:00 uur de wekker en normaal gesproken is dat geen probleem, maar op vakantie is dat toch iets minder. Snel ontbeten en dan naar het park waar Elvin Rodriquez al op ons staat te wachten. Met een klein groepeje van 6 personen vertrekken we, Elvin met een grote telescooplens op statief.

We krijgen uitleg over het nevelwoud (cloud forest) en over diverse planten. Vervolgens worden de gidsen wel opgewonden, want ze zien iets bijzonders. Het blijkt een quetzal te zijn, een bijzonder vogel die maar zelden wordt gespot. We kunnen met het blote oog ook bijna niets zien en we snappen niet dat die gidsen dat wel kunnen, maar ze zullen wel weten waar ze moeten zoeken. Via de telescoop zien we een prachtige vogel met heel veel kleur en een lange staart. Het lukt ook vrij aardig om via de telescoop met de kleine camera daar een foto van te maken. De gidsen zijn daar heel bedreven in!

Een klein stukje verder weet een gids dat er in een boom een groene slang zit. Zelfs met de verrekijker is hij bijna niet te zien (zeker niet vanuit de hand) maar met de telescoop natuurlijk weer wel. Zeker als je weet waar je het zoeken moet, zo een groene slang tussen groene blaadjes. Ook die gaat natuurlijk op de foto via de telescoop.

Een stukje verder komen we apen tegen. Voornamelijk brulapen en mogelijk ook een kapucijner aap, maar die is zo snel weg dat we het niet zeker weten. De brulapen staan ook mooi op de foto via de telescoop.

Al met al een prachtige wandeling met schitterende resultaten. Als we de Reserve uit zijn laat Luiz ons ook nog een holletje zien met een Tarantula (vogelspin). Het blijft een eng beest....! We eindigen de tour bij een souvenirshop, waar diverse hummingbirds (kolibri) van suikerwater snoepen, dat daar voor ze is opgehangen. Sonja krijgt er een aantal mooi op de foto!

We eten hier een lekker stukje taart – het is tenslotte zondag – en lopen vervolgens de Reserve weer in voor een ander stukje wandeling naar een hanging bridge. We zien geen bijzondere dieren meer, maar het is wel prachtig hier!

We besluiten te vertrekken en gaan eten bij Johnny's Pizza, langs de weg naar Santa Elena. We hoorden van de B&B-houdster dat we daar 20% korting krijgen, dus als echte hollanders maken we daar gebruik van. Heerlijke pizzas gegeten. Misschien gaan we vanmiddag nog even naar de Frog Pond (kikkertuin) maar dat zien we nog wel. Sonja gaat even een uurtje pitten en Martin werkt Internet even bij.

Morgen vertrekken we naar Rincon de la Viejo, dus dat betekent weer inpakken, een eindje hobbelen en dan weer uitpakken. Maar het belooft mooi weer te blijven voorlopig en het is daar (hebben we van andere Nederlanders gehoord) echt prachtig, dus we gaan met veel plezier op pad. Misschien morgen of overmorgen zwemmen onder een waterval....