Details

Gepubliceerd: 14 december 2013

14 december 2013

Vandaag lekker uitgeslapen, we hoeven niet te rijden en hebben een relaxt dagje voor de boeg. Om tien uur hebben we ontbeten en is de boel aan kant. We reinigen de camper wat inhoudt dat de waste (afvalwater) wordt geleegd en het water wordt aangevuld. Verder maken we ook de ramen schoon. Want twee dagen terug reden we met 100 km per uur dwars door een bijenzwerm heen tikketikketik op het vooruit. De beestjes zelf vlogen weer van de ruit af maar er zat nog genoeg honing en stuifmeel op de ruit (daar waar de ruitenwissers niet komen). We zetten de camper weer op z'n plekje en pakken de tas om naar de stad te gaan.

We gaan met de bus en zo gezegd zo gedaan. De bushalte is 500 meter verderop. Nou dat is nou jammer de bus komt pas over 35 minuten. (Kijk dan ook op je timetable voordat je naar de halte loopt). Er komen nog een paar toeristen aangelopen en zo gaat de tijd toch weer snel voorbij.

In een half uurtje rijden we naar de stad. We gaan naar het Te Papa museum. Dit is een giga groot museum wat echt een aanrader is. Je kan je hier wel een hele dag vermaken. We beginnen op de zesde verdieping en gaan zo weer naar beneden. Er is van alles te zien, schilderijen, oude potten en borden. Maar ook de geschiedenis van de Maori met al hun gebruiken en voorwerpen. Er is een afdeling wat alles verteld over de geothermische activiteiten (aardbevingen/vulkaanuitbarstingen) hier en waardoor dat komt. Ook een hele etage waar je alle fauna vindt van het eiland de inheemse maar ook vooral de geïmporteerde beesten.

Er is ook een afdeling waar je al het onderwater leven kan aanschouwen in de vorm van skeletten en natuurlijk de nagemaakte vissen. In een bak ligt een giga octopus die ooit per toeval is gevangen door een vissersboot in de wateren van Antarctica. Het beest zat vast aan een vis die ze aan de haak hadden geslagen. De octopus is wel drieënhalve meter lang. Ze hebben het beest diepgevroren en in het laboratorium van het Te Papa museum weer langzaam ontdooid. En nu ligt ie in het museum in een bak op sterk water. Als je dat ziet wil je nooit meer de zee in.

Na drie uur rondkijken hebben we het wel gezien. Het is er heerlijk koel maar we willen ook wel een beetje van de warmte buiten genieten. We halen in de supermarkt een broodje, een bakje salade en een flesje jus d'orange en genieten van onze lunch in het park.

We pakken de bus weer terug naar de camping waar we de twee geocaches loggen die we ook hier in de stad hebben gevonden. We gaan weer lekker barbequen en 's avonds lezen we een boekje en schrijven wat voor de website.

Morgen vroeg op voor de ferry naar het Zuidereiland, kijken wat dat ons te bieden heeft.

{flike}

Details

Gepubliceerd: 13 december 2013

13 december 2013

Vandaag ging de wekker weer op tijd (5:30 uur), snel de camper ombouwen, een broodje, een glaasje jus d'orange en starten die camper. We gaan vandaag naar de Jan van Genten (Gannets) kolonie op Cape Kidnappers. Het is nog een klein half uurtje rijden en om kwart voor zeven moeten we er zijn.

Miep van de Tomtom en de kaart zorgen ervoor dat we keurig op tijd aanwezig zijn. We staan op de lijst dus we kunnen mee met Gannet Beach Adventures. Deze organisatie brengt je met een trailer achter een tractor over het strand naar Cape Kidnappers 8 km verderop. Dit kan alleen tijdens laagtij vandaar het vroege tijdstip. We hebben mazzel vandaag is het weer de vroegste tijd om te vertrekken. Dan staat de zon nog niet zo hoog aan de hemel en heb je nog een beetje gefilterd licht.

Om 7 uur stappen we op de trailer en gaan we het strand op. De rit naar de Cape is ook erg interessant. Je ziet hier nl. heel duidelijk het bewegen van de tektonische platen. Om dat de kust hoog is uitgesleten door de oceaan zie je heel goed de verschillende aardlagen. Op vijf plekken zijn daarin scheuren ontstaan en zie je dat de Westkant naar beneden is weggezakt. Dit is veroorzaakt door aardbevingen 1000 jaar geleden. Verder zie je dat de Cape steeds hoger wordt omdat de tektonische plaat aan de Westkant onder de andere doorschuift daardoor wordt Nieuw Zeeland eigenlijk een beetje opgetild. Het verhaal is ook dat ze daardoor steeds dichter bij Australië komen (40 mm per jaar).

Aan het eind van de rit wacht ons nog een wandeling naar de Cape. Dit is nog een behoorlijke klim want de klif is erg hoog (door die tektonische plaatverschuiving zoals ik daarnet heb uitgelegd ;-)). De spierpijn is nog behoorlijk te voelen van de Crossing van eergisteren maar we zetten er flink de pas in om maar zoveel mogelijk tijd te hebben bij de kolonie. Na 25 minuten klimmen zijn we er. Boven op de kaap is een vlakte en aan de zeekant zitten alle Jan van Genten op hun nesten. We kunnen er tot op vier meter afstand bij komen dus we kunnen mooie plaatjes schieten.

    

Er zijn vogels die nog op een ei zitten maar sommige hebben al een pluizig jong van circa 20 cm groot. Er zijn hier zo'n 8500 nesten op de hele kaap. Je kan aan de vogels niet zien wie het mannetje of het vrouwtje is. Dit is alleen te zien tijdens het bouwen van het nest. Het mannetje brengt het materiaal en de vrouwtje legt het op de juiste plaats. Het nest bestaat overigens uit een hoopje grond wat inmiddels heel hard is geworden met daarop wat zeewier. De vogels die levenslang bij elkaar blijven komen elk jaar terug op hetzelfde nest. Gemiddeld worden ze 25 jaar oud. Er wordt één ei gelegd wat door beide vogels wordt bebroedt.

Vanaf november komen de eieren uit waarna het 16 weken duurt voordat het jong uitvliegt. Als het jong groot genoeg is, loopt het naar de rand van de klif laat zich naar beneden vallen en vliegt weg. De jonge vogel vliegt dan in één keer door naar Australië. Daar blijven ze 3 tot 5 jaar waarna ze terug keren naar hun geboorte grond op zoek naar een partner. Deze jonge vogels zie je aan de rand van de kolonie rondhangen. Omdat er steeds één ouder op het nest zit en de ander aan het vissen is, zie je soms de ander terug komen. Dit is een heel koddig gezicht. Het landingsgestel gaat uit d.m.v. het spreiden van de poten. De vleugels worden ingetrokken en dan ploffen ze zo op de grond. Als dat te dicht bij de buurman/vrouw is wordt er direct gepikt. Maar als de pas dan naar de partner is gemaakt volgt er een uitgebreide ontmoeting waarbij er met gestrekte nekken omhoog wordt gekeken en daarna wordt er uitgebreid geknuffeld. Als de jonge vogels zijn gevlogen trekken de volwassen vogels eind mei naar warmere oorden (niet naar Australië) en dan is de hele kolonie leeg.

We maken heel wat foto's wat nog erg lastig is. Dan zie je een mooie vogel met een groot jong, heb je het geheel goed in beeld gaat ma of pa weer zitten. Je weet niet waar je kijken moet want met zoveel vogels is er zoveel te zien. Het aantal foto's zal wel weer veel zijn ons kennende. Maar als er maar 1 of 2 prachtig zijn is het goed toch?

Dan is het alweer tijd om te vertrekken. We lopen de klif weer af terug naar de tractor. Dan rijden we door het opkomende tij weer terug naar Clifton. Onderweg stoppen we nog bij een kleinere kolonie waar we even rondlopen. Dan rijden we weer verder zodat we om 11 uur weer bij de camper zijn.

We kleden ons om en zetten koers naar Wellington. Het is nog een behoorlijk eind en de zon schijnt behoorlijk dus lekker vermoeiend. Rondom Wellington is het behoorlijk druk want we zijn er rond spitstijd. Maar om 18:15 uur zijn we dan op de Top 10 Camping Wellington waar we voor twee nachten inchecken.

{flike}

Details

Gepubliceerd: 12 december 2013

12 december 2013

Vandaag een rij- en wasdag. We zijn toch weer redelijk op tijd wakker. Ja wat wil je als je voor negenen al naar bed gaat. De spierpijn is al behoorlijk aanwezig dus het opstaan gaat niet geheel soepel. We ruimen de camper op wat inhoudt dat het bed weer wordt omgetoverd in twee banken en een tafeltje. Verder stoppen weer alle fotospullen terug in de fototas en ruimen alle vieze kleren op. Dit hingen op de voorstoelen en het dashboard.

Na het ontbijt rijden we terug naar Taupo en dan richting Hastings aan de Oostkust. Het is een rit van 220 kilometer dus we hebben de tijd. We werpen nog de laatste blik op de vulkanen die we gisteren hebben bedwongen en gaan onze weg. Uiteraard wordt er weer ergens koffie gehaald die dit keer wel smaakt, gelukkig.

De weg van Taupo naar Napier brengt ons door een groot houthakkers gebied overal zien je gerooide hellingen en aanplante nieuwe bossen.
Dan zegt de GPS dat er een Earthcache ligt vlak langs de weg. De opdracht is dat we de watervallen moeten tellen. Nou daar slaan we wel even voor af. En niets teveel gezegd. Je verwacht het helemaal niet want we rijden heuvel op heuvel af door alleen maar bossen. Maar daar op dat uitzicht punt staan we zomaar bij de Waipunga Falls. Echt een pracht gezicht. Er stroomt een smal riviertje dat zich zo in de driedelen naar beneden laat storten. We maken een aantal (of eigenlijk veel) foto's. Spelen met statief en ND filter om de waterval als witte melk te zien vallen. 

We rijden weer verder en als we uit het bosgebied zijn komen we door het wijngebied. Wat een druivenranken hier, echt heel veel. Dan komen we langs boomgaarden waar van alles wordt gekweekt. Appels, peren, pruimen, perziken, kersen noem maar op. Als we dan ook een stalletje/winkeltje zien met een groot bord echt fruitijs moeten we dan ook stoppen. We bestellen een yoghurtijs met verse vruchten. De dikke yoghurt gaat samen met het verse fruit in een ijsmachine en komt er ijskoud/bevroren uit. En het smaakt heerlijk.

We gaan naar de Top 10 camping in Hastings waar we om half drie aankomen. We mogen een plekje uitzoeken want ook hier is het niet echt druk. De zon schijnt volop dus we zetten de camper onder een hoge boom. Het is nog steeds wennen dat de zon de andere kant opdraait dus we moeten even nadenken hoe de schaduw draait.

Als de camper is geïnstalleerd stoppen we de was in de wasmachine. Het is nu zonnig met een rustig windje dan is alles maar weer schoon.

We hebben weer de tijd voor het bijwerken van de website en genieten lekker van een koud glaasje drinken. 's Avonds barbequen we op één van de bbq's die hier in de campkitchen staan. Een heerlijke steak met gebakken aardappeltjes. De bbq is hier nl. een metalen plaat dus het opbakken van aardappelen gaat prima. Het smaakt ook nog heerlijk. 's Avonds verder met het uploaden van alle verslagen voor de website en dan slapen want morgenochtend gaat de wekker weer op tijd. Vakantie zeggen ze toch?

{flike}