De bergen in, naar Mt Cook
29 december 2013
In een miezerend weertje worden we wakker en na ontbijt rijden we eerst richting Twizel, weer richting de bergen en Mount Cook. We willen graag nog een paar in de bergen staan en hopen dat het weer zodanig opklaart dat we rond een uur of 02:00 uur 's nachts foto's kunnen maken van de melkweg. Dit gebied staat namelijk bekend om de minste lichtvervuiling en dus letterlijk schitterend mooie sterren aan de hemel. En we hebben al op foto's van anderen gezien dat je met niet al teveel middelen dan ook de melkweg kunt fotograferen, dus dat willen we wel proberen! Maar, voorwaarde is dan wel dat het opklaart want met wolken zie je niet veel....
Onderweg naar Twizel klaart het weer langzaam op en het zonnetje breekt zelfs door. Bij Twizel besluiten we informatie in te winnen over de mogelijkheden om te overnachten bij Mount Cook, een DOC camping. Het is al snel duidelijk dat dit geen probleem zal zijn, omdat die camping groot genoeg is en als campervan je daar altijd wel terecht kunt. Het weer lijkt ook beter te worden (wolkje met zon) dus we durven het wel aan.
Voordat we afslaan naar Mount Cook rijden we even naar het uitzicht over Lake Pukaki. Misschien is Mount Cook wel zichtbaar? Helaas is dat niet het geval, maar het zonnetje schijnt wel mooi in het meer, wat echt gletsjerblauw gekleurd is. Het lijkt bijna giftig, zo blauw. We maken natuurlijk ook daar een paar foto's al hangen de bergen in de verte - daar waar we heen gaan.... - in de wolken.
We rijden weer verdere en rond een uur of 3 komen we op de campsite White Horse Hill, Aoraki aan in Mount Cook National park. Het weer is opgeklaard en we kunnen ons nog niet registreren want de enveloppen zijn op, maar zoeken alvast een plekje. We zetten de stoeltjes uit en genieten met een colaatje van het prachtige uitzicht op gletsjers om de hoek.
Om een uur of 4 besluiten we maar eens een stukje te gaan lopen want het is nu prachtig weer en het lijkt er op dat het uitzicht op de gletsjers om de hoek nog iets mooier is. We wandelen naar het uitzichtpunt en inderdaad: dat is wel de moeite waard! Tijdens de wandeling komen we de twee Fransozen van Agent Smith ook weer eens tegen. Het is toch wel een klein landje hoor, dat Nieuw Zeeland!
We komen bij een breed uitgeslepen geul van een gletsjer met daarin ijsbrokken en een aantal stroompjes. In die stroompjes zien we zelfs kano's varen! Een geraas betekent dat er ook brokken sneeuw naar beneden vallen en dat geeft weer plotselinge watervallen langs de helling aan de overkant. Het is nog redelijk ver weg maar wel een heel imposant gezicht.
We zitten nog even lekker in het zonnetje in de hoop dat ook Mount Cook uit de wolken zal verschijnen, maar dat lijkt toch niet te gebeuren dus een beetje verbrand lopen we weer terug naar de camper. Sonja kijkt even of er inmiddels registratie enveloppen aanwezig zijn en dat blijkt het geval. Even invullen en betalen en we staan vannacht keurig op een prachtige plek!
We bellen de camping bij Lake Tekapo om te horen of ze morgen de 30e nog een plaatsje voor ons hebben, want daar willen we ook nog graag verblijven. Dat kerkje op de middernachtfoto is namelijk ook een doel op zich :) Ze hebben gelukkig nog net 1 powered site voor ons beschikbaar, dus dat is ook geregeld.
Het lijkt er ondertussen op dat de regen weggaat blijven en dat de lucht zelfs opklaart. We wandelen een stuk van een track over twee 'swing bridges' in de hoop om Mount Cook te kunnen zien in avondlicht. Maar als we over de 2 bruggen zijn en dan nog een uur moeten lopen naar het uitzichtpunt, terwijl de regen erg dreigend aanstalten maakt en er steeds meer bewolking terugkomt besluiten we om te keren. We komen in de miezer terug bij de camper en dat is maar goed ook, want we hadden geen regenjas en zo meegenomen.... lekker voorbereid he...!
We zijn bezweet van de wandeling en besluiten de douche in de camper dan toch maar een keer uit te proberen. En dat is een beleving op zich. We zetten de boiler aan, althans de knop waarvan de verhuurder zij dat het zorgt voor warm water en wachten een kwartiertje. Niet het half uur dat ze had verteld...En dan kan het feest beginnen. Sonja natuurlijk eerst, want die wil warm water, terwijl Martin het bed opmaakt. Wat is die douche een klein hokkie zeg! Je kunt echt letterlijk je kont niet keren en het straaltje water dat de pomp er uit weet te persen is net genoeg om nat te worden... Martin mag daarna de rest van het warme water opmaken. Eeeh... rest...laat maar... het is nog net niet koud, zeg maar. Maar, je kunt je toch even een beetje flodderen en dat voelt toch even frisser. Morgen maar weer ergens op een campsite een echte douche.
Inmiddels is het donker en de regen komt weer naar beneden. Er is ook niets meer te zien buiten, dus we gaan slapen.
Morgen naar Tekapo.
{flike}
Moeraki Boulders en Blue Penguins
28 december 2013
Vandaag rustig opgestaan en ontbeten. Het zonnetje schijnt dus de korte broeken gaan weer aan. Zo dat was lang terug. Boodschappen gedaan, de tank volgegooid en gaan. Richting het Noorden. Het doel voor vandaag is Oamaru. We zijn net een half uur onderweg of we rijden een dikke mist in. Miezerregen en zware bewolking, zicht nog geen 50 meter. Wat is dat nou, zitten wij in onze korte broek. Dan de kachel maar wat hoger.
Onderweg komen we bij Moeraki waar we in de kleine haven wat drinken en rondkijken inmiddels schijnt de zon weer, wel zo prettig. Dan rijden we verder naar de Moeraki Boulders. Dit zijn grote ronde stenen die zo op het strand lijken te zijn gegooid.
Oeps het is hoog water dus maar terug naar de camper om de schoenen te verwisselen voor de badslippers dat is wat makkelijker als je door het water moet. We hebben het statief en het 1000 ND grijs filter meegenomen want hier moet toch iets fotografisch creatiefs mee te doen zijn.
Het is erg druk. Het is dan ook een mooi gezicht. Als grote knikkers liggen de stenen in de branding. Ze varieren in grote van 50 centimeter tot 300 (ja drie meter) centimeter in doorsnede. Het leukste is natuurlijk om er op te gaan staan en dan de branding op te laten komen.
We maken wat lange sluitertijd foto's wat nog lastig is omdat er zoveel mensen zijn. Maar een beetje creatief zijn in het weghouden van mensen en veel geduld moet toch wat mooie plaatjes hebben opgeleverd. Er zijn ook stenen die uit elkaar zijn gevallen omdat in de stenen zich ook leem bevindt en dat is de zwakke plek van de steen. Na een uurtje zijn we uitgespeeld met de camera en lopen we terug naar de camper en eten een broodje.
Verder op pad naar het Noorden. Om half drie rijden we Oamaru binnen en we hebben besloten de Top 10 nog een kans te geven omdat ze daar bbq's hebben en de andere camping nog 15 km noorderlijker ligt. Geen verkeerde keus dit keer. Er is nog een powered site voor ons dus we hebben een plekkie. Zo dat is ook wel eens lekker op tijd op een camping. We pluggen de 220V erin en typen het verslag van gisteren af en genieten nogmaals van onze foto's bij de Yellow-Eyed-Penguins. We gaan op tijd eten. Voor de verandering maar weer eens op de bbq haha eten lekker.
Zodat we om 18:30 uur op pad kunnen voor de pinguïns. Eerst naar een plek waar de Yellow-Eyed aan land komen. We staan bovenop een hele hoge klif en zien twee pinguïns op het strand staan. Jammer genoeg nog verder weg dan op Nugget Point maar we hebben er weer twee gezien. Verder komen er geen andere pinguïns uit het water. Kan ook wel kloppen want er wonen hier zes paren dus niet veel kans dat je ze inderdaad ziet.
We gaan terug naar de camper en rijden naar de haven. Van de buschauffeur (gisteren) gehoord dat de Blue Pinguïns daar bij het einde van de spoorlijn zo de weg oversteken dus we gokken het erop en parkeren de camper daar. Honderd meter verderop is 'Pinguïn Parade'. Dan zit je op een tribune aan een strand en komen ze aan land. Maar daar hebben we geen zin in en bovendien je mag er geen foto's maken. We gokken het erop en blijven bij de spoorlijn wachten.
We zijn er natuurlijk veel te vroeg, maar kunnen nu wel even een rondje door het visitor centrum lopen en even in de haven kijken waar ze dan aan land zouden kunnen komen. Rond een uur of 9 komen de eerste eendjes in zicht. Eendjes? Huh? Het zijn wel blauwe pinguins! Ze zwemmen naar de plek waar boten tewater kunnen worden gelaten zodat ze makkelijk het water uit kunnen komen.
We staan met een klein groepje te kijken hoe ze het water uit klauteren en direct ergens beschutting zoeken tussen een paar keien.
Al gauw wordt de groep toeschouwers ook groter en dat weerhoudt de beestjes van verder lopen en ze wachten tot het donkerder is geworden.
Na een poosje rennen er een paar een paar meter verder naar een schuilplaatsje onder een stapeltje balken. Een koddig gezicht hoe die beestjes rennen. Kop vooruit en bijna vlak over de grond alsof ze in de aanval zijn.
Als het dan echt donker begint te worden en het vervelende oranje straatlantaarnlicht de foto's echt bijna onmogelijk maakt, komen ze uit hun schuilplaats en gaan ze de weg oversteken. Gelukkig zijn er ook medewerkers van het visitor centrum die hier als vrijwilliger goed autoritair optreden, en de beestjes komen met veel aarzeling langzaam de weg over lopen.
Sonja staat precies op de plek aan de overkant waar ze naar toe lopen dus heeft een perfect uitzicht, maar moet wel doodstil blijven staan omdat ze anders schrikken en weer terug lopen. De beestjes komen langzamerhand de weg over en lopen uiteindelijk onder Sonja en over haar voeten door naar het gebied aan de andere kant van de weg, waar ze waarschijnlijk de nesten hebben in het struikgewas.
We pakken het boeltje weer in, het is inmiddels ook net begonnen te regenen en rijden in pikkedonker terug naar de camping.
{flike}
Otago Peninsula
27 december 2013
Vanochtend wakker geworden en het is gewoon droog. Geen regen dit keer. We doen het rustig aan vandaag want er hoeft maar een kleine 100 kilometer gereden te worden. Het doel voor vandaag is Dunedin. Om half tien rijden we weg van de camping. Onderweg scoren we een kop koffie en een warme chocolademelk want de temperatuur komt nog niet boven de 15 graden uit.
Om half twaalf rijden we Dunedin binnen en besluiten direct door te rijden naar de Top 10 camping. We checken in en laten haar bellen voor een excursie aan het eind van de dag. Om 18:15 uur gaan we mee met een gids van Penguin Place. De camping valt wat tegen. De plekjes zijn wel mooi aangelegd maar het sanitair ziet er wat oud uit. Maar ja, we hebben een slaapplaats. Overigens is het hier nog lang niet zo druk als waar ze ons een dag of tien terug al bang voor maakten. Dat alle campings stampvol zouden staan met vakantie vierende Kiwis.
We rijden direct weer weg en gaan naar Otago Peninsula. Het schiereiland voor Dunedin. Het is een mooie weg alleen stuurt 'Truus' ons door het binnenland terwijl wij over de kustweg willen rijden. Al gauw zien we een afslag richting kust dus die nemen we. 'Truus' probeert ons nog een 'u-turn' te laten maken maar daar trappen we niet in.
We zijn van plan om helemaal naar het uiterste puntje te rijden. Daar zit een Albatros kolonie die je kan bezoeken. Als we daar aankomen stikt het van de meeuwen en Martin is nog niet uitgestapt op flats dikke drit op zijn been. Bah, stinken!! We lopen naar het Albatros centre. Ze kan ons vertellen dat er 60 nesten zijn op de kaap en dat drie daarvan zijn te zien. Weliswaar vanuit een schuilhut. De albatrossen zitten nog op hun eieren want de jongen zijn nog niet uitgekomen. Alleen het dichtstbijzijnde nest is op 60 meter afstand. Hmmmm dat is wel erg ver. Dan kan het net zo goed een meeuw zijn. Een beetje jammer, we hadden er iets meer van verwacht dus we besluiten geen bezoek te brengen aan het Albatros center.
We lopen een beetje rond op de kaap en vinden nog een geocache verder heel veel meeuwen. Beneden aan het strandje zit een kolonie zeehonden dus dan daar maar even heen. De beestje liggen lui op de rotsen of spelen in de branding altijd weer een leuk gezicht.
Omdat we vanmiddag laat naar de pinguïns gaan besluiten we ergens onze uitgebreide lunch te gaan klaarmaken. Van local krijgen we te horen dat we dan naar Hoopers Inlet moeten gaan. Dus dat doen we. We gaan dwars over het eiland en uiteindelijk nog een heel eind over een gravelroad. Maar ja aan het eind moet het mooi zijn dus we rijden door. Uiteindelijk staan we op een terreintje onder de bomen. Sonja gaat nasi koken en helaas geen mooi uitzicht voor haar. Martin loopt naar het strand 300 meter verderop. Het strand is wel mooi maar een mooie lunchplek met goed uitzicht is het niet geworden. De nasi is wel heerlijk want in de supermarkt hebben we onze eigen nasi kruiden gevonden. In de New World supermarkten die hier in het hele land verspreidt liggen hebben ze nl. een internationale afdeling (de grotere winkels) en daar kan je bijvoorbeeld drop, hagelslag en nu dus ook nasikruiden vinden.
Dan rijden we naar Penguin Place. Onze tour begint pas om 18:15 uur dus we gaan nog even rustig zitten. We kletsen wat met een buschauffeur die wacht op zijn groep gasten die daar rondloopt. Hij kan ons alvast een tip geven voor morgen waar we de 'Blue Penguins' zelf kunnen vinden (zonder grote tribunes er omheen).
Om 18:15 uur begint de excursie. We krijgen eerst een informatief praatje over het ontstaan van Penguin Palace. In de jaren 60 was er een familie die hier een boerenbedrijf begon. Het viel ze op dat er op hun landgoed penguin leefden. Ze besloten ze te gaan beschermen en aan toeristen te laten zien. Hiervoor hadden ze loopgraven gemaakt zodat je op ooghoogte was met de pinguïns. Dit is uitgegroeid tot een mooi bedrijf waar je de pinguïns van heel dichtbij kan bekijken. Door het hele gebied liggen loopgraven en staan schuilhutten. De pinguïns zijn erg schuw en bang maar als je op ooghoogte met ze staat zien ze je wel maar denken ze dat je net zo klein bent dus dan schrikken ze niet van je. En ook hebben ze allemaal hokjes gemaakt voor de pinguïns waarin ze hun nesten hebben. De Yellow-Eyed-Penguins komen trouwens het hele jaar door 's avonds aan land. Ze trekken dus niet naar een ander deel van de wereld. Ze doen dit waarschijnlijk om hun nestplaats te behouden. De Yellow-Eyed-Penguins zijn ongeveer 45 centimeter groot.
Na de intro rijden we naar de plek waar de beestjes zijn. We zijn met een groep van 12 mensen en lopen achter de gids aan. We hebben nog geen 50 meter gelopen of er staat een pinguin midden in het gras. Stil staan en op je hurken en fotograferen maar. We staan trouwens boven op een klif dus het beestje is helemaal omhoog geklommen. Sommige lopen wel een kilometer het land in naar hun nest. We lopen verder en dan zien we twee pinguïns in het hoge gras staan ze lopen langzaam naar boven en komen steeds dichterbij. Dit is gaaf! We gaan naar een schuilhut en zien ze tot op drie meter afstand. Oef dat worden weer heel veel foto's.
Dan lopen we weer verder en worden we gesommeerd om tegen de berg op te gaan zitten want er loopt een pinguïn vlak langs het pad. Soms staat ie even stil en begint met zijn kop in de lucht te piepen/schreeuwen. Dit doet hij om zijn territorium af te bakenen. Tien meter verderop staan namelijk ook nog twee pinguïns en die zijn volgens hem veel te dichtbij. Dat wij op vier meter afstand zitten lijkt hem niet te deren;-) De twee pinguïns staan gezellig met elkaar te piepen en schreeuwen. Het blijkt een stelletje te zijn wat elkaar begroet. Het heeft heel wat weg van de Jan van Genten van twee weken terug (het lijkt al veel langer geleden).
We lopen verder naar beneden want er is ook nog een jonge pinguïn te zien. Deze is nu vier weken oud en is inmiddels al behoorlijk gegroeid. Als pinguïns worden geboren wegen ze 120 gram en zijn een kaal kuikentje van 10 cm. Dit jong is inmiddels al 2,2 kilo en 25 centimeter lang. De ouders hebben het er dan ook maar druk mee want zo'n jong vreet echt heel veel. Als we er aankomen zien we het jong liggen (één meter bij ons vandaag) vlak ernaast ligt één van de ouders. Beide liggen voor pampus het jong omdat ie net te eten heeft gekregen en de ouder omdat ie zo moe is van het vele vis vangen. De ouders lossen elkaar trouwens (in deze tijd van de broed) dag voor dag af dus het kan ook zijn dat deze ouder wacht op de andere zodat ie zelf weer kan eten. Dan is het tijd om weer terug te gaan. Erg jammer, wij kunnen hier wel de hele dag rondkijken. Maar oh oh oh wat was het fantastisch. Dus voor iedereen die ooit nog in Nieuw Zeeland komt, ga naar Penguin Place. Deze plaats mag je niet missen. En overigens de hele entrance fee (die niet hoog is) komt ten goede van het beschermen van de pinguïns.
We rijden terug naar de camping waar we een douche nemen en gaan slapen.
{flike}