11 december 2013
Om zes uur gaat de wekker en we staan op. Het bed laten we liggen want waarschijnlijk willen we als we terug zijn toch weer direct plat. De kleren liggen al op een stapeltje op de voorstoelen dus die kunnen zo aan. Een boterham en een glaasje jus. Het laatste toiletbezoek en daar staat de bus al klaar. Om 7 uur vertrekken we.
Om half acht zijn we op het vertrekpunt waar nog een toilet staat. Dus nog maar even gebruiken want alles wat je kwijt bent hoef je niet mee te sjouwen toch? Aan het beginpunt ligt ook nog een cache dus die pakken we direct even op. 
Dan gaan we echt van start. De jas hoeft nog niet aan want het is wel fris maar niet koud en warm worden we vanzelf wel. We maken nog een vóór de Crossing foto nu we nog kunnen lachen en daar gaan we. We starten op 1100 meter hoogte. Het eerste stuk is nog vrij vlak ook al stijgt het toch al wat. De route staat prima aangegeven en het pad is ook goed. Soms ligt er zelfs een boardwalk een pad van allemaal planken. Prima verzorgd hier door de DOC, de Nieuw Zeelandse Staatsbosbeheer zeg maar.
Na vier kilometer (1350 m hoogte) begint het toch wel flink te stijgen. Het pad loopt nu steil omhoog en als het even te steil is ligt er een trap. Dit gedeelte wordt ook wel de Devils Staircase genoemd en ja een beter woord kan je er niet voor verzinnen. Soms moeten we echt even stoppen voor een slokje water en om weer op adem te komen. Niet zo gek want in hemelsbreed 1 km stijgen we 300 meter. We hebben overigens mazzel met het weer. Af en toe een wolk voor de zon dus we lopen niet in de snikhete zon.
Dan komen we op een vlakte. Waarschijnlijk de bodem van een oude vulkaan. Rechts naast ons staat de Mt Ngauruhoe oftewel Mount Doom uit de Lord of the Rings triologie. De vulkaan waar het hele verhaal om draait. Hier moest Frodo de ring ingooien van zijn opa om de vloek van de ring eindelijk te kunnen laten verdwijnen. Soms hangt ie in de wolken en vlak daarna zijn de wolken weer verdwenen en hebben we een prachtig zicht op deze vulkaan.
Dan volgt er weer een steile klim 1650 naar 1900 meter hoogte hemelsbreed weer in een kilometer tijd dus dat is een stijgingspercentage van bijna 30%. Halverwege kunnen we de eerste blik werpen op de Red Crater. Echt een pracht gezicht, overigens kunnen we ook heel ver om ons heen kijken want het lijkt wel of we boven de bewolking zitten. Dan volgt er een nog een restklimmetje naar de top van de Red Crater.
Boven aan de top zien we voor het eerst de Emerald Lakes. Een viertal kleine meertjes in het prachtigste groenblauw. Eigenlijk niet te beschrijven zo'n mooie kleur. We lopen nl. al een tijd door het donkerbruin en zwart van lava en ander gesteente. De afdaling van de Red Crater is nog even speciaal. Je kan het vergelijken met het klimduim in Schoorl maar dan een pad van 2 meter breed met allemaal los gruis. Naast het pad moet je niet komen want dan rol je waarschijnlijk zo de vulkaan af. Kortom we hebben keurig het pad gevolgd anders zouden we dit niet kunnen typen ;-)
Dan zijn we bij de Emerald Lakes en inmiddels bevinden we ons weer op 1700 meter hoogte. Hier eten we een broodje en rusten wat uit. We voelen de kuit en boven been spieren al behoorlijk en dan hebben we er nog maar negen kilometer op zitten dus nog ruim tien te gaan.
Er volgt nog een laatste klimmetje naar Blue Lake een groot vulkanisch meer hier. Dan is het alleen nog maar dalen. Maar ook dat begin je behoorlijk te voelen in je benen. Niet zeuren we zijn er immers zelf aan begonnen.
Tijdens de daling komen we nog in vulkanisch actief gebied. We hebben een brief meegekregen mocht er vulkanische activiteit ontstaan dan moeten we direct terug ..... nou maar hopen dat het niet hoeft. We zien uit de vulkaan wel stinkende rook komen. Dit is de rook die we gisteren onderweg ook al zagen. We lopen nu dwars door het gebied waar vier maanden geleden de uitgespuwde lava en as van de vulkaan Tongariro heen vloog.
Bij de Ketetahi hut (1400 meter hoogte) drinken we nog een slok water en eten een muesli reep. Laten de voeten even luchten en dan na 20 minuten weer verder. Het is nog 6,4 kilometer te gaan. Dit laatste stuk slingert steeds verder omlaag. Eerst lopen we nog door kale vlaktes (of eigenlijk vulkaanhellingen) en daarna beginnen er bosschages te verschijnen. Uiteindelijk lopen we door het bos waar het natuurlijk ook niet vlak is. Dan zijn we net lekker aan het dalen om dan bij een klein stroompje uit te komen en daarna weer stijgen. Hmmm de benen vinden dit toch niet meer zo prettig. Er is ook nog een omleiding want door de vulkaan uitbarsting is er een rivier een totaal andere weg gaan zoeken en moeten we er ergens anders lettelijk doorheen. We stappen van steen naar steen en gelukkig houden onze wandelschoen het droog.
Uiteindelijk zijn we even na vieren op de parkeerplaats. We zijn dan 19,4 kilometer in ruim acht uur verder en staan op een hoogte van 700 meter. We drinken ons laatste water op en wachten op de bus die ons weer terug brengt naar de camping. Tijdens deze trip hebben we nog 10! geocaches gevonden en natuurlijk een hoop foto's gemaakt.
Om vijf uur in de bus en om half zes weer terug op de camping. Eerst maar eens onder de warme/hete douche want we hebben vieze stinkkleren aan en daarmee ga je niet op bed liggen natuurlijk. En natuurlijk het koude witbiertje voor Martin en een cola voor Sonja.
We gaan eten bij de pub want om eten te koken, daar hebben we helemaal geen puf meer voor. Martin gaat aan de Burger Speciaal en Sonja aan een overheerlijke pittige pizza. Het is heerlijk warm in de pub en we zitten op een lekker zachte bank ze draaien er allemaal jaren zeventig muziek met de bijbehorende videoclips dus we blijven nog even zitten. En bestellen nog een glas appelsap.
We kijken terug op een schitterende dag en zijn behoorlijk trots op onszelf dat we het toch maar volbracht hebben!!!
{flike}