Australië landinwaarts naar Grampians NP
- Details
27 februari 2007
Na het gebruikelijke ritueel zijn we om half tien weer onderweg. Het zonnetje probeert er al doorheen te komen dus het beloofd een mooie dag te worden.
Vandaag gaan we naar Grampians NP. Dit ligt een stukje landinwaarts we bezoeken eerst weer het Visitor Center en rijden via de zuidkant, de Victoria Valley Road, het park in. Er blijkt in januari 2006 een enorme brand gewoed te hebben (veroorzaakt door de bliksem) welke 60% van het park heeft verwoest. De gevolgen hiervan zijn nog duidelijk te zien. Je ziet hele stukken die nog helemaal zwart geblakerd zijn. Maar het mooie van de natuur is dat het zich ook weer hersteld uit de zwarte stammen komen weer allerlei nieuwe twijgen met frisse groene blaadjes. Ook groeide er de kangaroetail; een zwarte stam van zo’n 20 cm doorsnede, 60 cm hoog en dan allemaal heel stevige stekels heel dun groen omhoog in het midden daarvan groeide dan een hele grote bloemaar (3 m. hoog).
We rijden over een verlaten weg als Sonja in het weiland iets ziet. Het lijken wel hele grote kippen of toch roofvogels (maar die zitten eigenlijk nooit op de grond). Gestopt, in zijn achteruit, verrekijker erbij en ja hoor. Twee Wedge-tailed Eagles. Ze zaten te plukken aan een prooi. Af en toe vloog er een weg maar dan kwam er alweer snel een ander voor in de plaats. Ondanks dat het zo’n 75 meter in het weiland was toch wel mooie foto’s kunnen nemen.
Even verderop zagen we een aantal emu’s lopen. Deze waren te ver weg voor een foto, wel jammer. In het plaatsje Halls Gap zoeken weer een Big 4 camping waar we inchecken voor twee nachten. Op de camping is het wederom heel erg rustig dus zoeken we een mooi plekje uit.
Nadat we wat hebben gegeten en gedronken rijden we nog even het park in. Eerst naar de Boroka Lookout, hier sta je bovenop een berg en kan je vooral heel ver kijken, we zien ook de camping liggen maar daar staat de camper niet meer want die hebben we bij ons ;-). Verder naar de Reed Lookout hier kijk je uit over een dal met allemaal bomen en op de achtergrond weer allemaal nieuwe bergen. Vervolgens gewandeld naar The 
Balconies ook hier weer een schitterend uitzicht over de bergen met uitstekende rotsen die je inderdaad kan aanzien voor balkons. Weer verder gereden met de camper naar de MacKenzie Falls een rondje gelopen naar het uitzichtpunt zodat je de waterval van boven ziet. Wel een mooie waterval maar niet zo heel veel water.
Weer terug naar de camping waar op het plaatselijke voetbalveld een heleboel kangaroes lopen te grazen. In het dorp zaten nog een aantal witte kaketoes, deze hadden een beetje roze in de kop. Weer terug naar de camping waar we een boekje lezen en wat zitten te schrijven. Er komen wat kleine wolkjes aan de lucht dus nog twee foto’s gemaakt van de zonsondergang.
Australië Otway NP / 12 Apostelen
- Details
26 februari 2007
Om acht uur opgestaan helaas is het helemaal bewolkt en dat terwijl we vandaag één van de hoogtepunten van de reis gaan zien. Nou ja we zien wel. Om 9.10 uur reden we weg. Bij Maits Rest 
een wandeling gemaakt. Dit is een gemiddeld subtropisch regenwoud, veel varens en hele hoge grote bomen. Om 12 uur waren we bij Castle Cove een voorproefje voor wat we even verderop nog gaan zien. Inmiddels begint het zonnetje steeds meer de overhand te krijgen dus dat ziet er goed uit. We zijn in Otway NP en ja hoor bij Pt Ronald de camper uit en daar zien we een echte Apostel.
We kunnen deze ook van onder bekijken want je kunt hier via een steile trap in de wand zo naar het strand lopen. Het is echt een gaaf gezicht de oceaan komt met een gigantische branding aan bulderen en dat zorgt voor een eroderende werking op de kust dus hier bestaat uit klippen. Door de werking van het water wordt het zachte kalksteen weggeslagen zodat er op een gegeven moment nog een losse rots staat. Deze erodeert dan weer verder tot dat hij omvalt en verdwijnt. Maar dit spel gaat levenslang door dus er komen steeds weer nieuwe. Boven de oceaan hangt een mist van zeewater veroorzaakt door de harde wind die ervoor zorgt dat het water steeds omhoog geblazen wordt.
We rijden weer verder en dan komen we bij een uitzichtpunt dat op alle ansichtkaarten staat. The Twelve Apostels we kunnen ze niet goed tellen want de kust is niet recht hier. Even verderop weer uitgestapt fototoestel (waar vandaag alweer bijna 100 foto’s bij zijn gekomen), hoed op en koordje vast en daar gaan we weer. Het ene is nog mooier dan het andere. We komen bij Loch Ard Gorge hier is eind 19e eeuw een grote vier master gestrand.
Net zoals vele andere schepen hier voor de kust. Als je zo vanaf de klif naar beneden kijkt snap je dat de drenkelingen geen schijn van kans hadden als ze al aan wal kwamen. Vaak maar een stukje strand van enkele meters en dan een 150 m. hoge klif voor je steil omhoog. Bij Bowhole zit er een gat in de kust waar de zee via een tunnel zo naar binnen stroomt, daarvoor ligt Thunder Cove een grote inham. Doordat het water hier met groot geraas ingeperst wordt maakt het een heleboel herrie. Het één is nog fantastischer dan het andere. The Great Ocean Road verder gereden naar het westen, het is nog steeds schitterend weer echt enorm mazzel hebben we vandaag. We hadden er vanochtend nog een hard hoofd in met die dichte bewolking. We komen nog langs The Arche een grote steen in de zee met een gat er onderdoor.
En ook nog bij de London Bridge, deze zat 20 jaar geleden nog vast aan het land maar is toen ingestort zodat het nu een losstaande berg is met een tunnel eronder. Voorbij Peterborough kwamen we bij de B
ay of Island. Eerst dachten we; we rijden door want het is al laat maar gelukkig sloegen we toch maar af. Niet voor niets. Deze rotsen/kliffen hebben een rodere kleur t.o.v. het goudgeel van de Apostels. Maar het zijn dezelfde op zichzelf staande geërodeerde rotsen in de zee. Echt ongelooflijk wat een kracht golven kunnen hebben op kalksteenrotsen. Het was wederom fantastisch. Foto’s/uitzicht met tegenlicht het moet een mooi effect hebben.
The Great Ocean Road gaat nu verder door het binnenland waar voornamelijk veel veeteelt plaatsvindt. Het gras is hier gelukkig ook wat groener dan in het oosten. Hier gelden dan ook geen waterrestricties zoals we al de hele tijd overal zien. Om zes uur in Warrnambool waar we een Big 4 camping vinden.
Australië Great Ocean Road en ...... koalas op de camping
- Details
25 februari 2007
Om half negen opgestaan, de zon schijnt weer. Een broodje, de camper ombouwen, douchen en tandenpoetsen zodat we om 9.45 uur van de camping wegreden. Het eiland af op naar de ferry die het ons mo
gelijk maakt om de omweg om de baai van Melbourne af te steken. Dit scheelt toch ruim 150 km door en langs een grote stad.Om 11.45 uur waren we bij de ferry in Sorento die ons in een half uurtje naar de overkant van de baai bracht.
Hier zitten we al bijna aan het begin van de Great Ocean Road.
Eerst langs het Visitor center voor informatie zodat we weten wat we absoluut moeten zien. Eerst langs Bells Beach dit is een strand waar vaak internationale surfwedstrijden worden gehouden. Er waren niet echt veel surfers waarschijnlijk omdat het veel te hard waait. Zo’n windkracht 7 uit het zuiden en daar ligt Antarctica behoorlijk fris dus. De windstoppers gaan dan ook aan zodra we uit de camper stappen.
Vervolgens naar de golfbaan in het plaatsje Anglesea want daar schijnt een hele grote groep (2000 st) grijze kangaroes te wonen. En ja hoor, we rijden langs de baan en wat zien we kangaroes op de green, de fairway, overal. Voordat je hier een bal kan putten moet je niet alleen eerst het vlaggetje weghalen maar ook de kangaroes verjagen.
De volgende stop is bij Aireys Inlet, een vuurtoren, daar zagen we een losstaand stuk klif in de zee, zag er echt mooi uit. De lucht is nu helemaal dichtgetrokken dus het wordt nu koud. Het doel van vandaag halen we niet helemaal maar Sonja heeft een camping gevonden in Kennett River, deze beloofd koala’s op de camping. Nou ja, nu zeg ik op de camping, eerst zien en dan …. We melden ons aan en er is nog ruimte zat. Meteen maar gevraagd waar de koala’s dan wel zitten. Nou je bent er net onder twee doorgelopen want net zaten ze daar nog. En ja hoor bij de receptie een koala met jong boven in de boom. Even verderop zit een wat oudere koala op ooghoogte in een jonge eucalyptus boom. Je kon hem zo aanraken en ja ze leven echt en zijn ook “wildlife. Dus geen koalacentrum o.i.d. In dit gebied groeien gewoon de favoriete eucalyptus bomen voor deze koala’s. De camper geparkeerd op zijn plekje en met het fototoestel in de aanslag op zoek naar de koala’s. Het is niet overdreven maar op de camping van 200 bij 100 m. tellen we zo al 15 koala’s. Er zit er nog één met een jong iets lager in een boom dus die kan mooi op de foto.
Naast de camper zit er ook één erg laag die net wakker wordt om te gaan eten. Er zat ook nog een kookaburra op een hek die net een stuk bot uit een prullenbak had gevist, echt een grappig gezicht. Na het 
een dat bestond uit een schaal vers fruit met yoghurt een rondje gelopen naar en over het strand dat aan de andere kant van de weg lift. Op de camping terug ging de oude koala nog even aan de wandel, nou dat ziet er echt raar uit.