23 februari 2007
Om 8.15 uur opgestaan en om 10 uur op pad. Eerst naar Broulee Island NP vlakbij de camping. Een rondje gelopen over het strand en de rotsen. Nog mooie foto’s gemaakt van zeedieren en roofvogels.
Via de Princes Highway No. 1 naar het zuiden. Af en toe langs de kust en dan weer door uitgestrekte bossen en maar kijken naar wildlife waar we continue voor gewaarschuwd worden. Maar het is waarschijnlijk net zoals de herten op de Veluwe vaker op borden dan dat je ze in het echt ziet.
Om 14.00 uur rijden we langs de plaatselijke golfbaan in Eden. En wat ziet Sonja daar?
Juist ja, allemaal grijze kangaroes die ons staan aan te kijken. Stoppen en keren, uitstappen en plaatjes schieten. Echt leuk die beesten, ze zijn net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hen. Ve
rderop nog een paar grotere nog even verder gelopen. Over de green komt een moeder aangehupt met in haar buidel ja, een kleintje. Fantastisch om te zien. Boodschappen gedaan en een broodje gegeten want het is nl. al bijna drie uur.·
We besluiten Mallacoota (het meest zuidwestelijke puntje van Australië over te slaan om in 1x door te rijden naar Lake Entrance zodat we weer een dag inlopen die we mis zijn gelopen door de excursie naar Fraser Island die een dag later werd dan in de oorspronkelijke planning. Inmiddels rijden we door de staat Victoria met veel bos en een erg bochtige weg. Het gaat heuvel op en heuvel af. En nadat het vanochtend weer behoorlijk dicht begon te trekken is het nu weer strakblauw geen wolkje te zien. Lake Entrance is toch wel een eind maar we gaan ervoor. Onderweg zijn we ook geen mooie campings tegengekomen. Het rijden begint nu toch wel erg vermoeidend te worden daarom besluiten we op een Rest Area even een hazenslaapje te doen. Je wordt hier nl. ook continue gewaarschuwd onderweg. “Revive, survive”, “Gapen is vermoeidheid”, “Is op tijd zijn belangrijker dan dood”, “Zere ogen is moe”, “Hazenslaapje=overleven”. Dus dat laatste doen we dan ook maar.
Een ijsje uit het eigen vriezertje in de koelkast en een banaan die we stiekem geïmporteerd hebben (je mag nl. geen fruit invoeren in Victoria). Wisten wij veel, geen controle gelukkig. Onderweg nog wel een steentje tegen de voorruit, dat goed was voor een sterretje. Een Carglass stickertje erop en weer verder zodat we om half acht inchecken op de camping in Lake Entrance. Het begint weer aardig dicht te trekken dus het kan wel eens gaan regenen. Vandaag 436 kilometer gereden Martin mag dan ook lekker in een stoeltje genieten van een biertje terwijl Sonja zorgt voor het eten. We besluiten binnen te gaan eten wat maar goed is ook want het onweer en regen breekt nu echt los. Dit duurt de hele avond.