Australië Philip Island pinguins
24 februari 2007
Om 7 uur de wekker zodat we even half negen onderweg waren eerst even langs een bakkertje voor een overheerlijk Australisch vers broodje. Het is helemaal bewolkt dus een goede rijdag. In Sale lekkere koffie en chocomelk gedronken het regent nu al een tijdje. Maar hoe dichter we naar de kust komen des te opener het trekt de lucht en als we bij de zee staan, schijnt de zon. In Inverloch maken we nog een aantal foto’s met een geintje. Sonja rent over het strand en Martin maakt een mooie panorama foto door mee te bewegen en steeds af te drukken. Kunnen we ze thuis op de PC aan elkaar plakken. De reis verder ging vlot zodat we om half twee op Philip Island zijn. Het doel van vandaag. Direct een camping opgezocht blijkt dat het hele eiland overvol zit (het is weekend en dan stroomt heel Melbourne naar dit eiland, weten wij veel) maar gelukkig heeft ze net nog één plekje nou daar hebben we genoeg aan.
Dat is dan geregeld voor vanavond op naar het Visitor Centre voor informatie. Eigenlijk wisten we het al we gaan naar de pinguïn parade en naar het koala observation centre. Hier zitten een aantal koala’s in de bomen waar je vlak langs kan lopen. Er in namelijk een “boardwalk” gemaakt zodat je op de leefhoogte van de koala’s loopt. En ja hoor, daar zitten ze. Alleen vaak met de rug naar ons toe, dat is wel jammer. Goed verder zoeken misschien vinden we nog anderen en ja hoor. Ook lag er nog een goudkoppige zwarte slang (Black Cupper Head Snake). Deze was wel giftig maar er rustig, hij heeft het niet op mensen gemikt maar meer op muizen etc. Ook zagen we nog kleine Walibis. Nog een rondje over de boardwalk en ja hoor hebben wij even mazzel. Gaat er een koala aan de wandel naar beneden over de leuning van de walk en weer terug want ach het plekje was zo slecht nog niet. Nog wat rondgereden over het eiland naar verschillende kustplaatsjes. Fish and Chips gegeten in Cowes.
Daarna naar de Nobbies een tweetal eilandjes voor het zuidwestpuntje van Philip Island. De zee beukt hier aardig op de rotsen waar je overdag (waarschijnlijk als de zon lekker schijnt) de grootste populatie zeerobben kan zien zitten. Nu dus niet maar wat we wel zagen was wel heel koddig. In een nest zaten twee pinguïnjongen te wachten op hun ouders tot ze terug komen van een dag eten zoeken. Ook zaten er een aantal onder de loopplanken verstopt. Om zeven uur naar de Pinguïn Parade. Naar het schijnt komt er hier na zonsondergang een hele grote groep kleine pinguïns aan wal om hun jongen te voeren. Een uur van te voren mochten we naar het strand, windstopper en spijkerbroek aan want je zit hier lekker in de wind en zonder beschutting zo op het koude beton. Toen begon het wachten en ja hoor toen het schemerig begon te worden kwam er een. Eerst nog een beetje rondzwemmen vlak voor het strand wachtend op zijn vrienden. Ze wachten namelijk tot het donker genoeg is en dan gaan ze met een groepje (ca. 10 st) het strand op. En ja hoor daar kwamen ze, na eerst goed rondgekeken te hebben of het veilig was, waggel de waggel zo het strand op, het duin in naar het nest met jong. Zodat ze dat kunnen voeren. Later liepen we door de duinen terug zag je ze nog allemaal lopen. De jongen kwamen al uit de nest(kast)en. En als ze hun ouders niet vonden (of die kwamen niet) gingen ze op elke willekeurige ouder af om te bedelen om voedsel. De meeste jongen stonden namelijk al op “uitvliegen” dus bijna volgroeid. De ouders komen dan niet meer elke dag terug. Ze moeten namelijk zelf ook vetreserves opbouwen voor de komende winter. Even na tienen weer terug bij de camper om terug te rijden naar de camping.
Australië Broulee NP en kangaroes op de golfbaan
23 februari 2007
Om 8.15 uur opgestaan en om 10 uur op pad. Eerst naar Broulee Island NP vlakbij de camping. Een rondje gelopen over het strand en de rotsen. Nog mooie foto’s gemaakt van zeedieren en roofvogels.
Via de Princes Highway No. 1 naar het zuiden. Af en toe langs de kust en dan weer door uitgestrekte bossen en maar kijken naar wildlife waar we continue voor gewaarschuwd worden. Maar het is waarschijnlijk net zoals de herten op de Veluwe vaker op borden dan dat je ze in het echt ziet.
Om 14.00 uur rijden we langs de plaatselijke golfbaan in Eden. En wat ziet Sonja daar?
Juist ja, allemaal grijze kangaroes die ons staan aan te kijken. Stoppen en keren, uitstappen en plaatjes schieten. Echt leuk die beesten, ze zijn net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hen. Verderop nog een paar grotere nog even verder gelopen. Over de green komt een moeder aangehupt met in haar buidel ja, een kleintje. Fantastisch om te zien. Boodschappen gedaan en een broodje gegeten want het is nl. al bijna drie uur.·
We besluiten Mallacoota (het meest zuidwestelijke puntje van Australië over te slaan om in 1x door te rijden naar Lake Entrance zodat we weer een dag inlopen die we mis zijn gelopen door de excursie naar Fraser Island die een dag later werd dan in de oorspronkelijke planning. Inmiddels rijden we door de staat Victoria met veel bos en een erg bochtige weg. Het gaat heuvel op en heuvel af. En nadat het vanochtend weer behoorlijk dicht begon te trekken is het nu weer strakblauw geen wolkje te zien. Lake Entrance is toch wel een eind maar we gaan ervoor. Onderweg zijn we ook geen mooie campings tegengekomen. Het rijden begint nu toch wel erg vermoeidend te worden daarom besluiten we op een Rest Area even een hazenslaapje te doen. Je wordt hier nl. ook continue gewaarschuwd onderweg. “Revive, survive”, “Gapen is vermoeidheid”, “Is op tijd zijn belangrijker dan dood”, “Zere ogen is moe”, “Hazenslaapje=overleven”. Dus dat laatste doen we dan ook maar.
Een ijsje uit het eigen vriezertje in de koelkast en een banaan die we stiekem geïmporteerd hebben (je mag nl. geen fruit invoeren in Victoria). Wisten wij veel, geen controle gelukkig. Onderweg nog wel een steentje tegen de voorruit, dat goed was voor een sterretje. Een Carglass stickertje erop en weer verder zodat we om half acht inchecken op de camping in Lake Entrance. Het begint weer aardig dicht te trekken dus het kan wel eens gaan regenen. Vandaag 436 kilometer gereden Martin mag dan ook lekker in een stoeltje genieten van een biertje terwijl Sonja zorgt voor het eten. We besluiten binnen te gaan eten wat maar goed is ook want het onweer en regen breekt nu echt los. Dit duurt de hele avond.
Australië Regen aan de kust
22 februari 2007
Om 7 uur opgestaan een mooie wolkenfoto gemaakt van de zonsopkomst en na het gebruikelijke ritueel om 8.20 uur vertrokken. Dwars door de Blue Mountains weer richting Sydney wat heel voorspoedig ging. We reden om de stad heen dus geen last van files.
Op zoek naar koffie kwamen we terecht bij een plaatselijke bowlingclub. We hebben daar even een half uurtje zitten kijken en uitleg gekregen over het spel. Je speelt het met een kleine bal die wordt geworpen naar het einde van het veld van ca. 20 m. lang en 4 m. breed.
Dan gooi je om de beurt een bal (10 cm doorsnede met afgevlakte zijkanten). Iedere speler heeft 2 ballen en elk team vier spelers. Eerst gooien de eerste werpers hun twee ballen en dan het tweede stel etc. Het team dat er dichtst bij ligt wint. En krijgt zoveel punten als het aantal punten dat het dichtbij ligt totdat er een bal van de tegenstander dichterbij ligt. Dit doe je een aantel keer heen en weer over de baan. De baan is trouwens gewoon heel erg kort gemaaid gras.
Verder gereden naar Ullabulla wat Martin een leuk plaatsje vond (hij bleef de naam de hele tijd herhalen) hier hebben we heerlijk geluncht aan de oceaan. Hoeven we vanavond niet meer warm te eten. Om half vijf kwamen we aan op een camping in Broulee even ten zuiden van Batemans Bay aan de Eurobodalla Coast. We hebben een mooi maar zanderig plekje maar het de camping ligt dan ook direct aan het strand. Inmiddels is de lucht weer helemaal dichtgetrokken en dreigt er een gigantische onweersbui maar even afwachten wat die gaat doen. We hoeven in ieder geval geen tent op te zetten want we zitten lekker in ons campertje. De watertank voor de verandering weer eens helemaal leeg laten lopen zodat we hem morgen weer kunnen vullen. In de douche ruik je nu geen spiritus meer maar nog wel in het wasbakje, balen hoor maar geduld. We hebben nog een week. ’s Avonds binnen gezeten want inmiddels is het gaan regenen.
{jcomments on}