Details

Gepubliceerd: 16 augustus 2015

15 augustus 2015 Alaska Railroad naar Denali N.P.

 

Heerlijk geslapen, wel af en toe wakker van de treinen die langs kwamen. Ze hebben hier de gewoonte om bij elke spoorwegovergang luid te toeteren en dan niet 1x maar wel vier keer. En aan gezien we op 100 meter afstand van het station slapen met het raam open horen we dat luid en duidelijk. Om zes uur de wekker want we worden om zeven uur verwacht op het station. Ons 'ontbijt' hangt in een tasje aan de deur. Het bestaat uit een tweetal bagels met smeerkaas en twee pakjes drinken. Verder twee verpakkingen met oatmeal. Dit havermout wat je met water moet verwarmen. Dit hebben we al eerder gehad en is niet te vre... dus laten we maar staan. We nemen rest mee en wachten met ontbijten op de trein.

 

De spullen zijn weer snel ingepakt en dan lopen we door ontwakend Anchorage naar de trein. Daar geven we de bagage af en halen we de instapkaarten. Nu kunnen we weer even wachten. Op het station is Wifi dus we vermaken ons met de telefoon.

 

We reizen met de Alaska Railroad in de Goldstar klasse wat inhoudt dat we in het luxe compartiment zitten. Dit houdt in dat we boven zitten waar we een complete glazen overkoepeling hebben dus aan alle kanten naar buiten kunnen kijken. Daarnaast hebben we ook ruimere stoelen en het drinken en eten in inclusief. We beginnen met een bak koffie/thee. Dan om stipt 8:15 uur vertrekken we. Na een uurtje worden we naar de restauratie geroepen waar we kunnen kiezen van het ontbijt menu. Lekker hoor, iets bestellen en dan iets anders krijgen dan je van te voren bedacht had maar het was wel heerlijk. We zitten aan tafel met een stel uit Australië die na Alaska nog naar IJsland gaan. Als ze horen dat wij er geweest zijn willen ze graag meer weten want vooral de man heeft heel veel zin in IJsland terwijl hij nu nog op reis is in Alaska. Toch grappig. Later die ochtend vertellen we hem wat wij zo mooi vonden en verwijzen hem natuurlijk naar het hoofdstuk IJsland op onze website.

 

 

De reis is niet zo spectaculair als we van te voren bedacht hadden. We rijden voornamelijk door bossen en kunnen dus niet echt ver kijken. Het wildlife is ook niet in grote getale aanwezig een paar osprey nesten en twee keer een moose erg ver weg. Als we dichter bij Denali komen worden de bergen wel mooier maar omdat het zwaar bewolkt is en zelfs begint te regenen kunnen we niet zo ver kijken. Mount McKinley (of Denali) laat zich dan ook niet zien. De gids roept ons vooral vaak op om rond te kijken want er zouden hier veel mooses en kariboes zitten. Dit wordt eigenlijk wel een beetje lachwekkend zodat Sonja op een gegeven moment de opmerking maakt dat de kans op een krokodil net zo groot is. Lachen natuurlijk, dit kwam voort uit 'he een giraffe on the left' wat natuurlijk wel reacties krijgt als 'where' en 'are you sure?'. Om half twee kunnen we naar de restauratiewagon voor de lunch. En het is weer erg lekker.

 

Om vier uur zijn we op het station bij Denali N.P. Onze bagage wordt naar het depot gebracht en dan zijn we weer compleet. We hadden met de eigenaresse van B&B afgesproken dat zij ons zou komen ophalen. Dus snel even zoeken, dan zien we een vrouw staan met de naam van het B&B. Ah ha, geen Becky maar een taxi. Becky bleek niet te kunnen en had dus wat anders geregeld. Toch mooi want hoe komen we anders in Healy.

 

 

 

 

In een half uur rijden we erheen. We komen aan bij Denali Touch of Wilderness B&B Inn. Een mooi ruim chalet met uitzicht over bossen en de bergen. We hebben een heerlijk ruime kamer en kunnen gebruik maken van ongeveer alles. Heerlijke banken ruime tafels, een keuken met van alles en een gevulde koelkast. Verder staan er hier zoveel DVD's dat je wel een jaar lang films kan kijken. We gaan lekker zitten en worden welkom geheten door Theresa die hier alles verzorgt. Het is een leuke aardig jonge dame die ons wegwijs maakt. De rest van de middag en avond brengen we door met het updaten van de website. Wat lezen een broodje eten en gewoon lekker niets.

 

 

 

 

 

{flike}

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Details

Gepubliceerd: 16 augustus 2015

14 augustus 2015 Jarig

 

Gisterenavond begonnen de felicitaties via de multimedia al binnen te komen (10 uur tijdsverschil) maar vandaag is Sonja echt jarig. We gaan naar beneden waar een heerlijk ontbijt klaar staat. Martin kan het niet laten om even op te noemen dat er een jarige in ons midden is dus Sonja wordt een 'Happy Birthday' toegezongen door alle gasten. Toch leuk.

 

Het is vandaag wederom prachtig weer dus dat wordt een mooie rit. Het is dezelfde rit als gisteren maar dan weer terug natuurlijk. Om half tien rijden we weg. Even langs de supermarkt voor een broodje en wat kaas en ham zodat we onderweg wat te eten hebben.

 

We nemen een kijkje bij Anchor Point. We hadden gelezen dat er daar bij de monding van de rivier veel Bald Eagles zouden zitten. Nou vandaag dus niet, wel meeuwen maar die hebben we thuis in de achtertuin ook. Het blijkt dat je daarvoor eerder in het seizoen hier moet zijn. De zalmen zijn allemaal de rivier op gezwommen en de Bald Eagles zijn er dus achteraan gevlogen.

Verderop in het plaatsje Ninilchik staat een Russisch Orthodox kerkje waar we even een kijkje nemen. Het een mooi houten kerkje met van de gouden bollen als torens. Wat opvalt is dat de graven die om het kerkje heen liggen allemaal een wit houten hekje hebben. Verder staat er een wit kruis maar onder het kruis bevindt zich een schuine dwars plank. De hele begraafplaats is overwoekerd met onkruid maar er blijken toch nog recente begrafenissen te hebben plaatsgevonden (2012).

 

   

 

Het landschap veranderd weer langzaam en de heuvels maken weer plaats voor bergen. We strekken even de benen bij het café/roadhouse waar we gisteren ook zijn gestopt en dan gaan we weer verder. De tomtom (gevonden op internet en draaiend op Martins telefoon) geeft aan dat we om vijf uur terug zijn dus dat is mooi op tijd.

 

 

We lopen nog een rondje bij Potter Marsch maar daar is vandaag niet veel te zien behalve een Bald Eagle ergens ver weg in een boom. We rijden dus verder naar het vliegveld waar we de auto weer leeghalen. Inleveren en op naar de bushalte. Tien minuutjes wachten en daar is de peoplemover weer. Buslijn 7 rijdt helemaal downtown dus we kunnen tot het eindpunt blijven zitten. Dan is het nog vier blokken lopen. We checken in bij het Anchorage Grand Hotel wat bijna naast het treinstation ligt. We hebben een suite met aparte woonkamer/keuken. Niet dat we er gebruikt van maken maar het is wel lekker als je de ruimte hebt.

 

We frissen ons een beetje op en gaan dan naar het Glacier Brewhouse. Vorige week was het goed bevallen dus dat leek ons wel leuk om nogmaals te doen op mijn verjaardag. We bestellen weer de lekkere Blue Cheese salade, daarna gaat Martin voor de spareribs en Sonja voor de beef. IJsje toe heerlijk. Terug gelopen naar het hotel waar we nog even een deel van de website bijwerken en de foto's op de website zetten.

 

 

 

 

 

 

 

 

{flike}

 

 

 

 

 

 

 

Details

Gepubliceerd: 15 augustus 2015

13 augustus 2015 Byron Glacier and Russian Falls

 

 

Na heerlijk geslapen uitgerust wakker geworden. Daarna ontbijten wat met een 'danklied' begint. Toch mooi altijd, elk B&B heeft zijn eigen karakter en 'huisregels', mooi om een stukje mee te krijgen van de mensen zelf. Na het ontbijt nog een tijd zitten kletsen maar dan wordt het tijd om te vertrekken. We hebben nog een lange rit voor de boeg vandaag en we willen onderweg nog het een en ander bekijken.

 

Het is toch al half elf voordat we wegrijden. Het is wederom heerlijk zonnig weer dus de korte broeken kunnen weer aan. We rijden langs de Turnagain Arm die nu deels is drooggevallen door het laagtij. In de verte zien we de bergen met gletsjers een prachtig gezicht. We rijden er vlak langs en turen tussen de vele bomen door om een glimp op te vangen. We stoppen bij een parkeerplaats waar we naar een klein meertje kunnen lopen met daarachter een berg met gletsjer. Jammer genoeg is er vlak voor ons een bus met toeristen gestopt en die moeten allemaal even voelen hoe koud het water is. En weg is het mooie spiegelende water. We wachten dus even maar dan komt er een eend aangezwommen, het zit ook niet mee;)

 

Verderop stoppen we weer want daar is een boardwalk over een riviertje waar zalmen zwemmen. Het zijn hele grote zalmen, twee soorten hele rode de Red of Sockeye Salmon en de Chum Salmon. Het is een mooie gezicht hoe ze steeds van het ene minder stromende plekje naar het volgende zwemmen, maar wel steeds stroomopwaarts.

 

We rijden weer verder en stoppen bij het Visitor Centre van Portage Lake. Op internet hebben we gelezen dat er een mooie wandeling is naar Byron Glacier en we willen even weten waar we die kunnen vinden. Nou niet zo moeilijk nog even doorrijden daar is een parkeerplaats. We volgen eerst het pad langs een creek en zien de gletsjer steeds dichterbij komen. We komen er niet helemaal bij, kan ook niet want hij eindigt halverwege de bergen.

 

 

Onderaan zien we wel veel stenen (morene) liggen en ook nog een want met sneeuw. Maar met de verrekijker zien we goed de gleuven en gaten in de gletsjer die mooi blauw gekleurd zijn. Ruim een uur later zijn we weer terug bij de auto. Even wat drinken en we rijden verder.

 

 

We beginnen toch weel een beetje trek te krijgen dus we stoppen bij een café. We halen een lekkere mueslimuffin en rijden weer verder. Voorbij Cooper Landing is Russian River en daar schijnen falls te zijn waar de zalmen tegenop springen. En het kan ook zijn dat er beren boven op die falls staan. Nou dat willen we zien. We hebben de juiste afslag gevonden en rijden er naar toe. Het blijkt dat je entree moet betalen maar bij de ingang kunnen we gratis parkeren. Al zingend lopen we eerst een stuk langs de weg en dan lopen we het pad op. Er zitten hier beren dus daarom moeten we vooral veel praten en geluid maken dan schrikken de beren niet als ze ons plotseling zien. Het is toch nog een hele wandeling die met veel stijgen en dalen gepaard gaat. Maar het is een goed pad dus het gaat prima.

 

Na ruim een uur komen we aan bij de Falls. We staan er op een uitzichtpunt boven en al snel zien we de vele zalmen die hier tegen de watervallen opspringen. Geen beer te zien maar dit is ook al spectaculair. De vervallen zijn een meter hoog dus je ziet de zalm uit het water springen en dan flink zwaaiend met zijn staart boven te komen. Dit mislukt vaak, meestal vallen ze halverwege in het water en soms vallen ze met hun kop op de rotsen waarna ze met de zelfde gang weer terug glijden. Maar af en toe zien we er toch één die een stapje hoger komt want dan wacht de volgende verhoging al weer. Wat een klus zeg om op deze manier aan je nageslacht te moeten werken. Er zijn dan ook zalmen die het niet redden want we zien dat een meeuw een dode zalm van de bodem op pikt en deze een rots opsleept (het kunnen ook de afgekloven resten zijn van een beervangst). Dan moeten we toch weer terug want inmiddels is het al half vijf. Martin heeft al 'Lang zal ze leven' gezongen want Sonja is in NL al jarig. Het pad erheen was toch behoorlijk veel langer dan van te voren bedacht.

 

 

We gaan echt laat aankomen bij het B&B in Homer vanavond. Dat is niet echt prettig maar het is nu niet anders. We proberen het B&B te bellen maar hebben niet echt bereik. Maar als we een dorpje zijn hebben we weer bereik en bellen we. Gelukkig krijgen we ze te pakken en melden dat we nog in Sterling rijden. En dus nog een paar uur nodig hebben om in Homer te komen. Zo dat rijdt iets prettiger dat we hebben kunnen melden dat we onderweg zijn.

 

In Soldotna een wat grotere plaats waar we doorheen rijden hebben ze een Subway blijkt uit een advertentie in een toeristen blaadje. Daar halen we een broodje zodat we ons 'diner' ook weer binnen hebben. Er is hier veel 'roadwork/werk aan de weg' dus we staan regelmatig stil. Zo ook even later. We moeten wachten op vrachtwagens met asfalt die wel door mogen rijden. De wegen zijn hier overigens prima. Goed asfalt en lekker ruim. Sonja besluit de laptop te pakken om het reisverslag van vandaag alvast te tikken. En als we door mogen rijden gaat ze gewoon door. Zo dat scheelt weer een hoop tijd. Het is nog steeds prachtig weer dus met een laagstaand zonnetje rijden we naar Homer. De omgeving is hier de laatste 150 kilometer wel anders. Heuvelachtig met vooral veel naaldbomen. Wel erg mooi, we rijden ook vlak langs de kust waar we aan de overkant van de Cook Inlet de hoge bergen van Lake Clark N.P. zien liggen. Boven het water hangt een dikke mist wolk die even later is opgelost. Om kwart over negen rijden we Homer binnen dat in het laatste avondzonnetje ligt met op de achtergrond weer hoge bergen bedekt met sneeuw en ijs.

 

Bij Bay Avenue B&B Inn worden we onthaald door de eigenaresse die een beetje tipsy is. Of te wel net te veel biertjes op heeft. Geen probleem we worden keurig naar de kamer gebracht. We zetten een kopje thee op de gang waar een klein keukentje is voor de gasten. We zetten ons Katmai verslag op de website en gaan pas laat slapen. Inmiddels komen de eerste felicitaties voor Sonja haar verjaardag al binnen want in Nederland is het al 14 augustus.

 

 

 

 

{flike}