Ferry naar Whittier
25 augustus 2015 Ferry naar Whittier
We hebben de wekker op tijd gezet zodat we rustig kunnen opstaan. Sonja haalt eerst wat boodschappen want het brood en drinken zijn op. Na het ontbijt vertrekken we richting de ferry. We kunnen wachten in de 'standby' lane. Nee ze kunnen nog niet zeggen of we mee kunnen vandaag. Dus dat wordt wachten en duimen draaien.
Om half elf begint het 'boarden' dat gaat niet echt heel snel maar het is dan ook een hele puzzel om al die auto's, campers in alle soorten en maten op de boot te krijgen. Al snel wordt duidelijk dat de nummer een tot en met vier van de standby lijst mee kunnen. Wij hebben nummer zes dus nog steeds onzekerheid. Inmiddels is het parkeerterrein al aardig leeg en gaan de eerste standby erop. Het is al half twaalf als ook wij te horen krijgen dat we mee kunnen. Joepie. Het autodek staat helemaal vol.
Het is best wel een luxe boot voor een ferry maar wij gaan buiten staan op het achterdak. Er is niet echt veel ruimte buiten maar er zijn ook niet veel mensen dus ruimte genoeg. De boot is een caramaran met twee giga waterjets. Hij scheert met 65 kilometer per uur over het water. Daarmee zorgt ie dat we in 2,5 uur in Whittier zijn. We turen over het water naar wildlife. Dan zien we plotseling orka's langs zwemmen. Het wordt wel omgeroepen op de ferry maar langzamer gaat ie niet varen. Het immers een ferry en geen toeristisch boottochtje. Het is een glimp maar orka's hebben we gezien.
Helaas blijft het hierbij op een paar kleine dolfijnachtige na. Wel zien we onderweg heel veel gletsjers.
Om half drie zijn we in Whittier. Het plaatsje stelt niet veel voor dus we besluiten om direct te gaan rijden. We hebben eigenlijk ook geen keus. Buiten Whittier moet je door een tunnel en die is alleen op het hele uur open voor zuid-noord verkeer. Anders moet je een uur wachten. Door deze tunnel gaat ook de trein en echt veel breder is de tunnel ook niet. We reden dan ook over de spoorrails.
Vlak na de tunnel staan we even stil op het parkeerterrein wat uitkijkt op de Portage Glacier waar we hebben gelopen toen we onderweg waren naar Homer. We vervolgen onze weg door de heuvels en bergen en slaan dan af richting Seward. We rijden langs een paar grote meren en besluiten om zes uur te overnachten op een natuur campeerterrein langs een rivier. Het is Ptarmigan Creek Campground. Er zijn open plekken in het bos waar je mooi de camper kan parkeren.
Martin gaat fikkie stoken en Sonja maakt nasi klaar. Ondanks dat we alleen rijst, paprika, ui en kipfilet smaakt het heerlijk. Na het eten lopen we een rondje over de camping en kijken bij de kreek. Er zitten hier vuurrode zalmen die wat tegen de stroom in zwemmen. Verder tikt Sonja het verslag van de afgelopen dagen zodat dat op de website kan zodra we weer een goede verbinding hebben.
{flike}
Thompson Pass & Worthington Glacier
24 augustus 2015 Thompson Pass & Worthington Glacier
Nadat we rustig zijn opgestaan, heeft Sonja brood gehaald in de supermarkt en hebben we rustig ontbeten. We gaan vandaag een stukje rijden in de omgeving. We hebben besloten om te proberen de ferry naar Whittier te regelen voor morgen. Dit plaatsje ligt op Kenai Peninsula in de buurt van Seward. We kunnen ook rijden maar dan moeten we eerst helemaal terug rijden naar Anchorage en daarna om de hele Turnagain Arm heen. Dit is een flinke rit dus als we met de ferry meekunnen zou dat mooi zijn. Waar de mevrouw van de receptie ons vertelde dat de terminal alleen open is rond de aankomst en vertrek van de ferry blijkt dat niet waar te zijn.
We lopen naar binnen en kijken of we nog mee kunnen. Oeps er kunnen op de 'standby' lijst en er staan al vijf auto's campers op die lijst. Dit houdt in dat ze de hele ferry vol zetten en dan kijken of er nog plek is voor de 'standby' wagens. Hmm we besluiten het toch maar te doen. We weten pas of we mee kunnen als de ferry vertrekt en dat is om 11 uur. Dat houdt in dat als we niet mee kunnen pas om 11 uur kunnen gaan rijden. Zo dat is geregeld en nu maar hopen dat er een aantal mensen besluiten niet mee te gaan of zo.
We gaan naar Valdez Glacier deze ligt even buiten Valdez. Maar voordat we daar heen rijden, kijken we eerst nog even bij de Hatchery en bij Bore Lake of daar toevallig een beer rondloopt. Helaas niet. Dus de Airport Road in en via een hobbelige gravelweg komen we bij het gletsjermeer aan. Wat is het mooi hier. Op het meer drijven allemaal ijsbergen en we zien twee gletsjers in de bergen hangen. Helaas kunnen we de onderkant van de gletsjers niet zien omdat die achter een lagere berg verscholen liggen. We pakken de stoeltjes en gaan lekker zitten genieten. We drinken wat en Martin bouwt een dijk van keien. Sonja maakt wat foto's van ijs wat we d.m.v. het gooien van stenen aan de kant hebben gekregen. Ook komt de kristallen bol te voorschijn om de omgeving in de bal te kunnen vangen en daarna te fotograferen. Heerlijk relaxt zo een paar uurtjes doorgebracht in een warm zonnetje.
We rijden verder de Thomson Pass op. In tegenstelling tot twee dagen terug kunnen we nu lekker ver kijken en zien alle gletsjers boven in de bergen. Bovenop de pas eten we een broodje en genieten van het uitzicht om ons heen.
Dan rijden we verder naar Worthington Glacier hier hebben we op de heenweg ook een kijkje genomen maar toen zijn we niet helemaal naar de gletsjer gelopen wat wel kan. Dus dat doen we dan vandaag. We pakken de fototas en lopen eerst de boardwalk en gaan dan op 'own risk' verder. Je loopt altijd op 'own risk' maar zodra het pad afgelopen is wordt het hier in Amerika altijd even extra benadrukt. Over de morenen zijn we een kwartiertje later bij de gletsjer. We kunnen het ijs zo aanraken. Helaas is het zonnetje niet iets te ver doorgedraaid maar het blauwe ijs kunnen we nog prima zien. Het is aan de zijkant helemaal een soort grot geworden. Het is toch wel een beetje eng want je ziet overal smeltwater van de gletsjer aflopen en je weet natuurlijk dat er zo een stuk vanaf kan brokkelen.
Het gaat allemaal goed en dan lopen we weer terug naar de camper. Op de parkeerplaats blijkt ook nog een geocache te liggen dus die wordt nog snel even opgepikt. Toch grappig die schatten overal ter wereld.
Vlak voor Valdez nemen we weer de Dayville Road richting de hatchery (zalmkwekerij). Ja het moet toch een keer lukken met die beren. Maar nee hoor, geen beer te zien. We zien we een drietal Bald Eagles rondzweven en dan landen ze in een boom. We stoppen de camper langs de kant van de weg. Want redelijk dichtbij zijn ze boven in een boom op een tak gaan zitten. Gebroederlijk naast elkaar of misschien zijn het wel mannetje en vrouwtje want de ene is toch een behoorlijk stuk groter dan de ander. Ze hebben allebei al een prachtige witte kop dus het moeten volwassen dieren zijn.
Eerst fotograferen we vanuit de camper en ze blijven nog steeds zitten dus dan maar de grote camera op het statief naast de camper. Na zo een aantal foto's te hebben gemaakt. Besluit Sonja in de richting van de Bald Eagles te lopen (langs de weg) in de hoop dat ze wegvliegen. Maar nee hoor, ze blijven rustig zitten. Wel kijken ze om zich heen en wordt er geschreeuwd naar andere Eagles in de buurt. Inmiddels zijn er meerdere auto's gestopt en lopen er zo'n 20 mensen langs de weg. Veel mensen vertrekken ook weer snel maar wij blijven staan. Die vogels zullen vast wel een keer opvliegen en ja hoor, een uurtje later vliegen ze één voor één weg.
Ze vliegen wat over open zee en we proberen ze te volgen. Dan zien we dat er één een duik neemt de zee in en waarschijnlijk een zalm heeft gevangen. Daar zitten er hier immers genoeg van. Hij vliegt weer terug aan land maar helaas kunnen we niet zien waar. Dan zien we de andere eagles ook weer vliegen. En er duikt er weer één het water in en ja hoor een dikke zalm. En hij komt recht op ons afgevlogen. Zo dan worden er veel foto's gemaakt.
De Bald Eagle gaat in een boom zitten en eet van zijn zalm. Na een kwartiertje vliegt ie naar een andere boom terwijl hij zijn zalm laat liggen. Dat is voor ons het sein om ook te vertrekken. Het is immers al bijna negen uur en we hebben nog niets gegeten. Ja zo gaat dat hier de zon staat nog net zo hoog als of het net eind van de middag is dus je hebt het niet echt in de gaten.
Ons diner bestaat vandaag dan ook uit yoghurt met banaan en aardbeien wat we nog in de koelkast hadden liggen.
{flike}
Prince William Sound
23 augustus 2015 Prince William Sound
Vandaag gaan we op zoek naar het Wildlife van de zee. Na een goed ontbijt en het slikken van de Dramamine (pillen tegen zeeziekte) worden we om tien uur opgehaald. Beiden zijn we nog nooit echt zeeziek (gelukkig) geweest maar we nemen wel altijd onze juiste voorzorgsmaatregelen. Je zou er zo maar je dag door kunnen laten verpesten.
Het busje brengt ons naar de haven waar de boot van Stan Stephens al klaar ligt. We hebben gekozen voor de 9-uurs tour naar Meares Glacier omdat je dan langer op zee zit en dus meer kans op wildlife. Een ritje van vijf minuten nou dat hadden we ook wel kunnen lopen. Maar dat wisten we ook niet van te voren. We moeten een boardingskaart halen en om even voor elf kunnen we aan boord.
Het is een ruim schip of misschien zijn er wel veel minder passagiers dan er aan boord kunnen, dat weten wij ook niet. Om elf uur varen we weg uit de haven van Valdez. Het is een rustig tochtje door een vlak wateroppervlak. We zitten lekker buiten op het achterdek en laten al het moois aan ons voorbij trekken. We zien boven de kust de bergen met hun gletsjers en sneeuw. We kunnen dicht langs de kant om dat de bergen net zo steil het water in lopen en het dus op 50 meter van de kust al 40 meter diep is.
We zien wel zeeotters maar als de boot te dichtbij komt of vaart mindert duiken ze direct onderwater. Zeeleeuwen zijn makkelijker te benaderen er liggen er een aantal op een boei. Met hun grote kop kijken ze omhoog wat er nu weer langs komt en dan slapen ze weer verder.
We zitten net op open zee en zitten klaar voor de lunch als er wordt geroepen dat er een walvis in de verte (500 meter verderop) zwemt. Hij slaat met zijn staart op het water. Via de verrekijker kunnen we het zien maar helaas is het erg ver weg. Als we die kant op varen houdt de walvis er ook weer mee op. Wel zien we een andere een eind verderop op zee. Hij verraadt zichzelf doordat hij af en toe uitademt en je dan een mooie fontein boven water ziet. Behalve een rugvin (bultrugwalvis) laat hij niet meer van zich zien. De kapitein vaart verder en weet ons te vertellen dat walvissen in dit water heel veel voorkomt en dat we vanmiddag bij terugkomst vast meer te zien krijgen.
We varen verder langs de kust en als we de Columbia Bay passeren zien we grote ijsbergen de open zee op drijven. Een mooi gezicht met soms grote stukken blauw ijs erin. Het zijn echt grote klonten ijs zeker als je je realiseert dat 90% van het ijs zich onder de waterspiegel begeeft. Gletsjerijs is dan ook veel zwaarder dan gewoon ijs (nooit geweten) maar omdat het zo is samengeperst is het dus een stuk zwaarder.
Dan varen we de Meares Glacier Bay in. Ook hier drijven de ijsbergen ons tegemoet. En dan om de hoek een prachtige gletsjer. Wat is dat groot zeg. Enorm hoog en breed. Hij kan niet eens op één foto met de 18 mm lens echt enorm groot. Voor de gletsjer drijven allemaal afgebrokkelde stukken ijs en als we een tijdje liggen te dobberen voor de gletsjer zijn er weer allemaal zeehonden op de ijsschotsen geklommen een heel leuk gezicht. Soms hoor je een enorme dreun en dan wat geruis. Dan breekt er een stuk ijs van de gletsjer af. Dit heet afkalven. Er valt niet echt een enorm stuk van de gletsjer af maar toch steeds kleine stukken. Na een half uurtje vertrekken we weer.
Op de terugweg zien we niet veel meer. De walvissen zijn allemaal naar de diepte gedoken en we moeten het doen met zeeleeuwen op de rotsenpartij aan de kant en wat Kuifpapagaaiduikers op zee. Helaas zien we deze niet van dichtbij want het zijn echt mooie vogels. De orka's hebben zich vandaag jammer genoeg niet laten zien. Dat blijft nog wel een dingetje op onze 'wish-list'. Na een kop soep varen we de haven weer in waar we om zeven uur aanleggen.
We gaan lopend terug naar de camper en kijken nog even bij de vissers die hun vangst van die dag laten wegen en schoonmaken. Er blijkt daar ook een geocache te liggen en die zoeken we ook even op.
We hebben geen zin om te koken dus gaan lekker uit eten bij Mike's Restaurant. Eerst dachten we aan de vis te gaan maar bij het zien van de prijzen gaan we toch maar voor pizza. Te zien aan de menukaart is het ook meer een Italiaan. De pizza's zijn prima en smaken goed. Toch raar, de vis komt hier bij bosjes binnen. Maar dat zie je niet terug in de prijzen die ze ervoor rekenen.
{flike}