Vallei dei Templi
- Details
4 juni 2014
Vanmorgen op het eerste moment om 08:30 uur ontbijten, want we willen een beetje op tijd bij de Valle dei Templi zijn. Heerlijk ontbijtje hier met allerlei zelfgebakken taarten, maar we kunnen ons best inhouden. Het croissantje met home made pistache pasta (soort nutella maar dan anders) is wel erg lekker...
We vertrekken met de auto naar de parkeerplaats aan het einde van de vallei van de tempels. Alle foto apparatuur op de rug en hoppa aan de wandel. Het is nu nog niet zo heet tenminste. We beginnen bij de tempel van Hera (Juno). Deze staat nog met alleen zuilen aan een lange zijde, de rest is met aardbevingen omgevallen en niet meer rechtop gezet. Het gebouw staat perfect gericht naar het oosten en stamt uit 450 voor Christus. Nou, dat is oud! Hier gaan we ons te buiten aan het fotograferen van alle mogelijke hoekjes maar na een half uurtje hebben we deze wel gezien.
Met de eerste busladingen lopen we mee naar de tempel van Concordia. Deze ziet er zo mooi uit dat wordt beweerd dat deze mooier is dan in heel Griekenland te vinden is. Nou, dat willen we best geloven want hij is echt mooi en deze stamt uit 430 voor Christus. Aan beide zijden volledige zuilenrijen van 13 zuilen en aan voor en achterzijde allebei 6, met elke kolom 6,75 meter hoog. Deze tempel is zo goed bewaard gebleven omdat in latere tijden (rond 600 na Chr.) de tempel als kerk in gebruik is genomen. 
Terwijl we hier komen aanlopen is een regiment van Carabinieri aan het oefenen met marcheren. Het is een zooitje en de officieren zijn ook niet tevreden. Met automatische wapens gewapend en de officieren in vol ornaat met zwaarden mogen ze heen en weer marcheren langs een paar touwtjes die op de grond gespannen staan. Nou, die hebben nog wel even studie nodig..... Een eenzame trompetter staat er zielig bij en Sonja krijgt hem zo ver dat hij zelfs even een paar noten gaat blazen. Lachen! Het voordeel is dat deze exercitie veel mensen afleidt van de monumentale tempel, dus we kunnen rustig fotograferen zonder mensen die in de weg staan.
Het kunstwerk dat voor de tempel ligt, verbeeldt vast iets, maar we hebben niet kunnen ontdekken wat. Het heeft vleugels en is neergestort, dus misschien Ikarus? Enfin, het biedt wel leuke mogelijkheden voor foto's en de dames van de busreizen moeten allemaal om de beurt bij zijn mannelijke onderdelen gefotografeerd worden... lachen hoor.
Nadat we hier bij deze tempel een tijdje rondgestruind hebben lopen we de geplaveide weg af en komen nog langs oude rotsgraven. Catacomben (afgesloten) en rechte gaten in de rots. Best indrukwekkend als je bedenkt hoe oud dit allemaal is.
De laatste tempel op het niet openbare deel is de tempel van Herakles (Hercules). Hier is met hulp van een britse legerkapitein Alexander Hardcastle rond 1920 veel restauratiewerk verricht. Hierdoor staan inmiddels weer 8 zuilen en krijg je daardoor een goed beeld van de omvang wat het geweest moet zijn.
We krijgen bij de uitgang een foldertje van een pizzeria in handen gedrukt (nee, dank je, maar dan toch) en drinken even een duur flesje ijsthee bij de enige bar en lopen vervolgens het openbare deel van de archeologische site op.
Hier heeft vroeger de grootste tempel van het gebied gestaan, de tempel van Olympische Zeus. Deze tempel moet 113 meter lang en 56 meter breed zijn geweest. Volgens de geleerden ongeveer even groot als een voetbalveld. Naast zuilen, werd deze tempel opgeluisterd door beelden van Atlas die het dak droegen. Hier ligt nog een paar exemplaren van op de grond.
Verder is er in dit gebied niet veel opgebouwd, maar is er wel goed het omvangrijke grondplan te zien van het terrein. Aan het einde van het terrein staat nog een heel klein stukje van de tempel van Dioscuri (Castor en Pollux). In 1863 is dit zichtbaar geworden na het verwijderen van heel veel troep en grond van dit gebied. Toch wel een leuk stukje oudheid. We twijfelen of we de tuinen van Kolymbetra nog gaan bezoeken. We zijn eigenlijk wel een beetje gaar inmiddels maar ja, de tuinen schijnen wel erg mooi te zijn volgens de B&B eigenaresse. We lopen dus wel even naar beneden, maar dan blijkt dat je hier ook weer een kaartje moet kopen en dat is net de druppel waardoor we over de emmerrand vallen... We besluiten terug naar de auto te gaan en even te vragen of we met het kaartje later weer naar binnen mogen (avondlicht foto's...). Dat blijkt te kunnen dus we rijden weg en gaan heel toeristisch maar naar de pizzeria La Trazzera van het foldertje. Het werkt dus wel .... :)
De pizzeria blijkt vlak bij de B&B te liggen en aldaar eten we echt een heerlijke pizza. We zijn ook best aan iets toe na 4,5 uur in de hitte te lopen. We eten rustig onze pizza en gaan vervolgens naar het zwembad in de B&B.... lekker effe bijkomen.
Rond een uur of zes vertrekken we weer naar de vallei van de tempels, want het zonlicht begint hier al mooi te kleuren en je mag tot zeven uur in het park blijven. Dat blijkt overigens ook best langer te mogen....maar officieel niet :) . We lopen naar de tempel van Concordia en maken daar nog wat foto's bij avondlicht en lopen dan terug naar de tempel van Herakles. Daar maken we nog wel wat foto's maar we hebben het eigenlijk wel gezien nu.
We besluiten de Siciliaanse specialiteit van een broodje ijs te gaan halen in het winkelcentrum om de hoek bij de B&B. Een broodje (soort kadetje van duivekaterdeeg) met daarin grote scheppen met heerlijk italiaans ijs.... jammie!Dat was een goed besluit van de dag en we gaan terug naar de B&B.
{flike}
Van regen naar 'zonne'-tempels
- Details
3 juni 2014
Helaas is het nog steeds zwaar bewolkt als we opstaan. Maar vandaag gaan we hier toch weg dus we hopen op goed weer aan de westkust. Na het ontbijt de tassen in de auto en daar gaan we.
Eerst richting Noto en dan de snelweg op. Op onze kaart staat de weg het grootste gedeelte nog als een licht lijntje maar omdat deze al 7 jaar terug op de vakantiebeurs is verkregen gaan we er vanuit dat de weg nu wel eens klaar is. Niet dus. Na een kilometer of 15 kunnen we al naar één B-weg dat is op zich geen probleem maar je doorkruist ook alle stadjes met het bijbehorende file rijden in de winkelstraat. Ook kan het zo maar gebeuren dat je net die ene kuil niet ziet en met de carrosserie op de weg knalt. Oeps maar even stoppen. Niks aan de hand en de band is ook nog hard als je er tegenaan duwt met je voet. Dus we gaan vrolijk weer verder. Om een uur of twaalf begint de zon ook nog te schijnen dus dat is helemaal fijn want dat verwacht je toch echt wel in Sicilië begin juni.
Om drie uur zijn we vlakbij Agrigento en via de Vallei der Tempels rijden we zo naar het B&B. De laatste afslag is even zoeken maar onze GPS piept op het juiste moment zodat we er in 1x op af rijden. Het laatste smalle zandpad over en dan staan we voor het hek.
Even melden en het hek glijdt open, we worden direct welkom geheten door een grote herdershond met de toepasselijke naam Rex. Zonder gegrom of geblaf worden we beide goedgekeurd en mogen we naar binnen. We zijn nu bij B&B Villa Seta een mooi groot huis met heerlijke veranda en zwembad. Binnen zijn de kamers erg modern maar van alle gemakken voorzien. Na ons geïnstalleerd te hebben, drinken we een kopje thee op de veranda. Heerlijk, dit heet vakantie. De WiFi werkt hier uitstekend dus we uploaden de verslagen van de afgelopen drie dagen dan is het thuisfront ook weer op de hoogte.
's Avonds gaan we eten bij een Pizzeria in een rustig gedeelte van Agrigento. Althans dat dachten we. Als we er langsrijden zijn de rolluiken nog dicht en het is toch al ruim over zeven. Hmm dan is ie toch gesloten vandaag. Via de stroom auto's rijdt de file zo de stad in. Door smalle straatjes met schots en scheef geparkeerde auto's Sonja vindt het maar niets. Een restaurant zoeken wordt ook niets dus dan maar iets simpels in het Centre Commercial in Villa Seta.
Daarna rijden we door naar de Vallei der Tempels want we willen de tempels bij avond gaan fotograferen. Helaas kunnen we na 7 uur niet meer het terrein op. Maar het schijnt dat de tempels 's nachts worden verlicht. Dus we rijden een rondje om het terrein wat toch zo'n 4 kilometer lang is en maken op verschillende plekken foto's. Hebben we het statief toch niet voor niets meegenomen. Om half tien wordt het echt te donker en gaan we weer terug naar onze B&B. Morgenochtend gaan we de vallei echt bezoeken.
Onderstaand alvast een voorproefje van wat we morgen van dichtbij gaan bekijken.
{flike}
Op zoek naar de zon
- Details
2 juni 2014
Gisterenavond was het al zwaar bewolkt en vannacht heeft het zelfs geregend. Nu is het nog niet veel beter helaas. We hadden de wekker nog wel op tijd gezet om het één en ander te gaan bezichtigen. Toch maar eruit gegaan en op tijd ontbeten.
We hebben het plan om naar Pallazolo Acreide te gaan waar een oud Grieks theater te vinden is en ander oud spul en daarna door te rijden naar Raguso.
Zo gezegd zo gedaan maar onderweg begint het regenen en als we in Pallazolo zijn aangekomen rijden we helemaal in de wolken. We zoeken nog even verder naar het Grieks theater maar daar hangen de wolken zo laag dat er maar een zicht is van zo'n 50 meter. Nou dan gaan we van het theater ook niet veel zien. Dat we in de wolken rondrijden komt niet omdat we zo blij zijn (wel natuurlijk, relaxt op vakantie ;-)) maar omdat we hier in de bergen zitten. We besluiten dan ook maar om naar Syracuse te rijden. Een grote plaats aan de kust, misschien is het daar beter weer.
Dus die berg weer af en op naar de kust. En inderdaad hoe dichterbij we komen des te lichter wordt het. In het boekje hebben we gezien dat er voor Syracusa een eiland ligt Otiglia waarop nog veel mooie gebouwen en straatjes zijn te vinden. Maar eerst naar een aantal opgravingen uit de oudheid.
Ten Noordoosten van de stad ligt 'Sud Parco Archeologico Neapolis'. Hier zien we een oud Romeins Amfitheater. Het is erg overwoekerd met grassen en struiken maar de contouren van het theater zijn nog goed zichtbaar. Ook de poorten waar de gladiatoren doorheen naar binnen kwamen of de leeuwen en tijgers. Met een beetje fantasie zie je ook de duizenden mensen juichen en joelen al na gelang wie er gaat winnen. We lopen verder langs het Altaar van Heron, hier moet je heel veel voorstellingsvermogen bij hebben. Want eigenlijk zie je alleen nog maar oude stenen als contouren in de grond.
Even verderop kunnen we een kijkje nemen in het Griekse theater. Jammer genoeg zijn we in het theaterseizoen en zijn de stenen zittingen bekleed met hout en afzettingen voor de mensen die komen kijken. Gedurende twee maanden vinden hier dagelijks voorstellingen plaats en in het midden staan de decorstukken voor Aïda klaar. Maar toch krijg je een heel duidelijk beeld van dit machtige theater dat plaats biedt en bood aan zo'n 15.000 toeschouwers. Achter of eigenlijk boven aan de tribunes zie je de resten van oude woningen en een straatje. Dit is allemaal nog goed herkenbaar. Gelukkig is dit gedeelte van de stad gespaard gebleven tijdens de bombardementen van de geallieerden in 1943. Vele andere gebouwen in de stad hebben het niet overleefd.
Achter het theater is een park waarin we een kijkje nemen bij het 'Oor van Dionysius'. Dit is een grot van zo'n 40 meter hoog ontstaan doordat de Grieken hier hun materiaal vandaan haalden voor het theater. Het is een grot die een beetje slingerend de rotswand in loopt. Vandaar de naam 'het oor'. Maar de legende wil ook dat je hier door de akoestiek de gevangenen in het dal zou kunnen afluisteren.
Dan rijden we verder de stad in richting Ortigia. Even kijken of we de auto een beetje netjes kwijt kunnen en dan lopen we het eiland je op. Het grootste gedeelte is autoluw, kan ook niet anders met straatjes van net anderhalve meter breed. We gaan eerst op zoek naar een restaurant voor de lunch, kijken of we nu niet te vroeg zijn. Nee dus, we zijn eerder te laat. In veel restaurants zijn alle tafeltjes al bezet. Dus we lopen maar weer verder. Dan op een pleintje zien we op een terras een leeg tafeltje en ja hoor we kunnen plaats nemen.
Op advies van vrienden van ons bestelt Martin zwaardvis als hoofdgerecht en Sonja gaat voor tonijn, dit combineren we met spaghetti en laten we vooraf gaan door Bruchetta Pomodore en een Salade. Het is heerlijk en we genieten er lekker van. Inmiddels is de zon ook gaan schijnen dus de temperatuur wordt een stuk aangenamer.
Na de lunch lopen we verder naar de Duomo. Een prachtige grote kerk aan een mooi plein. Deze dom is gebouwd met gebruik van oude Griekse zuilen die hier nog deels stonden. Van buitenaf zie je daar niets van. Een prachtig versierde voorgevel met veel tiralatijnen van mooi geelwit steen. Maar als je binnen komt zie je de zuilen zo staan, eigenlijk staan ze best wel prominent in die kerk die er daardoor een stuk kleiner uitziet dan dat ie in werkelijkheid is. Wel zijn deze zuilen prachtig verwerkt in de bouw van het geheel. Op het koor nog heel mooi houtsnijwerk van de stoelen. Verder veel zijkapelletjes waar de schatten van de kerk zijn terug te vinden.
We lopen verder en komen uit bij een zoetwaterbron. Het gekke hiervan is dat deze hemelsbreed 25 meter van de Middellandse Zee af ligt. Het schijnt dat het water vanaf een berg in het binnenland komt en via een breuklijk in Ortigia weer aan de oppervlakte komt. Veel woningen maken middels een waterput ook gebruik van dit zoete water.
Inmiddels is het al bijna zes uur dus we besluiten terug te gaan naar ons hotelletje. De wolken komen allemaal weer terug en als we bij het hotel zijn is de temperatuur ook weer behoorlijk laag geworden. Nou ja een warme douche doet wonderen.
We gaan in de receptie ruimte zitten om te internetten wat inhoudt; de nodige spelletjes, een tweetal foto's plaatsen op Flickr want sfeerfoto's hebben we gemaakt de afgelopen week en dat was nou juist de oefening. Helaas krijgen we het niet voor elkaar om internet verbinding te krijgen met de laptop dus het uploaden van de artikelen op de website moet even wachten. Welterusten, morgen rijden we naar de Westkust Agrigento, kijken wat dat ons weer brengt.
{flike}