31 mei 2014
Vandaag maar de wekker gezet want we gaan naar een andere verblijfplaats. Maar eerst heerlijk ontbijten. Giovanni heeft het weer helemaal voor elkaar. Heerlijke verse croissantjes die zelfs nog een beetje warm zijn. En dan afsluiten met kersen die hij speciaal voor ons nog even bij zijn moeder in de boomgaard gaat halen voor ons. Heerlijk wat zijn die zoet.
Alles weer in de tassen gestopt en in de auto geladen. Via de snelweg rijden we naar het Zuiden en we zien de omgeving al snel veranderen. Hier is het toch een stuk droger, weinig begroeiing zelfs. Komt waarschijnlijk omdat het op en rond de Etna vaker regent en natuurlijk de vruchtbare lava na verloop van jaren. We rijden niet rechtstreeks naar ons volgende hotel want dan zouden we daar veel te vroeg aankomen.
We besluiten een kijkje te nemen bij de Necrópoli di Pantálica. Dit zijn graven uit de 13e tot de 8e eeuw voor Christus. Dit is de grootste begraafplaats uit de brons- en ijzertijd op Sicilië en omvat ruim 5000 uit de rotsen gehouwen graven en ook grotwoningen. En inderdaad langs de diepe kloof zie je in de rotsige wanden allemaal gaten ten grote van een openslaand raam. Dat dit graven zijn geweest moeten we dan maar geloven. Imposant is het wel want je vraagt je af hoe ze er kwamen want het zijn steile rotswanden.
Dan rijden we verder en ondanks dat we hier niets meer met uitlopers van de Etna te maken hebben is het hier ook best wel bergachtig en we slingeren dan ook berg op en af richting ons nieuwe verblijf.
Om drie uur komen we aan bij Masseria della Ulive iets ten Noorden van Noto. Het is een kleinschalig hotel en al snel worden we naar onze kamer gebracht. Over een groen grasveld en langs een prachtig zwembad. Oké hier gaan we ons wel vermaken. De airco werkt niet helemaal lekker maar misschien koelt het hier 's avonds ook wel lekker af. We gaan even aan het zwembad liggen relaxen want ja daar was deze vakantie voor.
Na een lekkere douche gaan we naar Noto. Dit is een barok stad welke sinds 1996 op de werelderfgoedlijst van Unesco vermeld staat. Maar eerst gaan we eten. In het boekje stond een goede pizzeria vermeldt dus gaan we daar maar heen want laten we daar nu net trek in hebben. Nou dat was het dus niet helemaal. Martin kreeg een 'dubbele' pizza, een gewone pizza waarvan de kaas niet eens helemaal gesmolten was met daar boven op een andere pizza (het deeg dan). Sonja had een pizza waarvan het beleg wel lekker was maar het deeg niet helemaal gaar. Nou ja, streep dit restaurant maar door in dat boekje want opa en oma kunnen dan nog wel zo snauwen naar de kleinkinderen echt goed is het er niet.
Daarna zijn we bij ondergaande zon nog even het stadje ingelopen. Wat een mazzel in de eerste kerk die we instappen is net een trouwerij aan de gang. De laatste woorden van de priester en het stel is getrouwd. Vervolgens lopen ze met het hele gevolg de hoofdstraat door en maken foto's op de trappen van de kathedraal. Wat overigens heel normaal is want gedurende avond (anderhalf uur) hebben we een zestal bruidsparen voorbij zien gaan. En allemaal op de foto op de trappen voor de kathedraal. Op de trappen van een andere kerk of gewoon in een klein smal straatje. Lachen hoor. Er ging zelfs een stel helemaal poseren voor Martin als hij de foto maar op 'Facebook International' zette zoals de bruid dat lachend noemde.
Inmiddels is de zon onder en rijden we weer terug naar ons hotel. In een boom op het parkeerterrein van het hotel ziet Sonja een uil bovenin een boom zitten. Kijken of we die vast kunnen leggen op de gevoelige plaat. De flitser erbij gepakt en ja hoor in één keer raak. Toch leuk. Na een aantal foto's vliegt de uil geruisloos weg. Lekker slapen morgen weer een dag.
{flike}