Details

Gepubliceerd: 01 januari 2016

29 december 2015

Na een korte maar goede nacht ging de wekker om even na vier uur. Snel aankleden en de spullen in de koffer. Alles bij elkaar ja, de kamer is leeg we gaan. De eerste mensen zitten al beneden in de hal de rest volgt al snel zodat we om kwart voor vijf kunnen vertrekken. De bus rijdt nog niet of iedereen is alweer diep in slaap. Het is erg koud in de bus maar met de jas aan is het prima slapen. We stoppen bij een gebouwtje waarwe even gebruik kunnen maken van het toilet. Dit is nog wel even een dingetje, een gat in de grond en toiletpapier? Nou daar hebben we hier niet van gehoord (wel in de hotelkamer hoor). Onder leiding van Teun, de baritonsaxofonist, doen we even een samba sessie en warmen we een beetje op.

Weer de bus in en verder. Martin kan op zijn Tomtom zien hoe ver we zijn dus dat is wel prettig. Via een hele lange brug rijden we naar het eerste eiland van de Shengsi eilanden groep. Dan komen we bij de haven aan waar we in de rij aansluiten voor de boot. Meteen maar even de laptop erbij gepakt en begonnen met het typen van het reisverslag. De dagen zitten zo vol dat we daar nog niet eerder de tijd voor hebben gevonden. We zien dat alle vervoersmiddelen met een meetlint worden opgemeten. Dan kunnen we in de achteruit en de boot op. We lopen direct door naar het buitendek boven waar we heerlijk in de zonnetje staan. Even doorwarmen.

Jammer dat het wat heiig is (of is het de smog?). Het water is ook erg vies. Een bruine drab waarvan je zou kunnen denken dat het opgestuwde grond is maar er lijkt wel een soort olie doorheen te zitten. Dan vertrekken we. We worden gewaarschuwd door David dat het heftige golven zijn op zee en dat we dan niet bij de railing moeten gaan staan. Nou dat was gelukkig erg overdreven. In anderhalf uur varen we rustig naar het eiland waar we moeten zijn. Met het zonnetje in het gezicht heerlijk staan kletsen. Dan kunnen we de bus weer in nu is het nog een klein stukje rijden.

Bij het hotel kunnen we direct door naar de 13e voor de lunch. Weer allemaal aan de ronde tafel. Erg gezellig zo. Er staan al weer allerlei heerlijkheden voor ons klaar. Vooral de tomatensoep is erg lekker. De kip of eendstukjes zijn wat minder, redelijk veel botjes. En na de conclusie van Coen dat deze niet geslacht is maar door de ventilator is getrokken is het duidelijk hoe dat komt. De serveersters staan vlak bij onze tafel gezellig allemaal foto's van ons te maken en uiteindelijk gaan ze met ons op de foto. Er wordt veel gelachen. Komt ook omdat er op deze eilandengroep niet heel veel westerlingen komen. Giechelend staan ze de foto's te bekijken.

Inmiddels hebben we de sleutel van de kamer gekregen en de spullen een plek gegeven. Gaat erg snel want echt uitpakken hoeven we ook niet. Morgen vertrekken we weer.

In tegenstelling tot de meeste die besluiten om nog een paar uurtjes slaap te pakken gaan wij een stukje wandelen. Het zonnetje schijnt heerlijk en slapen kan altijd nog wel. Buiten kijken we even rond en we besluiten samen met Pim, een cellist op zoek te gaan naar de tempel die we onderweg in de bus op een heuvel hebben zien liggen. Toch leuk hoor zo in deze achteraf straatjes. Het is duidelijk te zien dat dit een echt visserseiland is overal ligt vis te drogen. Gewoon op spiralen of gespannen lijnen op de stoep. Het zijn allemaal verschillende soorten vis in vele maten. Toch grappig. Er worden hier ook nog een aantal hoge flats gebouwd. In de zomer verandert deze eilandengroep nl. een soort Zandvoort. Voor de stedelingen uit Shanghai en omgeving is dit de plek to be in de zomer. Op de bouwplaats hebben ze nog niet echt veel van veiligheidseisen gehoord. Er is dan ook nog erg veel handwerk.

Dan vinden we een trap die de heuvel op leidt en al snel staan we voor de pagode. Prachtig geel (kleur voor geluk) met mooi houtsnijwerk versierd. Jammer genoeg is deze gesloten maar kunnen we door kleine raamjes naar binnen gluren en zien we een viertal grote wachters staan rond een boehda beeld.

Achter dit gebouw staan er een aantal gebouwen in een soort U-vorm. In elke kamer bevindt zich een gouden boehda beeld. Erg mooi allemaal wat dan wel weer vreemd is dat er zo'n lelijke grote witte klok naast hangt.

In het middengebouw is een dienst bezig en zitten vele monnikken in kleermakerzit op de grond. Met belletjes en een soort woodblock komen ze in gebed. Hier kunnen we helaas geen foto's van maken want daar zijn we al op gewezen door een monnik die buiten op een stoeltje zit. Maar met je camera op de buik en dan toch gewoon de ontspanknop indrukken kunnen we thuis altijd nog kijken of er iets is vastgelegd.

Achter het complex zijn mannen bezig met het schaven en schuren van hele grote boomstammen. Dit worden de pilaren voor een nieuw gebouw. Het is noest handwerk en als er een boomstam (70 cm doorsnede en 8 meter lang) verplaatst moet worden met grote stalen palen (hefboomeffect) helpen de mannen uiteraard even mee. Hilariteit natuurlijk. Grote Westerse mannen die je helpen bij je werk. De komende tijd hebben deze Chinezen weer een sterk verhaal in de kroeg.

Weer terug naar het complex waar we langs een andere poort lopen waar in gekleurd houtsnijwerk een groot oog zit. Prachtig!

We lopen terug naar de haven waar ze bezig zijn met het boeten van de netten. Het zijn erg fijnmazige netten en het is dan ook allemaal handwerk. Voornamelijk vrouwen die staand aan het werk zijn en telkens het net van de grond op moeten rapen om het te herstellen.

Terug lopend naar het hotel komen we nog een paar orkestleden tegen die in een markthal zijn geweest. Altijd leuk. Langs de haven en dan de hal in. Erg grappig. Iedereen staat met zijn eigen waren. Vooral al veel vis maar ook een stuk met verschillende soorten mie. Het vlees wordt hier vers bereidt de varkens koppen staren je aan. Verderop de groente en kruidenhoek. De marktkooplui moeten allemaal erg lachen als we langslopen en als we 'Ni Hao', hallo, zeggen liggen ze helemaal in een deuk. Het zal ons accent wel zijn.

   

Weer terug naar het hotel voor een douche en klaar maken voor het concert. We gaan met de bus terwijl het theater dichtbij ligt. Maar dan kan je wel goed controleren dat iedereen er is. Het theater is iets kleiner dan gisteren maar nog altijd groot. Hier hangt wel een groot scherm achter het orkest in tegenstelling tot gisteren waar het op de zijkant voor het toneel werd gepresenteerd dus we maken even een foto van onze foto. Want dat is best wel bijzonder onze mooie foto's op een scherm van 12 bij 5 meter aan de andere kant van de wereld.

De repetitie verloopt snel en al snel is het tijd voor een klein hapje en omkleden. De heren weer in de smink dit keer ook met een beetje kleur want gisteren zagen ze toch wel erg wit (of kwam het door te weinig slaap?).

Martin zit al een tijdje te wachten aan de zijkant van het toneel samen met een aantal andere heren. Na een opmerking van Coen is er al snel een nieuwe carnavalshit geboren. 'Mijn bloesje is wat smoezelig maar het moet nog maar een keer, het moet nog maar een keer'. Ja lachen natuurlijk. Verder krijgen we nog een serieuze boodschap mee en dat is 'lachen' we weten dat we allemaal moe zijn maar die anderhalf uur op het podium mag je dat niet laten merken. Zet je prodentsmile op en geniet.

Om kwart voor zeven start het programma. Vandaag loopt de diapresentatitie niet mee. Dit concert is namelijk gesponsoord door de overheid en er staat op het grote scherm een mooi beeld van Vocal Dating maar naturlijk ook enige info van diezelfde overheid (voor ons niet leesbaar). Vanavond spelen we dus voor de visserfamilies hier op het eiland. Nu in het het winter seizoen is het erg rustig en is dit een heerlijk avondje uit voor die mensen. Er zijn dan ook veel mensen op af gekomen en de zaal zit voor 80% vol. Leuk hoor. Met vol enthousiasme starten we het programma en er wordt druk meegezongen (Chineze nummers) en geklapt bij de typische Nieuwjaarsconcertkrakers Radetzky Marsch en Donner und Blitz. Toch fantastisch die enige internationale taal 'MUZIEK'.

Na afloop weer hetzelfde tafereel met het maken van foto's van mensen die met ons op de foto willen. De heren uit het orkest zijn erg in trek en moeten allemaal op de foto met de kleine spruiten die mee zijn gekomen. Bij het maken van elke foto gaan er standaard twee kleine vingertjes in het V-teken de lucht in en met een schattig 'Thank you' wordt er afscheid genomen.

Dan snel omkleden en de bus weer in. Diner hebben we in het hotel dus dat is lekker. Het staat allemaal al op tafel en het is duidelijk dat we later terug zijn dan gepland want het is al behoorlijk afgekoeld maar het smaakt weer voortreffelijk.

De serveersters gaan nog even verder met het complementeren van hun kwartetspel van Westerse mensen. En moeten erg lachen om elke gemaakte foto. Ook willen ze nog wat saamfies maar nadat Jelle zich even heeft omgedraaid voor een 'nepkus' wat pas wordt geconstateerd door de Chineze na het terug kijken van haar foto. Rent ze met veel schaamte naar achter. Wij in een deuk natuurlijk. Ze komt nog even terug voor een klein lachje. Voor ons is het ook klaar het bedje wacht. Martin duikt er direct in maar Sonja heeft nog energie voor het verslag dus de eerste hele lange dag wordt even gecomplementeerd. Om even na elven is het klaar en staat alles online. Welterusten.

{flike}

Details

Gepubliceerd: 29 december 2015

27 december 2015
Het is 4:45 uur en het avontuur gaat beginnen. Gisterenavond alle spullen bij elkaar verzameld en in de koffers gestopt. Dat is ook dit keer weer een dingetje met de instrumenten en bladmuziek. Gelukkig kunnen we dit keer de lessenaar thuis laten dat scheelt weer een aantal kilo's. Maar daar komt dan wel weer een galajurk en pak voor in de plaats.

Om kwart voor zes rijden we weg. We konden ook met de bus waar we in Utrecht konden instappen. Alleen een parkeerplek bij Utrecht CS voor tien dagen is niet zo handig. We hebben dan ook besloten om zelf naar Düsseldorf te rijden en de auto daar op lang parkeren te zetten. Het is rustig op de weg, kan ook niet anders dan op zondagochtend na de kerstdagen op dit vroege tijdstip. De rit gaat voorspoedig en al snel rijden we Duitsland in. Martin haalt een koffie bij de Raststätte en weer verder.

Op Düsseldorf is het even zoeken naar de juiste parkeerplaats maar ook die vinden we. Even het nummer noteren waar we staan anders is het zo'n gezoek over tien dagen. Met de skytrain rijden we naar de vertrekhal waar we op zoek gaan naar het Meeting Point. Deze vinden we al snel. Zo dat is gelukt lekker op tijd. Al snel komen er nog een paar anderen die ook met eigen vervoer naar hier zijn gekomen. Om kwart voor tien komt Arjan aan gerend om te vertellen dat de bus ook gearriveerd is en begint met uitladen.

Nu zijn we compleet en kunnen we op zoek naar de juiste incheckbalie. Eerst even checken of we allemaal aanwezig zijn. Hiervoor hebben ze een mooi systeem. We zijn ingedeeld in groepen van acht met allemaal een eigen kleur. Wij behoren tot oranje en hoeven dus alleen te kijken of wij achten er zijn. Dat is zo dus 'oranje compleet' klinkt door de hal. Dat geldt voor alle kleuren dus we kunnen op stap.

   

Bij de incheckbalie checken we in per kleur. En alles gaat goed. Alleen blijk ik zelf niet op de passagierslijst te staan. Uhhh. De man blijft zoeken en dan blijk ik onder Rosing te zijn geregistreerd. Nou lekker dan dat is niet fijn. Voor nu geen probleem en ik krijg ook mijn twee boardingpassen voor de vluchten. De organisatie heeft twee keer de lijst gecontroleerd en vastgesteld dat mijn naam verkeerd stond en dat weer doorgegeven. Maar helaas niet gelukt in het uiteindelijke boekingssysteem. Nou ja, we vliegen met een grote groep dus zal ik op de terugweg niet alleen voor dit probleem komen te staan. Geeft wel weer een flashback naar al die mooie zwemdiploma's van vroeger waarop ik de ene week Roozing, dan weer Rosing, of zelfs Rosink heette.

Dan door de handbagage check waarbij mijn trompet als cameratas apart gecheckd moeten worden. De trompet moet even getest worden op functionaliteit. Ik dacht nog aan een riedel maar nee alleen even laten zien dat ie compleet is. Zal wel komen doordat ik de eerste muzikant was dan is het toch altijd weer raar voor de beamten.

Als iedereen er door is lopen we met zijn 56-en naar de gate. Daar is er even tijd voor een koffie en wat te drinken. De eerste groepsfoto wordt gemaakt op de trap en dan begint het wachten. Het toestel van Air China staat er al dus dat is oke.

   

Het instappen begint 'on time' dus dat ziet er goed uit. We zitten op rij 44, Sonja aan het raam en Martin aan het gangpad, helemaal oke. De instrumenten liggen mooi in de bagagebakken boven ons en die raken natuurlijk overvol met alle instrumenten maar alles heeft een plek gekregen en dan begint de vlucht.

De vlucht duurt bijna negen uur en we vliegen over het Noorden, via Hamburg, St. Petersburg en dan langzaam afzakken richting Being/Peking in China. Het is een rustige vlucht goed verzorgde vlucht. We krijgen een lekkere lunch of eigenlijk is het diner want de klok kan zeven uur vooruit en het is dus dan ook al avond. Na het eten gaan de lichten uit in het vliegtuig. We proberen zo veel mogelijk te slapen maar dat wil natuurlijk niet echt gemakkelijk lukken. Maar de personal entertainment voorziet in een drietal films voor Martin en Sonja vermaakt zich met spelletjes en een kerstfilm. Dan gaat het licht al weer een beetje aan zodat we weer een beetje bij de levenden kunnen komen. We krijgen nog een ontbijt en dan landen we op Beiing.

Op Beijing is het eerst even zoeken waar we heen moeten. We gaan uiteindelijk door de Domestic Transfer en we moeten nog even een in-, en uitreis formulier invullen. Dat lukt ook. Met de skytrain rijden we naar een andere terminal. Daar mag de handbagage weer door een scan en daarna lopen we naar een volgende rij waar alles weer helemaal gecheckt wordt. Water opdrinken of weggooien maar ook de aanstekers. Laptop uit de trompetkoffer, camera los en alles in kleine mini bakjes op een minibandje. Het ziet er een beetje provisorisch uit voor zo'n wereld luchthaven als Beijing. De cameratas wordt weer apart genomen en ongeveer alles moet eruit. De lens, flitser, batterij, batteriepack alles moet los in een bak die nochalant met één handje naar de andere kant van de scanner wordt gedragen. Dat is toch altijd weer erg tricky met de spulletjes waar je zelf zo voorzichtig mee bent. Maar alles komt goed en we kunnen verder naar de gate waar het boarden al is begonnen.

Met de roltrap naar beneden en daarna lopen we de slurf in naar het vliegtuig maar wat is dat nou? We mogen er nog niet in. De deur is nog dicht er wordt nog schoongemaakt dan maar naar de slurf aan de voorkant van het vliegtuig daar staat vast iemand die ons iets meer kan vertellen. Het gekke is dat er voor ons bij de gate een heleboel andere mensen stonden die nu in geen velden en wegen te vinden zijn. Blijkt er onderaan de roltrap om een hoekje nog een trap verder naar beneden te zijn die ons naar het platform brengt waar een bus klaar staat. De bus brengt ons naar het vliegtuig wat weer ergens in het weiland staat ver bij de luchthaven vandaan.

We zitten nu op rij 48. Deze vlucht duurt twee uur dus dat lukt nog wel. Ook hier krijgen we weer een lichte maaltijd dus de tijd gaat weer snel voorbij. De zon is inmiddels alweer opgekomen.

28 december 2015
We kunnen lange tijd het landschap onder ons zien. Veel hoogbouw vooral in keurige rijen neergeplant. China is in dit gebied best wel vlak wat ik zelf niet verwacht had. Dan is de vlucht voorbij en zijn we op Shanghai. Op naar de bagageband en nu maar hopen dat alle bagage is meegekomen. Helaas voor een tweetal mensen is het dikke pech. Antoine, de geluidsmanm, en Theo de contrabassist missen hun koffer met bagage. Dat betekent de nodige formaliteiten invullen en aanhoren. De ene koffer blijkt nog in Beijing te staan deze wordt vanavond naar het theater gebracht maar van de andere geen spoor. Dat is goed balen.

Als we door de deuren komen staan het Chinese management ons al op te wachten. Deze bestaat uit een viertal personen. David en zijn vrouw die heel goed Nederlands spreken (wonen de helft van het jaar in NL) en twee assistenten. Martin rent nog even naar een pinautomaat om wat Yuans te scoren. Buddycheck en net op tijd is ie weer terug. We stappen in een tweetal bussen waar we lekker de ruimte hebben. Mag ook wel want de muziekinstrumenten liggen ook in de bus en de bagagerekken boven ons hoofd zijn te klein voor de koffers.

We rijden naar het Diamond hotel in Jianxing. Om half een komen we daar aan waar we direct door kunnen naar de 23e etage voor de lunch. In een ruimte staan allemaal grote tafels met in het midden een grote ronde draaischijf met daarop een aantal gerechten. Zo kan je pakken wat je wilt en is er voor iedereen wel iets lekkers bij. Alleen hoe pel je een garnaal met twee stokjes? Het eten van de rijst gaat ons prima af maar dat komt omdat het hier geen 'grote droge korrel' is maar lekkere plakrijst. Na de lunch krijgen we de sleutel van de kamer en kunnen we de koffers uit de bus halen. We hebben precies 20 minuten om een douche te pakken en ons klaar te maken voor het concert van vanavond. De concertkleding en schoenen hebben we gelukkig allemaal bij elkaar zitten dus dat scheelt een hoop stress.

 

Na twee uur rijden komen we aan in Keqiao een kleinere plaats vlakbij Shaoxing. Het theater is niet te missen voor op de gevel hangt een aanplakbiljet van 30 meter lang en 3 meter hoog waarop we worden aangekondigd voor het 'New Year Concert'. Voor het theater staat een mega billboard van 4 bij 5 meter met een prachtige foto van de dirigent Gerben Kruiselbrink. Hij wordt er helemaal verlegen van.

Via de artiesteningang naar binnen waar we de kleedkamers krijgen toegewezen. Het is er erg koud dus de verwarming wordt direct omhoog gedraaid. De 'huur-instrumenten' zijn ook aanwezig. En ja, het is echt Chinese kwaliteit. De celli en contrabassen worden getest en het blijkt dat het niet echt de meest fantastische instrumenten zijn. Tijdens het concert bleek dit ook doordat de stemming steeds wegliep maar dat zal beter worden als het instrument 'meer eigen' gaat worden.

Er is nog geen stroom op het podium aanwezig dus de soundcheck van de band kan nog niet beginnen. Er ligt wel een fantastisch verlengsnoer dat vlak voor de stekker met een hoop ducktape aan elkaar zit. We beginnen dan ook maar met het orkest en wonderwel. We zijn al anderhalve dag wakker en er klinkt een orkest.

   

Dan is ook de electriciteit geregeld en kan alles gecheckt worden. Nog een paar nummers met z'n allen en dan omkleden en in de make-up. Er staat een tafel met allemaal heerlijks klaar waar we lekker van smullen.

 

Om zeven uur start het concert. De zaal zit toch wel redelijk vol (500 personen) met vooral veel gezinnen met jonge kinderen. We vliegen door het programma en vooral tijdens de 'Chineze' nummers wordt er volop meegezongen. De kinderen dansen op de trappen en voor het podium. Erg leuk allemaal. Om half negen is het concert af en komt het publiek naar voren om met ons op de foto te gaan. Kinderen worden je in de handen geduwd en de foto's genomen. Leuk om dit mee te maken.

Helaas moeten we ook voort maken want er moet nog gedineerd worden. Als we ons weer omgekleed hebben en de spullen in de bus hebben gelegd kunnen we eten bij een restaurant hier achter het theater. Lekker makkelijk dichtbij. Ook hier weer een grote ronde tafel met van alles erop. Van Pecking Eend naar garanalen, een grote vis die je glazig aan staart. Maar ook gefrituurde eendentongen die we eerst aanzagen voor gevierendeelde octopusjes. Bieflapjes en hete boonjes maar ook lekkere paksoi. Het eten met stokjes gaat steeds beter dus er komt ook nog wat naar binnen. Dan is het afnokken en weer terug naar het hotel. Onderweg slaapt iedereen dat mag ook wel na zo'n lange dag. Om kwart over twaalf zijn we terug in het hotel. Met de wetenschap dat over vier uur de wekker weer gaat gaan we direct plat en vallen als een blok in slaap.

{flike}

Details

Gepubliceerd: 14 december 2015