Details

Gepubliceerd: 02 januari 2016

1 januari 2016

Happy New Year!

Vandaag mochten we uitslapen met de wekker op 7 uur. En daar zijn we al erg blij mee. Om 8 uur in de bus en op naar het Zuiden, de plaats Jiaxing waar we een paar dagen terug ook waren. Het is wederom prachtig weer alleen jammer van de smog die er hangt daardoor is het continu een beetje heiig.

We lunchen in een restaurant in de stad. Vlak voor het einde van de lunch gaat Sonja samen met Pim nog even het Islamitische wijkje in dat hier naast het restaurant ligt. Erg leuk. Deze mensen zien er toch weer anders uit in de gezichten. We komen op een plek waar ze allemaal staan met etenswaar. Er worden een soort hele grote pannekoeken gebakken met daarnaast een bak met kaal geplukte kippen op de grond. Het konden ook eenden zijn want ze zijn wel erg groot voor een kip. En dat tegenover de slager waar de stukken vlees aan het plafond hangen. Dan toch maar weer terug: even een sprintje trekken en net op tijd zijn we weer met de bus.

 

   

In het hotel de koffers naar boven. Martin helpt met het uitdelen van de sleutels wat met 30 kamers toch altijd weer een klusje is. Sonja loopt dan altijd direct door en Martin volgt later. Alleen dan moet je wel het kamernummer onthouden. Het duurt dan ook even voordat Martin op de kamer komt alle verdiepingen afgeweest en uiteindelijk Coen tegen gekomen die toevallig wist waar Sonja een kamer in was gegaan. Ook weer gevonden. Ja dat is het nadeel van elke dag een ander kamernummer.

We hebben met Pim afgesproken om de stad in te gaan. Daarin hebben we elkaar wel gevonden. Allen dezelfde interesses: zoveel mogelijk zien van alles wat China te bieden heeft. Onderweg hadden we al een Chinese tuin gezien. Daar lopen we eerst heen.

Het is wel grappig in een drukke winkelstraat staat een kleine poort en als je daardoor gaat kom je in een parkachtige omgeving waar verschillende pagodes staan. Er zitten veel mensen te picknicken. Het is ook opvallend druk in de stad waarschijnlijk hebben de Chinezen ook een vrije dag vandaag. In één van de pagodes zien we grote snaarinstrumenten staan dus wij naar binnen. Eerst zit er nog een meisje achter en we vragen haar om iets te spelen. Daar is ze toch nog te verlegen voor en stapt snel weg van het instrument. Een andere vrouw wil wel wat spelen voor ons. Erg leuk. Het blijkt een soort muziekschool te zijn. Er staan drie van deze instrumenten en er ligt bladmuziek voor. Het is een heel ander notenschrift. Er staan Chineze tekens met daarboven cijfers. Of de cijfers de 'grepen' of 'posities' zijn weten we niet het is gissen. Maar het is in ieder geval niet het internationale notenbeeld wat wij kennen. Dat kan ook komen omdat het een authentiek Chinees instrument is. Verder zien we vooral veel mensen die aan de thee zitten. Ook staan er in een hoek hele kleine vogelkooitjes met mooie kanaries er in. Erg grappig.

 

   

We lopen snel weer verder want er moet ook nog gepind worden. Het is namelijk niet bij elke bank mogelijk. Uiteindelijk bij de vierde bank geluk, de pas wordt geaccepteerd en het geld komt uit de muur. Er staan hier veel eetkraampjes op de stoep en zo sta ik even te kijken bij een kraampje waar ze van alles voor je wokken nadat je zelf de ingrediënten hebt uitgekozen. Daarnaast staat iemand die vierkante plakken staat te bakken. Het lijkt of feta maar het zal wel iets van tofu zijn.

Vlakbij het hotel komen we nog langs een andere pagode het lijkt wel een soort museum. Er hangen veel gedichten aan de muur met mooie sierlijke tekens. Prachtige lampen aan het plafond. Het is jammer dat we zo weinig tijd hebben in deze stad kan je wel een dagje rondstruinen. We gaan nog even de bouwplaats op van een grote kerk. Het lijkt wel een Christelijke kerk. Het ding staat er vervallen bij. Ooit zijn ze begonnen met restaureren want de roestige steigers staan er nog omheen.

 

   

In het hotel snel even een douche en alle spullen bij elkaar want vanavond hebben we alweer het vijfde concert. Het is een klein stukje rijden. Bij de ingang staat weer een prachtige poster totaal anders dan de vorige keren maar erg sierlijk. Het is weer een megatheater en via de achteringang komen we weer binnen. Het zijn weer allemaal erg kale hokken waar we ons kunnen omkleden maar we hebben wel iets meer ruimte vandaag.

Het podium is weer megagroot waar wederom weer een mobiele orkestbak op staat. Het zijn allemaal houten wanden op een soort rupsbanden die mooi in elkaar gezet kunen worden. Zo kan je voor elke soort orkest of wat dan ook een passende ruimte creeëren. Erg mooi systeem.

Sonja gaat nog even naar buiten om een foto te maken van het 'aanplakbiljet' van 3 bij 4 meter. Dat is nog een hele tippel om het het gebouw heen. Toch maar een beetje doorlopen want ik wil niet te laat terugkomen. Ook weer gelukt.

 

De repetitie gaat goed we zijn alleen een beetje onrustig. Dit moet anders want na het succes van gisteren moeten we nog twee keer knallen. Het is niet zo'n lange repetitie en we hebben na afloop genoeg tijd om even een banaantje en een cakeje op te eten. Ook zetten we handtekeningen op een aantal posters van ons eigen concert. Geen idee voor wie deze bestemd zijn maar het is wel grappig.

 

Tijdens de repetitie hebben we gezien dat er in de houten wanden op 2 meter hoogte een soort van vensterbankrand zit. Sonja kreeg het lumineuze idee om daar de GoPro op te zetten. Zodat we daar vandaag kunnen filmen. Even getest tijdens de repetitie en het lijkt erop dat het gaat lukken.

Dan omkleden en in de make-up. Dat gaat allemaal steeds soepeler. Het wordt een soort van lopende band werk. De heren allemaal op een rij in de gang en Hilde (altsaxofoniste) en Jet (violiste) gaan met de poederkwast over de hoofden van de heren. Altijd weer een leuk gezicht.

Dan maken we ons klaar. Martin heeft de GoPro al klaar gezet en kan deze met zijn telefoon vlak voordat we opkomen aanzetten. We kijken wel hoe lang hij het volhoudt. En of er überhaupt iets opkomt. Het concert begint iets later omdat wat hooggeplaatste genodigden iets verlaat zijn. Geen probleem.

De zaal zit lekker vol zo'n 1000 m/v en kinderen. Het programma gaat fantastisch, een goede focus en alles loopt zoals het moet. De visuals kunnen we helaas niet vertonen omdat daar helemaal geen scherm voor is. Wel doen ze het één en ander met gekleurde verlichting op de wanden. In de trompetsectie zijn we van plaats gewisseld omdat het toch wel handig is als Egbert en Sonja naast elkaar zitten. In de nummers waarbij we beide skyhigh gaan is het wel prettiger om naast elkaar te zitten. Het bevalt ook prima. De Latin Medley blijft een feestje en weer behoorlijk kippevel en niet van de kou. Wat is het gaaf om als koperblazers en ritme sectie gepuncteerde ritmes te spelen in ongeveer megaforte en skyhigh maar zo spat gelijk. Dit is echt gaaf. Na afloop is Gerben (de dirigent) ook erg tevreden. Het is raar om te bedenken dat we nog maar één concert hebben en dat het daarna voorbij is en het orkest weer uit elkaar gaat.

Daarna nemen we even de tijd om wat mooie foto's te nemen van ons in concertkleding. We lopen wel rond met een fototoestel met het nadeel is dat je er dan zelf niet op staat. Van Stef (trombonist) maken we nog een statieportret voor de krant. Voor vertrek had de krant nl. een stuk geschreven over het avontuur wat hij aanging en de krant wil dat na thuis komst weer doen. Daar is natuurlijk wel een mooie foto voor nodig. Ook zetten we trompetsectie even op de foto en natuurlijk het laag hout. Dan is het weer snel omkleden en vertrek naar het diner. Dat is toch wel jammer. Je komt dolenthousiast van het podium af maar ja moet weer snel op pad naar iets anders weinig tijd om er echt van te genieten. Gelukkig hebben we onze website om thuis onze belevenissen nog eens rustig na te lezen. Na het diner terug naar het hotel waar we weer een tweetal dagen uploaden voor de website.

 

{flike}

Details

Gepubliceerd: 01 januari 2016

31 december 2015

Om even na zessen de wekker na weer een korte maar goede nacht. Snel een douche en alles inpakken. We zijn op tijd klaar en zien dan dat het ontbijt pas om 7 uur open is. Op de kamer zetten we een kopje thee wat we meenemen naar de ontbijtzaal dan hebben we wel wat te drinken. In de ontbijtzaal zitten Coen en Egbert al aan een kopje koffie. En dat schijnt heerlijk te zijn. Het is echt een heel uitgebreidt buffet met van allerlei warme, duistere zaken waar ik snel aan voorbij loop. Met een toast en heerlijke zoete broodjes een beetje fruit en yoghurt genieten we volop. Gelukkig zijn we lekker op tijd en kunnen rustig langs het buffet lopen om onze keuzes te maken. Dat is 20 minuten later als iedereen is gearriveerd wel wat anders met een wachttijd van 10 minuten bij het koffiezetapparaat.

Om half acht in de bus op weg naar Nianjing. Na een klein uur staan we plots stil op de snelweg. Wat is dat nou? File, tolpoort, ongeluk. Nee, de weg is afgesloten door de politie vanwege de dichte mist. We moeten wachten tot de mist is opgetrokken dus zonnetje zet hem op! Na drie kwartier is het zover de weg is weer vrij gegeven. Gelukkig anders zou zomaar het schema op deze belangrijke dag helemaal in de soep lopen.

We maken een sanitaire stop bij een wegrestaurant en rijden dan weer verder. Na een uurtje stoppen we voor de lunch. Bij de ingang van het hotel staat een cameraman die ons al filmt. Jeetje wat is dit allemaal. Met onze Prodent-smile lopen we naar binnen. Daar krijgen we een toespraak van de grote sponsor en organisator van het geheel. De hoogste baas op gebied van de logistiek in deze provincie. Het eten smaakt prima.

 

Nu is het niet ver meer en al snel komen we weer tussen de hoge bebouwing van Nanjing. Nanjing is de voormalige hoofdstad van China en dat is goed te zien aan de drukte. Ook leuk zijn de mensen die met hun waar op een kar langs de kant van de weg staan. Als we voor een stoplicht stil staan, kijken de mensen vol verbazing de bus binnen. Wij kijken net zo ongegeneerd naar buiten en maken wat foto's.

 

  

We checken in bij Fuenyang hotel waar we een kamer hebben op de 8-ste verdieping. Het is telkens weer een uitdaging om je kamernummer te onthouden want op die electrische sleutels staat het niet echt genoteerd. Nadat we de spullen op de kamer hebben gelegd nemen we de lift naar de hoogste verdieping even kijken of we het dak op kunnen. Helaas kunnen we niet het dak op een verroest deurtje houdt ons tegen. Jammer, dan maar weer terug naar de kamer waar we nu iets meer tijd hebben om ons klaar te maken voor het oudejaarsconcert vanavond.

Om kwart over drie zit (bijna) iedereen weer in de bus. Het is een klein stukje rijden naar People's Great Hall. Via de achteringang lopen we het theater binnen. Dit is echt een groot theater 3400 stoelen in de zaal. Helaas is het hier net zo koud als in alle theaters tot nu toe. Dat wordt weer jas aanhouden of warm vest aan. Inmiddels zijn we er al helemaal aan gewend. De televisie ploeg is al druk bezig met het juist positioneren van de zes camera's waar het concert mee opgenomen gaat worden. In het orkest staan ook verschillende microfoons die nog ingeregeld moeten worden. Nadat we de spullen in de kleedkamer hebben geplaatst die overigens wel lekker warm is. Heet zelfs als je net onder de inblaasopening staat. Daarna terug naar het podium voor de repetitie. Het concert zal gepresenteerd worden door een presentatrice die elk nummer apart zal aankondigen. Achter het orkest hangt een megascherm van wel 15 bij 10 meter waarop een geheel andere visuele presentatie zal draaien tijdens het concert. Ook zullen er live beelden op verschijnen van onszelf. Tijdens de repetitie wordt er dan ook regelmatig het scherm gekeken. Het blijft raar als je zelf zo'n 7 meter hoog in beeld ziet verschijnen. Het Chineze management maakt zich wel een beetje zorgen dat we tijdens het concert ook te veel naar het scherm gaan zitten kijken. Maar gelukkig weet Gerben ze van onze profesionaliteit te overtuigen dat we dat niet zullen doen. Het hele programma is ook door elkaar gegooid alles om het perfect voor elkaar te hebben voor de uitzending. Het is voor de provinciale televisie dat houdt hier overigens in dat het evengoed bij miljoenen huiskamers naar binnen komt.

 

   

We doen weer een Italiaantje, wat inhoudt dat we van alle nummers een kort gedeelte spelen. Bij alle nummers zijn er nieuwe beelden en we vragen ons dan ook af wat er vertoond zal worden tijdens de Hollandse hit 'Aan de Amsterdamse Grachten' en ja hoor als eerste foto komt daar de branding van Egmond aan Zee voorbij vervolgd door de molens uit Rustenburg. Onze eigen gemaakte foto's vertoond op het megagrootte scherm en dan te zien in miljoenen huishoudens. Hoe gaaf is dat? Er is een opname gemaakt door Vocal Dating die hier te zien is. Er was al eerder een opmerking vanuit de zaal gekomen of de lucht in Nederland altijd zo strak blauw is. Op veel foto's is dat natuurlijk het geval. Strak blauw of van die heerlijke Hollandse luchten met mooie bloemkoolwolken. Toch wel trots hoor. Van de tulpenvelden uit de Schermer, de Mijzenplolder(schaats)tocht tot de molens van de Zaanse Schans naar ons dagje (speciaal hiervoor) naar Volendam was niet voor niets.

Na aandringen van ons is de Latin Medley toch nog toegevoegd aan het programma dus we spelen alle muziek. Dit is voor het orkest niet echt een probleem, voor de zang gaf het toch wel wat hoofdbrekens. De kleding is namelijk per orgineel blok anders en in de programmering is oorspronkelijk ook rekening gehouden met omkleden, welke solistische optredens was komen. Nu alles door elkaar kwam stonden ze een choreografie te doen in andere kleding en kon het gebeuren dan bijvoorbeeld het jas van Arjan toch wel erg strak zat. Prima als je gewoon rustig staat te zingen maar als je het nu aan hebt tijdens een nummer waarbij je je armen steeds de lucht in moet doen blijkt dat niet echt makkelijk te gaan. De Jorien, Carolien en Ewa moesten nu met hun lange jurken de trap af de zaal in en daar komt toch iets meer bij kijken. De meest belangrijke opdracht is nog de prodentsmile die we gedurende het concert voortdurend op moeten houden. En je moet je continu er van bewust zijn dat de camera je zomaar geheel ingezoomd in beeld kan nemen.

De dames hebben allemaal een mooie grote bloem gekregen voor in het haar. En er zijn ook nog allemaal rokken ingevlogen in allerlei zalmkleurtjes. De bedoeling is deze aan te trekken over onze eigen jurk maar als iemand er één aantrekt en de rok tot ongeveer tot aan de nek wordt opgehezen wordt er al snel besloten dit niet te doen. We hebben allemaal een prachtige jurk in zwart en rood dat is al mooi genoeg. Dan hebben we nog ruim een uur om ons om te kleden en een klein hapje te eten. Ik heb gelukkig mijn eigen thee meegenomen en geniet van een lekkere sterremuntthee.

 

   

Om 19:20 uur staan we klaar in de coullissen en bij de tweede bel kunnen we op. Ons oudejaarsfeest gaat beginnen met een Nieuwjaarsconcert. Heel gaaf. De zaal zit voor zo'n 80% vol wat nog altijd zo'n 2800 bezoekers zijn. Bijna iedereen zie je met een telefoon voor zijn neus zitten of een camera. Ik snap wel dat ze in de Nederlandse theaters altijd vriendelijk verzoeken om je mobiel uit te zetten dit is nl. zo raar. Al die rechthoekige witte vlakken voor de gezichten van de mensen. We starten met een Chinees nummer en direct is er reactie vanuit de zaal heerlijk. Het loopt lekker soepel allemaal behalve dat de zangers soms een heel eind om het podium heen moeten rennen omdat ze weer op moeten komen van een andere kant. Het gekke hier is dat de zangers zodra ze een stuk alleen of met z'n tweeën hebben gezongen een gigantische bos bloemen krijgen. De bos is overigens lekker zwaar want het is een giga bos lelies met een grote zak met water eronder. Erg slim natuurlijk maar erg zwaar. De bloemen konden direct weer ingeleverd worden want werden bij een volgend nummer net zo hard weer uitgedeeld. De act in de 'Champagne Polka' door Hilde en Jo-Anne wordt met veel gelach door het publiek ontvangen. Tijdens 'What's up at the Symphonie' loopt het filmpje van de avonturen van Bugs Bunny ook mee en als er verschillende orkestleden konijnenoren opzetten wordt er wel gelachen in de zaal.

Halverwege het programma is er een kleine pauze snel even relaxen achter het podium en dan gaan we voor het tweede deel. Het is al een groot feest maar bij de 'Latin Medley' wordt het zeker op het podium een waar feest. Heerlijk nummer voor de blazerssecties saxen, trompetten en laag koper. We gaan helemaal los. Het 'Da Be' gezongen door de heren Arjan en Jelle en op het voorpodium muzikaal bijgestaan door de trompetisten Egbert en Arjen is een groot succes. Vooral als we gaan tellen I, A, San, Su (1, 2, 3, 4). Tijdens onze toegift de 'Radetzky Marsch' dansen de kinderen in de gangpaden. Na de bloemen parade waarbij de al eerder uitgedeelde bloemen gewoon nogmaals worden gegeven spelen we 'Radetsky' nogmaals. Nu gaan er een paar muzikanten de zaal in. Het publiek gaat helemaal uit zijn dak. Wat een succesvol concert is dit.

We zijn uitgenodigd om te komen eten hier vlakbij. Het verzoek is om de concertkleding aan te houden zodat we daar op sjiek een grote zaal in komen. Er zitten al veel genodigden van het concert aan grote tafels te eten. We worden met een hartelijk applaus ontvangen. Na een aantal toespraken en bedankjes over en weer kunnen we eten. Het is een mega groot buffet.

 

   

 

  

 

Er komt nog een modeshow langs van een paar Chineze schonen in lange, gekleurde, slanke jurken. Daarna een muzikaal optreden van een tweetal dames op snaarinstrumenten. Van ons orkest speelt Symone op viool nog een stuk samen met Gerben op piano en Pieter op klarinet laat ook nog een stuk horen. Leuk hoor. Er zitten ook een aantal kunstschilders die op grote dunne papieren mooie Chineze karakters aan het schilderen zijn. Dit blijken een soort van gedichten te zijn. Carolien en Arjan van de organisatie Vocal Dating krijgen ook zo'n mooi exemplaar. Helaas vergeten te vragen wat het betekent.

 

   

Om kwart over elf is het geheel klaar en worden we (na het maken van een groepsfoto) verzocht om de bus weer in te gaan naar het hotel.

 

 

Er wordt nog even bedacht waar er Nieuwjaar gevierd gaat worden. Het schijnt dat op de 3e iets is. Als we daar aankomen is er nog verwaring of het niet een of andere duistere club is. Wij besluiten om te kijken of we het nieuwe jaar op het dak van het hotel kunnen inluiden. Helaas de glazen lift naar boven is gesloten. Nou ja, dan maar naar de kamer. Op televisie is er wel aandacht voor het oude jaar maar meer in een soort journaal vorm. Het Nieuwe jaar begint hier natuurlijk pas op 8 februari.

 

Even voor 12 gaan we toch nog maar even op zoek naar de groep en exact op 12 uur sluiten we ons aan en dan Happy New Year. Toch wel bijzonder om met 56 mensen in een karaoke hokje van 6 vierkante meter te staan. Toch wel erg moe nokken we snel af en gaan slapen. Morgenochtend begint het nieuwe jaar weer vroeg met om 7 uur ontbijt.

 

 

 

{flike}

 

 

 

Details

Gepubliceerd: 01 januari 2016

30 december 2015

Na een goede nacht. Heerlijk het raam open en een dubbel dekbedje erop worden we uitgerust wakker. Ontbijt, ons eerste hier in China (gisteren kregen we een pakketje mee voor in de bus). Er is vooral veel pittigs, zoals garnalen, bami, mie rijst, hele zoute eieren en nog veel meer waar ik niet eens naar gekeken heb. Er zijn ook wat broodjes en er is toast een gebakke eitje en wat jam dat smaakt prima. Tijdens het ontbijt wordt er een award uitgedeeld aan de deelnemer met de 'meest positieve zin/lach' tijdens de uitvoering. In de wandelgangen de 'hagelslag-ward' en deze keer is Andreas, violist, die met de meest aanstekelijke lach. Te drinken is er helaas niet dus we zetten maar een kopje thee op de kamer. Kan nog net voor vertrek.

Om kwart voor acht zit iedereen weer in de bus en rijden we naar de boot. Het zonnetje schijnt weer heerlijk en Sonja weet een plekje op het achterdek te vinden onder een trap en zit heerlijk in het zonnetje het reisverslag bij te typen. Kijk zo kom je de wachttijd ook goed door. Om 9.20 uur zijn de trossen los en varen we weer terug naar het vaste land. Het is weer een rustige tocht en lekker in het zonnetje komen we aan de overkant.

Nu is het nog ruim drie uur rijden naar het volgende hotel. Na anderhalf uur komen we in een meer rustigere omgeving. Wat meer landbouwactiviteiten wat vooral bestaat uit de rijstteelt. Als de rijst volgroeid is wordt deze geoogst en in driehoekige rondjes rechtop gezet om te drogen. Daarna wordt de rijst eruit geslagen en verder gedroogd op de grond. Wat we ook op de grond (weggetje) zien liggen is kleding. Eerst denk je nog zwerfvuil maar dan zien we een aantal vrouwtjes met waszakken waar de kleding uitgehaald wordt en op de grond neergelegd.

 

    

We lunchen bij een wegrestaurant. Het is een buffet waar we het een en ander krijgen in verschillende bakjes. Het is niet helemaal super maar de rijst vult toch genoeg. Om drie uur komen we aan in Huzhou waar we blijkbaar naar een ander hotel gaan dan vooraf doorgegeven. De tomtom zegt nl. dat we de andere kant op moeten. We komen aan in het Zhe Bei hotel, waar tot grote blijdschap van iedereen de koffer van Theo weer terrecht is. Gelukkig. We hebben een mooie ruime kamer waar we precies 45 minuten hebben om ons op te frissen en klaar te maken voor het concert van vanavond.

 

 

En het is gelukt. Iedereen zit weer in de bus en we rijden naar de Huzhou Concert Hall. Dit is weer een heel groot theater en het podium is wel twee gymzalen groot en zo'n 30 meter hoog. Op dit podium staat een houten klankkast (ik weet niet of daar een echte naam voor is) waar we in plaatsnemen. Er moet nog het een en ander geregeld worden met de techniek dus we kunnen rustig rondkijken. Het programma is weer iets gewijzigd op verzoek van het Chineze management.

De repetitie verloopt voorspoedig. Nog even een wijziging in het nummer Kang Ding Love song waarin een vijftal instrumentalisten nog even een partijtje krijgen. Voor Egbert (trompetist) is het wat lastig om mee te lezen op de partij van Willeke (tenorsaxofoniste) die aan de andere kant van het orkest zit. Dus de partij moet nog even worden overgeschreven. Eerst nog onleesbaar dus ik heb maar een paar lijnen getrokken met mijn muziekmap en op liggend A4 de partij overgeschreven. Het noeste handarbeid waarbij dus zelfs de muzieklijnen zonder liniaal op papier komen. Ook weer geregeld.

 

 

Dan heeft Gerben nog een mededeling. Morgen (oudejaarsavond) spelen we in een heel groot theater met heel veel belangrijke mensen in het publiek. En verder niet geheel onbelangrijk het geheel wordt rechtstreeks uitgezonden op de televisie. Dat zou natuurlijk de regionale tv kunnen zijn. Maar regionaal betekent hier nog altijd miljoenen kijkers met die megasteden. Dat wordt morgen dus een heel bijzondere oudejaarsavond. Leuk leuk en leuk.

Daarna hebben we een 20-tal minuten om ons om te kleden en even een klein broodje te eten. In tegenstelling tot de kleedkamer, waar we met 15 dames dit keer op vier vierkante meter ons in de galajurk hijsen, is de ruimte waar wat te eten en drinken staat echt mega groot. Een soort vergaderzaal met een giga ronde tafel. Erg gezellig maar niet te lang want dan komt het teken alweer dat we het podium op kunnen.

Het is ook hier weer echt ijskoud dus mijn warme vestje blijft tot het laatst aan. Na het derde belletje kunnen we op. Het theater zit weer lekker gevuld. We worden eerst aangekondigd door een presentator van het theater waarna David en Li (onze Chineze reisbegeleiding) het overnemen. Ze kondigen steeds een drietal nummers aan dus we gaan weer lekker snel door het programma. Het loopt echt goed vandaag. De Earth Song zorgt weer voor een echt kippevel moment. Die opbouw van spanning naar het einde waarbij wij als trompetsectie een lekker ritme neer kunnen zetten met heerlijke hoge noten. Echt kippevel en dat was niet vanwege de temperatuur. Vanavond is er een korte pauze in het programma dus even relax.

Het tweede gedeelte vliegt er weer door en de Latin Medley spat er weer uit. De hoge Q was er weer bij en de solo van Egbert was weer heerlijk. Echt een zomers feestje, toch knap met die lage temperatuur hier op het podium.

Na het concert hebben we een diner ergens in de stad. Dit wordt ons aangeboden door de hoogste persoon in rang hier die gaat over alle logistieke zaken in de stad en omgeving. Naast de flesjes bier komt er ook nog een (naar zeggen) lekkere fles rode wijn op tafel. Het eten is echt heerlijk. Geen botjes in het vlees. En zelfs wat zoetigheden. Pannekoekjes met een vulling maar ook mais wat is ingelegd met suiker en hagelslag.

Samen met Jelle lopen we nog even naar buiten want onderweg hadden we gezien dat de twee hele hoge torens die hier staan mooi verlicht waren. Staan we midden op de rotonde zijn net de lichten uit. Dat is balen geen mooie foto. Jammer hoor.

Met de bus weer terug naar het hotel waar we eerst het dak op gaan om te kijken of er nog een mooie nachtfoto te maken is. Jammer genoeg is alle verlichting al uit en is er weinig spannends te zien. Samen lopen we nog een rondje om het hotel om te kijken of we dan nog een aantal nachtstraatbeelden kunnen maken. We proberen wat maar verder dan een foto van wat Chineze tekens op de gevels komen we niet. Terug in het hotel zit er in de lobby die voor onze hotel kamer ligt een grote groep gezellig in de grote stoelen. Ze zijn net bezig met een voorstellingsrondje. Wie ben je? Hoe oud? Een relatie? Met wie? Wat zoek je? Heb je kinderen? Huisdieren? Erg gezellig. Om even na twaalf haken we af en zoeken we ons bed op morgen immers weer vroeg de wekker.

 

 

 

 

{flike}