29 december 2015
Na een korte maar goede nacht ging de wekker om even na vier uur. Snel aankleden en de spullen in de koffer. Alles bij elkaar ja, de kamer is leeg we gaan. De eerste mensen zitten al beneden in de hal de rest volgt al snel zodat we om kwart voor vijf kunnen vertrekken. De bus rijdt nog niet of iedereen is alweer diep in slaap. Het is erg koud in de bus maar met de jas aan is het prima slapen. We stoppen bij een gebouwtje waarwe even gebruik kunnen maken van het toilet. Dit is nog wel even een dingetje, een gat in de grond en toiletpapier? Nou daar hebben we hier niet van gehoord (wel in de hotelkamer hoor). Onder leiding van Teun, de baritonsaxofonist, doen we even een samba sessie en warmen we een beetje op.
Weer de bus in en verder. Martin kan op zijn Tomtom zien hoe ver we zijn dus dat is wel prettig. Via een hele lange brug rijden we naar het eerste eiland van de Shengsi eilanden groep. Dan komen we bij de haven aan waar we in de rij aansluiten voor de boot. Meteen maar even de laptop erbij gepakt en begonnen met het typen van het reisverslag. De dagen zitten zo vol dat we daar nog niet eerder de tijd voor hebben gevonden. We zien dat alle vervoersmiddelen met een meetlint worden opgemeten. Dan kunnen we in de achteruit en de boot op. We lopen direct door naar het buitendek boven waar we heerlijk in de zonnetje staan. Even doorwarmen.
Jammer dat het wat heiig is (of is het de smog?). Het water is ook erg vies. Een bruine drab waarvan je zou kunnen denken dat het opgestuwde grond is maar er lijkt wel een soort olie doorheen te zitten. Dan vertrekken we. We worden gewaarschuwd door David dat het heftige golven zijn op zee en dat we dan niet bij de railing moeten gaan staan. Nou dat was gelukkig erg overdreven. In anderhalf uur varen we rustig naar het eiland waar we moeten zijn. Met het zonnetje in het gezicht heerlijk staan kletsen. Dan kunnen we de bus weer in nu is het nog een klein stukje rijden.
Bij het hotel kunnen we direct door naar de 13e voor de lunch. Weer allemaal aan de ronde tafel. Erg gezellig zo. Er staan al weer allerlei heerlijkheden voor ons klaar. Vooral de tomatensoep is erg lekker. De kip of eendstukjes zijn wat minder, redelijk veel botjes. En na de conclusie van Coen dat deze niet geslacht is maar door de ventilator is getrokken is het duidelijk hoe dat komt. De serveersters staan vlak bij onze tafel gezellig allemaal foto's van ons te maken en uiteindelijk gaan ze met ons op de foto. Er wordt veel gelachen. Komt ook omdat er op deze eilandengroep niet heel veel westerlingen komen. Giechelend staan ze de foto's te bekijken.
Inmiddels hebben we de sleutel van de kamer gekregen en de spullen een plek gegeven. Gaat erg snel want echt uitpakken hoeven we ook niet. Morgen vertrekken we weer.
In tegenstelling tot de meeste die besluiten om nog een paar uurtjes slaap te pakken gaan wij een stukje wandelen. Het zonnetje schijnt heerlijk en slapen kan altijd nog wel. Buiten kijken we even rond en we besluiten samen met Pim, een cellist op zoek te gaan naar de tempel die we onderweg in de bus op een heuvel hebben zien liggen. Toch leuk hoor zo in deze achteraf straatjes. Het is duidelijk te zien dat dit een echt visserseiland is overal ligt vis te drogen. Gewoon op spiralen of gespannen lijnen op de stoep. Het zijn allemaal verschillende soorten vis in vele maten. Toch grappig. Er worden hier ook nog een aantal hoge flats gebouwd. In de zomer verandert deze eilandengroep nl. een soort Zandvoort. Voor de stedelingen uit Shanghai en omgeving is dit de plek to be in de zomer. Op de bouwplaats hebben ze nog niet echt veel van veiligheidseisen gehoord. Er is dan ook nog erg veel handwerk.
Dan vinden we een trap die de heuvel op leidt en al snel staan we voor de pagode. Prachtig geel (kleur voor geluk) met mooi houtsnijwerk versierd. Jammer genoeg is deze gesloten maar kunnen we door kleine raamjes naar binnen gluren en zien we een viertal grote wachters staan rond een boehda beeld.
Achter dit gebouw staan er een aantal gebouwen in een soort U-vorm. In elke kamer bevindt zich een gouden boehda beeld. Erg mooi allemaal wat dan wel weer vreemd is dat er zo'n lelijke grote witte klok naast hangt.
In het middengebouw is een dienst bezig en zitten vele monnikken in kleermakerzit op de grond. Met belletjes en een soort woodblock komen ze in gebed. Hier kunnen we helaas geen foto's van maken want daar zijn we al op gewezen door een monnik die buiten op een stoeltje zit. Maar met je camera op de buik en dan toch gewoon de ontspanknop indrukken kunnen we thuis altijd nog kijken of er iets is vastgelegd.
Achter het complex zijn mannen bezig met het schaven en schuren van hele grote boomstammen. Dit worden de pilaren voor een nieuw gebouw. Het is noest handwerk en als er een boomstam (70 cm doorsnede en 8 meter lang) verplaatst moet worden met grote stalen palen (hefboomeffect) helpen de mannen uiteraard even mee. Hilariteit natuurlijk. Grote Westerse mannen die je helpen bij je werk. De komende tijd hebben deze Chinezen weer een sterk verhaal in de kroeg.
Weer terug naar het complex waar we langs een andere poort lopen waar in gekleurd houtsnijwerk een groot oog zit. Prachtig!
We lopen terug naar de haven waar ze bezig zijn met het boeten van de netten. Het zijn erg fijnmazige netten en het is dan ook allemaal handwerk. Voornamelijk vrouwen die staand aan het werk zijn en telkens het net van de grond op moeten rapen om het te herstellen.
Terug lopend naar het hotel komen we nog een paar orkestleden tegen die in een markthal zijn geweest. Altijd leuk. Langs de haven en dan de hal in. Erg grappig. Iedereen staat met zijn eigen waren. Vooral al veel vis maar ook een stuk met verschillende soorten mie. Het vlees wordt hier vers bereidt de varkens koppen staren je aan. Verderop de groente en kruidenhoek. De marktkooplui moeten allemaal erg lachen als we langslopen en als we 'Ni Hao', hallo, zeggen liggen ze helemaal in een deuk. Het zal ons accent wel zijn.
Weer terug naar het hotel voor een douche en klaar maken voor het concert. We gaan met de bus terwijl het theater dichtbij ligt. Maar dan kan je wel goed controleren dat iedereen er is. Het theater is iets kleiner dan gisteren maar nog altijd groot. Hier hangt wel een groot scherm achter het orkest in tegenstelling tot gisteren waar het op de zijkant voor het toneel werd gepresenteerd dus we maken even een foto van onze foto. Want dat is best wel bijzonder onze mooie foto's op een scherm van 12 bij 5 meter aan de andere kant van de wereld.
De repetitie verloopt snel en al snel is het tijd voor een klein hapje en omkleden. De heren weer in de smink dit keer ook met een beetje kleur want gisteren zagen ze toch wel erg wit (of kwam het door te weinig slaap?).
Martin zit al een tijdje te wachten aan de zijkant van het toneel samen met een aantal andere heren. Na een opmerking van Coen is er al snel een nieuwe carnavalshit geboren. 'Mijn bloesje is wat smoezelig maar het moet nog maar een keer, het moet nog maar een keer'. Ja lachen natuurlijk. Verder krijgen we nog een serieuze boodschap mee en dat is 'lachen' we weten dat we allemaal moe zijn maar die anderhalf uur op het podium mag je dat niet laten merken. Zet je prodentsmile op en geniet.
Om kwart voor zeven start het programma. Vandaag loopt de diapresentatitie niet mee. Dit concert is namelijk gesponsoord door de overheid en er staat op het grote scherm een mooi beeld van Vocal Dating maar naturlijk ook enige info van diezelfde overheid (voor ons niet leesbaar). Vanavond spelen we dus voor de visserfamilies hier op het eiland. Nu in het het winter seizoen is het erg rustig en is dit een heerlijk avondje uit voor die mensen. Er zijn dan ook veel mensen op af gekomen en de zaal zit voor 80% vol. Leuk hoor. Met vol enthousiasme starten we het programma en er wordt druk meegezongen (Chineze nummers) en geklapt bij de typische Nieuwjaarsconcertkrakers Radetzky Marsch en Donner und Blitz. Toch fantastisch die enige internationale taal 'MUZIEK'.
Na afloop weer hetzelfde tafereel met het maken van foto's van mensen die met ons op de foto willen. De heren uit het orkest zijn erg in trek en moeten allemaal op de foto met de kleine spruiten die mee zijn gekomen. Bij het maken van elke foto gaan er standaard twee kleine vingertjes in het V-teken de lucht in en met een schattig 'Thank you' wordt er afscheid genomen.
Dan snel omkleden en de bus weer in. Diner hebben we in het hotel dus dat is lekker. Het staat allemaal al op tafel en het is duidelijk dat we later terug zijn dan gepland want het is al behoorlijk afgekoeld maar het smaakt weer voortreffelijk.
De serveersters gaan nog even verder met het complementeren van hun kwartetspel van Westerse mensen. En moeten erg lachen om elke gemaakte foto. Ook willen ze nog wat saamfies maar nadat Jelle zich even heeft omgedraaid voor een 'nepkus' wat pas wordt geconstateerd door de Chineze na het terug kijken van haar foto. Rent ze met veel schaamte naar achter. Wij in een deuk natuurlijk. Ze komt nog even terug voor een klein lachje. Voor ons is het ook klaar het bedje wacht. Martin duikt er direct in maar Sonja heeft nog energie voor het verslag dus de eerste hele lange dag wordt even gecomplementeerd. Om even na elven is het klaar en staat alles online. Welterusten.
{flike}