27 december 2015
Het is 4:45 uur en het avontuur gaat beginnen. Gisterenavond alle spullen bij elkaar verzameld en in de koffers gestopt. Dat is ook dit keer weer een dingetje met de instrumenten en bladmuziek. Gelukkig kunnen we dit keer de lessenaar thuis laten dat scheelt weer een aantal kilo's. Maar daar komt dan wel weer een galajurk en pak voor in de plaats.
Om kwart voor zes rijden we weg. We konden ook met de bus waar we in Utrecht konden instappen. Alleen een parkeerplek bij Utrecht CS voor tien dagen is niet zo handig. We hebben dan ook besloten om zelf naar Düsseldorf te rijden en de auto daar op lang parkeren te zetten. Het is rustig op de weg, kan ook niet anders dan op zondagochtend na de kerstdagen op dit vroege tijdstip. De rit gaat voorspoedig en al snel rijden we Duitsland in. Martin haalt een koffie bij de Raststätte en weer verder.
Op Düsseldorf is het even zoeken naar de juiste parkeerplaats maar ook die vinden we. Even het nummer noteren waar we staan anders is het zo'n gezoek over tien dagen. Met de skytrain rijden we naar de vertrekhal waar we op zoek gaan naar het Meeting Point. Deze vinden we al snel. Zo dat is gelukt lekker op tijd. Al snel komen er nog een paar anderen die ook met eigen vervoer naar hier zijn gekomen. Om kwart voor tien komt Arjan aan gerend om te vertellen dat de bus ook gearriveerd is en begint met uitladen.
Nu zijn we compleet en kunnen we op zoek naar de juiste incheckbalie. Eerst even checken of we allemaal aanwezig zijn. Hiervoor hebben ze een mooi systeem. We zijn ingedeeld in groepen van acht met allemaal een eigen kleur. Wij behoren tot oranje en hoeven dus alleen te kijken of wij achten er zijn. Dat is zo dus 'oranje compleet' klinkt door de hal. Dat geldt voor alle kleuren dus we kunnen op stap.
Bij de incheckbalie checken we in per kleur. En alles gaat goed. Alleen blijk ik zelf niet op de passagierslijst te staan. Uhhh. De man blijft zoeken en dan blijk ik onder Rosing te zijn geregistreerd. Nou lekker dan dat is niet fijn. Voor nu geen probleem en ik krijg ook mijn twee boardingpassen voor de vluchten. De organisatie heeft twee keer de lijst gecontroleerd en vastgesteld dat mijn naam verkeerd stond en dat weer doorgegeven. Maar helaas niet gelukt in het uiteindelijke boekingssysteem. Nou ja, we vliegen met een grote groep dus zal ik op de terugweg niet alleen voor dit probleem komen te staan. Geeft wel weer een flashback naar al die mooie zwemdiploma's van vroeger waarop ik de ene week Roozing, dan weer Rosing, of zelfs Rosink heette.
Dan door de handbagage check waarbij mijn trompet als cameratas apart gecheckd moeten worden. De trompet moet even getest worden op functionaliteit. Ik dacht nog aan een riedel maar nee alleen even laten zien dat ie compleet is. Zal wel komen doordat ik de eerste muzikant was dan is het toch altijd weer raar voor de beamten.
Als iedereen er door is lopen we met zijn 56-en naar de gate. Daar is er even tijd voor een koffie en wat te drinken. De eerste groepsfoto wordt gemaakt op de trap en dan begint het wachten. Het toestel van Air China staat er al dus dat is oke.
Het instappen begint 'on time' dus dat ziet er goed uit. We zitten op rij 44, Sonja aan het raam en Martin aan het gangpad, helemaal oke. De instrumenten liggen mooi in de bagagebakken boven ons en die raken natuurlijk overvol met alle instrumenten maar alles heeft een plek gekregen en dan begint de vlucht.
De vlucht duurt bijna negen uur en we vliegen over het Noorden, via Hamburg, St. Petersburg en dan langzaam afzakken richting Being/Peking in China. Het is een rustige vlucht goed verzorgde vlucht. We krijgen een lekkere lunch of eigenlijk is het diner want de klok kan zeven uur vooruit en het is dus dan ook al avond. Na het eten gaan de lichten uit in het vliegtuig. We proberen zo veel mogelijk te slapen maar dat wil natuurlijk niet echt gemakkelijk lukken. Maar de personal entertainment voorziet in een drietal films voor Martin en Sonja vermaakt zich met spelletjes en een kerstfilm. Dan gaat het licht al weer een beetje aan zodat we weer een beetje bij de levenden kunnen komen. We krijgen nog een ontbijt en dan landen we op Beiing.
Op Beijing is het eerst even zoeken waar we heen moeten. We gaan uiteindelijk door de Domestic Transfer en we moeten nog even een in-, en uitreis formulier invullen. Dat lukt ook. Met de skytrain rijden we naar een andere terminal. Daar mag de handbagage weer door een scan en daarna lopen we naar een volgende rij waar alles weer helemaal gecheckt wordt. Water opdrinken of weggooien maar ook de aanstekers. Laptop uit de trompetkoffer, camera los en alles in kleine mini bakjes op een minibandje. Het ziet er een beetje provisorisch uit voor zo'n wereld luchthaven als Beijing. De cameratas wordt weer apart genomen en ongeveer alles moet eruit. De lens, flitser, batterij, batteriepack alles moet los in een bak die nochalant met één handje naar de andere kant van de scanner wordt gedragen. Dat is toch altijd weer erg tricky met de spulletjes waar je zelf zo voorzichtig mee bent. Maar alles komt goed en we kunnen verder naar de gate waar het boarden al is begonnen.
Met de roltrap naar beneden en daarna lopen we de slurf in naar het vliegtuig maar wat is dat nou? We mogen er nog niet in. De deur is nog dicht er wordt nog schoongemaakt dan maar naar de slurf aan de voorkant van het vliegtuig daar staat vast iemand die ons iets meer kan vertellen. Het gekke is dat er voor ons bij de gate een heleboel andere mensen stonden die nu in geen velden en wegen te vinden zijn. Blijkt er onderaan de roltrap om een hoekje nog een trap verder naar beneden te zijn die ons naar het platform brengt waar een bus klaar staat. De bus brengt ons naar het vliegtuig wat weer ergens in het weiland staat ver bij de luchthaven vandaan.
We zitten nu op rij 48. Deze vlucht duurt twee uur dus dat lukt nog wel. Ook hier krijgen we weer een lichte maaltijd dus de tijd gaat weer snel voorbij. De zon is inmiddels alweer opgekomen.
28 december 2015
We kunnen lange tijd het landschap onder ons zien. Veel hoogbouw vooral in keurige rijen neergeplant. China is in dit gebied best wel vlak wat ik zelf niet verwacht had. Dan is de vlucht voorbij en zijn we op Shanghai. Op naar de bagageband en nu maar hopen dat alle bagage is meegekomen. Helaas voor een tweetal mensen is het dikke pech. Antoine, de geluidsmanm, en Theo de contrabassist missen hun koffer met bagage. 
Dat betekent de nodige formaliteiten invullen en aanhoren. De ene koffer blijkt nog in Beijing te staan deze wordt vanavond naar het theater gebracht maar van de andere geen spoor. Dat is goed balen.
Als we door de deuren komen staan het Chinese management ons al op te wachten. Deze bestaat uit een viertal personen. David en zijn vrouw die heel goed Nederlands spreken (wonen de helft van het jaar in NL) en twee assistenten. Martin rent nog even naar een pinautomaat om wat Yuans te scoren. Buddycheck en net op tijd is ie weer terug. We stappen in een tweetal bussen waar we lekker de ruimte hebben. Mag ook wel want de muziekinstrumenten liggen ook in de bus en de bagagerekken boven ons hoofd zijn te klein voor de koffers.
We rijden naar het Diamond hotel in Jianxing. Om half een komen we daar aan waar we direct door kunnen naar de 23e etage voor de lunch. In een ruimte staan allemaal grote tafels met in het midden een grote ronde draaischijf met daarop een aantal gerechten. Zo kan je pakken wat je wilt en is er voor iedereen wel iets lekkers bij. Alleen hoe pel je een garnaal met twee stokjes? Het eten van de rijst gaat ons prima af maar dat komt omdat het hier geen 'grote droge korrel' is maar lekkere plakrijst. Na de lunch krijgen we de sleutel van de kamer en kunnen we de koffers uit de bus halen. We hebben precies 20 minuten om een douche te pakken en ons klaar te maken voor het concert van vanavond. De concertkleding en schoenen hebben we gelukkig allemaal bij elkaar zitten dus dat scheelt een hoop stress.
Na twee uur rijden komen we aan in Keqiao een kleinere plaats vlakbij Shaoxing. Het theater is niet te missen voor op de gevel hangt een aanplakbiljet van 30 meter lang en 3 meter hoog waarop we worden aangekondigd voor het 'New Year Concert'. Voor het theater staat een mega billboard van 4 bij 5 meter met een prachtige foto van de dirigent Gerben Kruiselbrink. Hij wordt er helemaal verlegen van.
Via de artiesteningang naar binnen waar we de kleedkamers krijgen toegewezen. Het is er erg koud dus de verwarming wordt direct omhoog gedraaid. De 'huur-instrumenten' zijn ook aanwezig. En ja, het is echt Chinese kwaliteit. De celli en contrabassen worden getest en het blijkt dat het niet echt de meest fantastische instrumenten zijn. Tijdens het concert bleek dit ook doordat de stemming steeds wegliep maar dat zal beter worden als het instrument 'meer eigen' gaat worden.
Er is nog geen stroom op het podium aanwezig dus de soundcheck van de band kan nog niet beginnen. Er ligt wel een fantastisch verlengsnoer dat vlak voor de stekker met een hoop ducktape aan elkaar zit. We beginnen dan ook maar met het orkest en wonderwel. We zijn al anderhalve dag wakker en er klinkt een orkest.
Dan is ook de electriciteit geregeld en kan alles gecheckt worden. Nog een paar nummers met z'n allen en dan omkleden en in de make-up. Er staat een tafel met allemaal heerlijks klaar waar we lekker van smullen.
Om zeven uur start het concert. De zaal zit toch wel redelijk vol (500 personen) met vooral veel gezinnen met jonge kinderen. We vliegen door het programma en vooral tijdens de 'Chineze' nummers wordt er volop meegezongen. De kinderen dansen op de trappen en voor het podium. Erg leuk allemaal. Om half negen is het concert af en komt het publiek naar voren om met ons op de foto te gaan. Kinderen worden je in de handen geduwd en de foto's genomen. Leuk om dit mee te maken.
Helaas moeten we ook voort maken want er moet nog gedineerd worden. Als we ons weer omgekleed hebben en de spullen in de bus hebben gelegd kunnen we eten bij een restaurant hier achter het theater. Lekker makkelijk dichtbij. Ook hier weer een grote ronde tafel met van alles erop. Van Pecking Eend naar garanalen, een grote vis die je glazig aan staart. Maar ook gefrituurde eendentongen die we eerst aanzagen voor gevierendeelde octopusjes. 
Bieflapjes en hete boonjes maar ook lekkere paksoi. Het eten met stokjes gaat steeds beter dus er komt ook nog wat naar binnen. Dan is het afnokken en weer terug naar het hotel. Onderweg slaapt iedereen dat mag ook wel na zo'n lange dag. Om kwart over twaalf zijn we terug in het hotel. Met de wetenschap dat over vier uur de wekker weer gaat gaan we direct plat en vallen als een blok in slaap.
{flike}