Vandaag was het dan zo ver de eerste uitvoering van Viva la Vida. De show waarmee we over twee weken gaan touren langs de steden rondom Shanghai. Na drie intensieve repetitiedagen en een repetitie-avond moet het vanavond gebeuren: voor familie, vrienden, collega’s en iedereen die naar ons wil luisteren en kijken.
Om half twee gaan alle spullen in de auto. Hoe gaan we dat straks in China doen? Koffer, concertkleding, muziekinstrument..... dat moet dus maar een aparte reistas worden die opgevouwen mee gaat in de koffer. Dat wordt nog wel wat.
De rit verloopt voorspoedig en we zijn dan ook ruim op tijd in de Flint Amersfoort. De techniek is nog druk bezig met het inhangen van het licht. Dan maar op zoek naar de kleedkamer. In de dames kleedkamer zijn er al een paar bezig met het vouwen van de programma boekjes, dus ook maar even een paar handen uit de mouwen gestoken.
Al snel wordt duidelijk dat de techniek iets meer tijd nodig heeft, want het soundchecken van de band (drums/gitaar/bas/synthesizer) en de zang zou nu in volle gang moeten zijn. We wachten maar rustig af en relaxen wat in de zaal of de kleedkamer.
In de dames kleedkamer wordt alvast begonnen met de make-up. We zitten nog heerlijk rustig als er iemand de kleedkamer binnenkomt met de mededeling dat het hele orkest al op het podium zit en dat we gaan beginnen. Uhh.....? Nog geen soundcheck van de band gehoord maar meteen maar even de trompet gehaald van de andere kant van de zaal en hup naar de plek. En daar wachten we dus met z'n allen op de soundcheck van de band. Toch leuk :).
Een soundcheck bestaat voornamelijk uit wachten en gelukkig zegt Gerben ook dat we ook in de zaal mogen gaan zitten totdat het klaar is: een losse basedrum is leuk, maar niet voor een paar minuten... haha. Gelukkig gaan de volgende instrumenten een stuk sneller. Dan komen de zangmicrofoons aan bod, maar er blijkt een technisch probleem met de frequenties, dus we gaan nu maar even als orkest spelen.Dde zang komt daarna dan wel. Na het spelen van een klein stukje van een paar nummers doen de zangmicrofoons het inmiddels ook dus die kunnen nu ook in geregeld worden. Het grappige is dat Arjan en Carolien een Chinees liedje inzetten bij hun soundcheck: zou dat zijn om ons alvast aan de taal te leren wennen of omdat we dan toch niet kunnen horen of de tekst klopt?
Daarna doen we het hele programma, maar dan stukjes er van, dit noemen ze een Italiaantje. De visuele presentatie loopt nu ook gedeeltelijk mee. En ja, als dan tijdens het a-capella ‘Happy New Year’ alle foto’s langskomen die gemaakt zijn tijdens de eerste repetitie, zit het hele orkest omgedraaid naar de foto’s te kijken en proberen de zangers nog contact met ons te zoeken wat dus even niet lukt. Ook onze eigen foto’s komen langs op het scherm van 4 bij 6 meter. Toch gaaf hoor. Bij het nummer ‘What a wonderful World/Viva la Vida’ eerst allemaal typische Hollandse foto’s. Wat dan varieert van molens, polder en strand tot appeltaart, drop en kaas. Bij ‘Hijo de la Luna’ komen onze maansverduisteringsfoto’s voorbij. Toch wel mooi zo’n maan van twee meter doorsnede op het scherm waar je 's nachts om 4 uur voor buiten stond! Bij de ‘Earth Song’ komen onze foto’s langs van mooie plekken in de wereld. Gelukkig heb ik de eerste 90% van het nummer rust en kan ik heerlijk wegdromen naar al die prachtige plekken op de wereld die we al hebben mogen bezoeken: Van Australië naar Alaska, van Costa Rica naar Kenia wat is de wereld toch mooi. Omdat het liedje eigenlijk gaat over de verwoesting van de wereld zitten er ook een paar foto’s tussen van het - na een aardbeving verlaten - plaatsje Ruderi di Poggioreale op Sicilië en van een aangevreten gnoe op de steppe van Kenia. Toch wel erg gaaf om mijn foto van de visarend met de net gevangen zalm op een zes meter breed scherm te zien! Na deze dromerij weer terug naar de laatste hoge noten in dit liedje en weer verder met het programma.
Om zes uur zijn we klaar en kunnen we snel de instrumenten opruimen. We dineren in het theater: lekker makkelijk en gezellig want je spreekt weer met een paar andere orkestleden en komt even tot rust. Leuk dat ook familie er al is en hier ook al zit te eten! Dan moeten we toch nog haast maken want inmiddels is het al bijna zeven uur. Het toetje pakken we nog wel even mee want een bolletje ijs op warme appel laten we niet schieten. Daarna snel omkleden. De orkest leden zijn allemaal gekleed in ‘klassiek zwart’ wat voor de heren inhoudt een zwart pak/smoking/rok met wit overhemd en rode strik. En de dames in het lang zwart of rood. Het is dan ook een heel gedoe op de 16 vierkante meter in de kleedkamer met 20 dames die allemaal in de panty en lange jurk moeten. Ach ja, kunnen we dat ook alvast oefenen voor in China want daar zal het niet veel anders zijn. Een beetje haarlak snuiven en om kwart over zeven zitten we op het podium en spelen we nog het laatste nummer ‘Let it go’ uit de tekenfilm Frozen.
Na het spelen worden we allemaal gevraagd op de eerste twee rijen in de zaal plaats te nemen voor een "focus momentje" zoals ze dat noemen bij Vocal Dating. Het komt er op neer dat Caroline even rustig het een en ander kan vertellen. En dat doet ze goed. Wat voor hen begon met een zanggroep van vijf mensen met een band naar nu een zanggroep met band en orkest was een heel avontuur. En in dit avontuur zijn we allemaal stuk voor stuk zelf gestapt. Allemaal hebben we voor de zomervakantie de keuze gemaakt om voor dit project naar China te gaan. Allemaal mensen van verschillende leeftijden de jongste net 18 en de oudste - zullen we zeggen - net 60? Een heel gemêleerd gezelschap van student tot vervroegd vutter van tegelzetter tot manager en van amateur- tot beroepsmuzikant. Van allerlei pluimages en toch maken we er met z’n allen één prachtig geheel van! Dan komt er op het grote scherm een aantal filmpjes van mensen langs, die ons succes willen wensen tijdens onze concerten. Er zijn verassingsfilmpjes gemaakt en zo spreekt een partner van een violiste ons toe, de dochter van een euphonium speler en de zus van Caroline zelf vanuit de V.S. Dat was dan weer zelfs voro Caroline een verrassing die vanochtend nog alles had doorgenomen en gezien. Goed gedaan Reinier! Erg leuk en verrassend.
Nog even ontspannen en om acht uur start het concert. Het hele programma is opgebouwd uit een viertal blokken. We starten starten in een wervelwind met ‘Donner and Blitz’ vervolgd door het ingetogen ‘Kang ding love song’ een Chinees liefdes liedje. Vervolgens de ‘Champagne Polka’ waarbij twee meiden uit het orkest zich te buiten gaan aan de champagne. Ja, dat krijg je ervan als muzikanten geen partij krijgen. Dit ‘Nieuwjaars’-blok wordt uiteraard afgesloten met ‘Happy New Year van ABBA maar nu a-capella vertolkt door de vocal group.
Het blok hierna gaat over de ‘Mooie wereld’ start weer met een lief Chinees volksliedje ‘Song and Smile’. Uit ervaring weet Vocal Dating (2x eerder naar China geweest) dat zoiets met open armen wordt ontvangen door de Chinezen. We kunnen ons er nog weinig bij voorstellen maar we zullen het gaan beleven. Lekker snel gaan we door met ‘Wonderful World in de mix met Viva la Vida' en we sluiten dit gedeelte af met ‘What’s up at the Symphony’. Dit is een aaneenschakeling van allerlei korte klassieke fragmenten. Het blijkt dat deze in de tekenfilmpjes van het konijn Bugs Bunny zijn gebruikt. De filmpjes draaien ook mee op de achtergrond. Daarna belanden we in rustiger vaarwater. De meiden van de vocalgroup zingen het prachtig tere ‘Jasmine Flower’, heldere stemmen die samensmelten doen de zaal ademloos luisteren. Kijken of het lukt om de zaal op Oudejaarsavond (3.400 stoelen in die zaal en hopelijk allemaal bezet) ook muisstil te krijgen.
Via het Spaanse liedje ‘Hijo de la Luna’ en het ‘Gracias a la vida’ komen we aan bij de ‘Earth Song’. Een prachtige hit van Michael Jackson maar nog steeds zo actueel. In China zullen we het programma in één keer achter elkaar spelen, maar in Nederland is er gewoon pauze, dus we zoeken onder andere Martin’s moeder even op want die is toch maar even met haar 81 jaar zelf met de trein gekomen uit Apeldoorn en zal na afloop weer de trein moeten halen. Knap hoor!
Na de pauze gaan we verder met ‘Memory’ uit de musical Cats, direct gevolgd door de ‘Daft Punk medley’ : een groter contrast kan bijna niet. In ‘Euphoria’ laten de dirigent Gerben Kruiselbrink en de toetsenist vocaal nog even horen dat je eigenlijk geen slagwerk nodig hebt door te beatboxen. Het feest barst echt los in de ‘Latin Medley’ met palmboom en korte rokjes en een hele hoge Q vanuit de trompetten die ook een beetje los gaan, maar die worden daar ook toe uitgedaagd in dit nummer. Het goede leven wordt nog even op z’n Chinees voortgezet met het volksliedje ‘The Good Life’. Ik ben heel nieuwsgierig wat er in China gaat gebeuren tijdens die Chinese nummers. Het laatste gedeelte van de show is weer Nieuwjaar. Eerst met vocale ‘Da be’ waarin een hoofdrol is weggelegd voor de mannelijke trompetters in een podiumact. Na een deinend 'amsterdamse grachten' sluiten we tenslotte het programma af met het klassieke nieuwjaarsnummer: de Radetsky mars. Het publiek klapt uitbuding mee en barst na afloop los in applaus.
De bloemen worden natuurlijk door Reinier uitgedeeld en nadat de vocal group het podium net verlaten heeft zet Gerben de toegift in. Even vergeten dat de microfoons van de zangers aan de andere kant van het podium staan dus die vliegen bijna uit hun jurk over het podium om vervolgens net op tijd in te zetten voor 'Let it Go'. Een prachtig nummer als toegift en je ziet het publiek twijfelen of er nog meer komt, maar nee, dit is echt het einde van de show en daarmee voor ons het begin van een bijzondere reis naar China! We hebben er zin in!
{flike}