Details

Gepubliceerd: 29 juni 2016

24 juni 2016

 

Toch nog wel redelijk geslapen alleen was het erg warm op de kamer. Niet zo gek, want wat blijkt de kachel staat gewoon aan. Als we de gordijnen opendoen ligt de vensterbank vol met wel duizenden midgies gelukkig hebben ze ons vannacht niet wakker gehouden. Toch zijn ze behoorlijk in de weer geweest want we ontdekken beide genoeg muggenbulten. Nou ja, dat gaat ook wel weer over.

We ontbijten in de pub waar we onze laatste scrambled eggs eten en gebakken bacon. Doe morgen maar weer gewoon een boterham met kaas of een bak yoghurt dat blijft toch favouriet. We rekenen af en pakken de spullen in. Direct even de tas klaar maken voor vanavond op de boot.

De zon schijnt lekker terwijl we naar het Northumberland N.P. uitrijden. We gaan een kijkje nemen bij Hadrians Wall (Muur van Hadrianus). In China hebben ze een muur en hier hebben ze er dus ook één.

 

 

 

Bij de eerste stop zien we de muur nog liggen in een heerlijk zonnetje jammer genoeg is het tien minuten later helemaal dicht getrokken en begint het ook goed te regenen. We stoppen nog bij een aantal andere plekken waar we nog overblijfselen ziet van poorten en forten. Later klaar het weer op en prikt het zonnetje er weer doorheen. Het was vandaag echt vier seizoenen in één dag of eigenlijk maar twee uur.

 

Wat informatie over de muur:
De beroemde Romeinse Muur van Hadrianus is gebouwd van oost naar west en bestrijkt drie verschillende graafschappen in noord Engeland, namelijk het verstedelijkte Tyne and Wear en het rustige Northumberland en Cumbria. Langs de muur vindt u mooie licht heuvelachtige landschappen, dorpjes en twee steden, namelijk Newcastle in het oosten en Carlisle in het westen.

 

 

Het bouwwerk is vervaardigd door de Romeinen in de tijd van keizer Hadrianus, rond 125 na Christus. Het is een muur van 117 kilometer in lengte waar nog veel van overeind staat. De muur was de grens van het Romeinse Rijk wat zich vanuit Rome had uitgebreid tot zover in Engeland. Ten Noorden van de muur heersten de Kelten en de Hunnen? De muur is twee meter breed en golft door het landschap voornamelijk over heuvelruggen want het hoogste punt werd natuurlijk wel benut. Om de 'mile' (toch al gauw 80) stond een Milecastle (15x18 m), versterkte poorten, deze hadden een keuken en barakken voor zo'n 20 tot 30 soldaten. Tussen alle Milecastles lagen twee Turrets (wachttorens). Zodat men om de 500 meter een uitkijkpost had. Naast de Milecastles waren er langs de muur nog 17 'Castellum' (forten). Deze grote forten was een legerbasis waar de hulptroepen aan de randen van het rijk permanent woonden.

 

 

We komen ook bij een grote abdij. We werpen even een blik in de kerk waar net een concert plaatsvindt. Er staat een oudere meneer heel erg zijn best te doen om een saxofoon jazzy te laten klinken. De stemming met de vleugel laat iets wat te wensen over dus we luisteren braaf het stuk uit om vervolgens weer om te keren.

Inmiddels is het al een uur of een dus we moeten nu toch echt richting Newcastle gaan rijden. Je weet maar nooit wat je nog tegen komt onderweg en de boot gaat toch echt weg. We lunchen nog even goed want vanavond zullen we niet te veel eten. De tomtom laat het af en toe af weten maar gelukkig hebben we de kaart en staat het ook goed aangegeven onderweg zodat we keurig op tijd het parkeerterrein oprijden bij de boot.

Om vier uur kunnen we de boot op en direct door naar de kamer waar we dit keer wel een raam hebben. We leggen de spullen in de kamer en gaan het dek op. Inmiddels is het gestopt met regenen dus kunnen we mooi buiten staan. We kijken hoe de auto's allemaal de boot oprijden en verbazen ons over het gemak waarop de vrachtwagen aanhangers snel en vakkundig de boot op gereden worden. Om vijf uur is het trossen los en daar gaan we. Bij de havenmond maken we de laatste foto van een kasteel het Tynemouth Priory and Castle.

Het is erg druk op de boot er lopen zo te zien vier vrijgezellen partys rond en die meiden/dames moeten aan iedereen laten horen 'hoe gezellig ze het hebben'. Ze lopen continu rondjes over de boot dus je komt ze overal tegen. Uiteindelijk vinden we een bankje in een doodlopend stukje wat ook nog lekker in de zon ligt want die is inmiddels weer gaan schijnen. We varen lange tijd langs de Engelse kust en gelukkig is de zee erg rustig. Er komen een paar Jan van Genten langs gevlogen en ook zien we een aantal dolfijnen.

Om een uur of acht halen we een wrap met kip. Niet te zwaar eten want de zee mag nu wel rustig zijn maar we moeten nog een halve dag varen. We gaan weer lekker buiten zitten op het achterdek.

 

 

 

De zon schijnt nog steeds en het ziet er naar uit dat het een mooie zonsondergang gaat worden. We blijven dus zitten en kijken hoe langzaam de wolken in de lucht van kleur veranderen. Het is werkelijk een prachtige zonsondergang.

 

Als de zon echt helemaal onder is gaan we naar ons hutje kijken of we wat kunnen slapen. En dat is gelukt. De zee is rustig gebleven en we worden de volgende ochtend wakker door de omroepinstallatie die zegt dat de restaurants zijn geopend voor het ontbijt. Wij doen lekker rustig aan en als we ons hebben aan gekleed en naar het dek gaan blijkt dat we al tussen de pieren van IJmuiden varen. We zijn weer thuis.

 

 

 

{flike}

 

 

 

 

Details

Gepubliceerd: 29 juni 2016

23 juni 2016

Ons laatste ontbijt van Sean in B&B Ardtorna, we genieten er lekker van. Maar dan gaat het toch gebeuren alles moet weer de auto in want we gaan rijden richting de boot. Het zonnetje schijnt vandaag heerlijk dus dat is wel prettig tijdens het rijden.

Om half tien rijden we weg. Het is niet zo gepland maar de route brengt ons langs verschillende mooie kastelen Kichum Castle, Inveraray Castle (wat echt prachtig is). Maar ook Stobo Castle wat inmiddels een kuuroord is geworden en waar de dure auto's en mannen in driedelig kostuum komen relaxen. Toch maar ergens anders ons broodje opeten.

 

   

Het is een lange rit langs Loch Lomond en Glasgow. Daarna weer langs de grenskastelen en abdijen naar Northumberland met zijn prachtige groene heuvels.

 

 

We slapen een nachtje in een pub. The Pheasant Inn in het plaatsje Falstone vlakbij het Kielder Water. Lekker makkelijk, we kunnen er ook dineren dus we hoeven er niet meer op uit.

's Avonds lijkt het er toch op dat het een mooie zonsondergang gaat worden dus na het eten stappen we nog even in de auto en rijden terug naar het Kielder Water, een groot stuwmeer. Daar maken we echt goed kennis met de midgies. Sonja staat helemaal ingepakt met handschoenen aan, de sjaal opgetrokken tot boven de neus en de capuchon tot over de ogen maar toch weten die krengen je nog te prikken in je wenkbrauwen echt heel irritant.

Midgies zijn kleine bijtende insectjes en sctaan bekend als de 'Schrik van Schotse Hooglanden'. In de hoogzomer vormen ze een plaag. Op zich is het slechts een klein irritant bijtje. Het probleem is hun aantal. Door de hoeveelheid midges word je continu gebeten en overal waar lichaamsdelen onbedekt zijn.
Er zijn meerdere soorten 'midges'. De subsoort in Schotland is de 'Culicoides impunctatum'. Met een vleugelspanwijdte van slechts twee millimeter, staat deze bekend als één van de gewelddadigste. Gebeten word je door het vrouwtje. Zij heeft het bloed nodig voor haar eieren. Het mannetje is vegetariër. De midges komen voor in nat en niet-gecultiveerd gebied. Vooral daar waar veen of moeras te vinden is.
Midges houden niet van rook, wind, direct zonlicht en droge lucht. Midges zijn dan ook vooral 's ochtends en 's avonds actief. Hierdoor realiseren we ons dat we wat betreft die beestje wel mazzel hebben gehad want veel wind hebben we echt wel gehad.

 

Als we terug komen op de kamer blijkt deze echt vol te zitten met die kleine K-beestjes. Terwijl we de ramen allemaal echt dicht hadden gedaan. Dus dan maar met een natte washand het plafond langs. Een lamp aan en die beetjes komen er naartoe. Het zijn er echt duizenden en als je denkt klaar te zijn kan je weer op nieuw beginnen. We doen de gordijnen dicht en ja hoor het zit weer onder. Maar na een paar acties is het toch gelukt het lijkt erop dat we ze allemaal verslagen hebben. Licht uit, even wachten en dan het raam open. Diep onder de dekens en maar hopen dat ze je niet vinden.

 

 

{flike}

 

 

 

 

Details

Gepubliceerd: 29 juni 2016

22 juni 2016

 

 

Als we wakker worden plenst het van de lucht. De regen slaat tegen de ramen aan niet normaal meer. Toch maar opstaan want er staat alweer een heerlijk ontbijt voor ons klaar.

Na het ontbijt zitten we wat op de kamer en bedenken wat we kunnen gaan doen. Martin denkt nog even aan het Eiland Mull maar om nu nog daar heen te gaan wordt wel erg krap. Kunnen we net een uurtje over het eiland rijden en dan moeten we nog mazzel hebben met de ferry.

We gaan gewoon lekker relaxt naar Oban, we hebben al gezien dat het een gezellig plaatsje is en het ligt zo'n 15 kilometer verderop dus goed te doen. Tegen de tijd dat we weggaan is het gestopt met regenen dus dat komt mooi uit.

We parkeren de auto ergens buiten het stadje en lopen eerst naar de McCaig's Tower, een replica van het Collosseum. Inmiddels begint het op te klaren en hebben vanaf hier een mooi uitzicht over de stad en de baai.

 

 

We zien dat de whisky distilleerderij vlakbij ligt dus dat wordt het volgende punt waar we heen lopen. Over een uurtje gaat er een rondleiding dus daar schrijven we ons voor in. We lopen nog wat langs de baai en dan gaan we weer terug.

De distilleerderij staat nu midden in de stad maar in 1794 toen de broers John en Hugh Stevens begonnen was hier nog niets te vinden mede daardoor is de Oban Distillery één van de kleinste distilleerderijen in Schotland. Het is diverse malen verkocht en is tegenwoordig onderdeel van Diageo net zoals Talisker op Skye en nog zo'n 10 andere distileerderijen.

Het bekendste product van de distilleerderij is de 'Oban 14 jaar' oude single malt, welke onderdeel uitmaakt van de Classic Malts of Scotland. Deze single malt is in 1988 op de markt gebracht.

Een whisky moet minstens drie jaar en één dag rijpen in een eikenhouten vat voordat het whisky mag heten, maar de meeste Single Malt Whisky's blijven minstens acht aar lang in de houten vaten.

De vaten zijn op zich nog een apart verhaal. Deze komen uit de V.S. In de V.S. mag elk vat maar één keer gebruikt worden om whisky in te maken dus daar hebben ze een afvalberg van die vaten. De vaten worden uit elkaar gehaald m.a.w. de losse ronde planken en de metalen hoepels. Deze worden allemaal los verscheept en in Schotland weer in elkaar gezet. De Oban distilleerderij gebruikt vaten die al 3x eerder zijn gebruikt voor whisky.

Tijdens de rondleiding krijgen we whisky te proeven voordat het voor de laatste rijping de houten vaten in gaat. Dit is nog net geen pure alcohol maar komt aardig in de buurt met z'n 68% alcohol. Het is dan ook niet echt te drinken. Maar het moet op, de glaasjes mogen we nl. houden en dan moet het eerst leeg voordat het in het doosje gaat.

Daarna lopen we langs de voorraden die in ander gebouw zijn opgeslagen. En als laatste krijgen we een proefglas van de echte Oban 14 year. Martin begint er al aan te wennen maar Sonja nog niet echt.

We lunchen in een heel klein cafeetje tegenover de distilleerderij met een heerlijk broodje kip/brie en lopen nog even verder door de stad.

We rijden terug via een klein landweggetje waar we de nodige schaapjes en lammetjes tegenkomen op de weg.

 

 

 

Onderweg halen we een yoghurtje en wat fruit voor vanavond en dan bestaat de rest van de middag uit relaxen.

 

's Avonds is het weer helemaal dicht getrokken dus helaas geen mooie zonsondergang vanuit ons B&B. Maar toch nog even naar buiten gegaan om een foto te maken.

 

 

 

 

 

{flike}