Details

Gepubliceerd: 16 juni 2011

Zaterdagochtend 28 mei 2011 gaat de wekker om half vier ‘s ochtends want we vertrekken vandaag richting de Correze in Frankrijk. Met als hoofddoel de digitale fotografie vakantie waarin we een week lang cursus krijgen in het fotograferen. Het doel is om na deze vakantie het fototoestel nooit meer op auto-focus te zetten en alles dus zelf manueel in te stellen. Na deze week blijven we nog ruim een week in Frankrijk om het geleerde in de praktijk te brengen.

Het is net zoals de laatste 5 weken in NL prachtig weer dus de reis verloopt voorspoedig. Rond een uur of tien zijn we al bij Parijs waar het evengoed natuurlijk druk is. Maar verder geen problemen op de weg. Om half zes komen we aan in Pebru een dorpje circa 20 kilometer ten Zuiden van Argentat. Het dorpje bestaat uit een achttal woningen waarvan meer dan de helft leeg staat en een ervan bewoond wordt door de plaatselijke boer en de overige zijn in het bezit van Patrick en Babs. Een stel Nederlanders die hier nu circa 5 jaar wonen en een kleinschalige camping hebben opgezet. Het is Patrick die de cursus geeft en Babs die het verblijf regelt. We zitten in het Chalet Bleu, een tuinhuisje omgetoverd tot een piepklein woninkje met daarin een slaapkamer, bedstee, keukentje en een tafel met stoelen. Het past allemaal net. Het chalet staat vol met allerlei brocante waar je makkelijk een hele kraam mee vol kan zetten op een markt. Maar alles heel kneuterig en gezellig de hoofdkleur is aqua en werkelijk alles is er in deze kleur. Zelfs een kaasschaaf in de kleur is gevonden.

We installeren ons en maken kennis met een andere cursiste. Komende week zijn we met vijf cursisten en gaan we alle kneepjes van het vak leren.

De zon schijnt nog lekker en we nemen even een biertje en een cola om bij te komen. We hoeven geen tent op te zetten dus dat is heerlijk relaxt. Lekkere nasi gemaakt waarna we om tien uur ons bedje induiken. Het koelt ‘s avonds lekker af dus dat slaapt prima.

Details

Gepubliceerd: 16 juni 2011

Zondag 29 mei 2011

Vanochtend is Sonja om een uur of acht opgestaan de ogen gingen al voor de derde keer open dus tijd om op te staan. Een kopje thee gezet en lekker een boekje gaan lezen en half uurtje later wordt ook Martin wakker. In het zonnetje genieten we van de thee. Daarna op zoek naar een stokbrood, want wat is Frankrijk zonder stokbrood, ja niets dus. De bakker zit een kilometer of 10 verderop maar het is een mooi ritje erheen. We zitten hier trouwens om 600 meter hoogte tussen de heuvels met weilanden en bossen. De roofvogels vliegen hier echt in veelvoud rond.

Na het ontbijt waarbij de Edammer weer heerlijk smaakte op het Franse stokbrood besluiten we onze andere hobby ook ten uitvoer te gaan brengen. Ook in Frankrijk liggen er caches verstopt en daarvan moeten we er natuurlijk wel een paar vinden. De GPS mee en een eindje rijden. We komen bij een prachtig uitzicht punt boven op een berg, je kijkt zo het dal in en daar moet ergens een rivier kronkelen. Deze zien we helaas niet maar toch een mooi punt. Zo komen we ook bij een hele oude watermolen. Het enige wat je nog ziet is een oud gebouwtje over een rivier heen met daaronder nog wat schoepen. Hier vliegen prachtige libelles waaronder een hele felle blauwe die natuurlijk nog even vastgelegd moet worden (nu nog auto-focus, ik ben benieuwd hoe je zo’n beestje handmatig scherp kan krijgen voordat je alles ingesteld hebt is het beestje alweer vertrokken;-)). Maar over een week zullen we het allemaal weten.

We lunchen in Argentat aan de rivier waar we een menu bestellen en ons laten verrassen met wat we op ons bordje krijgen. Het is allemaal prima te eten, echt overheerlijk.

Na de lunch rijden we nog een stukje verder naar het Noorden waar een aantal caches verstopt liggen langs de oude spoorrails POC (Paris-Orleans-Correze). Het zijn een vijftal caches waarbij we  bij elke cache iets moeten doen met onze zintuigen: eerst voelen wat er in een zakje zit, ruiken wat het is, kijken welke kleur iets is, proeven wat het is, horen welk liedje er uit het speeldoosje komt. Met deze gegevens konden we weer op zoek naar een bonuscache die uiteraard weer vlakbij de auto lag. Een mooie wandeling over een prachtig pad waar eerst de oude spoorweg lag dus lekker vlak maar wel door de bossen. Daarna rijden we weer terug naar Pebru waar we nog even genieten van de zon op een kleedje. Het diner bestaat uit vers fruit met yoghurt dus een prima afsluiting van de dag.

Details

Gepubliceerd: 16 juni 2011

Maandag 30 mei 2011

Vanochtend begon om tien uur de cursus. We begonnen met uitleg over hoe een foto camera werkt. Tevens de uitleg over het aantal pixels en het nut daarvan. Als eerste kregen we een oefening waarbij we een detail van een auto moesten fotograferen en dan ging het vooral over lijnen die je erin zag. Het moest wel een detail zijn dus geen hele auto. Een voorwaarde was wel dat je aan het kleine gegeven wel moest zien dat het om een auto ging. Hierbij werd vooral duidelijk dat fotograferen eigenlijk de kunst en durf is van het weglaten.

Er kwamen verrassende plaatjes naar voren want zoals later in de week bleek na afloop van een praktische oefening bespreken we de foto’s die gemaakt zijn met z'n allen. Er kwamen foto’s voorbij van ventieldopjes, handvatten, deel carborateur o.i.d. Het ging daarbij om de lijn die je erin zag. Dit fotografeerden we allemaal nog volledig automatisch, we hadden immers nog niets geleerd.

Daarna kregen we een flink theoretisch gedeelte over diafragma, scherptediepte en sluitertijd. Dit was best taaie stof waar we even doorheen moesten bijten. Het komt erop neer dat als je weet wat je wilt fotograferen je als eerste het diafragma bepaalt. Het diafragma zorgt/bepaalt welk gedeelte van je foto scherp is, dus eigenlijk de scherptediepte. Dan ga je een nulmeting doen en dat is je uitgangspunt. Hiervan bepaal je of de foto te licht of te donker is. Dan ga je een trapje maken, je laat alle instellingen hetzelfde en gaat de sluitertijd aanpassen. We weten natuurlijk dat als de sluitertijd korter wordt je minder licht op je foto krijgt dus dan weet je welke kant je hem op moet draaien. Helaas begon het om vier uur te stortregenen met flinke onweer zodat we geen nieuwe praktijk oefening meer konden doen.

Het blijft maar regenen dus we maken lekkere warme macaroni en lezen een boek. Dan begint het buiten toch weer een beetje lichter te worden en om een uur of negen is het droog. We pakken toch nog maar even het fototoestel om te oefenen. We hebben gelukkig direct door wat het principe van trappetjes is dus er worden vele foto’s geschoten. De zonsondergang is ook de moeite waard en met een uitzicht over de bergen met dampende bossen wordt het een mooie foto.