Cursusdag 2
- Details
Dinsdag 31 mei 2011
Na een heerlijk vers stokbroodje van de boulangerie vertrekken we om negen uur met zijn allen naar een snelstromend riviertj
e verderop. Dit riviertje ligt onder de bomen dus het is er erg donker maar dit maakt het voor ons beginnende fotografen weer makkelijker om te oefenen met onze trappetjes. Het is de bedoeling dat we een combinatie maken van stilstand en beweging. Dus een kei in het water met daaromheen het snelstromende water. Door de lange sluitertijd wordt het water zo zacht als melk. Omdat het zo donker is kunnen we een instelling maken op ons toestel van extremen.
Je kiest voor een zo klein mogelijk diafragma (een hoog getal) dit betekent dat er weinig licht je lens binnenkomt. Dit compenseer je door gebruik te maken van een lange sluitertijd waardoor je het water als een vermengde waas gaat zien. Omdat we gisterenavond al flink geoefend hebben lukt het nu 
ook al snel een juist trappetje te maken met een steeds langere sluitertijd.
Jammer genoeg blijkt onze 70-300 mm telelens kapot te zijn, het diafragma is daarvan niet in te stellen. Martin twijfelt eerst nog aan zichzelf maar hij doet het echt niet. Wanneer deze kapot is gegaan? Geen idee, want we hebben nooit iets echt serieus met diafragma gedaan. Dat is wel erg grote pech. Nu moet Martin met de kleine lens aan de gang wat betekent dat hij heel dicht op de waterkant moet gaan zitten en weinig spelingsruimte heeft. Gelukkig lukt het hem wel nog een aantal mooie foto’s te maken. Uiteraard bespreken we de foto’s weer en blijken er toch wel een paar schitterende plaatjes te zijn geschoten.
Na een heerlijke lunch gaan we weer een stapje verder met de theorie. Van elke foto wordt er een histogram gemaakt wat je kan opvragen op je camera. Hieraan kan je ook zien of een foto te licht of te donker is. Een perfect histogram loopt van zwart naar wit en begint aan de beiden uiteindes op het nulpunt. Als je foto hoog eindigt aan de witkant is je foto veels te veel overbelicht wat dan weer inhoudt dat je sluitertijd korter kan, dit doe je dan weer in kleine stapjes en dan zit je perfect belichte foto er vanzelf tussen. Ook kan je de camera instelling zo zetten dat je als je de foto opvraagt op het lcd-scherm je direct de hoge lichten te zien krijgt, dit zijn je overbelichten gedeeltes op de foto. Dit is wel een heel gemakkelijk hulpmiddel bij het maken van je foto’s. 
Na deze kennis gaan we naar een typisch Frans stadje Laroquebrou. Hier mogen we een uur lang foto’s maken waarbij de opdracht weer is, het maken van trappetjes. Inmiddels is de zon ook gaan schijnen en dat zijn toch minder prettige omstandigheden voor een fo
tograaf. Immers door het zonlicht heb je veel eerder kans op overbelichting denk maar eens aan zonlicht dat schijnt op een witte auto; het doet je zeer aan de ogen. Dus ja, de sluitertijd kan omlaag of je stelt je diafragma eerst hoger in. Martin en ik zijn best wel tevreden met onze eigen resultaten en er zitten dan ook mooie plaatjes tussen. Uiteraard worden de foto’s na afloop weer besproken en blijkt dat we 
het maken van trappetjes best wel onder de knie hebben.
Met een trots gevoel rijden we naar Argentat voor de boodschappen want er moet ook nog gegeten worden. In de supermarkt halen we alle ingrediënten voor een heerlijke salade die we even snel in elkaar flanzen. Daarna genieten van onze foto’s. We hebben ook onze DVD met foto’s van Costa Rica mee maar als we die aanzetten blijkt al gauw dat er veel foto’s overbelicht zijn. Dit is niet leuk om naar te kijken hoor. Maar ja, is onze reactie direct hoe maak je een belichtingstrappetje als je in een boot zit die met 70 km per uur over het water scheert. Je bent al blij als je foto scherp is;-)
Cursusdag 3 portretten
- Details
Woensdag 1 juni 2011
Vandaag is het de dag van de portretfotografie. Voordat we beginnen behandelen we eerst het onderwerp; wat is een gezicht, nou dat is eigenlijk alleen het aangezicht dus de ogen, mond en neus. De oren zitten op de zij/achterkant van het hoofd dus horen niet bij het gezicht. Het is dan ook geen gezicht als er een oor vol in beeld is in een portretfoto. En wat blijkt eigenlijk kan je heel veel objecten beschouwen als een portret.
Je plakt er een neus op en je weet wat de belangrijke kant is. Zoals bv. bij een vrachtauto, de voorkant dus de moterkap en voorraam zijn het gezicht dus de lange zijkanten kan je beschouwen als oren en dus minder belangrijk.
Daarna kwam het onderwerp witbalans aan bod dit was wat minder eenvoudig. De juiste witbalans zorgt ervoor dat je de werkelijke kleuren op je foto krijgt. In eerste instantie kijk je wat voor licht er is. Kaarslicht, tl, gloeilamp of bewolkt, zonnig is natuurlijk al te onderscheiden. Als er alleen maar kaarslicht beschikbaar is (bv. in een kerk) dan kan het zijn dat je foto heel erg geel wordt. Dan moet je juist blauw toevoegen vanuit je witbalans dus je foto koeler maken. Je kan hiermee beginnen maar dan kan het altijd nodig zijn om een fijntuning toe te passen.Helaas is het bij onze camera niet mogelijk om tussen deze stappen te gaan zitten en de stappen zijn flink groot. Het is wel mogelijk om handmatig een witbalans te schieten d.m.v. een witkaart. Deze zet je op de plek van waar het onderwerp straks komt. Immers van die plek moet je de temperatuur van het licht meten. Hier maak je een foto van, de camera weet dat het wit moet zijn en ziet dan wat doe ik en wat moet er gebeuren om dit te corrigeren. Met deze gecorrigeerde witbalans kan je dan de portretfoto’s gaan maken.
Dan zijn er nog verschillende mogelijkheden om het licht te plaatsen. Dit doen wij met een lamp die we wel op de juiste plek zetten. Eerst gebruiken we het zg. A-licht, dit is frontaal licht, dus recht t.o.v. de neus. Dan maak je een foto van je portret in een trappetje. Dan kijk je op de PC met welke sluitertijd/diafragma je de juiste huidtint te pakken heb. Als je deze te pakken hebt kun je gaan schieten ingezoomd of uitgezoomd het maakt niet uit. De enige voorwaarde is dat het model op de zelfde plaats in de lichtbron blijft zitten. Dan kan je weer kijken en haal je de leukste eruit, klaar is je portretfoto.
Daarna deden we ditzelfde met een B-licht, dat is licht van opzij. Daarbij krijg je dus een schaduwkant in het gezicht, dit geeft niet want je weet toch wel wat daar zit. Ook hierbij geldt hoe minder hoe beter je weet toch wel dat het om een gezicht gaat. Martin en ik zijn lekker losgegaan met gekke bekken maar ook met swingend haar. Aan het eind van de dag zitten er toch wel een paar leuke portrett
en tussen.
‘s Avonds hebben we heerlijk gegeten in een Chambre d’hote in een dorpje verderop. Dit was een Belgisch echtpaar die hier een drietal jaren terug zijn neergestreken en een werkelijk prachtige gîte hebben ingericht. Daarna snel weer terug naar het hutje want morgen gaat de wekker weer vroeg.
Cursusdag 4 ochtendgloren en avondlicht
- Details
Donderdag 2 juni 2011
En vroeg is echt vroeg, om vijf uur ging de wekker want we vertrekken naar een bergkam, Nieudam. Dit ligt 15 km verderop hier wachten we op de zonsopkomst en de daarbij behorende lichtveranderingen in het landschap. Helaas is het geheel bewolkt dus lijkt het te gaan tegenvallen. Maar als we ter plaatse zijn zien toch al wel wat breking van de wolken komen dus dat wordt toch nog mooi.
Op de plek waar we staan hebben we een uitzicht over het glooiende landschap van de Correze.
Dit zijn de zg. laagjes in het landschap. Eerst wachten we op de eerste zonnestralen die tussen de wolken door piepen. Als dat uiteindelijk zo is, zie je een prachtige lichtbundel uit de hemel neerkomen alsof er een spaceship gaat landen. Dit is nog moeilijk om vast te leggen want je moet weer aan alles denken. Maar het heeft toch een goed resultaat opgeleverd. Als de stralen weg zijn kan je de laagjes in het landschap goed zien dus dat is de volgende opdracht: leg deze vast.
Weer terug worden de genomen foto’s bekeken en weer zijn we trots op onszelf. Als we dit toch kunnen vasthouden dat zou toch mooi zijn.
De rest van de dag zijn we vrij, we halen een stokbroodje en vinden een plek waar we voor vanavond pizza kunnen halen. Van te voren wisten we niet hoe deze dag zou verlopen dus nu wordt het improviseren (het is immers Hemelvaartsdag en de winkels zijn gesloten). Maar zo komen we een heel eind. Gelukkig schijnt het zonnetje vandaag dus het is iets minder koud, in de zon proberen we het slaaptekort in te lopen.
‘s Avonds een heerlijke pizza gehaald. Om half negen vertrokken we met zijn allen naar Argentat om daar op de kade de brug te fotograferen terwijl het steeds donkerder wordt. Eerst genieten we van een bak koffie en warme chocolademelk en daarna stellen we de statieven en camera’s op. We zoeken onze mooiste compositie en stellen de camera handmatig scherp. Dat is nu nog goed te doen omdat het nog niet helemaal donker is. Er hangen behoorlijk veel wolken, eigenlijk is de lucht waar we naar kijken helemaal grijs dus van een mooie zonsondergang is dan ook geen sprake.
Door middel van de juiste combinatie van diafragma en sluitertijd proberen we de brug evengoed zichtbaar op de foto te krijgen, en ja dat lukt. Het is wel even zoeken want er staan ook lampen op een huis gericht wat op de brug staat en dat moet natuurlijk niet als hoofdzaak op de foto komen. Maar we hebben alle tijd, het is inmiddels
donker en met het kleinste getal diafragma en een sluitertijd van 30 seconden lukt het om de brug goed zichtbaar in beeld te krijgen. Om elf uur hebben we genoeg foto’s en gaan we weer terug naar Pebru.