Dinsdag 31 mei 2011
Na een heerlijk vers stokbroodje van de boulangerie vertrekken we om negen uur met zijn allen naar een snelstromend riviertj
e verderop. Dit riviertje ligt onder de bomen dus het is er erg donker maar dit maakt het voor ons beginnende fotografen weer makkelijker om te oefenen met onze trappetjes. Het is de bedoeling dat we een combinatie maken van stilstand en beweging. Dus een kei in het water met daaromheen het snelstromende water. Door de lange sluitertijd wordt het water zo zacht als melk. Omdat het zo donker is kunnen we een instelling maken op ons toestel van extremen.
Je kiest voor een zo klein mogelijk diafragma (een hoog getal) dit betekent dat er weinig licht je lens binnenkomt. Dit compenseer je door gebruik te maken van een lange sluitertijd waardoor je het water als een vermengde waas gaat zien. Omdat we gisterenavond al flink geoefend hebben lukt het nu 
ook al snel een juist trappetje te maken met een steeds langere sluitertijd.
Jammer genoeg blijkt onze 70-300 mm telelens kapot te zijn, het diafragma is daarvan niet in te stellen. Martin twijfelt eerst nog aan zichzelf maar hij doet het echt niet. Wanneer deze kapot is gegaan? Geen idee, want we hebben nooit iets echt serieus met diafragma gedaan. Dat is wel erg grote pech. Nu moet Martin met de kleine lens aan de gang wat betekent dat hij heel dicht op de waterkant moet gaan zitten en weinig spelingsruimte heeft. Gelukkig lukt het hem wel nog een aantal mooie foto’s te maken. Uiteraard bespreken we de foto’s weer en blijken er toch wel een paar schitterende plaatjes te zijn geschoten.
Na een heerlijke lunch gaan we weer een stapje verder met de theorie. Van elke foto wordt er een histogram gemaakt wat je kan opvragen op je camera. Hieraan kan je ook zien of een foto te licht of te donker is. Een perfect histogram loopt van zwart naar wit en begint aan de beiden uiteindes op het nulpunt. Als je foto hoog eindigt aan de witkant is je foto veels te veel overbelicht wat dan weer inhoudt dat je sluitertijd korter kan, dit doe je dan weer in kleine stapjes en dan zit je perfect belichte foto er vanzelf tussen. Ook kan je de camera instelling zo zetten dat je als je de foto opvraagt op het lcd-scherm je direct de hoge lichten te zien krijgt, dit zijn je overbelichten gedeeltes op de foto. Dit is wel een heel gemakkelijk hulpmiddel bij het maken van je foto’s. 
Na deze kennis gaan we naar een typisch Frans stadje Laroquebrou. Hier mogen we een uur lang foto’s maken waarbij de opdracht weer is, het maken van trappetjes. Inmiddels is de zon ook gaan schijnen en dat zijn toch minder prettige omstandigheden voor een fo
tograaf. Immers door het zonlicht heb je veel eerder kans op overbelichting denk maar eens aan zonlicht dat schijnt op een witte auto; het doet je zeer aan de ogen. Dus ja, de sluitertijd kan omlaag of je stelt je diafragma eerst hoger in. Martin en ik zijn best wel tevreden met onze eigen resultaten en er zitten dan ook mooie plaatjes tussen. Uiteraard worden de foto’s na afloop weer besproken en blijkt dat we 
het maken van trappetjes best wel onder de knie hebben.
Met een trots gevoel rijden we naar Argentat voor de boodschappen want er moet ook nog gegeten worden. In de supermarkt halen we alle ingrediënten voor een heerlijke salade die we even snel in elkaar flanzen. Daarna genieten van onze foto’s. We hebben ook onze DVD met foto’s van Costa Rica mee maar als we die aanzetten blijkt al gauw dat er veel foto’s overbelicht zijn. Dit is niet leuk om naar te kijken hoor. Maar ja, is onze reactie direct hoe maak je een belichtingstrappetje als je in een boot zit die met 70 km per uur over het water scheert. Je bent al blij als je foto scherp is;-)