20 augustus 2015 Met de camper op pad
Heerlijk geslapen en een bijkomend voordeel we kunnen en mogen heel rustig aan doen. Gisteren gevraagd aan de eigenaresse 'Heather' hoe laat we moesten uitchecken. Geen probleem als ze het beddengoed kan afhalen mogen we best tot één uur blijven. Nou dat is nog eens service. Om half negen bellen we Cruise America om te vragen hoe laat we de camper kunnen op halen. Dat zou eerder kunnen om half twaalf. Gelukkig vragen we direct naar de bijkomende kosten want het was bij boeking ook mogelijk om aan te geven dat je de camper 's ochtends al wilde ophalen maar dan kwam er wel 200$ extra bij de verhuurprijs. Nou dat zou nu ook het geval zijn. Die Amerikanen weten ook overal geld aan te verdienen. We laten de ophaaltijd dan ook om één uur staan. Daar hebben we al mazzel mee want met dezelfde gang was dat pas vier uur geworden. Dat is dan weer het voordeel van laat in het seizoen reizen.
Oké dat is geregeld dan gaan we eerst maar ontbijten. We roosteren een broodje, nemen wat yoghurt met muesli en drinken een bakje thee/koffie en natuurlijk jus d'orange. We nemen lekker de tijd, na het ontbijt nog een heerlijke douche en toch maar aankleden. Sonja kijkt nog even buiten bij de bijenkorf in de tuin. Gisteren zijn de bijen overgeplaatst naar een nieuwe kist. Maar tegen een hekje staan er nog een aantal lege honingraten. Een mooi gezicht al die 6-hoekige raatjes, de bijen gaan er af en toe nog in. Maar de honing zit allang al in de potjes, haha.
Om 12:15 uur bellen we taxi die tien minuten later voor de deur staat. We stonden al buiten in de zonnetje te wachten, want het is weer mooi weer (wat hebben we daar een mazzel mee tot nu toe;-)).
Dan zijn we bij Cruise America waar de camper al buiten klaar staat voor ons. De gebruikelijke info wordt uitgewisseld. En dan verteld ze hoe het één en ander werkt. De camper is ruimer dan de campers die we in Australië en Nieuw Zeeland huurden maar we kunnen minder kwijt. Wat zijn die KEA campers toch enorm efficiënt ingedeeld met overal opbergvakken en luiken. We hebben een keukenuitrusting erbij gehuurd maar moeten zelf alles nog een plekje geven. Dat is nog even zoeken want het is natuurlijk niet de bedoeling dat alles van links naar recht schuift als je de bocht omgaat.
Uiteindelijk rijden we pas om half drie weg en gaan eerst langs de supermarkt. Er moet natuurlijk van alles worden ingeslagen. Sonja gaat op pad met een lijstje en Martin gooit de benzine tank vol. Martin had het idee dat er een gat in de tank zat want de pomp bleef maar lopen. Sonja loopt ondertussen door een mega supermarkt te zoeken naar van alles. Oh ja, als we vanavond macaroni willen eten hebben we ook olie nodig om in te bakken en zout en peper zijn ook wel handig. En dan op zoek naar smeerboter voor op brood. Ja er staat een hele wand vol maar wat is nou voor op brood. Toch maar even vragen aan twee winkelende dames. Die het eigenlijk zelf ook niet weten omdat hun merk er nou net niet staat. Dus van die dingen. Met een propvolle boodschappenwagen en een lange kassabon weer terug naar de camper. Waar Martin inmiddels de kleding allemaal heeft uitgezocht en op zijn plek heeft gelegd.
Om half vier rijden we weg uit Anchorage, eindelijk we zijn op pad en op ons zelf en deel drie van de vakantie kan beginnen. We hebben besloten om eerst richting Valdez te gaan en dan te kijken of het qua tijdsplanning nog lukt om daarna naar Seward te gaan. Als we de stad uit zijn hebben we al snel uitzicht op de besneeuwde bergen van de Chugach Mountains. Het is een bijzonder gezicht die hoge bergen zo vlakbij. Zelf rijden we ook berg op en af, dan weer vlak langs de rivier delta en dan weer hoog tegen de berg op.
Alle snelwegen hebben hier milesbordjes langs de weg (hectometerpaaltjes) en bij mile 95 hebben we plotseling zicht op een grote gletsjer, het is de Matanuska Glacier. Deze zullen we de komende miles ook steeds dichterbij zien komen. Bij mile 102 kunnen we naar een uitzichtpunt en daar zien we de 'voet' van de gletsjer in zijn geheel. Het 'uiteinde' is vier miles breed echt gigantisch. Het een fantastisch gezicht met het laagstaande zonnetje erop. Het is inmiddels al over zevenen maar hier moeten we echt even van genieten. Je weet het immers maar nooit met het weer.
In de milespost, een dik boek wat alles beschrijft wat er in Alaska te zien is en dan aangegeven per mile, staat dat er bij mile 109,5 een RV Park is. Dit is het Grand View Cafe & RV Park. Nu hebben we al veel B&B bezocht met de naam View met een passend bijvoeglijk naamwoord erbij maar ook ditmaal hebben ze niet overdreven. Rondom ons zien we hoge bergen waarvan sommige nog sneeuw op de top hebben. Op de bergen aan de andere kant zien we met de verrekijker Dall sheep lopen. Dit zijn een soort schapen met gigantische gedraaide hoorns. Jammer genoeg lopen die beesten altijd hoog boven op de berg. De camping is niet een camping zoals we gewend zijn maar we hebben een plek. Het zijn allemaal verharde plekken naast elkaar op een rij. Maar het lekker rustig dus we hebben alle ruimte om ons heen. We sluiten de camper aan op de electra en het water. Inmiddels is vrijwel alle kleding toe aan een wasbeurt dus dat moet eerst gebeuren. Alles door elkaar op de medium stand en we zien wel hoe het er uit komt. Als de was erin zit begint Sonja met koken. De macaroni is snel klaar en buiten aan de picknick tafel genieten we van het uitzicht en het eten. De was is inmiddels klaar en kan in de droger.
Na het eten bij de afwas blijkt dat we nog niet alle boodschappen binnen hebben. Afwasmiddel, spons, kwast hmm niet aan gedacht. Ja in Oceanië hadden ze een kast bij de camperverhuur waar je dat soort dingen allemaal kon meenemen. Iedereen die een camper huurt moet van de zaken aanschaffen maar maakt het nooit helemaal op. Dat wordt dan bewaard in een kast en nieuwe camper huurder kunnen kijken of ze daar iets van hun gading vinden. Je kijkt natuurlijk we wat je meeneemt maar een aangebroken fles wasmiddel daar is natuurlijk niets mis mee. Nou ja, opschrijven maar en morgen maar kijken of we langs een supermarkt komen. Om elf uur gaan we slapen.
We slapen op de overkapping boven de cabine en motorkap. We hebben een laken gekregen en twee slaapzakken maar dan zonder rits. Het is best wel fris en we doen dan ook maar direct sokken aan. 's Nachts worden we best vaak wakker want het is gewoon heel koud. Martin heeft zelfs zijn fleece trui over zijn pyjama aangetrokken. De verwarming in de camper er ook maar bij aangezet want het is echt berenkoud. Wat wil je ook in bearcountry en tegenover een gletsjer ;-)
21 augustus 2015 Matanuska Glacier
Eerst worden we om zes uur wakker en zien een prachtige zonsopkomst met mooi gekleurde wolken daarna slapen we nog een paar uurtjes verder. Om half negen staan we op. Het is niet zo raar dat we het vannacht koud hadden want we zien het ijs op een auto zitten die verderop geparkeerd staat. Het heeft dus gewoon gevroren! Het is inmiddels helemaal bewolkt maar gelukkig kunnen we de bergen nog zien. We kleden ons aan en ontbijten in onze camper.
We rijden een paar mile terug want we gaan naar de Matanuska Gletsjer. Er loopt een weg naar Glacier Park en dan stap je uit en loop je eigenlijk al op de uiteinden van de gletsjer. Bij het informatie centrum moeten we 20 $ pp betalen als toegang tot de gletsjer. Ze vertellen dat er een pad is aangegeven met oranje pionen wat je kan volgen op de gletsjer daarna kan je wel verder lopen maar is het op own risk etc. Bij het centrum hebben we ook een formulier moeten tekenen dat we weten van de risicos en dat we daar op eigen verantwoording rondlopen enzovoort. Ja echt Amerika het viel nog mee dat ze ons er niet een dure verzekering bij wilden verkopen.
We parkeren de camper en pakken de fototassen. Oh wat is dit mooi. We lopen over keien maar al snel lopen we ook over ijs en dus echt op de gletsjer. Er ligt wel veel morene op de gletsjer maar hoe verder we lopen des te schoner het ijs wordt. Wat is die groot zeg, echt gigantisch. Je ziet grote diepe scheuren waar je soms omheen moet lopen. Dan houden de pionen op en staan we voor een dilemma. Maar we zien genoeg mensen die teruglopen zonder gids. We vragen of dat goed te doen is zelf. Ja hoor, geen probleem maar wel goed uitkijken want het kan glad zijn. Ja natuurlijk ijs en sneeuw zijn altijd glad.
We lopen verder en om elke bocht hebben we weer een mooier zicht op de gletsjer, het zonnetje probeert ook nog een beetje door de wolken te breken maar helaas lukt dat niet echt. Overal zien we grote scheuren en diepe gaten in het ijs. En er stroomt ook veel water ook onder het ijs wat soms best wel een raar geluid is. Na een uur houden we het voor gezien en lopen we weer terug.
Veilig en wel bij de camper kijken we nog een keer goed naar die machtige natuurverschijnsel en dan rijden we verder. Bij de camping halen we nog een bak koffie en chocolademelk dan verder de Glenn Highway op. Waar we bij de camping nog prachtig uitzicht hadden met al in herfstkleuren getooide bomen wordt het uitzicht richting Glennallen steeds eentoniger. Vooral veel dennenbomen en later grote lege vlaktes. Vlak voor Glennallen zien we aan de horizon wel weer hoge besneeuwde bergen door de wolken heen prikken. Het zijn de Wrangell Mountains met pieken ronde 4 a 5 kilometer hoog. Jammer genoeg veel bewolking en we zien ook grote regenbuien rond die bergen hangen. In Glennallen halen we boodschappen en gooien de benzinetank weer vol.
Sonja vraagt bij het visitor center of er in het plaatsje Copper Center een camping is. Ja die is er zelfs twee. Copper Center is een historisch plaatsje met
veel historische gebouwen dus dat lijkt ons wel wat. We slaan af bij de Old Richardson Highway en rijden het plaatsje in. Het is echt één vervallen bende. Het enige wat er nog redelijk uitziet is de Old Chappel maar die is gesloten en kunnen we niet bijkomen omdat die op privé grond staat. De camping ziet er niet uit. Dan kan je nog beter langs de kant van de weg gaan staan. We rijden dus weer verder. Inmiddels is het al zes uur geweest dus we staan voor keuze door rijden naar Valdez (nog 90 miles) of hier een kampplaats zoeken. Dan rijden we langs Squirrel Creek Rest Area. Dit is een campground midden in de natuur van de staat (vergelijkbaar met Staatsbosbeheer). Sonja hakt de knoop door en daar gaan we dus staan. We staan midden tussen de bomen aan een smalle kreek. Er zijn hier alleen toiletten (een gat in de grond met een pot erboven) en verder geen voorzieningen. Maar we hebben onze camper dus alles bij ons.
Sonja gaat weer koken en ja, dat wordt weer hetzelfde als gisteren Maar geen probleem het was lekker en ook nu was het weer prima. We eten in de camper want echt warm is het niet en zitten ook veel kleine vliegjes buiten. Na het eten typt Sonja de verslagen van de afgelopen twee dagen en Martin kijkt waar we morgen richting Valdez nog allemaal langs rijden.
{flike}