Naar het eiland Austvågøy

5 maart 2024 reisdag naar het eiland Austvågøy

We worden wakker met een fantastisch uitzicht over het water. Het zonnetje beschijnt net de piek van de berg aan de overkant van het water. En belangrijker het is helemaal helder, een strakblauwe lucht. Dat wordt genieten.

We steken de Tjeldsund bru (brug) over en rijden over de E10 naar het Zuiden. Van de rotsen langs de kant van de weg stroomt normaal veel water naar beneden wat nu helemaal bevroren is. Een prachtig gezicht. Helaas kunnen we nergens stoppen.

Er ligt nog veel sneeuw maar de wegen zelf zijn helemaal sneeuwvrij. Dus het rijdt prima. Vlak voor Lodingen zien we dat er allemaal ijs op het water ligt en het zonnetje staat ook prachtig laag. We zoeken een plekje waar we kunnen stoppen. Over de harde bevroren sneeuw lopen we richting het bevroren water. Door het getijde zijn er bijzondere bergjes in het ijs ontstaan. Waarschijnlijk is het water bij vloed bevroren en bij eb zakt het water weg maar blijft het ijs liggen op de keien die daar in het water liggen. Hierdoor is het afgebroken wat best een bijzonder effect geeft. 

Vlak voor een brug zien we dat we kunnen parkeren dus daar maar even afgeslagen. We rijden zo naar beneden naar het water waar we een prachtig uitzicht hebben op de Vesterstaumenbrua (brug). Wat is dit een mooi plekje zeg. Het is windstil en het water is kraakhelder. Wat een prachtige spiegeling, ongelooflijk.

We rijden verder door een prachtig besneeuwd landschap. 

We komen langs veel landschappelijke schilderijen. Na elke bocht in de weg weer een ander prachtig uitzicht. Wat is dit mooi zeg. We kunnen niet overal stoppen. De weg is smal en veel stopplekken zijn er niet. Als er dan een plek is waar je kan stoppen langs de weg doen we dat dan ook. Even klimmen op de hoop sneeuw die naar de kant geschoven is en je hebt weer een prachtig uitzicht over het water en de bergen aan de overkant van het water.

Net voorbij Vestpollen slaan we linksaf het eilandje Sildpollnes op. Er staat hier een prachtig rood kerkje dat willen we wel van dichtbij bekijken. We rijden erheen en parkeren de auto. Als we het pad op lopen richting het kerkje komt er een woeste Noorman aan gescheurd in zijn oude auto. Het is dat er een grote paal staat aan het begin van het paadje anders had hij ons waarschijnlijk zo omver gereden. We kijken hem vol verbazing aan als hij uitstapt. De vraag is wat wij op zijn grond moeten. Wij nog onschuldig zeggen dat we even bij het kerkje willen kijken. Nou daar is hij niet van gediend. We hebben geen zin in een discussie en lopen snel terug naar de auto. Gelukkig lopen er verderop op het pad twee andere toeristen die hij ook even gaat vertellen dat ze daar niets hebben te zoeken. Dus we rijden maar snel weg.

Verderop langs de E10 is een afslag naar het uitzichtpunt waarvandaan je het kerkje ook kan zien dus daar maar heen. We klimmen de heuvel op en hebben inderdaad een fantastisch uitzicht over het eilandje en de Sildpollnes kapell. 

Helaas geen mooie weerspiegeling omdat het water deels bevroren is. Dit heeft dan wel weer een leuk effect met alleen een weerspiegeling waar geen ijs ligt.

We rijden nog geen 5 minuten of zien aan de rechterkant van de weg een prachtig stilleven. Strak blauw water van de Vatterfjordpollen met besneeuwde bergtoppen erachter met daarin een kleurrijk roeibootje. Een perfecte weerspiegeling. Snel foto's maken want we mogen hier eigenlijk niet staan. Aan de overkant is een heliplatform en daarom mag je hier niet staan. Geen idee waarom. 

De Lofoten is een groep eilanden in het Noorden van Noorwegen. We zijn geland op het vliegveld Harstad/Narvik (Evenes). Dit ligt nog in Vesterålen, wat ook een eilandengroep is maar dan een stukje Noordelijker gelegen. 

De Lofoten liggen binnen de noordpoolcirkel maar doordat het direct aan de warme golfstroom ligt, wordt het er niet zo koud. Deze golfstroom zorgt er ook voor dat er rond de Lofoten veel vis zit (de paaigronden van de vis liggen rond de eilanden). Dit is ook waar de Lofoten om bekend zijn. De hele economie draait om de visserij en dat al eeuwenlang. Op de Lofoten vindt je ook veel houten rekken met daarop kabeljauw wat hangt te drogen.

Tegenover Svolvær ligt het eiland Svinøya. Dit is het eiland waar vooral vissers verbleven in de rode kenmerkende hutten voor Noorwegen (Rorbuer). Ook staat er een grote visfabriek en zijn er achter de fabriek heel veel rekken met stokvis. We zijn er ook nog even opgereden en hebben een kijkje genomen. Er hing nog niet echt heel veel vis waarschijnlijk zitten we nog net voor het seizoen. Nu hingen er enkel Kabeljauw koppen te drogen.

Deze worden geëxporteerd naar Nigeria. Tijdens de burgeroorlog in Nigeria in 1967 brak er een vreselijke hongersnood uit in Biafra. Er werd een luchtbrug ingezet voor noodhulp, waaronder ook stokvis uit Noorwegen. Stokvis is zeer eiwitrijk dus goed voedsel. Gedroogd stokvis blijft ook zeven jaar goed zonder zijn gezonde eiwitten te verliezen. In 1970 eindigde de Biafraoorlog maar de stokvis bleef populair. Tegenwoordig is het een delicatesse in Nigeria. Naast Nigeria gaat er ook veel stokvis naar de VS en Italië. Nadat de stokvis drie maanden in de buitenlucht is ingedroogd wordt deze nog machinaal na gedroogd totdat de vis keihard is.

Je kunt gedroogde stokvis als snack eten in kleine stukjes. De gedroogde vis kan ook weer re-hydrateren. Daarvoor week je hem drie dagen in koud water, het water moet je 3x per dag verversen. Daarna heeft de vis weer het witte vlees en lijkt meer op de originele kabeljauw, de smaak is alleen een heel klein beetje afgenomen. 

In Svolvær gaan we op zoek naar een restaurant en zo komen we terecht in het restaurant Bacalao. Waar we uiteraard gaan voor de klassieker Bacalao. Gezouten en gedroogde kabeljauw met tomaten, aardappelen, uien, rode pepers, olijven en chili. Heerlijk. We halen nog wat boodschappen en rijden dan verder. 

Om vijf uur hebben we afgesproken bij het appartement dus we kunnen nog een kijkje nemen bij het kerkje van Gimsøya. Dit kerkje dateert uit 1876. Het ligt aan een prachtige baai en in het gras voor de kerk staan nog mooie oude ijzeren grafkruizen

Na het bezoek rijden we nog even verder langs de kust. Hier bevindt zich ook de meest noordelijke golfbaan ter wereld.

Via de hoge brug Gimsøystraumen bru rijden we weer terug naar ons appartement wat ligt aan de Brennaveien in Rystad. Het ligt een beetje op een berg. Als we aankomen komt de eigenaar die er tegenover woont al naar buiten.

Welkom! We hebben een prachtig groot appartement met alles erop en eraan. Hier blijven we de komende vier dagen. Het is binnen heerlijk warm. 

We eten een bakje yoghurt maar al snel begint de Aurora app te piepen. 60% kans op Noorderlicht als het helder is. Dus even buiten kijken en ja hoor het is helder. Snel dooreten en de warme kleren aan. De eigenaar had ons net uitgelegd dat hij aan het wandelpad hier naar boven een hut heeft staan waar je geen last hebt van lichtvervuiling. Dus wij met zaklantaarn over het ijzige pad naar boven gelopen. En ja hoor daar staat de hut. We zetten de statieven neer en de camera erop. Eerst even scherpstellen op de lichten in het dorp aan de overkant van het water en dan op zoek naar de juiste instellingen. Het is prachtig.

Of het komt doordat we hier zo wijds kunnen kijken weten we niet maar ook nu vormt het Noorderlicht weer een prachtige boog. Het het zelfs met de 18mm lens niet in één foto te vangen, maar gelukkig kunnen we een panorama foto maken door de camera op het statief steeds een stukje te verdraaien en de foto's thuis aan elkaar te 'plakken'.

Het Noorderlicht verandert steeds van vorm. Dan weer gordijnen die lijken open en dicht te gaan, dan weer uitschieters naar boven alsof er een vuurpijl wordt afgestoken.

In deze vuurpijlen lijken ook weer verschillende kleuren Noorderlicht te zitten.

Dit zagen we overigens pas goed thuis toen we de foto's op de PC hadden gezet. Het Noorderlicht is in de gebieden rond de poolcirkel meestal groen. Dit komt omdat het gezien wordt op 100 tot 250 kilometer vanaf de aarde. Het wordt veroorzaakt door zuurstofatomen. Het rode poollicht wat weer boven het groene zit kan tot honderden kilometers hoogte reiken. Dit is ook de kleur wordt waargenomen als je zuidelijker bent op de aarde. De aarde is immers rond, je ziet het Noorderlicht in het Noorden en door de ronding van de aarde kijk je dus eigenlijk meer omhoog (grotere afstand van het aardoppervlak). Het gebeurd soms dat de bovenkant van het rode Noorderlicht blauw/paars is te zien. Dit komt dan doordat de zon nog niet ver onder de horizon staat en dit licht nog net beschijnt. In de vuurpijl op de foto hierboven zijn deze drie kleuren mooi waarneembaar. Dus we hebben echt geluk gehad.

Na anderhalf uur neemt de activiteit wat af dus we glibberen terug naar het appartement. Even opwarmen met een kopje thee. De Bz index op de Aurora app schiet weer omlaag dus we trekken de jassen weer aan. We rijden nu een stukje met de auto naar het Noorden in de hoop dat we daar geen lampen aan de overkant of op zee hebben. Helaas ook daar lichten op het water. Het Noorderlicht is nu wel met ook een lichte rode kleur  te zien maar niet meer zo spectaculair.

We rijden weer terug naar het appartement. Dit was een prachtig einde van onze eerste vakantie dag hier op de Lofoten.