7 juni 2016
Voor vandaag hebben we ook een All Day Tour geboekt. De vraag is alleen kunnen we nu wel naar Staple Island. Gelukkig hebben we gisteren een telefoonnummer gekregen dat we om acht uur kunnen bellen om te vragen of de tour door gaat. Om acht uur iemand aan de lijn, nee ze kan nu nog niets zeggen; ze doet net het kantoortje open. Nou dan heeft je collega ons verkeerd voorgelicht. Over een paar minuten nog maar eens proberen. Ondertussen zitten we aan ons ontbijtje. Nog een belletje, nee ze kan het nog niet zeggen er is een boot onderweg naar Staple om te kijken bel over 20 minuten nog maar een keer. Nou ja, schiet lekker op zo. Een half uurtje later kunnen ze ons vertellen dat er vandaag nog niet naar Staple Island wordt gevaren maar ze kunnen wel dezelfde tour aanbieden als gisteren. Dat dus maar geboekt.
We kunnen dus lekker rustig aan doen en Sonja heeft dan ook even de tijd om de website bij te werken. Dat is nogal een klus want we hebben gisteren wel heel veel foto's gemaakt.
Om kwart over elf rijden we naar het dorp. We halen het ticket en betalen de National Trust voor de bescherming van de eilanden. We kunnen direct doorlopen naar het einde van de pier. Er gaan een tweetal boten en er staan dan ook al heel veel mensen op de pier te wachten.
We stappen op het bootje wat weer net zo vol is als gisteren. We zitten nu wel direct aan de zijkant dus hebben een iets beter zicht vanuit de boot. Het weer is wel iets anders als gisteren, scheen op het vaste land de zon nog, op zee is het mistig. We varen langs de eilanden en zien de vogels wel maar toch allemaal door een waas. De verste eilanden liggen echt in een dikke mist, de vuurtoren is niet eens duidelijk te zien.
Dan leggen we aan op Inner Farne en inmiddels weten we onze weg en we gaan dan ook beide onze kant op. We proberen weer mooie portretten te schieten van de verschillende vogels.
Omdat het nu bewolkt is, zit je met wat langere sluitertijden omdat het licht ook minder is en dat is dan weer een nieuwe uitdaging met die snel vliegende vogels.
Martin stort zich weer op het vastleggen van de papegaaiduikers in volle vlucht en dan vooral degene met een hele berg vis in hun bek.
>
We hebben ons nog even afgevraagd hoe die vogels dat doen. Die visjes zullen niet allemaal synchroom zwemmen in zee op een rijtje. Nee, als ie een visje heeft klemt hij deze met zijn tong waarop weerhaakjes zitten tegen zijn gehemelte en vangt dan het volgende visje en dit nog een paar keer. We hebben Papegaaiduikers gezien met wel 10 visjes in hun bek.
De vogels komen vervolgens weer terugvliegen naar hun nest waar ze al opgewacht worden door de luie Kokmeeuween en Drieteenmeeuwen. Als ze zien dat er zo'n meeuw het op hun gemunt heeft vliegen ze snel door voor nog een rondje. We hebben een ongelukkige Papegaaiduiker wel acht rondjes over het eiland zien vliegen voordat hij/zij kon landen bij z'n hol. Als ze landen en het is een voltreffer dan ploffen ze vlak voor de ingang van hun hol op de grond en schieten dan zo het hol in. Als ze wat minder precies terrecht komen is het hollen naar de ingang van het hol. De aasgieren vliegen dan op ze af en als die mazzel hebben pakken ze de puffin bij een vleugen of zo net zo lang totdat deze de visjes laat vallen. Dat is wel erg sneu want het kost heel veel kracht voordat ze weer een maaltje bij elkaar gevist hebben. We hebben ook zien gebeuren dat een puffin aan z'n staart het holletje weer werd uitgetrokken door zo'n rover, dan heb je echt medelijden hoor.
De Kuifaalscholvers zijn ook erg grappig. Ze zitten echt vlakbij en soms waggelt er één vlak voor je voeten langs naar zijn nest. Ze zitten allemaal in verschillende fasen van het nestelen. De één heeft al kuikens zo groot als ze zelf zijn terwijl een meter verderop een stelletje nog bezig is met de takjes voor het nest en elkaar daarmee het hof aan het maken zijn. Het is bijzonder om te zien hoe het voederen gaat. Als een ouder terug komt van zee wordt deze eerst welkom geheten door de andere ouder die dan weer vertrekt richting zee. De kuikens beginnen direct te schreeuwen om voedsel, de ouder blijft dan een beetje stoicijns voor zich uitkijken. De kuikens beginnen hem/haar te prikken in de keel vlak onder de snavel aanzet. Dit zal wel zijn om het opbraken van het voedsel te activeren. Je ziet dit ook echt gebeuren bij de ouder. Vervolgens zoekt de ouder een jong uit en deze mag zijn kleine snavel in de bek van de ouder stoppen. Als de kuikens al wat groter zijn proberen de anderen degene die gevoerd wordt opzij te duwen door hun snavel erbij in te steken. Van één vlucht worden meerdere kuikens gevoerd. De meeste nesten bestaan uit twee kuikens maar er lijkt wel of er op één nest wel vijf kuikens zitten. Dit kunnen ook twee nesten vlak bij elkaar zijn maar we zien maar één ouder die door alle kuikens wordt aangevallen voor eten.
Op deze rotsen zitten ook Alken dit zijn ook zwart witte vogels met een prachtige zwarte kop en witte buik. Ze hebben een beetje een haaksnavel die van binnen ook geel is net zo als bij de Kuifaalscholvers. Deze hebben nog geen nesten en zitten nog in de paringsfase.
Deze vogels lijken van veraf weer erg veel op de Zeekoeten, deze zijn wat slanker in lijf en kop en zijn een beetje zwart/donker bruin.
Waar ik eerst dacht dat het de mannetjes waren (alleen waren er daar erg weinig van;-)) blijkt dat er ook een aantal van de 'Gebrilde'-variant zeekoeten zaten, bij deze zit er een sierlijk wit randje om hun oog.
En dan zat er nog een andere soort zeekoet. De Dikbekzeekoet, deze lijkt weer op de gewone zeekoet maar heeft een heel dun wit streepje van zijn snavel naar zijn oog lopen.
Toch wel handig dat we een vogelzakgids hebben gekocht dan weten we wat we zien en blijken minneskule verschillen te zijn en hup weer een andere soort.
Net zoals een paartje nestelende meeuwen wat dan weer de Drieteenmeeuw blijkt te zijn.
De Noordse Sterns zaten ook weer heerlijk te krijsen naar je als je even bleef stil staan. Met deze had ik mazzel want met een visje in je bek kan je lastiger krijsen en kan je ook niet op iemands hoofd prikken. Haha.
En zo komt er aan deze dag op de Farne Islands ook weer in een einde. Op de terugweg naar het vaste land begint het nog een beetje te regenen. Wat hebben wij een mazzel gehad zeg met het weer hier. Als het de hele dag plenst wordt het toch een ander verhaal om te kunnen fotograferen.
's Avonds hebben we heerlijk gegeten in The Old Ship Inn een pub aan de haven van Seahouses.
{flike}