2 januari 2016
Heerlijk uitgeslapen tot 8 uur. Vandaag hebben we een vrije dag (wat inhoudt, geen concert). Om half tien vertrekt de bus dus we kunnen rustig ontbijten. Beneden staan ze te Tai Shi-en. Erg grappig een aantal rijen mensen die langzaam de armen opheffen en spreiden. Later doen ze dit nogmaals maar dan met zwaarden in de handen.
Dan stappen we weer in de bus. Het wordt steeds lastiger om iedereen op tijd in de bus te krijgen dus Sonja blijft rustig op de hoek van de straat staan om wat foto's te maken van mensen die langs rijden. Altijd leuk.
Wat opvalt is dat er veel, heel veel brommertjes rondrijden waarvan 90% electrisch aangedreven is. Ook rijden er hier veel mensen op electrische fietsen en dan niet op een moderne e-bike zoals wij deze kennen maar op een aftandse fiets maar wel electrisch aangedreven. Het maakt niet uit van wat voor vervoersmiddel de Chinezen gebruik maken de grote overeenkomst is dat er voortdurend getoeterd wordt. Het is vooral bij de kruisingen één grote heksenketel maar op de één of andere manier werkt het zonder regels ook allemaal prima.
Het is twee uurtjes rijden naar Hangzou dus even de tijd om het verslag van gisteren te typen. Dat is dan weer een voordeel van rijden met de bus, mooi de tijd om foto's uit te zoeken en het verslag te typen voor de website. Om half twaalf komen we aan bij het Nade Freedom Hotel waar we eerst lunch hebben. Het ontbijt is nog maar net terug maar als je eenmaal zit blijkt dat je toch wel trek hebt. We maken weer de eettafel selfie maar nu in high speed. Filmen met de mobiel op de schijf en dan de schijf ronddraaien zo komt iedereen in beeld. Altijd leuk. Een bezoek aan Hangzou is nieuw toegevoegd aan het programma. Vanmiddag hebben we vrij in de oude stad. Ik ben benieuwd hoe dat is.
Daarna vertrekken we per bus naar de oude stad. Het is echt een megastad, veel hoogbouw maar ook hele wijken die zijn platgegooid en waar weer nieuwe bouwactiviteiten plaatsvinden. Er wonen hier 9 miljoen inwoners en dat is best wel veel. We worden gedropped in een grote straat. Even een schermafdruk van de tomtom op Martin's mobiel mocht ons richtingsgevoel ons in de steek laten dan kunnen we het punt altijd op die manier weer terug vinden. Met de hele groep lopen we richting West Lake. We zijn niet de enige het is te merken dat het zondag is want alle Chinezen bevinden zich ook op straat. Wij lopen samen met Pim en Jelle met de bedoeling zo veel mogelijk te zien. Met grote stevige passen lopen we door het park. Behalve een viertal Duitsers zijn we de hele reis nog geen Westerling tegen gekomen. Dat is dan weer makkelijk voor mij, die mannen steken overal bovenuit en het blonde haar van Martin maakt het helemaal makkelijk als je iets achterop bent geraakt door het maken van een foto.
We gaan eerst naar de Zuidkant van het West Lake daar staat de Leifeng Tower. Deze kunnen we beklimmen wat we, heel toeristisch, natuurlijk ook doen. Eerst een kaartje scoren bij de ticketoffice en dan door de security scan. Het valt op dat er hier best veel beveiliging staat. Hiervoor hebben ze echt de langste Chinezen geselecteerd die ze konden vinden. Het is opvallend hoe veel langer deze 'soldaten' zijn dan de normale bevolking. Er staan een aantal politie agenten omheen die iedereen verbieden een foto te maken. De pagode blijkt dus gewoon een replica te zijn. Als we op de begane grond binnen komen zien we de oorspronkelijke fundamenten van steen. Het lijkt hier wel een soort Trefifontein. Overal ligt geld, het zal zijn reden wel hebben. In de pagode gaan we omhoog met de trap. Het lijkt wel een soort museum op elke verdieping zijn er kunstwerken. Waarschijnlijk niet authentiek maar het blijft evengoed erg mooi. Prachtig fijn houtsnijwerk met allerlei mooie voorstellingen, op de volgende verdieping grote schilderijen en dan weer een laag met gegutst houtsnijwerk.
Als we boven staan hebben we een mooi uitzicht alleen jammer van de mist/smog die er hangt. Aan de overkant van het meer zien we de hoogbouw van de 'nieuwe' stad en daarvoor zie je de laagbouw v
an wat waarschijnlijk de oude stad is. Aan de andere kant heb je zicht op de bergen die met tegenlicht zorgen voor een mooi laagjes effect (een homeopatisch plaatje).
Aan de Zuidkant van de toren lijkt een soort van tempelcomplex te liggen. Dan gaan we weer naar beneden want het is hier echt megadruk. We steken toch maar even de straat over om te kijken bij Chijianjing Jingcisi, een Boeddhistische tempel. Het ziet er rustig uit maar voor 10 yuan kunnen we wel even een gokje wagen. En dat is een goede gok geweest. Bij binnenkomst krijgen we allen een drietal wierrookstokjes die we eerst moeten aansteken. Je houdt ze in het vuur en plaats ze vervolgens in een grote ashoop. Heel bijzonder.
In een grote hal zitten de monnikken te bidden. Met eentonige muziek op belletjes en een trom raken ze in een soort trance en ritmisch (maar niet allemaal tegelijk) knielen ze en staan weer op. Toch wel erg bijzonder om dit zo te kunnen zien. In de ruimte staat in het midden een grote gouden boehda en ook langs de zijkanten zijn grote houten beelden te zien. In de ruimte hangen grote lange vlaggen in de kleuren geel en rood. Op het centrale plein hangen trouwens ook allemaal strengen met gebedsvlaggetjes.
Achter op het complex is een ruimte waar je niet mag fotograferen. Het blijkt een ruimte te zijn waar in kleine (30 cm) hoge beeldjes de as van overledenen zit met voor elk beeldje een klein fotootje. Zeg maar een soort urnenmuur maar dan in een vitrinekast.
Langs de veranda's hangen ook van die mooie rode balonnen of lampen met van die kwasten eronder.
In een andere grote ruimte staan weer een tweetal grote (8 meter hoog) boehda beelden. Het mannetje wat hier rondloopt wijst ons erop dat we vooral foto's moeten maken. We pakken er dan ook maar de losse flitser bij want achterin het gebouw is het toch wel erg donker en daar staat dan weer twee grote (10 meter) hoge wachters. Met een lachend gezicht kijken ze naar de boehda beelden. Het is jammer dan de boehda beelden achter glas staan maar dat zal wel zijn omdat ze van blinkend goud zijn. Voor de beelden liggen ook veel offers in de vorm van bloemen en fruit.
Dan is het weer tijd om te vertrekken op zoek naar de oude stad. In hoog tempo manouvreren we ons door de Chineze mensenmenigte. Maar eerst de Leifeng Tower op de foto zetten. De bewolking is inmiddels verdwenen en in een stralend zonnetje staat de toren nu te stralen en dat ziet er direct een stuk vriendelijker uit.
We blijven langs de boulevard lopen. Dit is niet echt de oude stad maar wel een plek waar zich een aantal autodealers hebben gevestigd. We komen achtereen volgens de Ferrari, Porsch en Austin Martin dealer tegen. In grote ruime showrooms staan de auto's opgesteld. De mannen kijken verlekkerd naar binnen maar de afspraak was dat we niet zouden gaan winkelen dus hup de pas erin. Dan kunnen we eindelijk weer afslaan de stad in. Via een parralel weg lopen we weer terug. Nog steeds weinig te ontdekken van een oude stad. Wel een aantal kleine winkeltjes met de nodige snuisterijen. Zo is er hier ook een bijzondere houtsoort of zo. In vitrine kasten staan staan vermolmende stukken hout wat voor tienduizende yuans van de man moet gaan. Geen idee wat het is. Zal wel bijzonder zijn.
Inmiddels zijn we via een moderne winkelstraat aangekomen bij een groot plein en daar zien we plots iets wat lijkt op de 'oude stad' laagbouw met allemaal witte huizen. Dat blijkt dus goed te zijn. We hebben nog precies een half uur om weer op tijd op het meeting point te zijn. We komen lange een winkeltje waar ze thee verkopen. Eerst zijn we nog wat terughoudend maar dan besluiten we toch maar wat thee te kopen. Heerlijk ruikende Jasmijn thee en de Jongling thee. Dit is beroemde thee hier uit de regio. Geen idee of het smaakt maar dat zullen we thuis wel ontdekken.
Dan zien we een stalletje waar ze een soort blaasinstrumentjes verkopen. Eerst een soort van uitgeholde pompoen, bewerkt met een mooie tekening, en dan een drietal bamboe stokjes In het middelste stokje zitten gaatjes en we laten het mannetje de vingerzetting even voordoen. De GoPro's erop gericht en dat kunnen we ook weer onthouden. Toch leuk dat idee van jaren terug om als souvenier een muziekinstrument speciaal uit de land mee te nemen. Deze kan mooi naast de Didgeridoo uit Australië, de Anklung uit Indonesië, de kleppers uit Spanje en de trom uit Zuid-Afrika. Een leuke verzameling zo.
Dan moeten we weer terug naar het meeting point waar we de andere muzikanten ook weer zien. De tempel die hier bovenop de berg staat is inmiddels prachtig verlicht.
Allemaal compleet en met verschillende verhalen rijden we terug naar het hotel waar een heerlijke tafel vol met lekkers klaar staat. De serveerster moest erg lachen zo vaak hebben ze geen Westerlingen in het restaurant dus direct maar even een foto gemaakt van Stef en Martin samen met de serveerster.
{flike}